| 1. வீரவாகு கந்தமாதனஞ்செல் படலம் | 1-53 |
| 2. கடல்பாய் படலம் | 54- 72 |
| 3. வீரசிங்கன் வதைப் படலம் | 73-89 |
| 4. இலங்கை வீழ் படலம் | 90-117 |
| 5. அதிவீரன் வதைப் படலம் | 118-154 |
| 6. மகேந்திரஞ் செல் படலம் | 155-182 |
| 7. கயமுகன் வதைப் படலம் | 183-237 |
| 8. நகர்புகு படலம் | 238-336 |
| 9. சயந்தன் புலம்புறு படலம் | 337 -417 |
| 10. சயந்தன் கனவுகாண் படலம் | 418-445 |
| 11. வீரவாகு சயந்தனை தேற்று படலம் | 446-480 |
| 12. அவைபுகு படலம் | 481-639 |
| 1 |
விரிஞ்சன்மால் தேவ ராலும் வெலற்கரும் விறலோ னாகிப் பெருஞ்சுரர் பதமும் வேத வொழுக்கமும் பிறவு மாற்றி அருஞ்சிறை அவர்க்குச் செய்த அவுணர்கோன் ஆவி கொள்வான் பரஞ்சுடர் உருவாய் வந்த குமரனைப் பணிதல் செய்வம். | 1 |
| 2 |
இந்திர னாதி யான அமரரும் எனை யோரும் புந்தியில் உவகை பூப் புடைதனில் ஒழுகிப் போற்றச் செந்திமா நகரந் தன்னில் சீயமெல் லணைமேல் வைகுங் கந்தவேள் அருளின் நீரால் இனையன கருத லுற்றான். | 2 |
| 3 |
நான்முக னாதி யான நாகரும் முனிவ ரும்போல் மேன்முறை அவுண ராகும் வியன்தொகை யவரும் எங்கோன் கான்முளை நெறிய ரேனுங் கடியரை முடிவு செய்தல் நூன்முறை இயற்கை யாகும் நுவலரும் அறனும் அதே. | 3 |
| 4 |
இற்றிது துணிபா மேலும் எண்ணெழிற் சூரன் றன்னை அற்றமில் சிறப்பின் வைகும் அவன்றமர் தம்மை எல்லாஞ் செற்றிடல் முறைய தன்றால் தேவர்தஞ் சிறைவிட் டுய்ய மற்றவன் தனக்கோர் ஒற்றை வல்லையில் விடுத்து மன்னோ. | 4 |
| 5 |
தூண்டுநம் மொற்றன் மாற்றஞ் சூரனாம் அவுணன் கேளா ஈண்டிடு சிறையின் நீக்கி அமரரை விடுப்பன் என்னின் மாண்டிட லின்றி இன்னும் வாழிய மறுத்து ளானேல் ஆண்டுசென் றடுதும் ஈதே அறமென அகத்துட் கொண்டான். | 5 |
| 6 |
வடித்தசெங் கதிர்வேல் அண்ணல் மாலயன் மகவா னாதி அடுத்தபண் ணவரை நோக்கி அவுணர்தங் கிளையை யெல்லாம் முடித்திடப் பெயர்தும் நாளை முன்னமோர் தூதன் றன்னை விடுத்தனம் உணர்தல் வேண்டும் வெய்யசூர் கருத்தை என்றான். | 6 |
| 7 |
கடலுடைக் கடுவை உண்டோன் காதலன் இனைய செப்ப மடலுடைப் பதுமப் போதில் வைகினோன் மாயன் கேளா அடலுடைப் பெரும்போர் எந்தை ஆற்றுமுன் சூரன் முன்னோர் மிடலுடைத் தூதன் றன்னை விடுத்தலே அறத்தா றென்றார். | 7 |
| 8 |
என்றலுங் குமர மூர்த்தி இப்பெருந் திறலோர் தம்முள் வென்றிகொள் சூரன் றன்பால் வீரமா மகேந்திர ரத்துச் சென்றிட விடுத்தும் யாரைச் செப்புதி ரென்ன லோடு நன்றென அதனை நாடி நான்முகன் நவிற லுற்றான். | 8 |
| 9 |
மெல்லென உலவைக் கோனும் வீர மகேந்திர த்திற் செல்லரி தெனக்கு மற்றே செய்பணி நெறியால் அன்றி ஒல்லையில் அங்கண் ஏகி ஒன்னலர்க் கடந்து மீள வல்லவன் இனைய வீர வாகுவே ஆகு மென்றான். | 9 |
| 10 |
சதுர்முகன் இனைய வாற்றால் சண்முகன் உளத்துக் கேற்பக் கதுமென உரைத்த லோடுங் கருணைசெய் தழகி தென்னா மதுமலர்த் தொடையல் வீர வாகுவின் வதனம் நோக்கி முதிர்தரும் உவகை தன்னால் இத்திறம் மொழிய லுற்றான். | 10 |
| 11 |
மயேந்திர மூதூ ரேகி வல்லைநீ அமலன் நல்குஞ் சயேந்திர ஞாலத் தேரோன் தனையடுத் தொருநாற் றந்தக் கயேந்திரன் மதலை வானோர் காப்பைவிட் டறத்தா றுன்னி நயேந்திர வளத்தி னோடும் உறைகென நவிறி யன்றே. | 11 |
| 12 |
அம்மொழி மறுத்து ளானேல் அவுணநின் கிளையை யெல்லாம் இம்மென முடித்து நின்னை எ•கவேற் கிரையா நல்கத் தெம்முனை கொண்டு நாளைச் செல்லுதும் யாமே யீது மெய்ம்மைய தென்று கூறி மீள்கென வீரன் சொல்வான். | 12 |
| 13 |
வெந்திறல் அவுணர் ஈண்டும் வீரமா மகேந்தி ரத்திற் சுந்தரத் திருவின் வைகுஞ் சூரபன் மாவின் முன்போய் எந்தைநீ அருளிற் றெல்லாம் இசைத்தவ னுள்ளம் நாடி வந்திடு கின்றேன் என்னா வணங்கியே தொழுது போனான். | 13 |
| 14 |
கூர்ந்திடு குலிசத் தண்ணல் குமரவேள் ஒற்றன் தன்பின் பேர்ந்தனன் சென்று வீர பெருந்திறற் சூரன் மூதூர் சார்ந்தனை சிறையில் வானோர் சயந்தனோ டிருந்தா ரங்கட் சேர்ந்தனை தேற்றிப் பின்னுன் செயலினை முடித்தி யென்றான். | 14 |
| 15 |
அவ்வழி யமரர் கோமான் அனையன அறைத லோடுஞ் செவ்விது நிற்றி யற்றே செய்வனென் றவனை நீங்கி எவ்வமில் துணைவ ராகும் எண்மரும் இலக்கத் தோரும் மெய்வருந் தொடர்பிற் செல்லக் கண்ணுறீஇ விடலை சொல்வான். | 15 |
| 16 |
நீயிர்கள் யாருங் கேண்மின் நெடுந்திரைப் பரவை வாவித் தீயதோர் மகேந்திரத்திற் சென்றுசூர் முன்போய் நந்தம் நாயகன் பணித்த மாற்றம் நவிலுவன் மறுத்து ளானேல் ஆயவன் மூதூர் முற்றும் அட்டபின் மீள்வன் அம்மா. | 16 |
| 17 |
என்றலும் வியந்து பின்னோர் யாவரும் இறைஞ்ச லோடும் பொன்றிகழ் ஆகத் தூடு பொருந்துறப் புல்லிக் கொண்டு வன்றிறற் பூதர் தம்முள் மன்னவ ரோடும் அங்கண் நின்றிட வருளி வல்லே நெடுங்கடல் வேலை போந்தான். | 17 |
| 18 |
அலங்கலந் திரைகொள் நேமி அகன்கரை மருங்கின் மேரு விலங்கலின் உயர்ந்த கந்த மாதன வெற்புத் தன்னில் பொலங்குவ டுச்சி மீது பொள்ளென இவர்த லுற்றான் கலன்கலன் கலனென் றம்பொற் கழலமா¢ கழல்கள் ஆர்ப்ப. | 18 |
| 19 |
புஞ்சமார் தமாலச் சூழல் பொதுளிய பொதும்பர் சுற்றி மஞ்சுநின் றறாத கந்த மாதனப் பிறங்கல் உம்பர் விஞ்சுநுண் பொடிதோய் மேனி மேலவன் இருவரும் பான்மை அஞ்சன வரைமேல் வௌ¢ளி யடுக்கல்சென் றனைய தன்றே. | 19 |
| 20 |
கடுங்கலி மான்தேர் வெய்யோன் கையுற நிவந்த செம்பொன் நெடுங்கிரி மிசைபோய் வீரன் நிற்றலும் பொறையாற் றாது நடுங்கிய துருமுற் றென்ன நனிபகிர் வுற்ற தங்கள் ஒடுங்கிய மாவும் புள்ளும் ஒல்லென இரிந்த வன்றே. | 20 |
| 21 |
உண்ணிறை புள்ளும் மாவும் ஒலிட ஒலிமேல் கொண்டு துண்ணென அருவி தூங்கத் தோன்றிய குடுமிக் குன்றம் அண்ணலைத் தரிக்கல் ஆற்றேன் அளியனேன் அந்தோ வென்னாக் கண்ணிடை வாரி சிந்தக் கலுழுதல் போலு மாதோ. | 21 |
| 22 |
அடல்கெழு திண்டோள் வீரன் அடிகளின் பொறையாற் றாது விடர்கெழு குடுமி வெற்பு வெருவலும் ஆண்டை வைகும் படவர வுமிழ்ந்த செய்ய பருமணி சிதறும் பான்மை உடல்கெழு குருதி துள்ளி உகுக்குமா றொப்ப தன்றே. | 22 |
| 23 |
அறைகழல் அண்ணல் நிற்ப அவ்வரை அசைய அங்கண் உறைதரு மாக்கள் அஞ்சி ஒருவில வெருவி விண்மேல் பறவைகள் போய துன்பம் பட்டுழிப் பெரியர் தாமுஞ் சிறியரும் நட்டோர்க் காற்றுஞ் செயல்முறை கா கின்ற. | 23 |
| 24 |
மழையுடைக் கடமால் யானை வல்லியம் மடங்கல் எண்கு புழையுடைத் தடக்கை யாளி பொருப்பசை வுற்ற காலை முழையிடைத் தவறி வீழ்வ முதியகா லெறியப் பட்ட தழையுடைப் பொதும்பர் பைங்காய் தலைத்தலை உதிர்க்கு மாபோல். | 24 |
| 25 |
நன்றிகொள் பரிதிப் புத்தேள் நகுசிர மாக என்றூழ் துன்றிருஞ் சடில மாகச் சுரநதி தோயத் திங்கள் ஒன்றொரு பாங்கர் செல்ல ஓங்கிரும் பிறங்கல் உச்சி நின்றதோர் விசயத் தோளான் நெற்றியங் கண்ணன் போன்றான். | 25 |
| 26 |
வலமிகு மொய்ம்பின் மேலோன் மலர்க்கழல் உறைப்ப ஆற்றா தலமரு குவட்டின் நிற்றல் அன்றுதீ முனிவர் உய்த்த கொலைகெழு முயல கன்மெய் குலைந்திடப் புறத்துப் பொற்றான் நிலவணி சடையோன் ஊன்றி நின்றிடு நிலைமை நேரும். | 26 |
| 27 |
மாசிருள் செறியும் தெண்ணீர் மறிதிரை அளக்கர் வேலைப் பாசடைப் பொதும்பர் வெற்பிற் பண்ணவன் தூதன் நிற்றல் காசியில் அரற்றத் தள்ளிக் களிறுடல் பதைப்பக் கம்மேல் ஈசன்அன் றடிகள் ஊன்றி இருத்திய இயற்கை போலும். | 27 |
| 28 |
தாரகன் படைஞர் பல்லோர் சமரிடை இரிந்து போனார் பாரிடை யுறாமே அந்தப் பருவரை முழைக்கண் உற்றார் வீரமொய்ம் புடையோன் அங்கண் மேவலும் அவற்கண் டேங்கி ஆருயி ருலந்தார் தீயோர்க் காவதோர் அரணம் உண்டோ. | 28 |
| 29 |
அனையதோர் சிமையக் குன்றம் அசைதலும் அங்கண் உற்ற வனைகழல் விஞ்சை வேந்தர் மங்கையர் ஊடல் மாற்றி இனிதுமுன் கலந்தார் அஞ்சி இன்புறா திடைக்கண் நீத்து வினைவிளை வுன்னி நொந்து விண்மிசை உயிர்த்துச் சென்றார். | 29 |
| 30 |
வரைமிசை நின்ற அண்ணல் வனைகழல் அவுணர் கோமான் பொருவரு நகர்மேற் செல்லப் புந்திமேற் கொள்ளா எந்தை திருவுரு வதனை உன்னிச் செங்கையால் தொழுது மாலும் பிரமனும் வியந்து நோக்கப் பேருருக் கொண்டு நின்றான். | 30 |
| 31 |
பொன்பொலி அலங்கல் தோளான் பொருப்பின்மேற் பொருவி லாத கொன்பெரு வடிவங் கொண்டு குலாய்நிமிர் கொள்கை செவ்வேள் முன்பொரு ஞான்று மேரு முடியில்வந் தமரர்க் கெல்லாந் தன்பெரு வடிவங் காட்டி நின்றதோர் தன்மை யாமால். | 31 |
| 32 |
ஆண்டகை நெடுந்தோள் வீரன் அண்டமேல் மவுலி தாக்க நீண்டிடும் எல்லை அன்னான் நின்றிடு குன்ற ஞாலங் கீண்டது பிலத்திற் சேறல் கேடில்சீர் முனிகை யூன்ற மீண்டுபா தலத்திற் புக்க விந்தமே போலு மாதோ. | 32 |
| 33 |
விண்ணவர் உய்த்த தேர்மேல் மேவலர் புரம்நீ றாக்கும் பண்ணவன் ஒருதாள் ஊன்றப் பாதலம் புகுந்த வாபோல் கண்ணகல் வரையும் வீரன் கழல்பட அழுந்திற் றம்மா அண்ணலந் தாதை வன்மை அருள்புரி மகற்கு றாதோ. | 33 |
| 34 |
கன்றிய வரிவிற் செங்கைக் காளைபொற் றாளும் அந்தண் குன்றொடு பிலத்துட் செல்லக் குறிப்பொடு விழிக்கு றாமே சென்றிட முடியுஞ் சேண்போய்த் திசைமுகத் தயனும் மாலும் அன்றடி முடிகா ணாத அசலமும் போல நின்றான். | 34 |
| 35 |
ஆளரி அன்னோன் தாளும் அடுக்கலும் அழுந்தும் பாரின் நீளிரு முடிசேர் வானின் நிரந்தமாப் பறவை போதல் சூளுடை இமையோர் புள்ளும் மாவுமாய்த் தோமில் வீரன் தாளடு முடியும் நாடிச் சார்தருந் தகைமைத் தாமால். | 35 |
| 36 |
அந்தமில் வலியோன் நிற்ப ஆயிடைத் துஞ்சும் பாந்தள் தந்தொகை வீழு றாது தழீஇமருங் காகக் கீழ்போய் முந்துயர் கமடஞ் சேர்ந்து முழங்குதெண் டிரைக்கண் வைகும் மந்தர மென்னக் கந்த மாதனந் தோன்றிற் றம்மா. | 36 |
| 37 |
பதுமநேர் கண்ணன் வேதாப் பலவகை முனிவர் தேவர் கதிபடர் உவணர் சித்தர் கந்தரு வத்தர் ஒண்கோள் மதியுடுக் கதிர்கள் ஏனோர் வான்பதம் முற்றும் ஓங்கும் அதிர்கழல் வீரன் பல்வே றாரமாய் ஔ¤ர நின்றான். | 37 |
| 38 |
எண்டிசை முழும் நேமி எழுதிறத் தனவும் மற்றைத் தெண்டிரைக் கடலும் பாருஞ் சேண்கிளர் ஆழி வெற்பும் அண்டமும் உலகம் யாவும் அகன்விழி பரப்பி நோக்கிக் கண்டனன் அமலன் வைப்புங் கைதொழு தையன் நின்றான். | 38 |
| 39 |
ஆணமில் சிந்தை வீரன் அச்சுதன் முதலோர் வைகுஞ் சேணகர் நோக்கிச் சூழுந் திசைநகர் நோக்கிப் பாரின் மாணகர் நோக்கி வீர மகேந்திரம் நோக்கிச் சூரன் நீணகர் இதற்கி யாவும் நிகரிலை போது மென்றான். | 39 |
| 40 |
விண்ணுலாம் புரிசை வெஞ்சூர் வியனகா¢ அதனை நோக்கி உண்ணிலா வெகுளி கொண்டான் ஒருகரம் அங்கண் ஓச்சி நண்ணலார் யாருந் துஞ்ச நாமறப் பிசைகோ வென்னா எண்ணினான் சிறையில் உற்றோர்க் கிரங்கிஅவ் வெண்ணம் மீட்டான். | 40 |
| 41 |
விஞ்சையர் இயக்கர் சித்தர் வியன்சிறை உவணர் திங்கள் செஞ்சுடர்ப் பரிதி நாள்கோள் தெய்வத கணத்தர் யாரும் வஞ்சினத் தடுதோள் வீரன் மாலுரு நோக்க லாற்றா தஞ்சினர் வெருவச் செங்கை அமைத்தனன் அழுங்க லென்றே | 41 |
| 42 |
கோளியல் கருடர் தாம்வீழ் மாதரை விழைந்து கூடி வாளுறு நகத்தின் ஊறு மதிக்கிலர் மயங்கித் துஞ்சி வேளெனும் நெடியோன் ஊன்றும் வெற்பொடும் பிலத்திற் சென்று கேளுடன் எழுந்து நாகர் கிளைதனக் கணங்கு செய்தார். | 42 |
| 43 |
ஆதியங் குமரன் தூதன் ஆற்றலால் ஊன்றி நிற்பப் பூதலங் கீண்டு வெற்புப் பொள்ளென ஆழ்ந்து கீழபோய்ப் பாதலங் குறுக அங்கட் பயிலராத் தொகையை நாகர் காதலங் கேண்மை நாடிக் கலந்தனர் விருந்து செய்தார். | 43 |
| 44 |
தேன்றிகழ் தெரியல் வாகைச் சேவகன் கழல்கள் வெற்பின் ஊன்றலும் அனைய பாங்கர் ஒருசிலர் அரக்கர் நோற்றார் ஆன்றுயர் பதத்தை வே•கி ஆங்கவர் பிலத்துள் வீழ்ந்து மான்றனர் இரங்க லுற்றார் வன்கணார்க் குய்வு முண்டோ. | 44 |
| 45 |
புண்டர நீற்று வள்ளல் புரையுருத் தேவர் நோக்கி மண்டலம் புகழும் வீர மகேந்திரஞ் சேறற் கன்றால் கொண்டவிவ் வுருவம் நோக்கிற் குரைகழல் அவுணர் தம்மை அண்டமும் இடித்துச் சாடும் நினைவுகொல் ஐயற் கென்றார். | 45 |
| 46 |
வீரமா மகேந்தி ரத்தில் அவுணரும் வீற்று வீற்றுச் சாருறும் அவுணர் தாமுஞ் சயங்கெழு புயத்து வள்ளல் பேருரு நோக்கி இங்ஙன் பிறந்தசொற் சழக்கே இன்னுந் தேருவ துண்டு நந்தந் திறல்வரைப் புணர்ப்பி தென்றார். | 46 |
| 47 |
ஒலிகழல் வீர வாகு ஓங்கலை யூன்றி இந்த நிலைமையின் நிற்ற லோடும் நெடியமால் சுதனும் விண்ணோர் தலைவனும் பிறரும் அன்னோன் தம்பியர் அளப்பி லோருங் கலிகெழு பூதர் யாருங் கண்டுவிம் மிதத்தின் ஆர்த்தார். | 47 |
| 48 |
தேவர்கள் முனிவா¢ ஏனைத் திறத்தவர் யாருந் தத்தம் ஓவரும் பதத்தின் நின்றே ஒல்வதோர் உறுப்பின் மேவக் காவரு கடிமென் பூத்தூய்க் கைதொழு தைய வெஞ்சூ மேவரு நகர்சென் றெங்கள் வியன்துயர் அகற்று கென்றார். | 48 |
| 49 |
ஆவதோ£¢ காலை எந்தை ஆறிரு தடந்தோள் வாழ்க மூவிரு வதனம் வாழ்க முழுதருள் 1விழிகள் வாழ்க தூவுடை நெடுவேல் வாழ்க தொல்படை பிறவும் வாழ்க தேவர்கள் தேவன் சேயோன் திருவடி வாழ்க என்றான். ( 1 விழிகள் - [பதினெட்டுக்] கண்கள்) | 49 |
| 50 |
ஆண்டகை தொழுத பாணி அணிமுடிக் கொண்டிவ் வாற்றால் ஈண்டுசீர்க் குமர வேளை ஏத்தலும் அன்பின் கண்ணீர் வீண்டுதெண் கடலுள் ஏகி வௌ¢ளமிக் குவரை மாற்றப் பூண்டகண் டிகையை மானத் தோன்றின பொடிப்பின் பொம்மல் | 50 |
| 51 |
மீதுகொள் பொடிப்பு மூடி மெய்ப்புலன் சிந்தை யொன்ற ஓதுவ தவற என்பும் உருகிய செருக நாட்டங் கோதில்பே ரருளின் மூழ்கிக் குதூகலித் திடுத லோடு மூதுல கனைத்தும் ஆவி முழுவதும் மகிழ்ந்த வன்றே. | 51 |
| 52 |
அவ்வகை நிகழச் செவ்வேள் ஆரருள் அதனைப் பெற்று மொய்வரை மீது நின்றோன் முழுதுல களந்து சேண்போம் இவ்வுரு வோடு செல்லின் இறந்திடும் உலகம் ஈது செவ்விதன் றென்னா வேண்டுந் திருவடி வமைந்தான் அன்றே. | 52 |
| 53 |
கிரிமிசை நின்ற அண்ணல் கிளர்ந்துவான் எழுந்து சென்னிக் குருமணி மகுடம் அண்ட கோளகை புடைப்ப வீரன் உருகெழு சீற்றச் சிம்புள் உருவுகொண் டேகிற் றென்ன வரைபுரை மாட வீர மகேந்திரம் முன்னிப் போந்தான். | 53 |
| 54 |
அழுங்கிய கழற்கால் வீரன் அவ்வழி அவனிக் கீழ்போய் விழுங்கிரி நிலைமை நோக்கி மீண்டுநீ எழுதி யென்னா வழங்கினன் வழங்கும் எல்லை வல்லையிற் கிளர்ந்து தோன்றி முழங்கிருங் கடலின் மாடே முந்துபோல் நின்ற தன்றே. | 1 |
| 55 |
வீரனங் கெழலும் அன்னோன் விண்படர் விசைப்பின் காலால் பாருறு வரைகள் யாவும் படர்ந்தன பாங்க ராகச் சாரதத் தலைவர் ஏனைத் தம்பியர் இலக்கத் தெண்மர் ஆருமங் கவன்தன் பாலாய் அணிந்துடன் சேற லென்ன. | 2 |
| 56 |
விரைந்துவான் வழிக்கொள் வீரன் விசைத்தெழு காலின் அண்டந் திரிந்தன உயிர்கள் முற்றுந் தெருமரல் உற்ற தெண்ணீர் சுரந்திடு கொண்டல் யாவுஞ் சுழன்றன வடவை உண்ண இருந்திடும் ஊழிக் காலும் ஆற்றலா திரியல் போன. | 3 |
| 57 |
பெருமிடல் பூண்ட தோன்றல் பெயர்தலும் விசைப்பின் ஊதை பரவின வெம்மை மாற்றிப் பரிதியைக் கனலைத் திங்கள் வருணன தியற்கை யாக்கி வடவையின் முகத்துத் தோன்றித் திரைகட லிருந்த ஊழித் தீயையும் அவித்துச் சென்ற. | 4 |
| 58 |
விரைசெறி நீபத் தாரோன் விரைந்துசெல் விசைககால் தள்ளத் திரைகடல் சுழித்துள் வாங்கித் திறன்மகேந் திரத்திற் சேறல் அரசியல் புரிவெஞ் சூரன் அனிகங்கள் அவன்மேற் சென்று பொருமுரண் இன்றித் தம்மூர் புகுவன இரிவ போலாம். | 5 |
| 59 |
விடைத்தனி யாற்றல் சான்ற விடலைகால் வெற்பி னோடும் படித்தலங் கீண்டு முன்னம் பாதலங் காட்டிற் றன்னான் அடற்படு விசையின் காலும் அளியதோ வலிய தன்றோ கடற்புவி கீண்டு நாகர் உலகினைக் காட்டிற் றன்றே. | 6 |
| 60 |
பாசிழை அலங்கல் தோளான் படர்தலும் விசையின் காலைக் காய்சின உயிர்ப்புச் செந்தீக் கலந்துடன் தழீஇக்கொண் டேகி மாசுறு சூரன் வைகும் வளநகர் சுற்றி யன்னோன் தூசிய தென்ன முன்னங் கொளுவிய தூமஞ் சூழ. | 7 |
| 61 |
பூஞ்சிலம் பரற்றுந் தாளான் போதுமன் விரைவின் ஓதை வேய்ஞ்சிலம் படுதோட் சூரன் வீரமா மகேந்திர ரத்தின் நாஞ்சிலம் புரிசை பொன்செய் நளிர்வரை குளிர்பூங் கிள்ளை தாஞ்சிலம் புற்ற சோலை அலைத்தன தரையில் தள்ளி. | 8 |
| 62 |
உறைபுகு நெடிய வேலான் உயிர்ப்புறு கனன்முன் னோடிசி செறுநனூர் கொளுவ அன்னான் சென்றிடு விரைவின் கால்போய் எறிபுனற் கடலைத் தாக்க இடைந்துமற் றதுதான் ஏகி முறைமுறை திரைக்கை நீட்டி மூண்டிடா தவித்துப் போமால். | 9 |
| 63 |
அண்ணலங் காளை ஏக உயிர்த்தகால் அவன்செல் லோதை கண்ணழல் துண்டம் ஓச்சுங் சுடுங்கனல் எதிரா தோடும் உண்ணிறை புணா¤ யாவும் ஒன்னலன் பதிமேற் சென்று விண்ணிலம் ஒழிந்த பூதம் அடுதலின் விளைத்த பூசல். | 10 |
| 64 |
வௌ¢வரைக் குவவுத் திண்டோள் வெலற்கருந் திறலோன் எண்காற் புள்விசை கொண்டு செல்லப் புறந்தரப் புணரி அங்கண் உள்வளைந் துலாய சின்னை ஒண்சுறாப் பனைமீன் நூறை தௌ¢விளித் திருக்கை தந்தி திமிங்கிலம் இரிந்து பாய்ந்த. | 11 |
| 65 |
நாயகன் தூதன் ஏக நளிர்கடல் எதிர்ந்தி டாது சாய்வது மீன முற்றுந் தரங்கவெண் கரங்கள் தாங்கித் தீயசூர் மூதூர் உய்த்துச் சென்றது பொன்று வோர்க்கு மேயின விச்சை யுண்டி மிகத்தமர் வழங்கு மாபோல். | 12 |
| 66 |
காழ்தரு தடக்கை மொய்ம்பன் கடுமைசொல் செலவின் ஓதை சூழ்தரு கின்ற காலைத் துண்ணெனத் துளங்கி விண்மீன் வீழ்தர வேலை தன்னில் வேலையும் மறிந்து செல்ல வாழ்திரை எறிமீன் முற்றும் அந்தரம் புகுவ மாறாய். | 13 |
| 67 |
காமரு நயக்குங் காளை கதுமெனச் செல்லப் பாங்கில் தூமலர்க் கரத்தி லிட்ட சுடர்மணிக் கடக வாள்போய் நேமியங் குவடு சூழ்ந்து நிமிர்தரு திமிர மோட்டி ஏமநல் லண்ட வில்லோ டெதிர்ந்து போய் இகல்செய் கின்ற. | 14 |
| 68 |
விண்ணவர் யாருந் தேரும் படையுமாய் விரவ மேலோன் நண்ணலர் புரமே லோச்சு நகையழல் போதல் ஒத்தான் கண்ணழற் செலவும் போன்றான் கார்முகம் பூட்டி உய்த்த மண்ணுல கிடந்த கூர்வாய் வாளியும் என்னச் சென்றான். | 15 |
| 69 |
தரைதனை அலைத்து நோற்குந் தாபதர்க் கலக்கண் செய்து சுரர்திருக் கவர்ந்து வாட்டுஞ் சூரனை கிளையி னோடும் விரைவுடன் முடிப்பான் முன்னி வெகுண்டுசெவ் வேளங் குய்த்த ஒருதனிச் சுடர்வேல் போன்றும் போயினன் உயர்திண் டோளான். | 16 |
| 70 |
இமிழ்தரு தரங்கப் பாலின் எறிகடன் மதித்து வானோர்க் கமிர்தினை அளிப்பான் வேண்டி அகிலமும் உண்டு தொன்னாள் உமிழ்தரு திருமா லுன்ன உணர்ந்துமந் தரமாம் ஓங்கல் நிமிர்தரு புணா¤ செல்லும் நிலைமைபோல் வீரன் போந்தான். | 17 |
| 71 |
சேண்டொடர் உலகும் பாருந் தெருமர அனலம் வீசிக் காண்டகு விடத்தை ஈசன் களத்திடை அடக்கி வைப்ப ஈண்டெமை விடுத்தி யென்னா ஏத்தலும் அவனங் குய்ப்ப மீண்டது கடல்போந் தென்ன வீரருள் வீரன் சென்றான். | 18 |
| 72 |
பொலங்கழல் வீர வாகு புணரிமேல் இவ்வா றேகி அலங்கலந் திண்டோள் வெஞ்சூர் அணிநகர் வடாது பாலின் விலங்கலில் வீரன் யாளி வியன்முகத் தவுணன் போற்றும் இலங்கையந் தொல்லை மூதூர் அணித்தெனும் எல்லை சென்றான். | 19 |
| 73 |
அன்னதோர் வேலை முன்னம் அகன்றலை யாளிப் பேரோன் துன்னுபல் லனிகத் தோடுஞ் சூரனைக் காண்பான் ஏக மன்னதி வீரன் என்னும் மதலையா யிரமாம் வௌ¢ளந் தன்னொடும் இலங்கை வைகித் தணப்பறப் போற்றி யுற்றான். | 1 |
| 74 |
ஆனதோர் மிக்க வீரத் தாண்டகை அவுணர் போற்ற மாநகர்க் கோயில் நண்ண வடதிசை வாயில் தன்னில் மேனிமிர் அவுணர் தானை வௌ¢ளமைஞ் ?றொ டென்னான் சேனையந் தலைவன் வீர சிங்கனாந் திறலோன் உற்றான். | 2 |
| 75 |
உற்றதோர் வீர சிங்கன் ஒண்சிறைச் சிம்பு ளேபோல் வெற்றியந் திண்டோள் ஏந்தல் விரைந்துசென் றிடலுங்காணூஉச் சற்றுநங் காவல் எண்ணான் தமியன்வந் திடுவான் போலும் மற்றிவன் யாரை என்னாச் சீறினன் வடவை யேபோல். | 3 |
| 76 |
உண்குவன் இவன்றன் ஆவி ஒல்லையென் றுன்னிக் காலும் எண்கிளர் மனமும் பின்னர் எய்துமா றெழுந்து நேர்போய் விண்கிளர் செலவிற் றானை வௌ¢ளமைஞ் ?றுஞ் சுற்ற மண்கிளர் கடல்போல் வீர வாகுவின் முன்னஞ் சென்றான். | 4 |
| 77 |
சென்றிடு வீர சிங்கன் திறல்கெழு புயனைப் பாரா இன்றள வெமது காப்புள் ஏகினர் இல்லை யார்நீ ஒன்றொரு தமியன் போந்தாய் உயிர்க்குநண் பில்லாய் நின்னைக் கொன்றிடு முன்நீ வந்த செயல்முறை கூறு கென்றான். | 5 |
| 78 |
பொன்னியல் திண்டோள் வீரன் புகலுவான் இலங்கை வாவி மன்னியல் சூரன் வைகும் மகேந்திரஞ் சென்று மீள்வான் உன்னினன் போந்தன் ஈதென் உறுசெயல் வலியை யென்னின் இன்னினி வேண்டிற் றொன்றை இயற்றுதி காண்ப னென்றான். | 6 |
| 79 |
திறன்மிகு சிங்கன் அன்னோன் செப்பிய மொழியைக் கேளா இறையுநம் மவுண ராணை எண்ணலன் வலியன் போலும் அறிகுதும் மீண்டு சேறல் அழகிதன் றென்னா உன்னிக் குறுகிய படைஞர் தம்மை இவனுயிர் கோடி ரென்றான். | 7 |
| 80 |
என்றலும் அரிய தொன்றை எயினா¢கள் வேட்டைக் கானில் சென்றனர் திரண்டு சுற்றிச் செருவினை இழைப்ப தேபோல் பொன்றிகழ் விசய வாகுப் புங்கவன் றன்னைச் சீற்றம் வன்றிறல் அவுணர் யாரும் வளைந்தமர் புரிய லுற்றார். | 8 |
| 81 |
வேலினை விடுப்பர் தண்டம் வீசுவர் முசலந் தூர்ப்பர் சாலம தெறிவர் ஆலந் தன்னைஓச் சிடுவர் வார்விற் கோல்வகை தொடுப்பர் நாஞ்சிற் கொடும்படை துரப்பர் வெய்ய சூலம துய்ப்பர் கொண்ட தோமரஞ் சொரிவா¢ அம்மா. | 9 |
| 82 |
கிளர்ந்தெழு பரிதி தன்னைக் கேழ்கிளர் உருமுக் கொண்மூ வளைந்தென அவுணர் வீரன் மருங்குசூழ்ந் தாடல் செய்யத் தளர்ந்திலன் எதிர்ந்து தன்கைத் தாரைவாள் உறையின் நீக்கி உளந்தனின் முனிந்தன் னோரை ஒல்லைசூழ்ந் தடுத லுற்றான். | 10 |
| 83 |
அரக்குருக் கொண்ட வெற்பின் அடுகனற் கடவு ளெய்தி உருக்கியே யதனை எல்லாம் ஒல்லையின் உடைக்கு மாபோல் நெருக்கிய அவுணர் தானை நீத்தம துடைய வீரன் திருக்கிளர் வாளன் றேந்திச் சென்றுசென் றடுதல் செய்தான். | 11 |
| 84 |
பனிபடர் குழுமல் தன்னைப் பாயிருட் செறிவை அங்கிக் கனிபடர் பொற்பில் தோன்றுங் காய்கதிர் முடிக்கு மாபோல் நனிபடர் அவுணர் தானை நைந்திடச் சுடர்வாள் ஒன்றால் தனிபடர் வீர வாகு தந்தனன் திரித லுற்றான். | 12 |
| 85 |
உறைந்தன குருதி வாரி ஒல்லையில் உவரித் தெண்ணீர் மறைந்தன அவுணர் தானை மால்கரி பரிதேர் முற்றுங் குறைந்தன கரந்தாள் மொய்ம்பு கொடுமுடி துணிந்து வீழந்த நிறைந்தன அலகை ஈட்டம் நிரந்தன பரந்த பூதம். | 13 |
| 86 |
வௌ¢ளநூ றவுணர் தானை விளிந்திட இனைய பாலால் வள்ளல்சென் றடுதல் செய்ய மற்றுள அவுணர் யாரும் உள்ளநொந் திரங்கித் தத்தம் உயிரினை ஓம்பல் செய்து பொள்ளென நிலனும் வானும் புலந்தொறும் இரியல் போனார். | 14 |
| 87 |
போதலும் வீர சிங்கன் பொள்ளெனச் சினமேற் கொண்டு மாதிரங் கடந்து மேல்போய் வளர்தரும் வாகை மொய்ம்பன் மீதொரு சூலந் தன்னை விட்டனன் விட்ட காலை ஏதியங் கதனால் அன்ன திருதுணி படுத்தி ஆர்த்தான். | 15 |
| 88 |
ஆர்த்தலும் மடங்கற் பேரோன் ஆண்டகை வீரன் மேன்மை பார்த்தனன் தனது பாணி பற்றிய படைகள் தம்மில் கூர்த்ததோர் குலிசம் வீசக் குறுகிவாள் அதனான் மாற்றிப் பேர்த்தொரு படையெ டாமுன்பெயர்ந்தவன் முன்னஞ் சென்றான். | 16 |
| 89 |
சென்றுதன் மணிவாள் ஓச்சிச் செங்கைகள் துமித்துத் தீயோன் ஒன்றொரு முடியுங் கொய்தே உவர்க்கட லிடையே வீட்டி நன்றுதன் னுறையுட் செல்ல நாந்தகஞ் செறித்து முன்னோர் வென்றிகொண் டகன்றான் என்ப வேலவன் விடுத்த தூதன். | 17 |
| 90 |
மலங்கொடு சுறவு தூங்கும் மறிகடல் மீது மேரு விலங்கல்சென் றிட்ட தென்ன விண்ணிடந் தன்னின் நீங்கி அலங்கலந் திண்டோள் வள்ளல் அவுணர்தம் மிருக்கை யாகும் இலங்கையங் குவடு மூன்றில் இடைப்படு சிகரம் பாய்ந்தான். | 1 |
| 91 |
நெடுவரை தன்னை வேலான் ஈறுசெய் திட்ட அண்ணல் விடவரு தமியோன் தொல்லை இலங்கையின் மீது பாய அடலதி வீரன் ஏனை அவுணர்கள் கலங்கி யேங்கி இடியுறு புயங்க மென்ன யாருமெய் பனித்து வீழ்ந்தார். | 2 |
| 92 |
வேறு வைப்புறு மகேந்திர வடாது புலமாகி இப்புறம் இருந்திடும் இலங்கைதனில் ஏந்தல் குப்புறுத லுங்குலை குலைந்தவுண ரோடும் உப்புறு கடற்படிதல் கண்டுவகை யுற்றான். | 3 |
| 93 |
தந்திமுக மாமதலை தன்னடி வணங்கா தந்தவிண் ணோர்கடல் அலைத்திடலும் அன்னோன் சிந்தைமுனி வெய்தவிடை சேர்த்தகயி றோடு மந்தர நெடுங்கிரி மறிந்தபடி மானும். | 4 |
| 94 |
ஆடல்கெழு மொய்ம்பினன் அடித்தலம் தூன்ற மூடுதிரை வேலையிடை மூழ்கிய இலங்கை கூடுமக வண்ணல்குலி சந்தொடர நேமி ஊடுபுக லுற்றிடுமை நாகவரை யொக்கும். | 5 |
| 95 |
மாமறைகள் தம்மைமுனம் வஞ்சனை புரிந்தே சோமுகன் மறைந்ததிரை தூங்குகட லூடே ஏமமுறு பேருரு எடுத்ததொரு மாண்சேல் போமதென வாழ்ந்தது பொலங்கெழும் இலங்கை. | 6 |
| 96 |
தொல்லைதனில் ஓர்விதி துயின்றகடை நாளின் எல்லைய திகந்துகடல் ஏழுமெழ அங்கண் ஒல்லைபில முற்றபுவி உய்ப்பவொரு கேழல் செல்லுவதின் ஆழ்ந்தது திரைக்கடல் இலங்கை. | 7 |
| 97 |
சிந்துவின் அகன்கரையொர் திண்கிரி யழுந்த அந்தமி லிலங்கையும் அழுந்தியிடு தன்மை முந்தொரு மடக்கொடி விருப்பின்முனி மூழ்க இந்திரனும் நேமியி னிடைப்புகுதல் போலும். | 8 |
| 98 |
உலங்கொள்பு வீரனடி ஊன்றுதலும் முன்னோர் விலங்கல்பணி தன்னுலக மேவியது கேளா அலங்கல்பெறு வாகையவன் ஆற்றலது தாங்கி இலங்கையது காண்பலென ஏகியது போலும். | 9 |
| 99 |
இலங்கையிது பானமையின் இருங்கடலுள் மூழ்கக் குலங்களடு வைகிய கொடுந்தகுவர் யாருங் கலங்கினர் அழுங்கினர் கவன்றனர் துவன்றி மலங்கினர் புலம்பினர் மருண்டனர் வெருண்டார். | 10 |
| 100 |
அற்றமுறு தானவர்கள் ஆழஅனை யோரைச் சுற்றிய அளப்பில சுறாவுழுவை மீனம் பற்றிய வளைந்தன பலப்பல திரண்டே செற்றிய திமிங்கில திமிங்கில கிலங்கள். | 11 |
| 101 |
கையதனை ஈர்ப்பசில கால்கள்சில ஈர்ப்ப வெய்யதலை ஈர்ப்பசில மிக்கவுயர் தோள்கள் மொய்யுடைய மார்பதனை ஈர்ப்பசில மொய்த்தே சையமுறழ் யாக்கையுள தானவரை மீனம். | 12 |
| 102 |
அத்தனொடி யாயையனை அன்பின்முதிர் சேயைக் கொத்தினொடு கொண்டுசிலர் கூவியெழு கின்றார் எய்த்தனர்கள் செய்வதென் இரும்படையும் விட்டுத் தத்தமுயிர் கொண்டுசிலர் தாமும்எழ லுற்றார். | 13 |
| 103 |
உற்றசில தானவரை ஒய்யென அளாவித் திற்றிவிழை வான்நனி திரண்டனர்க் ளெல்லாம் பற்றுழி தனித்தனி பறித்தது பொருட்டாற் பொற்றைபுரை மீன்கள்பெரும் போர்வினை புரிந்த. | 14 |
| 104 |
தானவர்க ளோ£¢சிலவர் தம்முணல் குறித்தே வானிமிரு மோதையென வந்துதமை எற்றப் பூநுனைய வாள்சுரிகை போரயில்கள் கொண்டே மீனமொடு வெஞ்சினம் விளைத்தமர் புரிந்தார். | 15 |
| 105 |
சீர்த்திகொள் இலங்கைகடல் சென்றிடலும் அங்கண் ஆர்த்திபெறு மங்கையர்கள் அங்கையவை பற்றி ஈர்த்தபிறர் இல்லுற இசைந்துகரம் பற்றுந் தூர்த்தரை நிகர்த்தன சுறாமகர மீனம். | 16 |
| 106 |
மீனொருகை பற்றியிட வேறொரு கரத்தைத் தானவர் வலித்தொரு தடக்கைகொ டிசிப்ப மானனைய கண்ணியர் வருந்திடுதல் ஓர்ஐந் தானபுலன் ஈர்ப்பவுள் அழுங்குவது போலும். | 17 |
| 107 |
திண்டிறல் வலம்படு திருக்கைசுற மீனம் மண்டிய திமிங்கிலம் வருந்தகுவர் சூழல் கண்டுமிசை யெற்றிடுத லுங்கடிது வாளால் துண்டமுற வேயவை துணித்தெழுநர் சில்லோர். | 18 |
| 108 |
கட்டழல் விழிச்சுறவு காரவுணர் தம்மை அட்டுணல் குறித்துவர அன்னவர்கள் நீவித் தொட்டனர் பிடித்தகடு தூரும்வகை பேழ்வாய் இட்டனர் மிசைந்தனர் எழுந்தனர்கள் சில்லோர். | 19 |
| 109 |
ஏற்றபுனல் ஊடுதெரி வின்றியெம ரென்றே வேற்றொரு மடந்தையர் வியன்கையது பற்றிப் போற்றியெழ அங்கவர் புறத்தவர்க ளாக மாற்றினர் இசைந்துசிலர் வாழ்க்கைமனம் வைத்தார். | 20 |
| 110 |
இல்லிவ ரெனப்பிறரை ஏந்தியெழ அன்னோர் புல்லுதனி அன்பர்புடை போகவொரு சில்லோர் அல்லலுறு வார்தமை யடைந்ததொரு கன்னி மெல்லவயல் போந்துழி மெலிந்துழலு வார்போல். | 21 |
| 111 |
தீமைபுரி மால்களிறு திண்புரவி யாவும் ஏமரு சுறாத்தொகுதி ஈர்த்துவிரைந் தேகித் தோமறு பிணாமகரந் துய்ப்பவுத வுற்ற காமர்கெழு பெண்மயல் கடக்கவௌ¤ தன்றே. | 22 |
| 112 |
மாற்றறு சுறாச்சில மடப்பிடிகை பற்றி ஏற்றபெண் வழிச்செல எதிர்ந்ததனை நோக்கி வேற்றொர்பெடை ஆயதென வேர்வுறுகை கையர்க் காற்றுமுப காரவியல் பாகியதை யன்றே. | 23 |
| 113 |
சிந்துவதன் மீதிலெழு சில்லவுண ராயோர் கன்தன்முரு கேசன்விடு காளைசெயல் காணா நந்தமையும் நின்றிடின் நலிந்திடுவன் யாங்கள் உய்ந்திடுதும் என்றுகடி தோடியயல் போனார். | 24 |
| 114 |
பீடுசெறி தங்கணவ ரைப்பிரிகி லாமே கூடும்வழி ஆழ்ந்தசில கோற்றொடிமின் னார்கள் ஆடைபுன லூடுபுக அல்குல்தம கையால் மூடியெழு வார்முலை முகத்தின்முகம் வைத்தே. | 25 |
| 115 |
சேண்டொடர் இலங்கைகடல் சென்றுழிய தன்பால் ஆண்டசில மாதர்கள் அரத்தவுடை கொண்டார் மீண்டெழலும் நீர்பட வௌ¤ப்படுவ தல்குல் காண்டகைய செம்மதி களங்கமடைந் தென்ன. | 26 |
| 116 |
காரவுணர் மாதர்சிலர் காமர்கடல் வீழவார் நீரமெழ வேயுடை நெகிழ்ந்தொருவி யேக மூரல்முக மல்லுருவு முற்றுறம றைத்தே தேரையென ஒண்புனல் செறிந்துதிரி வுற்றார். | 27 |
| 117 |
ஆசுறு மரைத்துகில் அகன்றிட எழுந்தே தேசுறு மடந்தைய ரில்ஓர்சிலவர் சேண்போய் மாசுறு புயற்குழுவை வலலைகரம் பற்றித் தூசினியல் பானடுவு சுற்றியுல வுற்றா£¢. | 28 |
| 118 |
அன்னதொர் பான்மைக ளாக இலங்கை முன்னுறு வார்கடல் ஆழ்ந்தது மூழ்க இந்நகர் போற்றி இருந்திடு கின்ற மின்னுனை வேல்அதி வீரன் உணர்ந்தான். | 1 |
| 119 |
தனது புரங்கடல் காருதல் காணா நனிதுயர் எய்தினன் நாணும் அடைந்தான் சினவி யுயிர்த்தழல் சிந்த நகைத்தான் அனையவன் இன்னத கத்திடை கொண்டான். | 2 |
| 120 |
சுந்தர மேவரு சூரபன் மாவோ அந்தமில் தம்பிய ரோவனை யார்தம் மைந்தர்க ளோமதி யேன்அவ ரல்லால் இந்த வியற்கையை யார்புரி கிற்பார். | 3 |
| 121 |
ஆயவா¢ என்னினும் ஆங்கது செய்தற் கேயதொ ரேதுவும் இன்றுதம் மூர்க்குத் தீயது செய்கலர் சிந்தைய தன்றால் மாயையும் ஈது மதிக்கிலள் போலும். | 4 |
| 122 |
மூவரும் இச்செயல் முன்னலர் பின்னர்த் தேவர்கள் யாரிது செய்திட வல்லார் ஏவரும் நஞ்சிறை எய்தினர் வேள்விக் காவலன் ஆருயிர் காத்து மறைந்தான். | 5 |
| 123 |
மாதிர மேலவர் வானிடை வைப்பின் மேதகும் விண்ணவர் விஞ்சையர் சித்தர் ஆதியர் நம்மிறை ஆணையின் நீங்கார் ஈது புரிந்திட எண்ணுவர் கொல்லோ. | 6 |
| 124 |
தவ்வற ஈண்டமர் தானவர் ஆற்ற மெய்வலி மாயைகள் மேவின ரேனுந் தெவ்வடு சூர்முதல் தின்படை யஞ்சி இவ்வியல் தன்னை இழைக்கலர் போலும். | 7 |
| 125 |
ஆதலின் அன்னவர் ஆற்றலர் என்னின் ஈதொரு செய்கை இழைத்தவர் யாரோ தாதை அகன்றுவழி தானவ ரோடுங் காதலின் இந்நகர் காத்தது நன்றால். | 8 |
| 126 |
காய மொடுங்கு கனற்சிர மூடு போயது வல்லை புறஞ்செல நோற்று மாயை பெரும்படை வன்மைகள் வேதன் ஈயமுன் வாங்கிய என்செயல் நன்றால். | 9 |
| 127 |
தந்தை யுறாது தணந்துழி ஆங்கோர் மைந்தன் இருந்துதன் மாநக ரோடும் அந்தி லகன்கடல் ஆழ்ந்தனன் என்றால் நந்தமர் என்னை நகைப்பா¢கள் அன்றே. | 10 |
| 128 |
மன்னவன் ஈது மதித்திடின் மற்றென் றன்னை அடும்பெறு தாதையும் அற்றே பின்னுளர் எள்ளுவர் பெற்றியி தாமேல் என்னியல் நன்றென எண்ணி இனைந்தான். | 11 |
| 129 |
இனைந்ததி வீர னெனுந்திறல் மைந்தன் கனைந்திடு கின்ற கடற்கிடை யாழ்வோன் அனந்தர மூழ்வினை ஆற்றலின் அன்னான் மனந்தனில் ஈதொரு தன்மை மதித்தான். | 12 |
| 130 |
ஒல்லொலி சேரு வரிக்கடல் மீதாய்ச் செல்லுவன் யாரிது செய்தனர் என்றே வல்லையில் ஓர்குவன் மற்றவர் தம்மைக் கொல்லுவன் மெய்ப்படு சோரி குடிப்பன். | 13 |
| 131 |
என்றதி வீரன் இரும்படை யாவும் ஒன்றற வாரி உருத்த னிகத்துள் நின்றுளர் தங்களை நேடுபு கொண்டே வன்றிரை வேலையின் மீமிசை வந்தான். | 14 |
| 132 |
வேறு விடலைதிரு முன்னமதி வீரன்அனி கங்கள் புடையில்வர நீரின்மிசை பொள்ளென எழுந்தான் அடுதொழில் இயற்றியிடும் ஆதிதனை யெய்தக் கொடியவிடம் வார்கடல் குலாய்நிமிர்வ தேபோல். | 15 |
| 133 |
விழுந்திடும் இலங்கைதனில் மேவும் அதிவீரன் எழுந்துதன தானையொ டிருங்கட லுளங்கிக் கொழுந்துமிசை சென்றனைய கோலமொடு நின்ற செழுந்திறல்கொள் மொய்ம்புடைய செம்மல்நிலை கண்டான். | 16 |
| 134 |
கண்டனன் வெகுண்டிதழ் கறித்துநகை செய்யா அண்டர்குழு வானிவனொர் ஆண்டகைநம் மூதூர் தெண்டிரையில் ஆழும்வகை செய்தும்இவண் நின்றான் எண்டிசை தொழுந்தகுவர் ஆணையினி தென்றான். | 17 |
| 135 |
என்றுமொழி யாவிரைவில் யாளிமுகன் மைந்தன் கொன்றிவன தாருயிர் குடிப்பனென உன்னிச் சென்றிடலும் ஆழ்ந்தவர் செயற்கையது காண்பான் நின்றதொரு பேரறிஞன் நீர்மையது கண்டான். | 18 |
| 136 |
ஆனபொழு தத்தினில் அவன்புடையில் வந்த தானவர்கள் சூழ்ந்தனர் சமர்த்தொழி லியற்ற மானவிற லோன்றனது வாளுறை கழித்தே ஊனொடுயிர் சிந்தியிட ஒல்லையடல் செய்தான். | 19 |
| 137 |
அற்றன சிரத்தொகுதி அற்றன கரங்கள் அற்றன புயத்தொகுதி அற்றன பதங்கள் அற்றன பெரும்புறமும் அற்றவுடன் முற்றும் அற்றனர்கள் யாருமுயிர் அற்றதவர் பூசல். | 20 |
| 138 |
பங்கிசெறி செந்தலைகள் பாய்குருதி நீர்மேல் எங்கணும் மிதப்பன இருங்கடலி னூடே செங்கொடி படர்ந்திடு செழும்பவள வைப்பில் அங்கமல மானவை அலர்திடுதல் போலும். | 21 |
| 139 |
அற்றமகல் வீரன்அவு ணப்படை துணிப்பச் செற்றிய பிணத்தொகை திரைப்புணரி தூர்த்த மற்றுமிசை போந்துமணி யாலுமொ£¤ லங்கைப் பொற்றைய தியற்றியது போன்றுளது மாதோ. | 22 |
| 140 |
தன்படை விளிந்துசல திக்கடலுள் வீழ முன்பன்அதி வீரன்முனி யாவதனை நோக்கி என்புடையி னோரையெறிந் தாய்கடிதின் நின்னைத் தின்பனது காண்டியென வேசெருமு யன்றான். | 23 |
| 141 |
சொல்லும்அதி வீரன்வரு தோற்றமது காணா வல்லைவரு கென்றுதிறல் வள்ளலும் அழைப்ப எல்லையத னிற்செருவின் ஏற்றிவனை இன்னே கொல்லுகென அங்கணொரு குந்தம தெறிந்தான். | 24 |
| 142 |
உய்த்ததொரு கூரயிலு ரத்திலுறு முன்னர் மத்தகய நேர்விடலை மற்றது தெரிந்தே கைத்தல மிருந்திடு கனற்புரையும் வாளால் அத்துணை இரண்டுதுணி யாய்விழ எறிந்தான். | 25 |
| 143 |
கண்டமுற ஞாங்கரது கண்டுதிறன் மைந்தன் தண்டம்விரைந் தொன்றொரு தடக்கைகொ டெடுத்தே மண்டமர்செ யுன்னுயிரை வாங்குமி• தென்னா அண்டர்புகழ் காளைதன தாகமுற விட்டான். | 26 |
| 144 |
வேறு விட்ட காலையத் தண்டினை வெலற்கருந் திறலோன் அட்டி டான்தனி வாளினால் ஏற்றனன் அகலம் பட்டு மற்றது நுண்டுக ளாகஅப் பதகன மட்டி லாததோர் விம்மிதம் எய்தினன் மறுகி. | 27 |
| 145 |
வேறொர் முத்தலைப் படையது கொண்டதி வீரன் மாறி லாவிறல் மொய்ம்பினன் தன்மணி மார்பின் ஊறு செய்திறம் ஓச்சலுங் கண்டுநம் முரவோன் சீறி யாங்கது பற்றினன் செங்கையால் இறுத்தான். | 28 |
| 146 |
இறுத்த காலையில் இலங்கையில் யாளிமா முகன்சேன் செறுத்து மற்றிவன் தனைஅடல் அரிதெனச் சிந்தை குறித்து மற்றொரு நாந்தகம் ஏந்தினன் குறுகி வெறித்த கொண்டலுட் கொட்புறு மின்னென விதிர்த்தான். | 29 |
| 147 |
கறங்கி னிற்பெரு வட்டணை புரிந்துதன் கரமேல் நிறங்கொள் வாளினை இடம்வலந் திரிததனன் நெறியே பிறங்கும் ஆர்கலித் தெண்டிரை அலைதரப் பெரிது மறங்கொள் நாந்தக மீனுகண் டலமரும் வகைபோல். | 30 |
| 148 |
ஏதி யிங்கிது நான்முகன் தந்துள தெவர்க்கும் பேத கஞ்செயல் அரியதால் அன்னது பிடித்தேன் சாதி திண்ணநீ வருகென மிகைமொழ சாற்றிக் கோதில் வீரன்முன் அணுகலும் அனையவன் கூறும். | 31 |
| 149 |
நன்று நன்றுநின் னாற்றலும் ஆண்மையும் நம்மை வென்றி யேயெனின் யாவரும் மேலுனை வியப்பார் நின்று நீசில மொழிவதென் கடிது நேருதியால் வென்றி வீரருந் தமைப்புகழ் கிற்பரோ வென்றான். | 32 |
| 150 |
என்ன ஒன்னலன கிடைத்தனன் வீரனும் எதிர்ந்தான் அன்ன பான்மையர் வாளம ராடினர் அகல்வான் மின்னு மாமுகில் தோன்றியே எதிரெதிர் விரிந்து பின்ன ருள்புகுந் துடனுடன் செறிந்தபெற் றிமைபோல். | 33 |
| 1501 |
சென்னி நாடுவர் களத்தினை நாடுவர் செவிதாள் கன்ன நாடுவர் புயங்களை நாடுவர் கரங்கள் உன்னி நாடுவர் உரத்தினை நாடுவர் உகளப் பொன்னின் வார்கழல் நாடுவர் வாளமர் பிரிவார். | 34 |
| 152 |
இணங்கு நீரவர் இருவரும் இனையன உறுப்பில் அணங்கு செய்திடும் மரபினா லாயிடை உய்ப்பார் நுணங்கு விஞ்சையின் வன்மையான் நொய்தின்மாற் றிடுவார் மணங்கொள் செந்நிற வாள்கொடே வட்டணை வருவார். | 35 |
| 153 |
போத மின்னதில் எம்பிரான் தூதுவன் பொருவான் ஏதி கொண்டுளான் தன்னையான் வலிந்திடல் இயல்போ ஆத லாலிவன் படைமுறை வெல்வதே அறனென் றோதி சேருளங் கொண்டனன் இடைதெரிந் துற்றான். | 36 |
| 154 |
இடை புகுந்ததி வீரன தடிகளோ ரிரண்டும் முடியும் ஆகமுந் தோள்களும் ஆங்கொரு முறையே சுடர்பி றங்கிய வாளினால் ஆண்டகை துணித்துக் கடிது வீட்டினன் நடுவன்வந் தவனுயிர் கவர்ந்தான். | 37 |
| 155 |
வீர வாகுநின் றவ்வதி வீரனை வீட்டித் தாரை வாளுறை செலுத்தியே வெஞ்சமர் தணித்து நேரில் வீரமா மகேந்திரம் போவது நினைந்தே ஏரு லாவரும் இலங்கையின் எல்லைநீத் தெழுந்தான். | 1 |
| 156 |
எழுந்து வான்வழிச் சேறலும் ஆர்கலி யிடையே விழுந்து கீழுறும் இலங்கைமண் டெழுந்தது விரைவிற் கழிந்த தொல்பர நீங்கிய காலையிற் கடலூ டழுந்து கின்றபொன் தோணிமீச் சென்றிடு மதுபோல். | 2 |
| 157 |
வார்த்த யங்கிய கழலவன் வான்வழிக் கொளலும் ஈர்த்த தெண்கடல் நீத்தமேல் எழுதரும் இலங்கை சீர்த்த நான்முன் உறங்குழிச் சிந்துவூ டழுந்திப் பேர்த்து ஞாலம்விட் டெழுதரு மேருவிற் பிறழும். | 3 |
| 158 |
எள்ளு நீரரைப் பற்பகல் ஆற்றலின் இலங்கை கொள்ளை வெம்பவம் மாசிருள் அடைந்தது குறைதீர் வள்ளல் தாள்பட நீத்தது பவந்துகள் மாற்றத் தௌ¢ளு நீர்க்கடல் படிந்தெழுந் தாலெனத் திகழும். | 4 |
| 159 |
கந்த ரந்தவழ் தெண்புனற் கருங்கடல் நடுவட் சுந்த ரஞ்செறி பொன்சுடர் இலங்கைதோன் றியது முந்து காலையில் எம்பிரான் அருள்வழி முராரி உந்தி நின்றெழு பிரமன்மூ தண்டமொத் துளதால். | 5 |
| 160 |
இன்ன தாகிய இலங்கைமா புரத்தைநீத் தெழுந்து பின்னு மாயிரம் யோசனை வானிடைப் பெயர்ந்து பொன்னு லாவுறு வாகையம் புயத்தவன் புலவோர் ஒன்ன லானுறை மகேந்திர வரைப்பின்முன் னுற்றான். | 6 |
| 161 |
நெற்றி நாட்டத்து நந்திதன் கணத்தவன் நேமிப் பொற்றை யாமெனச் சூழ்ந்துயர் மகேந்திரப் புரிசைச் சுற்று ஞாயிலும் வாயில்க டொறுந்தொறும் தோன்றுங் கற்றை மாமணிச் சிகரியும் நுனித்துமுன் கண்டான். | 7 |
| 162 |
சேர லாரமர் மகேந்திர நகர்வட திசையில் வாரி வாய்தனுட் கோபுரத் தெற்றியின் மாடே கோர னேயதி கோரனே எனப்படுங் கொடிய வீரர் தானையோ டிருந்தனர் காவல்கொள் வினையால். | 8 |
| 163 |
கரிக ளாயிரம் வௌ¢ளமே தேருமக் கணிதம் பரிக ளாங்கதற் கிருதொகை யத்தொகை பதாதி உரிய வப்பெருந் தானையம் பெருங்கடல் உலவா விரவி மேவர இருந்தனர் காத்திடும் வீரர். | 9 |
| 164 |
பகுதி கொண்டிடு தானையஞ் சூழலாம் பரவைத் தொகுதி கண்டனன் விம்மிதங் கொண்டனன் துன்னார் மிகுதி கொண்டுறை காவலுங் கண்டனன் வியனூர் புகுதி கொண்டிடும் உணர்வினான் இனையன புகல்வான். | 10 |
| 165 |
ஈண்டு செல்லினித் தானைசூழ்ந் தமர்செயும் யானும் மூண்டு நேரினும் முடிப்பவோர் பகலெலா முடியும் மாண்ட தென்னினும் உலவுமோ மாநக ரிடத்து மீண்டும் வந்திடுங் கரிபரி பதாதிதேர் வௌ¢ளம். | 11 |
| 166 |
வந்த வந்ததோர் தானவப் படையொடே மலைவுற் றெந்தை கந்தவேள் அருளினால் யானொரு வேனுஞ் சிந்தி நிற்பனேல் இந்நகர்த் தானைகள் சிதைய அந்த மில்பகல் சென்றிடும் அளியரோ அவுணர். | 12 |
| 167 |
எல்லை யில்பகல் செல்லினுஞ் செல்லுக இனைய மல்லன் மாநகர் அவுணர்மாப் பெருங்கடல் வறப்ப ஒல்லு நீர்மையால் யான்அடல் செய்வனேல் உருத்துத் தொல்லை மைந்தரைத் துணைவரை உய்க்குவன் சூரன். | 13 |
| 168 |
உய்த்த மைந்தர்கள் சூழ்ச்சியின் துணைவர்கள் ஒழிந்தோர் அத்தி றத்துளோர் யாரையும் வெலற்கரி தயில்வேற் கைத்த லத்தவன் வலிகொடே பற்பகல் காறும் இத்த லைச்சமர் ஆற்றியே முடிக்குவன் எனினும். | 14 |
| 169 |
ஏவ ரும்வெலற் கா¤யசூர் பின்னர்வந் தெதிர்க்கும் ஓவில் வெஞ்சமர் பற்பகல் ஆற்றியான் உறினும் வீவ தில்லையால் அங்கவன் மேலைநாள் தவத்தால் தேவ தேவன்முன் அருளிய வரங்களின் சீரால். | 15 |
| 170 |
அன்ன வன்றனை மாலயன் றனக்கும்வெல் லரிதால் இன்னு மாங்கவன் ஆணைக்கும் வெருவியே இருந்தார் பின்னை யாரவன் தன்னைவென் றிடுவர்கள் பெருநாள் துன்னி யான்சமர் ஆற்றினுந் தொலைகிலன் சிறிதும். | 16 |
| 171 |
தொலைந்து போகிலன் சூரமர் இயற்றிடில் துன்னிக் கலந்த யான்விறல் இன்றிமீண் டேகுதல் கடனோ மலைந்து நிற்கவே வேண்டுமா லாயினும் வறிது மலைந்த லைப்படுஞ் சுரர்சிறை அகன்றிட வற்றோ. | 17 |
| 172 |
மற்றிந் நீர்மையிற் பற்பக லவனொடு மலைந்து வெற்றி கொண்டிலன் இன்னுமென் றமரினை வீட்டி ஒற்றின் நீர்மையை உணர்த்துதல் ஒல்லுமோ உலவா தெற்றை வைகலும் அமர்செய வேண்டுமால் எனக்கே. | 18 |
| 173 |
போத நாயகன் பரம்பொருள் நாயகன் பொருவில் வேத நாயகன் சிவனருள் நாயகன் விண்ணோர்க் காதி நாயகன் அறுமுக நாயகன் அமலச் சோதி நாயகன் அன்றியார் சூரனைத் தொலைப்பார். | 19 |
| 174 |
இம்பர் சூரொடு பொருதுநின் றிடுவனே என்னின் நம்பி ரான்அறு மாமுகன் பின்னரே நண்ணி வெம்பு சூரனை வேலனால் தடிந்துவெஞ் சிறையில் உம்பர் யாரையும் மீட்டிட வேண்டுமேல் ஒருநாள். | 20 |
| 175 |
ஆத லால்அம ராற்றுதல் முறையதோ அ•தான் றீது நம்பெரு மான்றன தருளுமன் றினைய தூதர் செய்கட னாங்கொலோ அமர்பெறாத் தொடர்பாற் போத லேகடன் என்றனன் பொருவில்சீர் அறிஞன். | 21 |
| 176 |
வேறு இப்பால் வாய்தலின் எல்லை நீங்கிய துப்பார் தானைகள் துற்று நின்றவால் அப்பால் எய்தரி தாம ருங்குபோய் வைப்பார் கீழ்த்திசை வாயில் நண்ணுவேண். | 22 |
| 177 |
என்னா உன்னி இயன்ற வுத்தரப் பொன்னார் வேலி புகாது பாங்கர்போய்க் கொன்னார் கின்ற குணக்கு வாய்தலின் முனனா ஏகினன் மொய்ம்பின் வீரனே. | 23 |
| 178 |
மேதிக் கண்ணவன் வீர பானுவென் றாதிக் கத்தவு ணர்க்கு நாயகர் ஏதிக் கையர் இரண்டு வீரரும் ஆதிக் கன்னதன் வாயில் போற்றினார். | 24 |
| 179 |
திருவுந் தும்வட திக்கு வாய்தலின் விரவுந் தானையின் வௌ¢ளம் மெய்த்தொகை பரவுஞ் சூரர் பயிற்று பல்பவத் துருவஞ் சூழந்தென ஒத்து நின்றவே. | 25 |
| 180 |
வண்டார் செற்றிய வாகை மொய்ம்பினான் கண்டான் அன்ன கடிக்கொள் காவலும் தண்டா துற்றிடு தானை நீத்தமும் அண்டா அற்புத நீரன் ஆயினான். | 26 |
| 181 |
ஆண்டங் குற்றவ ளப்பில் சேனையைக் காண்டும் மிவ்வுழி காவல் போற்றியே சேண்டுன் றும்புலி செற்றும் ஆதலால் ஈண்டுஞ் செல்லரி தென்று முன்னினான். | 27 |
| 182 |
நின்றிப் பாற்படல் நீர்மை அன்றரோ தென்றிக் கின்வழி சென்று நாடுவன் என்றுட் கொண்டவண் நீங்கி ஏகினான் குன்றின் தொன்மிடல் கொண்ட தோளினான். | 28 |
| 183 |
ஏகா நிற்புழி ஏந்தல் கீழ்த்திசை மாகா வற்கொள் மதங்க மாமுகன் மீகான் ஒப்ப வியன்க லத்தினுக் காகா யத்தின் அமர்ந்து போற்றுவான். | 1 |
| 184 |
நூற்றுப் பத்து நுவன்ற தோன்முகன் மூற்றைக் கையினன் மொய்ம்பி ராயிரன் சீற்றத் துப்புறு தீய சிந்தையான் கூற்றத் துக்கொரு கூற்ற மேயனான். | 2 |
| 185 |
பொன்னார் ஏம புரத்து வைகலும் மன்னாய் வாழ்பவன் மாறு கொண்டுதன் முன்னா வெய்தி முனிந்து போர்செய ஒன்னார் இன்றி உளங்கு றைந்துளான். | 3 |
| 186 |
கருமே கங்கள் கறித்து வாரியுண் டுருமே றோடு முரற்ற ஓச்சுவான் பெருமே தக்க பவஞ்செய் பெற்றியான் செருமேல் கொண்டிடு சிந்தை பெற்றுளான். | 4 |
| 187 |
மஞ்சார் வேழம் வனத்தில் வல்லுளி எஞ்சா வெவ்வா¤ யாளி வல்லியம் அஞ்சா ராயிர மங்கை கொண்டுணாச் செஞ்சோ ரிப்புனல் சிந்தும் வாயினான். | 5 |
| 188 |
காசைப் போது கடுத்த மெய்யர்தென் னாசைக் காலரொ ராயிரத் தர்தம் பாசத் தோடு பயின்று சேர்ந்தென வீசித் தூங்கும் வியன்று திக்கையான். | 6 |
| 189 |
வாணாள் அ•கினன் மாயும் எல்லையான் ஏணால் அத்திசை ஏகும் வீரனைக் காணா நின்று கனன்று சாலவுஞ் சேணான் இன்னன செப்பி ஏகுவான். | 7 |
| 190 |
மிக்கார் காவல் விலங்கி நீயிவட் புக்காய் மாயை புகன் றுளாய்கொலோ அக்கால் தானுமெம் மாணை நீங்கியே எக்கா லத்தினும் ஏக வல்லதோ. | 8 |
| 191 |
வறியா ராகி மயங்கும் வானவச் சிறியார் வைகிய சீரில் ஊரெனக் குறியா வந்தனை கோதில் இந்நகர் அறியா யோநம தாணை ஆற்றலே. | 9 |
| 192 |
மூண்டே குற்றனென் மொய்சி னத்தினேன் மாண்டே போயினை வல்லை நீயினி மீண்டே போந்திறம் இல்லை மேலுனக் கீண்டே மாயவி ழைத்த எல்லையே. | 10 |
| 193 |
சூராள் கின்றதொர் தொல்லை மாநகர் சேரா நின்றனை சீறு கேசரி பேரா எல்லையொர் பீடின் மான்பிணை ஆராய் தற்குவ ருங்கொல் ஆற்றலால். | 11 |
| 194 |
தொடுநே மிக்கடல் துண்ணெ னக்கடந் திடைசேர் கின்ற இலங்கை நீங்கியே கடிதே இந்நகர் காண உன்னியே அடைவாய் தேவர்க ணத்து ளாரைநீ. | 12 |
| 195 |
திருத்தங் கண்ணகல் தேவர் தம்முளும் விருத்தன் போலும் மிகத்து ணிந்துநீ ஒருத்தன் போந்தனை ஒன்றொர் வாளடே வரத்தென் இவ்விடை மாயை கற்றுளாய். | 13 |
| 196 |
ஆலா லத்தை அயின்ற நம்பனோ மாலா னோவன சத்தில் அண்ணலோ பாலார் தந்தி படைத்த கள்வனோ மேலார் இங்குனை விட்ட தன்மையார். | 14 |
| 197 |
சுற்றா நின்றனை சூழ இந்நகர் ஒற்றாய் வந்தனை போலும் உன்றனை மற்றார் உய்த்தனர் வந்த தென்கொலோ விற்றாய் நின்னுயிர் எங்கண் உய்திநீ. | 15 |
| 198 |
சிறையிற் பட்டுழல் தேவர் செய்கையை அறிகுற் றிந்திரன் ஆளை யாகியே நெறியிற் போக நினைந்து ளாய்கொலாங் குறுகுற் றாயிது வுங்கு றிப்பதோ. | 16 |
| 199 |
விண்டோ யுங்கனல் மேவும் எல்லையின் மண்டோய் பூளை மருத்தன் உய்த்தெனப் பண்டே நொய்யை படுந்தி றத்திவட் கொண்டே வந்தது சொல்லும் வல்வினை. | 17 |
| 200 |
முன்னந் நம்பணி முற்று மாற்றியே கின்னங் கொண்டு கரந்த கீழ்த்திசை மன்னன் பாலுறு வாருள் அன்றுநீ இன்னும் மஞ்சலை என்னை யெண்ணலாய். | 18 |
| 201 |
கொல்லா நிற்பதொர் கூற்ற மேயெனச் செல்லா நின்றிடு திண்ணி யேன்முனம் நில்லாய் எங்கடா நீங்கு வாயெனா ஒல்லான் ஓதி உரப்பி யேகினான். | 19 |
| 202 |
வன்றாள் கொண்ட மதக்க யாசுரன் சென்றான் இன்னன செப்பி இம்மொழி நன்றால் என்று நகைத்து நோக்கியே நின்றான் வாகை நெடும்பு யத்தினான். | 20 |
| 203 |
ஓவா திவ்வகை யோதி முன்வருந் தீவா யோன்எதிர் சென்று வல்லையிற் சாவா யென்னிடை சார்ந்து ளாய்கொலாம் வாவா என்றனன் வாகை மொய்ம்பினான். | 21 |
| 204 |
வானோர் அஞ்ச வருங்க யாசுரன் தானோர் குன்று தனைப்ப றித்திடா ஊனோ டுன்னுயிர் ருண்ணு மீதெனா வானோன் மைந்தன்முன் னார்த்து வீசினான். | 22 |
| 205 |
வீண்டோய் மேனி வியன்க யாசுரன் கொண்டோர் கையில் விடுத்த குன்றது வண்டோ வலம்புரி மாலை மொய்ம்பினான் திண்தோண் மீமிசை செவ்வ ணுற்றதே. | 23 |
| 206 |
வேழத் தோன்முகன் விட்ட பூதரம் பாழித் தோள்மிசை பட்ட காலையில் வாழிப் பூதியின் வட்டு விண்டெனப் பூழித் தாகி உடைந்து போயதே. | 24 |
| 207 |
பொடியும் காலெதிர் புக்க தீயவன் மிடல்கொண் டுற்றிடு வீரன் ஆற்றல்கண் டுடலுந் திண்சின முற்றொ ராயிரம் படருங் குன்று பறித்தன் மேயினான். | 25 |
| 208 |
பறியா நின்ற பகட்டு மாமுகன் நெறிவீழ் கின்ற நெடுங்கை சுற்றினான் இறைசேர் மேரு இருந்த கோடெலாங் கறைசேர் காலவர் கட்டெ ழுந்தபோல். | 26 |
| 209 |
பத்தாம் நூறு படுத்த வேலையுள் மத்தா குற்றன வாசு கித்தொகை மொய்த்தான் வன்றலை முன்பு சூழ்ந்தெனக் கைத்தா மால்வரைக் காட்சி மிக்கவே. | 27 |
| 210 |
துண்ணென் றேகயா சூரன் நூறுபத் தெண்ணுந் தொல்கிரி யாவும் எம்பிரான் கண்ணின் றோன்விடு காமர் காளைமேல் விண்ணங் கான்றென ஆர்த்து வீசினான். | 28 |
| 211 |
பாடார் பல்கிரி பற்றி வீசலும் ஈடார் வெம்புலி யாளி கேசரி கோடார் தந்திகள் கோடி கோடிகள் வீடா ஆர்ப்பொடு விம்மி வீழ்பவே. | 29 |
| 212 |
கேடாய் மன்னர் கிடப்ப ஆங்கவர் வீடா ஆக்கமி சைந்து ளாரெனப் பாடா வண்டு பராரை மால்வரை ஊடார் தேன்கள் உகுப்ப உண்டவே. | 30 |
| 213 |
வேறா கும்பல வெற்பி டந்தொறும் ஊறா நின்றுல வுற்ற வான்புனல் மாறா மல்கவிழ் வுற்று வல்லைபேர் ஆறா கிக்கட லென்ன ஆர்த்ததே. | 31 |
| 214 |
வரைவீழ் பூம்புனல் மாந திக்கணே இரையா மாக்க ளியாவும் வீழ்தலாற் திஆசேர் வாரிகள் சென்று சேணெழீஇ விரைவால் வெய்யவன் வெப்பம் நீக்குமே. | 32 |
| 215 |
பேசுஞ் சீரிவை பெற்ற வெற்பெலாம் ஈசன் தூதுவன் முன்ன ரெய்தின பாசஞ் சுற்றிய பம்ப ரத்தொகை வீசுங் காலை சுழன்று வீழ்வபோல். | 33 |
| 216 |
வேறு சுடர்ப்பெ ருங்கதிர் ஆதவன் துண்ணெனக் கரப்ப அடுக்கல் ஆயிரம் இன்னவா றொருதலை யாகக் கடற்பு குங்கண முகிலென வருதலுங் கண்டான் தடக்கை வேலுடை அண்ணல்தாள் முன்னினன் தமியோன். | 34 |
| 217 |
நிற்கு மெல்லையின் வெங்கொலைத் தொழின்முறை நிரம்பக் கிற்கும் வெய்யவன் விடுத்திடும் ஆயிரங் கிரியும் பற்கன் மால்வரை காப்பவன் தன்மிசை பழிதீர் அற்கன் மேல்வரும் எழிலிகள் என அடைந் தனவே. | 35 |
| 218 |
வேறு மறுவரை யாத திங்கள் வார்சடைக் கடவுள் நல்க அறுவரை அனையாப் பெற்றோன் அருளினால் ஐயன் நிற்ப உறுவரை பத்து நூறும் ஒருங்குமா யுற்று மற்றோர் சிறுவரை தன்னில் யாவுஞ் சிதறியே உடைந்த வன்றே. | 36 |
| 219 |
தௌ¤தரு வீரன் தன்மேற் செறிந்திடும் அடுக்கல் யாவும் விளிவொடு மாய்ந்த வன்றி விளைத்தில வேறங் கொன்றும் வளநனி சுருங்கி வானம் வறந்தநாள் வௌ¤ற்றுக் கொண்மூக் கிளர்வன பயனின் றாகிக் கேடுபட் டுடையு மாபோல். | 37 |
| 220 |
மட்பகை வினைஞ ரானோர் வனைதரு கலங்கள் முற்றுந் திட்பமொ டமர்ந்த கற்றுண் சேர்ந்துழிச் சிதறு மாபோல் கொட்புறு புழைக்கை வெய்யோன் குறித்தெறி பிறங்கல் யாவும் ஒட்பம தடைந்த வீரன் மிசைபட உடைந்த அன்றே. | 38 |
| 221 |
விறல்கெழு புயத்தி னான்மேல் விடுத்திடு கிரிகள் யாவும் வறிதுபட் டிடலுங் காணா மால்கரி முகத்தன் நின்றான் அறநெறி யொருவி மொய்ம்பால் ஆற்றிய வெறுக்கை யாவும் பிறர்கொள வுகுத்தி யாதும் ஊதியம் பெறுகி லார்போல். | 39 |
| 222 |
கண்டுவிம் மிதத்த னாகிக் கயாசுரன் முனிந்தோர் தண்டந் திண்டிறன் மொய்ம்பன் தன்மேற் செலுத்தலும் அதனைக் காணா ஒண்டழல் புரையும் ஔ¢வாள் உறைகழித் தொல்லை வீழத் துண்டம தாக்கி யன்னோன் எதிருறத் துன்ன லுற்றாள். | 40 |
| 223 |
மத்தவெங் கயமாந் தீயோன் வாகையந் தடந்தோள் அண்ணல் மெய்த்தனி ஆற்றல் காணா விழுத்தகு பனைக்கை யோச்சிப் பத்துநூ றான சாலப் பழுமரம் பறியா ஏந்தி உய்த்திட ஒருதன் வாளால் ஒய்யெனச் சிந்தி ஆர்த்தான். | 41 |
| 224 |
காயெரி கலுழும் வெங்கட் கயாசுரன் விடுவான் பின்னுஞ் சேயுயர் வரைபல் வேறு தெரிந்தனன் பறிக்கும் எல்லை நாயகன் தூதன் காணா நாந்தகங் கொடுபோய் அன்னான் ஆயிர மாகி யுள்ள புழைக்கையும் அறுத்தான் அன்றே. | 42 |
| 225 |
அறுத்தலுங் கவன்று தீயோன் ஆயிரத் திரட்டி கையுஞ் செறித்திவன் தன்னைப் பற்றித் திற்றியாக் கொள்வ னென்றே குறித்தனன் வளைப்ப வாளாற் கொம்மென ஆற்றல் வீரன் தறித்தனன் ஒருசார் வந்த ஆயிரந் தடக்கை முற்றும். | 43 |
| 226 |
செற்றமால் கரியின் பேரோன் திண்கையா யிரமும் வீட்ட மற்றையா யிரங்கை யாலும் வாகையஞ் செம்மல் மார்பின் எற்றினான் எற்றும் எல்லை எல்லையில் வெகுளி யெய்தி அற்றுவீழ்ந் திடவே வாளால் அவையெலாம் அடுதல் செய்தான். | 44 |
| 227 |
கொலைகெழு தறுகண் நால்வாய்க் குஞ்சர முகத்து வெய்யோன் நிலைகெழு பாணி முற்றும் நீங்கியீ ரைந்து நூற்றுத் தலைகெழு நிலைமைத் தாகித் தண்சினை பலவுமல்கி அலைகெழு வீழ்போய் உற்ற ஆலமே போல நின்றான். | 45 |
| 228 |
பாணிகள் இழந்து நின்ற பகட்டுடை வதனத் தீயோன் நாணினன் இவனை அட்டு நம்முயிர் துறத்தும் என்னா மாணறு மனத்திற் கொண்டு மற்றொழின் முன்னித் தோளால் தாணுவின் கயிலை காப்போன் தடம்புயந் தாக்கி ஆர்த்தான். | 46 |
| 229 |
ஐயன தொற்றன் காணா ஆற்றலின் றாகி முற்றுங் கையினை இழந்து நின்றான் கடுங்கதிர் வாளின் வெம்போர் செய்யலன் இனியான் என்னாச் சிந்தைசெய் துறைவா ளோச்சி ஒய்யென அவன்றன் மார்பின் உதைத்தனன் ஒருதன் தாளால். | 47 |
| 230 |
உதைத்திடு கின்ற காலை ஒல்லென அரற்றி வீழ்ந்து மதத்தினை யுறுக போல மால்கரி முகத்து வெய்யோன் பதைத்தனன் ஆவி சிந்திப் பட்டனன் பகிர்ந்த மார்பிற் குதித்திடு சோரி நீத்தங் குரைகடற் போய தன்றே. | 48 |
| 231 |
அவ்வியல் கண்டு பல்லோர் அவுணர்கள் நமரே ஈண்டு தெவ்வியல் முறையின் நின்று செருவினை இழைப்பார் போலும் இவ்விவர் ஆடற் கேது என்கொலோ அறிதும் என்றே கவ்வையின் நெறிக டோறுங் காண்பது கருதிப் போந்தார். | 49 |
| 232 |
சென்றிடல் வீரன் காணாத் தீயரென் செய்கை நோக்கிற் கன்றிவெஞ் சினமேற் கொண்டு கடுஞ்சமர் இழைப்பர் யானும் நின்றமர் புரிதல் வேண்டும் நிலைமையீ தென்றால் அம்மா இன்றொடு முடியுங் கொல்லோ இயற்றினும் இவர்போரென்றான். | 50 |
| 233 |
ஆரணந் தனக்குங் காணா ஆதியங் கடவுள் சொற்ற பேரருண் மறந்தே இன்னே பீடிலார் தம்மோ டேற்றுப் போரினை யிழைத்து நிற்றல் புல்லிது புலமைத் தன்றால் சூருறை மூதூர் தன்னில் துன்னுவன் கடிதின் என்றான். | 51 |
| 234 |
எப்பெரு வாயில் சார வேகினும் அங்கண் எல்லாங் கைப்படை அவுணர் வௌ¢ளங் காவல்கொண் டுற்ற ஆற்றால் தப்பினன் சேறல் ஒல்லா தமியன்இப் படிவத் தோடு மெய்ப்பதி இதற்குச் செல்வன் வேற்றுரு வெய்தி யென்றான். | 52 |
| 235 |
கூற்றினை உறழும் வைவேற் குமரவேள் அருளால் ஈண்டோர் வேற்றுரு வதனைக் கொண்டு வெய்யராம் அவுண வீரர் போற்றுமிக் குணபால் வாய்தல் பொள்ளெனக் கடந்து பின்னர் மாற்றலன் ஊரிற் செல்வன் என்றனன் வாகை மொய்ம்பன். | 53 |
| 236 |
நொய்யதோர் அணுவின் ஆற்ற நுணுகியும் மேன்மை தன்னில் பொய்யில்சீர் பெருமைத் தாயும் பூரண மாகி வைகுஞ் செய்யதோர் குமரன் பொற்றாள் சிந்தைசெய் தன்பிற் போற்றி ஒய்யென அருளின் நீரால் ஓரணு வுருவங் கொண்டான். | 54 |
| 237 |
நுணுகுதன் னுணர்வே போல நோக்கருந் திறத்தால் தானோர் அணுவுருக் கொண்டு வீரன் அடுகளம் அதனை நீங்கி இணையறு குமரற் போற்றி எழுந்துவிண் படர்ந்து மூதூர்க் குணதிசை வாய்தல் நின்ற போபுர மிசைக்கண் உற்றான். | 55 |
| 238 |
அண்டம் யாவையும் எழுவகை யுயிர்த்தொகை யனைத்தும் பிண்ட மாம்பொருள் முழுவதும் நல்கியெம் பெருமான் பண்டு பாரித்த திறமென மகேந்திரப் பதியின் மண்டு தொல்வளம் நோக்கியே இன்னன மதிப்பான். | 1 |
| 239 |
எந்தை முன்னரே சூரபன் மாவினுக் கீந்த முந்தும் அண்டங்கள் அலமரும் உவரிகள் முழுதும் வந்து மொய்த்தன போலுமால் வரைபுரை காட்சிக் கந்து பற்றியே ஆர்த்திடும் எல்லைதீர் கரிகள். | 1 |
| 240 |
இயலும் ஐம்பெரு நிறத்தின்அண் டங்களின் இருந்த புயலி னம்பல ஓ£¢வழித் தொக்கன பொருவ மயிலி ருஞ்சரம் முயலொடு யூகமற் றொழிலைப் பயில்ப ரித்தொகை அளப்பில வயின்றொறும பரவும். | 3 |
| 241 |
அண்டம் ஆயிரத் தெட்டினுள மேதகும் அடல்மாத் தண்ட மால்கரி யாயின தடம்பெருந் தேர்கள் எண்ட ரும்பொரு ளியாவுமீண் டிருந்தன இவற்றைக் கண்டு தேர்ந்தனர் அல்லரோ அகிலமுங் கண்டோர். | 4 |
| 242 |
இணையில் இவ்விடைத் தானையின் வௌ¢ளமோர் இலக்க நணுகும் என்றனன் அந்தணன் நாற்பெரும் படையுங் கணித மில்லன இருந்தன வௌ¢ளிகண் ணிலன்போல் உணர்வி லன்கொலாங் கனகனுங் கேட்டசொல் லுரைத்தான். | 5 |
| 243 |
உரையின் மிக்கசூர் பெற்றஅண் டந்தொறும் உளவாம் வரையின் மிக்கதேர் கடல்களின் மிக்கை மாக்கள் திரையின் மிக்கவாம் பரித்தொகை ஆயிடைச் செறிந்த பரவை நுண்மணல் தன்னினும் மிக்கன பதாதி. | 6 |
| 244 |
மணகொள் ஆயிரத் தெட்டெனும் அண்டத்தின் வளமும் எண்கொள் எண்பதி னாயிரம் யோசனை யெல்லைக் கண்கொள் பான்மைலு ஈண்டிய தற்புதங் கறைதோய் புண்கொள் வேலுடைச் சூர்தவத் தடங்கிய போலாம். | 7 |
| 245 |
உரைசெய் ஆயிரத் தெட்டெனும் அண்டத்தின் உளவாங் கரையில் சீரெலாந் தொகுத்தனன் ஈண்டவை கண்டாந் தருமம் மெய்யளி கண்டிலம் அவற்றையுந் தந்து சுரர்கள் தம்முடன் சிறையிலிட் டான்கொலோ சூரன். | 8 |
| 246 |
அரண்ட ருங்கழற் சூரன்வாழ் மகேந்திரம் அதனில் திரண்ட பல்லியத் துழனியேழ் கடலினுந் தெழிப்ப முரண்டி றத்தவை இயம்புவார் அளவையார் மொழிவார் இரண்டு பத்துநு றியோசனை யுண்டவர் இடங்கள். | 9 |
| 247 |
கரிகள் சேவகம் ஒருபதி னாயிரம் கடுந்தேர் விரியும் நீளிடை ஒருபதி னாயிரம் விசயப் பரியின் எல்லையோர் இருபதி னாயிரம் பையத் துருவின் இன்னமும் உண்டுகொல் யோசனைத் தொகையே. | 10 |
| 248 |
இவுளி வாயினும் மால்கரிக் கரத்தினும் இழிந்து திவளும் நீர்மைசால் விலாழியுந் தானமுஞ் செறிந்து குவளை யுண்கணார் நீத்தசாந் தணிமலர் கொண்டே உவள கந்தரும் அகழிசென் றகன்கடல் உறுமால். | 11 |
| 249 |
வளமை மேதகும் இப்பெரு மகேந்திரம் வகுத்தன் முளரி அண்ணலிங் கொருவனான் முடிந்திட வற்றோ ஔ¤று வாட்படை அவுணர்கோ னுடையவண் டத்தின் அளவி னான்முகர் யாரும்வந் திழைத்தன ராமால். | 12 |
| 250 |
புரந்த ரன்றன் துலகமும் ஒழிந்த புத்தேளிர் இருந்த வானமும் எண்டிசை நகரமும் யாவும் வருந்தி இந்நகர் சமைத்திட முன்னரே வண்கை திருந்த வேகொலாம் படைத்தனர் திசைமுகத் தலைவர். | 13 |
| 251 |
பொன்பு லப்படு துறக்கம்வான் மாதிரம் புவிகீழ் துன்பில் போகமார் உலகென்பர் தொடுகடற் பெருமை முன்பு காண்கலர் கோட்டகம் புகழ்தரு முறைபோல் இன்பம் யாவையும் உளநகர் ஈதுபோ லியாதோ. | 14 |
| 252 |
கறைப டைத்ததாட் கரிபரி அவுணர்தேர்க் கணங்கள் அறைப டைத்திவண் ஈண்டிய அண்டங்க ளனைத்தும் முறைக டற்றொகை முழுவதுஞ் சூர்கொணர்ந் தொருங்கே சிறைப டுத்திய போலும்வே றொன்றிலை செப்ப. | 15 |
| 253 |
ஐய பூழியும் ஆரகில் ஆவியும் ஆற்ற நொய்ய வாகிய அணுக்களும் நுழைவா தென்னிற் செய்ய இந்நகர் ஆவணம் எங்கணுஞ் செறிந்த வெய்ய தேர்கரி அவுணர்தம் பெருமையார் விரிப்பார். | 16 |
| 254 |
அள்ளல் வேலைசூழ் மகேந்திர புரிக்கிணை யாகத் தௌ¢ளி தாவொரு நகருமின் றுளதெனச் செப்ப எள்ள லின்றிய அண்டமோ ராயிரத் தெட்டின் உள்ள சீரெலாம் ஈதுபோல் ஒருபுரத் துளதோ. | 17 |
| 255 |
கழிந்த சீர்த்திகொள் இந்நகர் தன்னிடைக் கஞல வழிந்து தொல்லுரு மாழையின் மணிநிழ லாகி இழிந்து ளான்பெறு திருவெனப் பயன்பெறா தெவர்க்கும் ஒழிந்து வேலைகள் தம்புகழ் கொள்வதில் வுவரி. | 18 |
| 256 |
ஏற்கும் நேமிசூழ் மகேந்திர வெறுக்கை இவ்வுலகோர் ஆர்க்கும் ஓர்பயன் பெற்றில துயிர்ப்பலி அருந்துங் கார்க்கு ழாம்புரை அலகைசூழ காளிமந் திரத்திற் சீர்க்கொள் கற்பகம் பிறர்க்குத வாதமர் செயல்போல். | 19 |
| 257 |
மறக்கா டுந்தொழில் இரவியம் பகையழல் மடுப்பத் துறக்க மாண்டது பட்டிமை யாகுமத் தொல்லூர் சிறக்கும் இந்நகர் நோக்கியே தன்னலந் தேய்ந்து பொறுக்க ரும்பெரு நாண்சுடக் கரிந்தது போலாம். | 20 |
| 258 |
துங்க மிக்கசூர் படைத்திடும் அண்டமாத் தொகையுட் செங்க திர்த்தொகை ஆங்கவன் பணியினாற் சென்று பொங்கு தண்சுடர் நடாத்திநின் றென்னவிப் புரியில் எங்கு முற்றன செழுமணிச் சிகரம் எண்ணிலவே. | 21 |
| 259 |
மாணி லைப்படும் எழுவகை உலகின் வைப்பென்ன வேணி லைப்பெருஞ் சிகரிகள் செறிந்தன யாண்டுங் கோணி லைக்கதிர் உடுப்பிறர் பதங்களிற் குழுமி நீணி லைத்தலம் பலவுள்ள மாடங்கள் நிரந்த. | 22 |
| 260 |
நூறி யோசனை சேண்படு நீட்சியும் நுவலும் ஆறி யோசனைப் பரவையும் பெற்றஆ வணங்கள் ஏறு தேர்பரி களிறுதா னவர்படை ஈண்டிச் சேற லாயிடை அருமையால் விசும்பினுஞ் செல்லும். | 23 |
| 261 |
அடல்மி குத்திடு தானவர் அகலிரு விசும்பிற் கடிதி னிற்செல மத்திகை காட்டுமா றொப்ப நெடுமு கிற்கணந் தழுவுசூ ளிகைமிசை நிறுவுங் கொடிகள் எற்றிடப் போவன இரவிகொய் யுளைமா. | 24 |
| 262 |
மேலு லாவிய படிகமா ளிகைசில மின்னார் மாலை தாழ்குழற் கிடுமகி லாவியான் மறைவ சீல நீங்கிய அவுணர்தஞ் சீர்த்திகள் அனைத்தும் மேல வேயவர் பவத்தினுள் ஒடுங்குமா றென்ன. | 25 |
| 263 |
அணிகு லாயகோ மேதகம் மரகதம் ஆரம் துணியும் நீலம்வச் சிரம்வயி டூரியந் துப்பு நணிய பங்கயம் புருடரா கம்மெனும் நவமா மணிக ளாற்செய்து மிளிர்வன வரம்பில்பொன் மாடம். | 26 |
| 264 |
இயல்ப டைத்தவெண் படிகத்தின் இயன்றமா ளிகைமேற் புயல்ப டைத்திடு களிமயில் வதிந்திடப் புடையே கயல்ப டைத்தகண் ணியர்புரி அகிற்புகை கலப்ப முயல்ப டைத்திடு மதியினைச் சூழ்தரு முகில்பால். | 27 |
| 265 |
வளனி யன்றிடு செம்மணிப் பளிங்குமா ளிகைமேல் ஔ¤று பொற்றலத் தரிவையர் வடிமிசைந் துறுதல் வெறிய சேயன பங்கயப் பொகுட்டின்மீ மிசையே அளியி னங்கள்தேன் மாந்தியே வைகுமா றனைய. | 28 |
| 266 |
துய்ய வாலரி புனற்கிறை மண்ணியே தொகுப்பச் செய்ய தீயவன் ஊன்களோ டவைபதஞ் செய்ய மையன் மாதரோ டவுணர்கள் அரம்பையர் வழங்க நெய்யளா வுண்டி உண்குவர் மறுசிகை நீக்கி. | 29 |
| 267 |
துப்பு றுத்த குஞ்சியங் காளையர் தொகையுஞ் செப்பு றுத்துசீ றடிமினார் பண்ணையுஞ் செறிந்து மெய்ப்பு றத்தியல் காட்சியுங் கலவியும் வெறுப்பும் எப்பு றத்தினும் நிகழவன மதனுல கிதுவே. | 30 |
| 268 |
பூணும் ஆரமுங் கலாபமும் இழைகளும பொன்செய் நாணும் ஒற்றராற் பரத்தையர் பாற்பட நல்கிப் பேணி மற்றவர் விலக்கின நயந்தன பிறவும் மாணு மைந்தர்கள் தேறுவான் ஆறுபார்த் தயர்வார். | 31 |
| 269 |
துன்று தானவர் தெரியலின் மாதர்பூந தொடையின் மன்றல் மாளிகைச் சோலையின் இலஞ்சியின் மலரிற் குன்ற மால்கரித் தண்டத்தில் யாழ்முரல் குழுவிற் சென்று சென்றன துணர்வுபோல் அளிகளுந் திரியும். | 32 |
| 270 |
மாறி லாதசூர் ஆணையால் வந்திடும் வசந்தன் ஊறு தெண்கடல் அளவியே தண்டலை யுலவி வீறு மாளிகை நூழையின் இடந்தொறும் மெல்லத் தேறல் வாய்மடுத் தோரென அசைந்துசென் றிடுமால். | 33 |
| 271 |
மாட மீதமர் மடந்தையர் தம்முரு வனப்புக் கூட வேபுனைந் தணிநிழற் காண்பது குறித்துப் பாடு சேர்கரம் நீட்டியே பகலவற் பற்றி ஆடி நீர்மையின் நோக்கியே அந்தரத் தெறிவார். | 34 |
| 272 |
வன்ன மாடமேல் ஆடவர் பரத்தமை மகளிர் உன்னி யூடியே பங்கியீர்த் தடிகளால் உதைப்பப் பொன்னின் நாணறத் தமதுகை எழிலியுட் போக்கி மின்னு வாங்கியே ஆர்த்தனர் குஞ்சியை வீக்கி. | 35 |
| 273 |
முழங்கு வானதி தோய்ந்தசின் மாளிகை முகட்டின் அழுங்கல் என்பதை உணர்கிலா மாதரார் அகல்வான் வழங்கு கோளுடன் உருமினைப் பற்றியம் மனையுங் கழங்கு மாயெறிந் தாடுவர் அலமரக் கண்கள். | 36 |
| 274 |
ஈண்டை மாளிகை மங்கையர் தஞ்சிறார் இரங்க ஆண்டு மற்றவர் ஆடுவான் பற்றியா தவன்தேர் பூண்ட மான்தொகை கொடுத்தலும் ஆங்வன் போந்து வேண்டி நின்றிட வாங்கியே உதவுவார் மெல்ல. | 37 |
| 275 |
நீடு மாளிகை மிசைவரு மாதர்கை நீட்டி ஈடு சாலுரும் ஏறுடன் மின்பிடித் திசைத்தே ஆடு கிங்கிணி மாலையாம் மைந்தருக் கணியா ஓடு கொண்டலைச் சிறுதுகி லாப்புனைந் துகப்பார். | 38 |
| 276 |
பொங்கு மாமணி மேற்றலத் திரவிபோந் திடலும் இங்கி தோர்கனி யெனச்சிறார் அவன்றனை யெட்டி அங்கை பற்றியே கறித்தழல் உறைப்பவிட் டழுங்கக் கங்கை வாரிநீர் ஊட்டுவார் கண்டநற் றாயர். | 39 |
| 277 |
கண்டு வந்தனை வரும்புகழ் தஞ்சிறார் கலுழ விண்டு வந்தனை செய்தெனத் தாழந்தமேல் நிலத்தில் வண்டு வந்தனைப் படுகதிர்க் கைம்மலர் வலிந்து கொண்டு வந்தனை மார்இரங் காவகை கொடுப்பார். | 40 |
| 278 |
அஞ்சி லோதியர் மாளிகை மிசைச்சிலர் அகல்வான் விஞ்சு தேவரை விளித்தலும் மெய்யுறன் மறுப்ப வஞ்சர் வஞ்சரென் றரற்றியவ் வானவர் இசைய நஞ்சி றாருடன் ஆடுதும் என்பர்நண் ணினா¢க்கு. | 41 |
| 279 |
பொருளில் மாளிகைப் படிற்றியர் புணர்வரென் றுன்னி வரவு மஞ்சுவர் வராமையும் அஞ்சுவர் மடவார் கரவின் மேவுதல் அவுணர்கள் காண்பர்கொ லென்றும் வெருவு கின்றனர் என்செய்வார் விண்ணெறிப் படர்வார். | 42 |
| 280 |
மேனி லந்தனின் மங்கையர் சிறார்விடா திரங்க ஊன மில்கதிர் தேர்வர அவரையாண் டுய்த்து வான கந்தனிற் சில்லிடை யேகிநம் மகவைப் பானு வந்துநீ தருகென விடுக்குநர் பலரால். | 43 |
| 281 |
கலதி யாகிய அவுணர்தம் மாதர்கால் வருடிச் சிலதி யாரென வணங்கினோர் ஏவல்செய் கிற்பார் சலதி யார்தரும் உலகமேல் தெரிகுறில் தவமே அலதி யாவுள வேண்டியாங் குதவநின் றனவே. | 44 |
| 282 |
ஐந்த வாகிய தருக்களும் மணியுநல் லாவும் நந்தும் அம்புய நிதியமும் பிறவும்இந் நகரின் மைந்தர் மாதர்கள் இருந்துழி யிருந்துழி வந்து சிந்தை தன்னிடை வேண்டியாங் குதவியே திரியும். | 45 |
| 283 |
மீது போகிய மாளிகைக் காப்பினுள் மேவும் மாதர் வானெறிச் செல்லுவோர் சிலர்தமை வலித்தே காத லாற்பிடித் தொருசிலர் முறைமுறை கலந்து போதி ராலென விடுப்பர்பின் அசமுகி போல்வார். | 46 |
| 284 |
வேறு மேதாவி கொண்டகதிர் வெய்யவனை வெஞ்சூர் சேய்தான் வலிந்துசிறை செய்திடலின் முன்ன மேதாமி னங்கொலென எண்ணிஅவன் என்றூழ் வாதாய னங்கடொறும் வந்துபுக லின்றே. | 47 |
| 285 |
தேசுற்ற மாடமுறை சீப்பவரு காலோன் வாசப்பு னற்கலவை வார்புணரி கொண்கன் வீசப்பு லர்த்தியிட விண்படரும் வெய்யோன் ஆசுற்ற தானவர் அமர்ந்திவண் இருந்தார். | 48 |
| 286 |
பால்கொண்ட தெண்கடல் மிசைப்பதுமை தன்னை மால்கொண்டு கண்டுயிலும் வண்ணமிது வென்ன மேல்கொண்ட நுண்பளித மேனிலம் தன்கட் சூல்கொண்ட காரெழிலி மின்னினொடு துஞ்சும். | 49 |
| 287 |
வேறு குழலின் ஓதையும் எழால்களில் ஓதையுங் குறிக்கும் வழுவில் கோட்டொடு காகள ஓதையும் மற்றை முழவின் ஓதையும் பாடுநர் ஓதையும் முடிவில் விழவின் ஓதையுந் தெண்டிரை ஓதையின் மிகுமால். | 50 |
| 288 |
மதனி ழுக்குறு மைந்தரும் மாதரும் வனமா மதனி ழுக்கிய வீதியில் வீசும்வண் கலவை பதனி ழுக்குறச் சேதக மாகுமீன் பலவும் பதனி ழுக்கிய வாந்தினம் புனைந்தெறி பணிகள். | 51 |
| 289 |
அளப்பில் வேட்கையங் கொருவர்கண் வைத்துமற் றதனை வௌ¤ப்ப டுக்கிலர் மெலிதலுங் குறிகளே விளம்ப ஔ¤ப்ப தென்னுளம் பகரென ஆற்றலா துடைந்து கிளிப்பெ டைக்கிருந் தொருசில மடந்தையர் கிளப்பார். | 52 |
| 290 |
குருளை மான்பிணித் திளஞ்சிறார் ஊர்ந்திடுங் கொடித்தேர் உருளை ஒண்பொனை மணித்தலங் கவர்ந்துகொண் டுறுவ வெருளின் மாக்களை வெறுப்பதென் முனிவரும் விழைவார் பொருளின் ஆசையை நீங்கினர் யாவரே புவியில். | 53 |
| 291 |
விழைவு மாற்றிய தவத்தின ரேனுமிவ் வெறுக்கை மொழியி னோரினும் அவுணரா கத்தவம் முயல்வார் ஒழியும் ஏனையர் செய்கையை யுரைப்பதென் னுலகிற் கழிபெ ரும்பகல் நோற்றவ ரேயிது காண்பார். | 54 |
| 292 |
குழவி வான்மதிக் கிம்புரி மருப்புடைக் கொண்மூ விழுமெ னச்சொரி தானநீ ராறுபோ லேகி மழலை மென்சிறார் ஆவணத் தாடும்வண் சுண்ணப் புழுதி ஈண்டலின் வறப்பவான் கங்கையும் புலர. | 55 |
| 293 |
கங்கை யூண்பய னாகவுந் தூயதெண் கடல்நீர் அங்கண் மாநகர்ப் பரிசனம் ஆடவும் அணைந்து துங்க மேனிலை மாளிகை ஆவணஞ் சோலை எங்கும் வாவியும் பொய்கையும் பிறவுமாய் ஈண்டும். | 56 |
| 294 |
வில்லி யற்றுவோர் வாட்படை இயற்றுவோர் வேறாம் எல்லை யில்படை உள்ளவும் இயற்றுவோர் இகலான் மல்லி யற்றுவேரா¢ மாயம தியற்றுவோர் மனுவின் சொல்லி யற்றுவோர் கண்ணுறு புலந்தொறுந் தொகுமால். | 57 |
| 295 |
நாடி மேலெழத் தசையிலா துலறியே நரையாய்க் கோடு பற்றிமூத் தசைந்திடு வோரையுங் கூற்றால் வீடு வோரையும் பிணியுழப் போரையும் மிடியால் வாடு வோரையுங் கண்டிலம் இதுதவ வலியே. | 58 |
| 296 |
கன்னல் மாண்பயன் வாலளை செய்கடுந் தேறல் துன்னு தீயபால் அளக்கர்தம் பேருருச் சுருக்கி மன்னன் ஆணையால் இந்நகர் மனைதொறும் மருவிப் பன்னெ டுங்குள னாகியே தனித்தனி பயில்வ. | 59 |
| 297 |
அட்ட தேறலும் அடாதமை தேறலும் அருந்திப் பட்டு வார்துகில் கீறியே தம்மொடு மறைந்து விட்ட நாணினோர் ஒருசில மடந்தையர் வியன்கை கொட்டி யாவரும் விழைவுறக் குரவையாட் டயர்வார். | 60 |
| 298 |
திலக வாணுதல் மாதரா டவர்சிறு வரையின் அலகி லாமுறை புனைதலின் அணிந்தணிந் தகற்றும் இலகு பூண்டுகின் மாலைகந் தம்பிற ஈண்டி உலகில் விண்ணக ரெனச்சிறந் தாவண முறுமே. | 61 |
| 299 |
கொய்த லர்ந்தபூ நித்தில மணியுடன் கொழித்துப் பொய்த லாடுவார் முற்றிலால் எற்றுபொற் பூழி எய்த லானதிந் நகரள வோகடல் இகந்து நெய்த லங்கரைக் கானலை அடைந்துமேல் நிமிரும். | 62 |
| 300 |
சுந்த ரங்கெழு செய்யவெண் மலர்களால் தொடுத்த கந்து கங்களைச் சிறுவர்கள் கரங்களின் ஏந்தி அந்த ரம்புக எறிதலும் ஆங்ஙன மேகி வந்து வீழுமால் இருகதிர் வழுக்கிவீழ் வனபோல். | 63 |
| 301 |
கழக மீதுமுன் போந்திட முதுகணக் காயர் குழகு மென்சிறார் தனித்தனி வந்தனர் குறுகிப் பழகு கற்பினூல் பயின்றனர் மாலையிற் பட்ட அழகு சேர்மதிப் பின்னெழு கணங்கள்மொய்த் தனையார். | 64 |
| 302 |
கள்ளின் ஆற்றலாற் களிப்பவர் தேறலைக் கரத்திற் கிள்ளை ஆணினுக் கூட்டியே காமநோய் கிளர்த்தி உள்ள மோடிய சேவலும் இரங்க ஓதிமத்துப் புள்ளின் மென்பெடை மீமிசை கலந்திடப் புணர்ப்பார். | 65 |
| 303 |
உரத்தின் முன்னரே வௌவிவந் தீட்டிய வும்பர் சிரத்தின் மாமுடித் திருமணி பறித்தொரு சிலவர் அரத்த மேயதம் பங்கியிற் பஞ்சிகள் அழுத்தும் பரத்தை மாரடிப் பாதுகை கணிபெறப் பதிப்பார். | 66 |
| 304 |
தேவி மார்பலர் வருந்தவும் அனையர்பாற் சேரார் ஆவி போவது நினைகில ராகியே அயலார் பாவை மார்தமை வெ•கியே பட்டிமை நெறியான் மேவு வார்சிலர் காண்பதே இதுவுமென் விழியே. | 67 |
| 305 |
நெருக்கு பூண்முலை இயக்கர்தம் மங்கையர் நெஞ்சம் உருக்கு மேருடை அமரர்தம் மங்கையர் உளத்தின் இரக்கம் நீங்கிய அவுணர்தம் மங்கையர் ஏனை அரக்கர் மங்கையர் கணிகைமங் கையர்களாய் அமர்வார். | 68 |
| 306 |
கந்த மானபல் களபமுஞ் சுண்ணமுங் கமழும் பந்து மாலையுஞ் சிவிறிநீ ரொடுபரத் தையர்கள் மைந்த ரோடெறிந் தாடல்யா ருளத்தையும் மயக்கும் இந்த வீதிகொல் லுருவுகொண் டநங்கன்வீற் றிருத்தல். | 69 |
| 307 |
பொன்னின் அன்னமும் பதுமரா கம்புரை புறவுஞ் செந்ந லங்கிளர் அஞ்ஞையுஞ் சாரிகைத் திறனும் பன்னி றங்கெழு புள்ளினம் இனையன பலவும் இன்ன தொன்னகர் மங்கையர் கரந்தொறும் இருப்ப. | 70 |
| 308 |
பண்டு வேட்டவர் பின்முறைப் பாவையர் பரிவிற் கண்டு பின்வரை மங்கையர் கானம தியற்றிக் கொண்ட இல்வழிப் பரத்தையர் கணிகையர் குழாத்துள் வண்டு பூவுறு தன்மைசென் றாடவர் மணப்பார். | 71 |
| 309 |
தக்க மெல்லடிப் பரிபுரம் முழுவுறத் தனமா மிக்க தாளங்கள் ஒத்தமென் புள்ளிசை விரவ இக்கு வேளவை காணிய பூந்துகில் எழினி பக்க நீக்கியே மைந்தரோ டாடுவார் பலரே. | 72 |
| 310 |
பாட்ட மைந்திடு காளையர் அணிநலம் பாரா வேட்டு மங்கையர் ஒருசிலர் தமதுமெய் விளர்ப்பக் கூட்ட முன்னியே பன்னிறக் கலவையுங் குழைத்துத் தீட்டு வாரவர் உருவினை வியன்கிழி திருத்தி. | 73 |
| 311 |
சுற்று விட்டலர் தாருடை வயவர்தொல் லுருவிற் பற்று விட்டுடன் உளத்தையும் விட்டுமென் பார்ப்பைப் பெற்று விட்டிலாப் பெடைமயில் தழீஇத்துயர் பேசி ஒற்று விட்டனர் ஒருசிலர் ஆறுபார்த் துழல்வார். | 74 |
| 312 |
அகன்ற கொண்கரை நனவின்எக் காலமும் அகத்தில் புகன்று மட்டித்த வெம்முலைச் சாந்தொடும் புலர்வார் பகன்றை போல்முரல் சிலம்படிப் பாவையர் பல்லோர் முகன்த னில்கரு மணிகளிற் சொரிதர முத்தம். | 75 |
| 313 |
மங்கை மார்சிலர் ஆடவர் தம்மொடு மாடத் துங்க மேனிலத் திடைப்படு சேக்கையில் துன்னி வெங்கண் மெல்லிதழ் வேறுபட் டணிமுகம் வியர்ப்பக் கங்குல் ஒண்பகல் உணர்கிலர் விழைவொடு கலப்பார். | 76 |
| 314 |
மறிகொள் சோரிநீர் பலியுட நோக்கிநாண் மலர்தூய் இறைகொள் இல்லிடைத் தெய்வதம் வழிபடல் இயற்றிப் பறைகள் தங்கஅக் கடவுளை ஆற்றுறப் படுத்தி வெறிய யர்ந்துநின் றாடுவர் அளப்பிலர் மின்னார். | 77 |
| 315 |
அலங்கல் வேல்விழி மாதரும் மைந்தரும் அமர்ந்த பொலங்கொள் மாடமேல் ஆடுறு பெருங்கொடி பொலிவ மலங்கு சூழ்தரு தெண்டிரைப் புணரியில் வைகுங் கலங்கள் மேவிய கூம்பெனக் காட்டிய அன்றே. | 78 |
| 316 |
புரசை வெங்கரி புரவிதேர் பொருபடைத் தலைவர் பரிச னங்களா தோரணர் வாதுவர் பரவ முரச மேமுதல் இயமெலாம் முன்னரே முழங்க அரச வேழமா எண்ணில கோயில்வந்த தடைவ. | 79 |
| 317 |
கள்ளு றைத்திடு மாலையம் பங்கியர் கமஞ்சூல் வள்ளு றைப்புயன் மேனியர் ஒருசிலர் வார்வில் ஔ¢ளு றைப்படை பிறவினிற் கவரிதூங் குறுத்துத் தள்ளு தற்கரும் வயமுர சறையமுன் சார்வார். | 80 |
| 318 |
அறுகு வெம்புலி வலியுடை மடங்கல்மான் ஆமாச் சிறுகு கண்ணுடைக் கரிமரை இரலையித் திறத்திற் குறுகு மாக்களைப் படுத்தவற் றூன்வகைக் குவால்கள் மறுகு ளார்பெறப் பண்டிகொண் டளப்பிலோர் வருவார். | 81 |
| 319 |
மஞ்சு லாவரு சிகரியுஞ் சூளிகை வரைப்பும் விஞ்சு மேனில அடுக்கமுஞ் சோலையும் வெற்புஞ் சஞ்ச ரீகமார் ஓடையும் வாவியுந் தடமும் எஞ்சல் இல்லதோர் மாடங்கள் எங்கணு முளவே. | 82 |
| 320 |
எற்றி முன்செலும் முரசினர் கம்மியர் எல்லில் பற்று தீபிகைச் சுடரினர் மாலைதாழ் படையர் ஒற்றை முக்குடை இருபுடைக் கவரியர் உலப்பில் கொற்ற வீரர்ஈண் டளப்பிலோர் வந்தனர் குலவி. | 83 |
| 321 |
மண்ப டைத்திடு தவமெனும் மகேந்திர மலிசேர் எண்ப டைத்தகண் ணிரண்டினர் காணுதல் எளிதோ விண்ப டைத்தவற் காயினும் அமையுமோ மிகவுங் கண்ப டைத்தவர்க் கன்றியே கண்டிட லாமோ. | 84 |
| 322 |
வரம்பில் கட்புலங் கொண்டவ ரேனுமற் றிவ்வூர் விரும்பி இத்திரு நோக்கினும் அளத்தல்மே வருமோ வரும்பு யற்குழு வைகலும் பருகினு இதனாற் பெரும்பு னற்கட லானது முடிவுபெற் றிடுமோ. | 85 |
| 323 |
கழியும் இந்நகர் ஆக்கமோ கரையிலா இவற்றுள் விழிகள் எண்ணில பெற்றுளார் தாங்கண்ட வெறுக்கை மொழிவர் என்னினும் நாவதொன் றான்முடிந் திடுமோ அழிவில் ஆயிர கோடிநாப் பெறுவரேல் அறைவார். | 86 |
| 324 |
வாழ்வின் மேதகு மகேந்திரப் பெருமித வளத்தைத் தாழ்வி லாநெறி கண்டனர் தாலுஎண் ணிலவால் சூழ்வின் நாடியே பகரினும் மெய்யெலாந் துதையக் கேள்வி மூலங்கள் இல்லவர் எங்ஙனங் கேட்பார். | 87 |
| 325 |
ஆயி ரம்பதி னாயிரங் கோடிநா அளவில் ஆயி ரம்விழி ஆயிரம் ஆயிரஞ் செவிகள் ஆயி ரம்புந்தி கொண்டுளார்க் கல்லதிவ் வகன்சீர் ஆயி ரம்யுகங் கண்டுதேர்ந் துரைப்பினும் அடங்கா. | 88 |
| 326 |
பொய்த்தல் இன்றியே இந்நகர்த் திருவைஐம் புலத்துந் துய்த்தல் முன்னியே விழைந்துகொல் நோற்றிடுந் தொடா¢பால் பத்து நூறுடன் ஆயிரங் கோடியாப் பகரும் இத்தொ கைச்சிரங் கொண்டனர் ஈண்டுளார் எவரும். | 89 |
| 327 |
முன்ன வர்க்குமுன் னாகிய அறுமுக முதல்வன்* தன்ன ருட்டிறத் தொல்லையில் பேருருச் சமைந்தே இந்ந கர்த்திரு யாவையுங் காண்குவன் இன்னே ஒன்ன லர்க்கெனைக் காட்டுதல் தகாதென ஒழிந்தேன். ( * வீரவாகு தேவர் சண்முகக் கடவுளின் திருவருட்டிறத்தால் எதுவும் நடத்துபவரே அன்றித் தனக்கென்று ஒரு சுதந்தரமும் இல்லாதவர் என்- பார், “முன்னவர்க்கு முன்னாகிய அறுமுக முதல்வன்” என்றார்.) | 90 |
| 328 |
இனைத்த வாகிய பெருவளம் எல்லையின் றிவற்றை மனத்தில் நாடினும் பற்பகல் செல்லுமால் மனக்கு நுனித்து நன்றுநன் றாய்ந்திவை முழுவதும் நோக்க நினைத்து ளேன்எனின் இங்கிது பொழுதினில் நிரம்பா. | 91 |
| 329 |
அம்பு யாசனன் தௌ¤கிலா அருமறை முதலைக் கும்ப மாமுனிக் குதவியே மெய்யருள் கொடுத்த வெம்பி ரான்பணி புரிகிலா திந்நகர் இருஞ்சீர் நம்பி நாடியே தெரிந்துபா ணிப்பது நலனோ. | 92 |
| 330 |
என்று முன்னியே அறுமுகன் தூதுவன் இமயக் குன்றம் அன்னகீழத் திசைமுதற் கோபுரக் குடுமி நின்று மாநகர் வளஞ்சில நோக்கியே நெடுஞ்சீர் துன்று சூருறை திருநகர் அடைவது துணிந்தான். | 93 |
| 331 |
வனைந்த மாளிகை ஔ¤யினில் இடைப்படு மறுகில் கனைந்து செற்றியே பரிசனம் பரவுதல் காணா நினைந்த சூழ்ச்சியான் கீழ்த்திசைச் சிகரியை நீங்கி நனந்த லைப்பட நகரத்து விண்ணிடை நடந்தான். | 94 |
| 332 |
வான மாநெறி நீங்கியே மறைகளின் துணிபாம் ஞான நாயக அறுமுகன் அருள்கொடு நடந்து தூநி லாவுமிழ் எயிறுடைச் சூர்முதற் சுதனாம் பானு கோபன துறையுளை எய்தினன் பார்த்தான். | 95 |
| 333 |
பாய்ந்து செஞ்சுடர்ப் பரிதியைப் பற்றினோன் உறையுள் ஏந்தல் காணுறீஇ விம்மிதப் பட்டவண் இகந்து காந்து கண்ணுடை அங்கிமா முகன்நகர் கடந்து சேந்த மெய்யுடை ஆடகன் உறையுளுந் தீர்ந்தான். | 96 |
| 334 |
உச்சி யையிரண் டிருபது கரதல் முடைய வச்சி ரப்பெரு மொய்ம்பினோன் மாளிகை வரைப்பும் அச்செ னத்தணந் தேகிமூ வாயிரர் ஆகும் எச்சம் எய்திய மைந்தர்தம் இருக்கையும் இகந்தான். | 97 |
| 335 |
உரிய மந்திரத் துணைவரில் தலைமைபெற் றுறையுந் தரும கோபன்றன் கடிமனைச் சிகரமேல் தங்கிச் சுரரும் வாசவன் மதலையும் அவுணர்கள் சுற்றப் பரிவு கொண்டமர் சிறைக்களம் நாடியே பார்த்தான். | 98 |
| 336 |
கறைய டித்தொகை பிரிதலும் கயமுனி* கவர்ந்து மறையி டத்தினில் வேட்டுவர் உய்ப்பவை குவபோல் பொறையு டைத்துயர் இந்திரன் போந்தபின் புல்லார் சிறையி லுற்றவர் செய்கையிற் சிறிதுரை செய்வாம். ( * கயமுனி - யானைக் கன்று.) | 99 |
| 337 |
பரஞ்சுடர் நெடுங்கணை படுத்த பாயலில் வருஞ்சசி அனையதோர் வாணு தற்சசி தருஞ்சிறு குமரனாஞ் சயந்தன் அவ்விடை அருஞ்சிறை இருந்தனன் அமரர் தம்மொடும். | 1 |
| 338 |
வாலிதாம் அமரர்சூழ் வைப்பில் இந்திரன் கோலமா கியதனிக் குமரன் வைகுதல் மேலைநாள் அமுதெழும் வேலை தன்னிடை நீலமா முகிலுறை நீர்மை போலுமே. | 2 |
| 339 |
மழைபுரை அவுணர்சூழ் வைப்பில் வாலொளி தழுவிய அமரருட் சயந்தன் மேயினான் கழதரு பணிபல கவரச் சோர்தரும் முழுமதி அதனிடை முயலுற் றென்னவே. | 3 |
| 340 |
வென்றிவில் லியற்றிய விஞ்சை நீர்மையால் கன்றிய கரமெனக் காவற் சாலையில் பொன்றிகழ் வல்லிகள் பூண்டு பற்பகல் தன்றுணைத் தாள்களில் தழும்பு சேர்ந்துளான். | 4 |
| 341 |
இயற்படு மானமும் இகலும் நாணமும் அயற்பட வெம்பழி அனலஞ் சுற்றிட உயிர்ப்பெனும் ஓதைநின் றுயிர லைத்திடத் துயர்ப்பெரும் பரவையூ டழுந்திச் சோருவான். | 5 |
| 342 |
அண்டருஞ் சிறையினால் வீடும் அல்லதேல் எண்டரு முகம்பல இடருண் மூழ்கலின் மண்டுதொல் பழியற வலிது துஞ்சுமால் உண்டநல் லமுதினால் அவையொ ழிந்துளான். | 6 |
| 343 |
தணிப்பரும் வெஞ்சினத் தகுவர் மன்னவன் பணிப்படு சிறைக்களம் பட்டுத் தம்முடல் துணிப்புறு வோரெனத் துயர்கொண் டோர்கணங் கணிப்பரு முகங்களாக் கழித்து வைகுவான். | 7 |
| 344 |
தேவியல் மரகதந் தௌ¤த்துத் தீட்டிய ஓவிய உருவமா சுண்ட தன்மையான் ஆவியம் புனலறா தமருங் காவியம் பூவியல் ¦னிறொடை புலர்ந்த தேயனான். | 8 |
| 345 |
வியலுகம் நூறுடன் மிக்க வெட்டினுள் இயலுறு சிறுவரை எனினுந் துஞ்சுமேல் மயல்சிறி தகலுமால் மரபின் வைகலுந் துயில்கிலன் ஆதலால் அறாத துன்பினான். | 9 |
| 346 |
நெஞ்சழி துன்பிடை நீட வைகலில் துஞ்சலன் வலிதுயிர் துறப்பு மாற்றலன் எஞ்சுமோ ரிறைவரை இமையுங் கூட்டலன் விஞ்சிய தவந்துயர் விளைக்கு மாங்கொலோ. | 10 |
| 347 |
இலங்கிய மரகதத் தியன்று பொன்குலாய் நலங்கிளர் தன்வனப் பிழந்து நாடொறுஞ் சலங்கெழும் அவுணர்கள்தமைக்கண் டஞ்சியே கலங்கினன் உய்வகை யாதுங் காண்கிலான். | 11 |
| 348 |
சுந்தர மரகதத் தனது தொல்லுரு வெந்துயர் உழத்தலின் வெய்து யிர்ப்பென வந்தெழு புகைபட மறைந்து கட்புனல் சிந்திட உடனுடன் திகழத் தோன்றுமால். | 12 |
| 349 |
முழுதுறு தன்றுயர் முன்னி முன்னியே இழுதையர் அவுணரும் இரங்க ஏங்குறா அழுதிடுங் காப்பினோர் அச்சஞ் செய்தலும் பழுதுகொல் என்றுவாய் பொத்தும் பாணியால். | 13 |
| 350 |
இந்திரன் சசியொடும் இருந்த சூழல்போய்த் தந்தனர் பற்றினர் தமரெ னச்சிலர் முந்துறு காவலோர் மொழிந்த பொய்யுரை அந்தம தடையுமுன் அயர்ந்து வீழுமே. | 14 |
| 351 |
ஐந்தரு நீழலை நினைக்கும் ஆய்மலர் தந்தமென் பள்ளியை உன்னும் தானெனப் புந்திகொள் மங்கையர் புணர்ப்பை யுட்கொளும் இந்திரப் பெருவளம் எண்ணிச் சோருமே. | 15 |
| 352 |
தன்னிணை இல்லதோர் தருவின் நீழலுள் நன்னலந் துய்த்தியாம் நாளும் இன்புறும் பொன்னகர் பூழியாய்ப் போங்கொ லோவெனா உன்னிடுந் தொன்மைபோல் உறுவ தென்றெனும். | 16 |
| 353 |
ஈண்டையில் அவுணர்கோன் ஏவத் தானைகள் சேண்டொடர் துறக்கமேற் செல்ல நாடியே காண்டகு தம்முருக் கரந்து போயினார் யாண்டைய ரோவெமை ஈன்று ளாரெனும். | 17 |
| 354 |
ஏயின துறக்கநா டிழிந்து தொல்லைநாள் தாயொடு பயந்துள தந்தை பாரகம் போயினன் எனச்சிலர் புகலக் கேட்டனன் ஆயிடைப் புகுந்தன அறிகி லேனெனும். | 18 |
| 355 |
அண்டர்கள் ஒருசிலர் அயர்வு கூறவுட் கொண்டனர் ஏகினர் குறுகி எந்தையைக் கண்டன ரேகொலோ கலந்துளார் கொலோ விண்டன ரேகொலோ விளைவெ னோவெனும். | 19 |
| 356 |
சீரகம் மிக்கசூர் செயிர்த்துச் செய்திடும் ஆகுல முழுவதும் அறைய அம்மையோர் பாகம துடையநம் பரமன் மால்வரைக் கேகின னேகொலோ எந்தை யென்றிடும். | 20 |
| 357 |
பொருந்தலர் கண்ணுறாப் பொருட்டுத் தம்முருக் கரந்தன ரோவழீஇக் குரவர் கள்வர்பால் பொருந்தின ரேகொலோ புவனம் எங்குமாய்த் திரிந்தன ரேகொலோ தௌ¤கி லேனெனும். | 21 |
| 358 |
மாண்கிளர் சூரபன் மாவின் ஏவலால் ஏண்கிளர் அவுணர்கள் யாயைத் தந்தையை நாண்கொடு பிணித்திவண் நல்கப் போயினார் காண்கில ரேகொலோ கரந்த வாறெனும். | 22 |
| 359 |
அன்புடை யம்மனை அத்தன் ஈங்கிவர் வன்புடை அவுணர்கள் வரவு காண்பரேல் துன்புடை மனத்தராய்த் துளங்கி ஏங்கியே என்படு வார்கொலோ அறிகி லேனெனும். | 23 |
| 360 |
பொன்னகர் கரிந்ததும் புதல்வ னாகுமென் றன்னையிம் முதுநகர்த் தந்து தானவர் துன்னருஞ சிறையிடு துயருங் கேட்டபின் என்னினைந் திரங்குமோ ஈன்ற தாயெனும். | 24 |
| 361 |
பன்னெடு மாயைகள் பயின்ற தானவர் அன்னையொ டத்தனை ஆய்ந்து பற்றியென் முன்னுறக் காண்டகு முறையின் உய்ப்பினும் என்னுயிர் பின்னரும் இருக்குங் கொல்லெனும். | 25 |
| 362 |
ஆற்றருஞ் செல்லலுள் அழுந்தும் பான்மையான் மேற்றிகழ் பரஞ்சுடர் விமலற் போற்றியே நோற்றனர் முத்தியின் நுழைகுற் றார்கொலோ பேற்றினர் இருந்தசொற் பிறந்த தில்லெனும். | 26 |
| 363 |
தீங்கதிர்ப் பகையொடு செருமு யன்றநாள் தாங்கியெற் கொண்டுழித் தந்தம் இற்றிட ஆங்கனம் வீழ்ந்ததால் அதற்கு மேற்பட யாங்குசென் றதுகொலோ யானை என்றிடும். | 27 |
| 364 |
பிறப்புறு வைகலைத் தொட்டுப் பின்னரே இறப்புறு நாள்வரை யாவர்க் காயினும் உறப்படு துய்ப்பெலாம் ஊழின் ஊற்றமால் வெறுப்பதென் அவுணரை வினையி னேனெனும். | 28 |
| 365 |
தாவறு தொன்னகர் விளியத் தந்தைதாய் ஆவியொ டிரிந்திட அளிய னோர்மகன் வீவருஞ் சிறைப்பட மேலை நாட்புரி தீவினை யாவதோ தௌ¤கி லேனெனும். | 29 |
| 366 |
துப்புறழ சடையினான் சூரற் கீறிலா அப்பெரு வரத்தினை அளித்த லாலவன் மெய்ப்பட விளிகிலன் வீடுஞ் செய்கிலன் எப்பொழு திச்சிறை தீரும் என்றிடும். | 30 |
| 367 |
மட்டறு வெறுக்கையும் நகரும் வாழ்க்கையும் விட்டனர் கடந்தனர் மேலை யோரென உட்டௌ¤ந் தகன்றிலன் உவர்பி ணித்திடப் பட்டன னேகொலோ பாவி யேனெனும். | 31 |
| 368 |
மாற்றலன் இவ்வுயிர் வசையு றாவகை போற்றலன் குரவர்பாற் புகுந்த புன்கணைத் தேற்றலன் தமியனுந் தௌ¤கி லன்சறை ஆற்றலன் ஆற்ற லனைய கோவெனும். | 32 |
| 369 |
துறந்ததோ பேரறந் தொலையுந் தீப்பவஞ் சிறந்ததோ மாதவப் பயனுந் தேய்ந்ததோ குறைந்ததோ நன்னெறி கூடிற் றோகலி இறந்ததோ மறைசிவன் இல்லை யோவெனும். | 33 |
| 370 |
கூடலர் வருத்தலிற் குரவர் தங்களைத் தேடினர் விரைவுடன் சென்ற தேவர்போல் ஓடினர் புகாவகை ஒழிந்து ளோரையும் வீடருஞ் சிறையிடை வீட்டி னேனெனும். | 34 |
| 371 |
அந்தியின் மறைமொழி அயர்த்து வைகினன் சந்தியில் வினைகளுந் தழலும் ஓம்பலன் எந்தையை வழிபடும் இயல்பு நீங்கினன் முந்தையின் உணர்ச்சியும் முடிந்து ளேனெனும். | 38 |
| 372 |
மெய்யுயிர் அகன்றிட விளிகி லேன்எனின் எய்யுறும் அலக்கண்நீத் தினிது மேவலன் வையுறு நெடும்புரி வடிவம் வெந்தெனப் பொய்யுடல் சுமந்தனன் புலம்புற் றேனெனும். | 36 |
| 373 |
சொல்லுவ தென்பிற தொல்லை வைகலின் மெல்லென ஆற்றிய வினையின் பான்மையால் அல்லுறழ் மிடற்றின்எம் மடிக ளேயெமக் கெல்லையில் இத்துயர் இயற்றி னானெனும். | 37 |
| 374 |
ஆவியும் உலகமும் அனைத்து மாகியும் ஓவியுங் கருணையின் உருக்கொண் டாடல்செய் தேவர்கள் தேவனாஞ் சிவன்மற் றல்லதை ஏவரென் குறையுணர்ந் திரங்கு வாரெனும். | 38 |
| 375 |
பெறலருந் திருவெலாம் பிழைத்துச் சூருயிர் அறுவதும் அவுணர்கள் அவிந்து மாய்வதுஞ் சிறையிது கழிவதுந் தீர்கி லாவசை இறுவதும் ஒருபகல் எய்து மோவெனும். | 39 |
| 376 |
நூறொடர் கேள்வியோர் நுணங்கு சிந்தைசேர் கூறுடை மதிமுடிக் குழகன் தன்னருட் பேறுடை யேனெனிற் பெருந்து யர்க்கடல் ஏறுவன் வினையினேற் கில்லை கொல்லெனும். | 40 |
| 377 |
இத்திறம் அளப்பில எண்ணி யெண்ணியே மெய்த்துயர் உழந்துவெய் துயிர்த்து விம்மியே அத்தலை சுற்றிய அமரர் யாவருந் தத்தமில் இரங்குறச் சயந்தன் வைகினான். | 41 |
| 378 |
கண்டகன் உதாவகன் கராளன் மாபலன் சண்டகன் இசங்கனே சங்க னாதியா எண்டகும் அவுணர்கள் எண்ணி லோர்குழீஇக் கொண்டனர் சிறைக்களங் குறுகி ஓம்பினார். | 42 |
| 379 |
ஆயதோர் காப்பினோர் அறுமு கத்தனி நாயகன் தூதுவன் நணுகு மப்பகல் ஏயுறு சயந்தனை இமைப்பி லாரொடு காயெரி யாமெனக் கனன்று சுற்றினார். | 43 |
| 380 |
வேறு மன்னா நங்கோன் தன்பணி நில்லா மகவேந்தும் மின்னா டானும் யாண்டுறு கின்றார் விரைவாகிச் சொன்னால் உய்வீர் அல்லதும் மாவி தொலைவிப்பேம் முன்னா ளேபோல் எண்ணலிர் உண்மை மொழிகென்றார். | 44 |
| 381 |
என்னுங் காலைக் கேட்ட சயந்தன் எம்மாயும் மன்னும் வானின் றோடின கண்டாம் மற்றன்னோர் பின்னங் குற்ற தன்மையும் ஓராம் பிணிநோயுள் துன்னுந் தீயேம் யாவ துரைத்துஞ் சூழ்ந்தென்றான். | 45 |
| 382 |
விண்டோய் மன்னன் முன்னொரு நாள்மெல் லியல்தன்னைக் கொண்டே போனான் இன்னுழி யென்று குறிக்கொள்ளேங் கண்டோம் அல்லங் கேட்டிலம் உள்ளங் கழிவெய்தப் புண்டோய் கின்றோம் என்சொல்வ தென்றார் புலவோர்கள். | 46 |
| 383 |
சொற்றார் இவ்வா றன்னது போழ்தில் துணிவெய்தி உற்றார் போலும் இங்கிவர் எல்லாம் உளமொன்றி எற்றால் உண்மை ஓதுவர் இன்னோ ரெனவெண்ணாச் செற்றா ராகுங் காவலர் துன்பஞ் செய்கின்றார். | 47 |
| 384 |
வென்னஞ் சென்னக் காயெரி யென்ன மிகுதீஞ்சொல் முன்னஞ் சொற்றே வைவர் தெழிப்பர் முரணோடுங் கன்னஞ் செல்லத் தோமரம் உய்ப்பர் கடைகிற்பார் சின்னஞ் செய்வார் போலுடன் முற்றுஞ் சேதிப்பார். | 48 |
| 385 |
கண்டந் துண்டஞ் செய்திடும் அங்கம் கடிதொன்றிப் பிண்டந் தன்னிற் கூட வெகுண்டே பேராற்றல் கொண்டங் கையால் வாள்கொடு மார்பங் குடைகிற்பார் தண்டந் தன்னான் மோதுவர் அன்னோர் தலைகீற. | 49 |
| 386 |
இத்தன் மைத்தாக் காவலர் யாரும் எண்ணில்லா மெய்த்துன் பத்தைச் செய்திட மைந்தன் விண்ணோர்தங் கொத்துந் தானும் ஆற்றல னாகிக் குலைவெய்தி நித்தன் றன்னை உன்னி அரற்ற நிற்கின்றான். | 50 |
| 387 |
சீற்றத் துப்போர் பல்படை கொண்டே செறுபோழ்து மாற்றத் துன்பம் பட்டத லான்மெய் யழிவாகி ஈற்றுத் தன்மை சேர்ந்திலன் விண்ணோர் இறைமைந்தன் கூற்றிற் பட்டுச் செல்லல் உழக்குங் கொடியோர்போல். | 51 |
| 388 |
நெஞ்சினில் வாலறி வெய்தினர் ஐம்புல நெறிநின்றும் எஞ்சிய மேல்வினை பெற்றில தேயென இறும்வண்ணம் தஞ்செயல் வெய்யோர் செய்யவும் மைந்தன் தமரோடும் துஞ்சிலன் ஊறும் பெற்றிலன் உற்றான் துயரொன்றே. | 52 |
| 389 |
மாடே சூழ்வார் தம்மொடு மைந்தன் சிறைபுக்கான் காடே போனான் இந்திரன் ஏனோர் கவலுற்றார் பாடே விண்ணோர் தம்பதம் முக்கட் பரன்நல்கும் வீடே அல்லால் துன்பறும் ஆக்கம் வேறுண்டோ. | 53 |
| 390 |
அந்தா வாளந் தோமரம் எ•கம் அடுதண்டம் முந்தா வுற்ற பல்படை யாவும் முரிவெய்தச் செந்தார் மார்பிற் காவலர் கையுந் திறலெஞ்ச நொந்தார் இன்னா செய்வது நீத்தார் நுவல்கின்றார். | 54 |
| 391 |
வீவார் பின்னாள் அல்லது வேறார் வினையத்தால் சாவார் எஞ்சார் பேரமிர் துண்டார் தவமிக்கார் நோவார் நாமிங் காற்றிய பாலான் நோய்நொந்தும் ஆவா யாதுஞ் சொற்றிலர் என்றற் புதமுற்றார். | 55 |
| 392 |
இன்னோர் யாரும் மைந்தனை வானோர் இனமோடு மெய்ந்நோ வாகும் பாங்கின் அலைத்த வினையாலே கைந்நோ வெய்தி வன்மையும் நீங்கிக் கவலுற்றார் முன்னோர் தம்பாற் செய்த துடன்சூழ் முறையேபோல். | 56 |
| 393 |
வேறு அத்தகைய காவல் அவுணர் அவர்க்கணித்தாய் மொய்த் தொருசார் ஈண்டி முறைநீங் கலர்காப்ப எய்த்த அமரருடன் இந்திரன்சேய் பண்ணவருள் உத்தமனாங் கண்ணுதலை உன்னிப் புலம்புறுவான். | 57 |
| 394 |
வந்திப்பவர் பவங்கள் மாற்றுவோய் எத்தேவர் சிந்தைக்கும் எட்டாச் சிவனே செழுஞ்சுடரே இந்தப் பிறவி இடருழப்பச் செய்தனையோ வந்தித்த நின்புணர்ப்பை யாரே கடந்தாரே. | 58 |
| 395 |
கைந்நாகத் துக்குங் கயவாய்க்கும் நாரைக்கும் பைந்நாகத் துக்கும் படருஞ் சிலந்திக்கும் பின்னாகிய வுயிர்க்கும் பேரருள்முன் செய்தனையால் என்னா யகனே எமக்கேன் அருளாயே. | 59 |
| 396 |
கங்கை முடித்தாய் கறைமிடற்றாய் கண்ணுதலாய் திங்கள் புனைந்தாய் சிவனே சிவனேயென் றிங்கு நினதடியேம எல்லேங் களும்அரற்றல் நங்க ளுயிர்க்குயிராம் நாயகநீ கேட்டிலையோ. | 60 |
| 397 |
பாசங்கொண் டாவி பலவும் பிணிப்போனும் நேசங்கொண் டாங்கதனை நீக்கியருள் செய்வோனும் ஈசன் சிவனென் றியம்புமறை நீயிழைத்த ஆசொன்றும் இத்தீமை ஆர்தவிர்க்க வல்லாரே. | 61 |
| 398 |
நாரா யணனும்அந்த நான்முகனும் நாடரிய பேராதி யான பெருமான் உயிர்க்கெல்லாம் ஆராயின் நீயன்றி யாரே துணையாவார் வாராய் தமியேன் உயிரளிக்க வாராயே. | 62 |
| 399 |
சீற்றம் விளைத்துமுனந் தேவர் தொகைஅலைப்பான் கூற்ற மெனவே குறுகுற்ற அந்தகனும் ஆற்றல் இழப்பஅகல் மார்பில் முத்தலைவேல் கூற்றியவன் நீயன்றோ எமக்கேன் இரங்கலையே. | 63 |
| 400 |
ஏங்கி அமரர் இரிந்தோட வேதுரந்த ஓங்கு குரண்டத் துருக்கொண்ட தானவனைத் தீங்கு பெறத்தடிந்து சின்னமா ஓர்சிறையை வாங்கி அணிந்தஅருள் இங்கென்பால் வைத்திலையே. | 64 |
| 401 |
ஞாலத் தினையளித்த நான்முகனும் நின்றவற்றைப் பாலித் தவனும் பிறரும் பணிந்திரங்க ஓலக் கடலுள் உலகந் தொலைப்ப வந்த ஆலத்தை உண்டஅருள் என்பால் அயர்த்தனையோ. | 65 |
| 402 |
மோடி தரவந்த முக்க ணுடைக்காளி ஓடி உலகுயிர்கள் உண்ணும் படியெழலும் நாடி யவள்வெருவி நாணிச் செருக்ககல ஆடி யருள்செய்த அருளிங் கணுகாதோ. | 66 |
| 403 |
பொற்றைக் கயிலைப் புகல்புக்க தேவர்தமைச் செற்றத் துடனடவே சென்ற சலந்தரனை ஒற்றைத் திகிரிப் படையால் உடல்பிளந்தே அற்றைப் பகல்அவரை அஞ்சலென்றாய் நீயன்றோ. | 67 |
| 404 |
நந்துற்ற கங்கை நதிசெறியும் காசிதனில் தந்திக் கொடியோன் தவத்தோர் தமைத்துரந்து வந்துற் றிடச்சினவி வன்தோ லினையுரித்த அந்தக் கருணைக் களியரேம் பற்றிலமோ. | 68 |
| 405 |
ஈரஞ்சு சென்னி இருபான் புயங்கொண்டோர் ஓரஞ் சரக்கர் உலகலைப்ப அன்னவரை வீரஞ்செய் தட்ட விமல எமைஅவுணர் கோரஞ்செய் கின்ற கொடுந்தொழிலுட் கொள்ளாயோ. | 69 |
| 406 |
பண்டை மகவான் பரிசுணராத் தக்கனைப்போல் அண்டர்பிரான் நின்னை அரியாதோர் வேள்விசெயத் துண்டமது செய்து சுரரையவன் தோள்முரித்தாய் தண்ட மதனையின்று தானவர்பாற் காட்டாயோ. | 70 |
| 407 |
சிந்தப் புரங்கொடிய தீயவுணர் மூவகைத்தாம் அந்தப் புரங்கள் அடல்செய்தாய் எம்பெருமான் சந்தப் புரங்கொண்ட தானவரோ டொன்றாகும் இந்தப் புரமும் எரிக்குதவ ஒண்ணாதோ. | 71 |
| 408 |
அன்பான் அவருக் கருளுதியாற் பத்திநெறி என்பால் இலையால் இறையும் எவனளித்தி நன்பால் மதிமிலைச்சு நாயகனே நல்லருள்கூர் உன்பால் மிகநொந்தே ஓதியதென் பேதைமையே. | 72 |
| 409 |
ஆனாலுந் தீயேன் அழுங்க அருள்கொடுநீ தானாக நண்ணித் தலையளிசெய் தாண்டாயேல் ஆனாத இத்துயரம் ஆறுமே ஆறியக்கால் மேனாள் எனயான் துறக்கவளன் வேண்டிலனே. | 73 |
| 410 |
வென்றி அரக்கரால் மேதகைய தானவரால் அன்றி முனிவரால் அண்டரால் ஏனையரால் ஒன்று செயவொன்றாய் உறுதுயரத் தாழ்ந்ததன்றி என்று மகிழ்வாய் இடரற் றிருந்தனமே. | 74 |
| 411 |
கீற்று மதியுங் கிளர்வெம் பொறியரவும் ஆற்றி னொடுமிலைந்த ஆதியே நின்னருளால் ஏற்ற மிகும்இலக்கண் ஏகின் இழிந்தவளம் போற்று கிலன்நோற்றல் புரிவேன் புரிவேனே. | 75 |
| 412 |
தண்டேன் துளிக்குந் தருநிழற்கீழ் வாழ்க்கைவெ•கிக் கொண்டேன் பெருந்துயரம் வான்பதமுங் கோதென்றே கண்டேன் பிறர்தம் பதத்தொலைவுங் கண்டனனால் தொண்டேன் சிவனேநின் தொல்பதமே வேண்டுவனே. | 76 |
| 413 |
அல்லற் பிறவி அலமலம்விண் ணாடுறைந்து தொல்லைத் திருநுகருந் துன்பும் அலமலமால் தில்லைத் திருநடஞ்செய் தேவே இனித்தமியேற் கொல்லைத் துயர்தீர்த் துனதுபதந் தந்தருளே. | 77 |
| 414 |
ஒன்றாய் இருதிறமாய் ஓரைந்தாய் ஐயைந்தாய் அன்றா தியின்மீட்டும் ஐந்தாய் அளப்பிலவாய் நின்றாய் சிவனேயிந் நீர்மையெலாந் தீங்ககற்றி நன்றா விகட்கு நலம்புரிதற் கேயன்றோ. | 78 |
| 415 |
பொன்பொலியுங் கொன்றைப் புரிசடையாய் இவ்வழிசேர் துன்ப மகற்றித் துறக்கத்துள் தாழாது பின்பு நனிநோற்றுப் பெறற்கரிதாம் நின்னடிக்கீழ் இன்பம் ஒருதலையா எய்தவரு ளாய்எனக்கே. | 79 |
| 416 |
வேறு என்று பற்பல இரங்கியே விடஞ்செறிந் தென்னச் சென்று சென்றிடர் மூடுறா உணர்வெலாஞ் சிதைப்ப ஒன்றும் ஒர்கிலன் மயங்கினன் உயிர்கரந் துலையப் பொன்றி னார்களின் மறிந்தனன் இந்திரன் புதல்வன். | 80 |
| 417 |
ஆங்க வன்றனைப் போலவே அமரரும் அழுங்கி ஏங்கி ஆருயிர் பதைத்திட வீழ்ந்துணர் வீழந்தார் தூங்கு வீழுறு பழுமரஞ் சாய்தலுந் தொடா¢ந்து பாங்கர் கூற்றிய வல்லிகள் தியங்கிவீழ் பரிசின். | 81 |
| 418 |
விண்ணு ளார்களுஞ் சயந்தனும் வியன்மகேந் திரத்தின் உண்ணி லாம்பெருந் துயருடன் மாழ்கிய துணர்ந்தான் எண்ணி லாவுயிர் தோறுமுற் றின்னருள் புரியும் அண்ண லார்கும ரேசனாம் அறுமுகத் தமலன். | 1 |
| 419 |
வெஞ்சி றைத்தலை மூழ்கியே அவுணரால் மெலிந்து நெஞ்ச ழிந்திடும் அவர்தமை அருள்வது நினைந்தான் தஞ்ச மின்றியே தனித்தயர் சிறுவரைத் தழுவி அஞ்ச லென்றுபோற் றிடவரும் ஈன்றயாய் அனையான். | 2 |
| 420 |
இனிய சீறடிக் குமரனிற் செந்திவந் திமையோர் வினைகொள் கம்பலை அகற்றுவான் இருந்திடும் விமலன் தனது ணர்ச்சியின் றாகியே அவசமாஞ் சயந்தன் கனவின் முன்னுற வந்தனன் அருள்புரி கருத்தால். | 3 |
| 421 |
வீறு கேதனம் வச்சிரம் அங்குசம் விசிகம் மாறி லாதவேல் அபயமே வலமிடம் வரதம் ஏறு பங்கயம் மணிமழுத் தண்டுவில் இசைந்த ஆறி ரண்டுகை அறுமகங் கொண்டுவேள் அடைந்தான். | 4 |
| 422 |
தந்தை யில்லதோர் பரமனைத் தாதையா வுடைய கந்தன் ஏகியே யுனையதன் னுருவினைக் காட்ட இந்தி ரன்மகன் உளப்படும் யாக்கையுள் இருந்த முந்து கண்களாற் கண்டனன் தொழுதனன் மொழிவான். | 5 |
| 423 |
தொண்ட னேன்படும் இடுக்கணை நாடியே தொலைப்பான் கொண்ட பேரருள் நீர்மையிற் போந்தனை குறிக்கின் விண்டும் அல்லைஅப் பிரமனும் அல்லைமே லாகும் அண்டர் நாதனும் அல்லைநீ ஏவர்மற் றருளே. | 6 |
| 424 |
என்ற காலையில் அறுமுகப் பண்ணவன் யாம்அக் கொன்றை வேணியின் மிலைச்சிய பரஞ்சுடர் குமரன் உன்றன் அல்லலும் இரக்கமும் மையலும் உணர்ந்து சென்ற னம்மெனக் கூறியே பின்னருஞ் செப்பும். | 7 |
| 425 |
நுந்தை தன்குறை நுங்குறை யாவையும் நுவன்று வந்து நந்தமை வேண்டலும் வரம்பில்சே னையொடும் இந்த ஞாலத்தின் எய்தியே கிரவுஞ்சம் என்னும் அந்த வெற்பையுந் தாரகன் தன்னையும் அட்டாம். | 8 |
| 426 |
அனைய வன்றனை அட்டபின் செந்திவந் தமர்ந்தாம் வனச மீமிசை இருந்திடு பிரமனும் மாலும் உனது தாதையும் அமரரும் நம்வயின் உறைந்தார் இனையல் வாழிகேள் நுங்கையும் மேருவின் இருந்தாள். | 9 |
| 427 |
வீர வாகுவாந் தூதனை யாமிவண் வித்தேஞ் சூரன் மைந்தன்அங் கொருவனைப் பலரொடுந் தொலையா நேரி லாதஇக் கடிநகர் அழித்து நீறாக்கிப் பாரின் மாலையில் மீண்டிடப் புரிதுமிப் பகலின். | 10 |
| 428 |
செல்லும் இப்பகல் கழிந்தபின் நாளையே செந்தி மல்ல லம்பதி நீங்கிஇந் தங்கையல் வைகிச் சொல்லும் ஐந்திரு வைகலின் அவுணர்தந் தொகையும் அல்லல் ஆற்றிய சூரனும் முடிந்திட அடுதும். | 11 |
| 429 |
அட்ட பின்னரே நின்னைவா னவருடன் அவுணன் இட்ட வெஞ்சிறை நீக்கிநுந் திருவெலாம் ஈதும் விட்டி டிங்குன தாகுலம் என்றனன் வினைதீர்ந் துட்டே ளிந்தவர் போதத்தின் உணர்வுமாய் உறைவோன். | 12 |
| 430 |
ஐயன் ஈங்கிவை உரைத்தவை கேட்டலும் அகத்துள் மையல் மாசிருள் அகன்றன புகுந்தன மகிழ்ச்சி மெய்யு ரோமங்கள் சிலிர்த்தன உகுத்தன விரிநீர் சைய மேயென நிமிர்ந்தன சயந்தன தடந்தோள். | 13 |
| 431 |
பற்றி னால்வரும் அமிர்தினை எளிதுறப் படைத்துத் துற்று ளோரெனத் தண்ணெனத் தனதுமெய் சுருதி கற்ற கற்றன பாடினான் ஆடினான் களித்தான் மற்ற வன்பெறும் உவகையின் பெருமையார் வகுப்பார். | 14 |
| 432 |
வேறு நிகழ்ந்திடு மறவியை நீங்கி இவ்வகை மகிழ்ந்திடும் இந்திரன் மதலை எம்பிரான் திகழ்ந்திடு பதமலர் சென்றி றைஞ்சியே புகழ்ந்தனன் இனையன புகல்வ தாயினான். | 15 |
| 433 |
நொய்யசீர் அடியரேம் நோவு மாற்றியே ஐயநீ வலிதுவந் தளித்தி யானுரை செய்வதும் உண்டுகொல் சிறிது நின்கணே கையடை புகுந்தனங் காத்தி யாலென்றான். | 16 |
| 434 |
சயந்தன்மற் றிவ்வகை சாற்ற யாரினும் உயர்ந்திடு பரஞ்சுடர் ஒருவன் கேட்குறா அயர்ந்தநுங் குறையற அளித்துந் திண்ணமென் றியைந்திட மேலுமொன் றிசைத்தல் மேயினான். | 17 |
| 435 |
இந்நகர் குறுகயாம் ஏய தூதுவன் நின்னையுஞ் சுரரையும நேர்ந்து கண்ணுறீஇ நன்னயங் கூறியே நடப்ப உய்க்குதும் அன்னதுங் காண்கென அருளிப் போயினான். | 18 |
| 436 |
படைப்புறா தயர்ந்திடு பங்க யன்கனா அடுத்துனக் கருள்செய ஆறொ டைவரை விடுத்துமென் றேகிய விமலன் போலவே இடர்ப்படு சயந்தன்முன் இவைசொற் றேகினான். | 19 |
| 437 |
ஏகிய காலையின் இறந்து முன்னரே போகிய புலமெலாம் பொறியில் தோன்றலும் ஆகிய கனவினை அகன்று பைப்பய நாகர்கோன் திருமகன் நனவின் நண்ணினான். | 20 |
| 438 |
வேறு தந்தி நஞ்சந் தலைக்கொளச் சாய்ந்தவர் மந்தி ரத்தவர் வாய்மைவந் துற்றுழிச் சிந்தை மையலைத் தீர்ந்தெழு மாறுபோல் * இந்தி ரன்தன் மதலை எழுந்தனன். ( * மந்திரத்தவர்ஸஸஸதீர்ந்தெழுமாறுபோல் - மந்திரம் அறிந்தவர்களது சத்தியம் பொருந்திய உடனே விஷ மயக்கம் நீங்கி எழுந்தன்மை போல வந்துற்றுழி - கேட்டவுடனே எனினுமாம்.) | 21 |
| 439 |
நனவு தன்னிடை நண்ணிய சீர்மகன் கனவின் எல்லையிற் கண்டன யாவையும் நினைவு தோன்றினன் நெஞ்சங் குளிர்ந்துநம் வினையெ லாமிவண் வீடிய வோவென்றான். | 22 |
| 440 |
கவலை தூங்கிக் கடுந்துயர் நீரதாய் அவல மாகிய ஆழியில் ஆழ்ந்துளான் சிவகு மாரன் திருவருள் உன்னியே உவகை யென்னும் ஒலிகடல் மூழ்கினான். | 23 |
| 441 |
அனைய காலை அயர்ந்திடு வானுளோர் கனவு தோறுங் கடிதுசென் றிந்திரன் தனய னுக்குமுன் சாற்றிய வாறுசொற் றினைய ரென ஏகினன் எம்பிரான். | 24 |
| 442 |
அம்மென் கொன்றை அணிமுடிக் கொண்டவன் செம்ம லேகலுந் தேவர்க னாவொரீஇ விம்மி தத்தின் விழித்தெழுந் தேயிரீஇ தம்மி லோர்ந்து தவமகிழ் வெய்தினார். | 25 |
| 443 |
சில்லை வெம்மொழித் தீயவர் கேட்பரேல் அல்லல் செய்வரென் றஞ்சிக் கனாத்திறம் மல்லன் மைந்தன் மருங்குறு வார்சிலர் மெல்ல அங்கவன் கேட்க விளம்பினார். | 26 |
| 444 |
வேறு அண்டர்கள் மொழிதரும் அற்பு தத்தையுட் கொண்டனன் அங்கவை குமரன் றான்முனங் கண்டது போன்றிடக் களித்துப் பாரெலாம் உண்டவ னாமென உடலம் விம்மினான். | 27 |
| 445 |
அறுமுக முடையதோர் ஆதி நாயகன் இறைதரும் உலகெலாம் நீங்கல் இன்றியே உறைவதுங் கருணைசெய் திறனும் உன்னியே மறைமுறை அவனடி வழுத்தி வைகினான். | 28 |
| 446 |
இத்திறம் அமரரொ டிந்தி ரன்மகன் அத்தலை இருத்தலும் அனையர் யாவரும் மொய்த்திடு சிறையக முன்கண் டானரோ வித்தக அறிவனாம் வீர வாகுவே. | 1 |
| 447 |
வேறு மாகண்டம் ஒன்பான் புகழுந் திறல்வாகு அங்கண் ஆகண்டலன் மைந்தனை விண்ணவ ராயி னாரைக் காய்கண்ட கராமவு ணத்தொகை காத்தல் கண்டான் பேய்கண்ட செல்வந் தனைக்காத் திடும்பெற்றி யேபோல். | 2 |
| 448 |
கண்ணோட லின்றித் துயர்வேலியிற் காவல் கொண்ட எண்ணோர் எனைக்கண் டிலராயுணர் வின்றி மாழ்க விண்ணோர்கள் காணத் தமியேன் செலவேண்டு மென்றான் மண்ணோர் அடியால் அளக்குந்தனி மாயன் ஒப்பான். | 3 |
| 448 |
ஓங்கார மூலப் பொருளாய் உயிர்தோறு மென்றும் நீங்கா தமருங் குமரேசனை நெஞசில் உன்னி யாங்காகுவ தோரவன் மந்திரம் அன்பி னோதித் தீங்கா மவுணர் செறிகாப்பகஞ் சென்று புக்கான். | 4 |
| 450 |
தாமந்தரும் மொய்ம்புடை வீரன் சயந்தன் விண்ணோர் ஏமந்தரு வன்சிறைச் சூழலுள் ஏக லோடுந் தூமந்திகழ் மெய்யுடைக் காவலர் துப்பு நீங்கி மாமந் திரமாம் வலைப்பட்டு மயங்கல் உற்றார். | 5 |
| 451 |
எண்டா னவரிற் புடைகாப்பவர் யாரும் மையல் கொண்டார் குயிற்றப் படுமோவியக் கொள்கை மேவத் தண்டார் அயில்வேற் படைநாயகன் தானை வேந்தைக் கண்டார் சயந்த னொடுதேவர் கருத லுற்றார். | 6 |
| 452 |
ஏமாந் தவுணர் சிறுகாலையின் இன்னல் செய்ய நாமாண் டனர்போல் அவசத்தின் அணுகு மெல்லை மாமாண் படைய அருள்செய்தநம் வள்ளல் தூதன் ஆமாம் இவனென் றகங்கொண்டனர் ஆர்வ முற்றார். | 7 |
| 453 |
அன்னா அமருங் களஞ்சென் றயிலேந்து நம்பி நன்னா யகமாந் திருநாமம் நவின்று போற்றிப் பொன்னா டிறைகூர் திருநீங்கிய புங்க வன்றன் முன்னா அணுகி இருந்தான்அடல் மொய்ம்பின் மேலோன். | 8 |
| 454 |
செறிகின்ற ஞானத் தனிநாயகச் செம்மல் நாமம் எறிகின்ற வேலை அமுதிற்செவி ஏக லோடும் மறிகின்ற துன்பிற் சயந்தன் மகிழ்வெய்தி முன்னர் அறிகின்றி லன்போல் தொழுதின்ன அறைத லுற்றான். | 9 |
| 455 |
தாவம் பிணித்த தெனுங்குஞ்சித் தகுவ ரானோர் பாவந் தலைச்சூழ் வதுபோலெமைப் பாடு காப்ப மாவெம் படரில் இருந்தேங்கண் மருங்கின் ஐய நீவந்த தென்னை இனிதிங்கு நிகழ்த்து கென்றான். | 10 |
| 456 |
வேறு முறையுணர் கேள்வி வீரன் மொழிகுவான் முதல்வன் தந்த அறுமுக ஐயன் தன்பின் அடுத்துளேன் அவன்தூ தானேன் விறல்கெழு நந்தி பாலேன் வீரவர கென்போ¢ நுங்கள் சிறைவிடும் பொருட் சூர்முன் செப்புவான் வந்தேன் என்றான். | 11 |
| 457 |
என்னலும் அமர ரோடும் இந்திரன் குமரன் கேளாச் சென்னியின் அமிர்துள் ளூறல் செய்தவத் தயின்ற மேலோர் அன்னதற் பின்னர் நேமி அமிர்தமும் பெற்றுண் டாங்கு முன்னுறு மகிழ்ச்சி மேலும் முடிவிலா மகிழ்ச்சி வைத்தான். | 12 |
| 458 |
அந்தர முதல்வன் மைந்தன் அறைகுவான் ஐய துன்பூர் புந்தியேங் குறைவி னாதற் பொருட்டினாற் போந்தாய் அற்றால் இந்தவன் சிறையும் நீங்கிற் றிடரெலாம் அகன்றி யாங்கள் உய்ந்தனம் பவங்கள் தீரும் ஊதியம் படைத்து மென்றான். | 13 |
| 459 |
பூண்டகு தடந்தோள் வீரன் புகலுவான் சூர்மேல் ஒற்றா ஈண்டனை விடுத்த வேற்கை எம்பிரான் வலிதே நும்மை ஆண்டிடு கின்றான் முன்னர் ஆக்கமும் பெறுதின் பின்னும் வேண்டிய தெய்து கின்றீர் என்றனன் மேலுஞ் சொல்வான். | 14 |
| 460 |
உலமெலாங் கடந்த தொளீர் உன்னுதிர் உன்னி யாங்கு நலமெலாம் வழிபட் டோர்க்கு நல்கிய குமரன் தன்னால் தலமெலாம் படைத்த தொல்லைச் சதுர்முகன் முதலாம் வானோர் குலமெலாம் உய்ந்த தென்றால் உமக்கொரு குறையுண் டாமோ. | 15 |
| 461 |
தேவர்கள் தேவன் வேண்டச் சிறைவிடுத் தயனைக் காத்த மூவிரு முகத்து வள்ளல் முழுதருள் செய்தா னும்பால் பாவமும் பழியுந் தீங்கும் பையுளும் பிறவு மெல்லாம் போவது பொருளோ தோற்றப் புணரியும் பிழைத்தீர் அன்றே. | 16 |
| 462 |
சீர்செய்த கமலத் தோனைச் சிறைசெய்து விசும்பி னோடும் பார்செய்த வுயிர்கள் செய்த பரஞ்சுடர் நும்மை யெல்லாஞ் சூர்செய்த சிறையிந் நீக்கத் தொடர்ந்திவண் உற்றான் என்றால் நீர்செய்த தவத்தை யாரே செய்தனர் நெடிது காலம். | 17 |
| 463 |
சங்கையில் பவங்கள் ஆற்றுந் தானவர் செறிந்த மூதூர் இங்கிதின் அறிஞர் செல்லார் எம்பிரான் அருளி னால்யான் அங்கணம் படர்வோர் என்ன அகமெலிந் துற்றேன் ஈண்டே உங்களை யெதிர்த லாலே உலப்பிலா உவகை பூத்தேன். | 18 |
| 464 |
என்றலும் மகிழ்ச்சி எய்தி இந்திரன் மதலை யாங்கள் வன்றளைப் படுமுன் போனார் மற்றெமைப் பயந்தோர் அன்னோர் அன்றுதொட் டின்று காறும் ஆற்றிய செயலும் அற்றால் ஒன்றிய பயனும் யாவும் உரைமதி பெரியோ யென்றான். | 19 |
| 465 |
வீரனங் கதனைக் கேளா விண்ணவர் கோமான் தொன்னாள் ஆரணங் குடனே காழி யடைந்ததே எழுவா யாகச் சீரலை வாயில் அந்நாட் சென்றிடு காறு முள்ள காரிய நிகழ்ச்சி யெல்லாங் கடிதினிற் கழறி னானே. | 20 |
| 466 |
மேதகு தடந்தோள் வீரன் விண்ணவர் கோமான் செய்கை ஓதலுஞ் சயந்தன் கேளா உரைசெய்வான் அன்னை தன்னைத் தாதையை யடிகள் தன்னைச் சண்முகத் தனிவேற் செங்கை ஆதியை யெதிர்ந்தால் ஒத்தேன் ஐயநின் மொழிகேட் டென்றான். | 21 |
| 467 |
இறைதரும் அமரர் தம்மோ டிந்திரன் புதல்வன் றன்னை அறிவரில் அறிவன் கண்ணுற் றறுமுகம் படைத்த அண்ணல் மறையிடை வதிந்த நுங்கள் வன்சிறை மாற்றும் வைகல் சிறிதிவண் இருத்தி ரென்று பின்னருஞ் செப்பு கின்றான். | 22 |
| 468 |
தன்னிகர் இன்றி மேலாய்த் தற்பர வொளியா யாரும் உன்னரும பரமாய் நின்ற ஒருவனே முகங்க ளாறும் பன்னிரு புயமுங் கொண்டு பாலகன் போன்று கந்தன் என்னு மோர்பெயரும் எய்தி யாவருங் காண வந்தான். | 23 |
| 469 |
பங்கய முகங்கள் ஆறும் பன்னிரு புயமும் கொண்ட எங்கடம் பெருமான் போந்த ஏதுமற் றென்னை என்னில் செங்கண்மா லுந்தி பூத்தோன் சிறுமையும் மகவான் துன்பும் உங்கடஞ் சிறையும் நீக்கி உலகெலாம் அளிப்பக் கண்டாய். | 24 |
| 470 |
சிறுவிதி வேள்வி நண்ணித் தீயவி நுர்ந்த பாவம் முறைதனில் வீரன் செற்று முற்றவு முடிந்த தில்லை குறைசில இருந்த ஆற்றாற் கூடிய துமக்கித் துன்பம் அறுமுகப் பெருமான் அன்றி யாரிது நீக்கற் பாலார். | 25 |
| 471 |
தாட்கொண்ட கமல மன்ன சண்முகத் தெந்தை வேலாற் காட்கொண்ட கிரியி னோடு தாரகற் கடந்த பூசல் தோட்கொண்ட மதுகை சான்ற சூர்முதல் களைய முன்னம் நாட்கொண்ட தன்மையன்றோ நறைகொண்ட அலங்கல் தோளாய். | 25 |
| 472 |
காலுறக் குனித்துப் பூட்டிக் கார்முகத் துய்ப்ப ஓர்செங் கோலினுக் குண்டி யாற்றார் குணிப்பிலா அவுணர் யாரும் மாலினுக் கரிதாம் அண்ணல் மாமகன் கரத்திற் கொண்ட வேலினுக் கிலக்க தில்லை விடுப்பது மிகைய தன்றே. | 27 |
| 473 |
வாரிதி ஏழும் எண்ணில் வரைகளும் பிறவுங் கொண்ட பாருடன் உலகீ ரேழும் படைத்தபல் லண்டம் யாவும் ஓரிறை முன்னம் அட்டே உண்டிடும் ஒருவன் செவ்வேல் சூரனை அவுண ரோடுந் தொலைப்பதோர் விளையாட் டம்மா. | 28 |
| 474 |
சுறமறி அளக்கர் வைகுஞ் சூரபன் மாவின் மார்பில் எறிசுடர் எ•கம் வீசி இருபிள வாக்கின் அல்லால் சிறையுளீர் மீள்கி லாமை தேற்றியும் பொருநர் செய்யும் அறநெறி தூக்கி ஒற்றா அடியனை விடுத்தான் ஐயன். | 29 |
| 475 |
ஆளுடை முதல்வன் மாற்றம் அவுணருக் கிறைவன் முன்போய்க் கேளிதென் றுரைப்பன் அற்றே கிளத்தினுங் கடனாக் கொள்ளான் மீளுவன் புகுந்த தெல்லாம் விளம்புவன் வினவி எங்கோன் நாளைவந் திவரை யெல்லாம் நாமற முடிப்பன் காண்டி. | 30 |
| 476 |
நீண்டவன் தனக்கும் எட்டா நெடியதோர் குமரன் செவ்வேல் ஆண்டிருந் தேயும் உய்த்தே அவுணர்யா வரையுங் கொல்லும் பாண்டிலந் தேர்மேற் கொண்டு படைபுறங் காத்துச் சூழ ஈண்டுவந் தடுதல் அன்னாற் கிதுவுமோ ராடல் அன்றே. | 31 |
| 477 |
ஈரிரண் டிருமூன் றாகும் இரும்பக லிடையே எங்கோன் ஆரிருஞ் சமர மூட்டி அவுணர்தம் மனிகந் தன்னைச் சூரொடு முடித்து நும்மைத் துயா¢ச்சிறைத் தொடர்ச்சி நீக்கிப் பேரிருஞ் சிறப்பு நல்கும் பிறவொன்று நினையல் மன்னோ. | 32 |
| 478 |
என்றிவை பலவும் வீரன் இமையவர் குழத்தி னோடுங் குன்றெறி பகைஞன் மைந்த னுணர்தரக் கூற லோடு நன்றென உவகை பூத்து நாமவேல் நம்பி யாற்ற வென்றிபெற் றிடுக வென்று வீற்றுவீற் றாசி சொற்றார். | 33 |
| 479 |
எண்டகும் ஆகி கூறி இந்திரன் றனது மைந்தன் அண்டரொ டங்கை கூப்பி அளியரேந் தன்மை யெல்லாங் கண்டனை தாதை கேட்பக் கழறுதி இவண்நீ யுள்ளங் கொண்டது முடிக்கப் போதி குரைகழற் குமர வென்றான். | 34 |
| 480 |
வயந்திகழ் விடலை அங்கண் மற்றவர் தம்மை நீங்கிக் கயந்தகு காவ லோர்தங் கருத்தின்மால் அகற்றி யேக இயந்திர மன்னோர் தேறி இமையவர் குழாத்தி னோடு சயந்தனைச் சுற்றி முன்போல் தடைமுறை ஓம்ப லுற்றார். | 35 |
| 481 |
மடந்தையொ டிரிந்திடும் வாச வன்முகன் அடைந்திடு சிறைக்களம் அகன்று வானெறி நடந்தனன் அவுணர்கோன் நண்ணு கோன்நகர் இடந்தரு கிடங்கரை இகந்து போயினான். | 1 |
| 482 |
அகழியை நீங்கினான் அயுதந் தனின்னும் மிகுதிகொள் நாற்படை வௌ¢ளந் தானைகள் தகுதியின் முறைமுறை சாரச் சுற்றிய முகில்தவழ் நெடுமதில் முன்ன ரேகினான். | 2 |
| 483 |
கான்கொடி கங்கைநீர் கரப்ப மாந்தியே மீன்கதிர் உடுபதி விழுங்கி விட்டிடும் வான்கெழு கடிமதில் வரைப்பின் முன்னரே தான்கிளர் கோபுரங் கண்டு சாற்றுவான். | 3 |
| 484 |
குரைகடல் உண்டவன் கொண்ட தண்டினால் வருபுழை மீமிசை வாய்ப்பத் தாரகன் பெருவரை நிமிர்ந்திடு பெற்றி போலுமால் திருநிலை பலவுடைச் சிகரி நின்றதே. | 4 |
| 485 |
தூணம துறழபுயச் சூரன் என்பவன் சேணுறும் அண்டமேற் செல்லச் செய்ததோர் ஏணிகொ லோவிது என்ன நின்றதால் நீணிலை பலவுடன் நிமிர்ந்த கோபுரம். | 5 |
| 486 |
துங்கமொ டிறைபுரி சூரன் கோயிலி பொங்குசெம் மணிசெறி பொன்செய் கோபுரம் எங்கணு முடியுநாள் இரளி வாய்ப்படும் அங்கிவிண் காறெழும் வடிவம் அன்னதே. | 6 |
| 487 |
அண்டமங் கெவற்றினும் அமர்ந்து நிற்புறும் விண்டொடர் வரைகளும் மேரு வானவும் பண்டிதன் மிசையுறப் பதித்த தொக்குமாற் கொண்டியல் சிகரியுட் கூட சாலைகள். | 7 |
| 488 |
மெய்ச்சுடர் கெழுமிய வியன்பொற் கோபுரம் உச்சியில் தொடுத்திட முழங்கு கேதனம் அச்சுத னாஞ்சிவன் அளவை தீர்முகத் துச்சிதொ றிருந்தரா ஒலித்தல் போலுமால். | 8 |
| 489 |
திசைபடு சிகரியிற் செறிந்த வான்கொடி மிசைபடும் அண்டமேல் விடாமல் எற்றுவ பசைபடும் அதளுடைப் பணைய கத்தினில் இசைபடப் பலகடிப் பெரிதல் போலுமால். | 9 |
| 490 |
விண்ணவர் தாமுறை வியன்ப தத்தொடுந் திண்ணிலை இடந்தொறுஞ் சிவண வைகினர் அண்ணலங் கோபுரம் அதனிற் கைவலோன் பண்ணுறும் ஓவியப் பாவை என்னவே. | 10 |
| 491 |
என்பன பலபல இயம்பி ஈறிலாப் பொன்புனை தோணியம் புரிசைச் சூழலின் முன்புறு கோபுர வனப்பு முற்றவும் நன்பெரு மகிழ்ச்சியான் நம்பி நோக்கினான். | 11 |
| 492 |
என்பன பலபல இயம்பி ஈறிலாப் புதவுறு கோபுரப் பொருவில் வாய்தலுள் மதவலி உக்கிரன் மயூர னாதியோர் அதிர்தரு நாற்படை அயுதஞ் சுற்றிடக் கதமொடு காப்பது காளை நோக்கினான். | 12 |
| 493 |
என்பன பலபல இயம்பி ஈறிலாப் நோக்கிய திறலவன் நொச்சி தாவியே ஆக்கமொ டமர்தரும் அவுணன் கோயிலுள் ஊக்கமொ டும்பரான் ஓடி முன்னுறு மேக்குயர் குளிகை மிசையிற் போயினான். | 13 |
| 494 |
என்பன பலபல இயம்பி ஈறிலாப் வேறு சூளிகை மீமிசை துன்னுபு சூரன் மாளிகை யுள்ளவ ளந்தனை யெல்லாம் மீளரி தாவிழி யோடுள மேவ ஆளரி நேர்தரும் ஆண்டகை கண்டாள். | 14 |
| 495 |
என்பன பலபல இயம்பி ஈறிலாப் கண்டதொ ரண்ணல் கடுந்திறல் வெஞ்சூர் திண்டிறல் வாளரி சென்னிகொள் பீடத் தெண்டகும் ஆணை இயற்றிய செம்பொன் மண்டபம் வைகுறும் வண்மை தெரிந்தான். | 15 |
| 496 |
என்பன பலபல இயம்பி ஈறிலாப் அருந்தவ வேள்வி அயர்ந்தரன் ஈயும் பெருந்திரு மிக்கன பெற்றுல கெல்லாந் திருந்தடி வந்தனை செய்திட வெஞ்சூர் இருந்திடு கின்ற இயற்கை இசைப்பாம். | 16 |
| 497 |
என்பன பலபல இயம்பி ஈறிலாப் ஐயிரு நூறெனும் யோசனை யான்றே மொய்யொளி மாழையின் முற்றவு மாகித் துய்யபன் மாமணி துஞ்சிவில் வீசி மையறு காட்சிகொள் மண்டபம் ஒன்றின். | 17 |
| 498 |
என்பன பலபல இயம்பி ஈறிலாப் மேனகை யோடு திலோத்தமை மெய்யின் ஊனமில் காமர் உருப்பசி யாதி வானவர் மங்கையர் வட்டம் அசைத்தே மேனிமிர் சீகரம் வீசினர் நிற்ப. | 18 |
| 499 |
என்பன பலபல இயம்பி ஈறிலாப் சித்திர மாமதி செங்கதிர் பாங்காய் முத்தணி வேய்ந்து முகட்டிள நீலம் உய்த்து மணித்தொகை உள்ளம் அழுத்துஞ் சத்திர மாயின் தாங்கினர் நிற்ப. | 19 |
| 500 |
என்பன பலபல இயம்பி ஈறிலாப் வௌ¢ளடை பாகு வௌ¤ற்றுறு சுண்ணங் கொள்ளும் அடைப்பைமென் கோடிகம் வட்டில் வள்ளுடை வாளிவை தாங்கி மருங்காய்த் தள்ளரு மொய்ம்புள தானவர் நிற்ப. | 20 |
| 501 |
வெம்மைகொள் பானுவை வெஞ்சிறை யிட்ட செம்மலும் ஏனைய சீர்கெழு மைந்தர் மும்மைகொள் ஆயிர மூவரு மாகத் தம்முறை யாற்புடை சார்ந்தனர் வைக. | 21 |
| 502 |
பாவ முயன்று பழித்திறன் ஆற்றுங் காவிதி யோ£¢கரு மங்கள் முடிப்போர் ஆவதொர் சாரண ராய்படை மள்ளர் ஏவரும் ஞாங்கரின் எங்கணும் நிற்ப. | 22 |
| 503 |
நாடக நூல்முறை நன்று நினைந்தே ஆட அரம்பைய ராயுள ரெல்லாஞ் சேடியர் கின்னரர் சித்தர் இயக்கர் பாடுற வீணைகள் பண்ணினர் பாட. | 23 |
| 504 |
ஏகனை ஈசனை எந்தையை யெண்ணா ராகிய தொல்லவு ணக்குழு வென்ன வேகும் உளத்தின் கஞ்சுகர் வெங்கண் மாகதர் சூரல் பிடித்து வழுத்த. | 24 |
| 505 |
உள்ளிடும் ஆயிர யோசனை யெல்லை கொள்ளிட மான குலப்பெரு மன்றந் தள்ளிட வற்ற சனங்கள் மிகுந்தே எள்ளிட வௌ¢ளிடம் இன்றென ஈண்ட. | 25 |
| 506 |
வச்சிர மெய்வயி டூரியம் ஒண்பல் உச்சியில வாலுளை யேயொளிர் முத்தம் அச்சுறு கண்மணி யாம்அரி மாவின் மெய்ச்சிர மேந்தும் வியன்தவி சின்கண். | 26 |
| 507 |
மீயுயர் நீல வியன்கிரி உம்பர் ஞாயிறு காலையின் நண்ணிய வாபோல் பாயிருள் கீறிய பண்மணி கொண்ட சேயபொன் மாமுடி சென்னியின் மின்ன. | 27 |
| 508 |
கறுத்தவ ராத்துணை கண்டிரு வெய்யோர் உறுப்பிட கவ்வி யொசிந்து கலைப்போய் முறுக்கிய வாலொடு முன்கலந் தென்ன மறுத்தவிர் குண்டலம் வார்குழை தூங்க. | 28 |
| 509 |
வீறிய மாமணி வெற்பின் மிசைக்கண் ஏறிய ஒண்பகல் இந்துவி யற்கை மாறிய வந்தென மால்வள மாகும் நீறு செறிந்திடு நெற்றி இலங்க. | 29 |
| 510 |
விண்டுமிழ் கின்ற வியன்புழை தோறுந் தண்டுளி வந்தமர் தன்மைய தென்னப் புண்டரி கம்பொறை போற்றி யுயிர்க்கும் வண்டர ளத்தொடை மார்பின் வயங்க. | 30 |
| 511 |
பங்கமில் சந்தொடும் பாளிதம் நானங் குங்குமம் ஏனைய கந்திகள் கூட்டி அங்கம தன்கண் அணிந்தன அண்டம் எங்கும் உலாவி இருங்கடி தூங்க. | 31 |
| 512 |
வான்றிழ் நீனிற மாமுகி லின்பான் தோன்றிய மின்புடை சுற்றிய தென்ன ஏன்றுள அண்டம் எனைத்தையும் ஆற்றும் ஆன்றுயர் தோளிடை அங்கதம் மல்க. | 32 |
| 513 |
மெய்த்துணை யாமிரு வெம்பணி ஞாலம் பைத்தலை கொள்வ பரம்பொறை யாற்றா தெய்த்தன பூண்கொடி யாப்புறு மாபோற் கைத்தல முன்கட கஞ்செறி வெய்த. | 33 |
| 514 |
நீலம தாய நெடுங்கிரி மேல்பால் வாலிய கங்கை வளைந்திடு மாபோல் கோல மிடற்றிடை கோவைகொள் முத்தின் சால்வுறு கண்ட சரங்கள் இமைப்ப. | 34 |
| 515 |
வீர மடந்தையர் மேதக நாளுஞ் சீரிய தோளிணை செல்கதி யென்ன ஏரியல் பன்மணி இட்டணி செய்த ஆர வடுக்கல்பொன் ஆகம் இலங்க. | 35 |
| 516 |
அந்தியின் வண்ணமும் அத்தொளி யூருஞ் சுந்தர மாலிடை சுற்றிய வாபோல் முந்து பராரைகொள் மொய்ம்மணி யாடை உந்தியின் ஒண்பணி யோடு வயங்க. | 36 |
| 517 |
இருபணி பார்முகம் இட்டிட வீட்டி உருமொடு மின்னும் உலப்பில சுற்றிக் கருமிட நூடு கலந்தென நுண்ணூல் குரைகழல் வா£¢கழல் கொண்டு குலாவ. | 37 |
| 518 |
மென்மணி மாழையின் வேதன் இயற்றிப் பன்மணி மீது படுத்திய பல்பூண் தொன்மணி மெய்புனை சூரபன் மாவோர் பொன்மணி மாமுகில் போல இருந்தான். | 38 |
| 519 |
இருந்திடு கின்ற இயற்கை விழிக்கோர் விருந்தமு தாக வியப்பொடு நோக்கிச் சுரந்திடு மன்பொடு சூளிகை வைகும் பெருந்திறல் மாமுகில் இங்கிவை பேசும். | 39 |
| 520 |
மூவரின் முந்திய முக்கணன் அம்பொற் சேவடி பேணிய தேவர்கள் தம்முள் தூவுடை வேலுள சூரபன் மாப்போல் ஏவர் படைத்தனர் இத்திரு வெல்லாம். | 40 |
| 521 |
ஓய்ந்து தவம்புரி வோருள் உவன்போல் மாய்ந்தவர் இல்லை மறத்தொடு நோற்றே ஆய்ந்திடின் முக்கண்எம் மையனும் இன்னோற் கீந்தது போற்பிறர்க் கீந்ததும் இன்றால். | 41 |
| 522 |
பாடுறு வேள்வி பயின்றழல் புக்கும் பீடுறும் இவ்வளம் ஆயின பெற்று நீடுறு மாறு நினைந்திலன் வெய்யோன் வீடுறு கின்ற விதித்திறன் அன்றோ. | 42 |
| 523 |
வேறு மெய்ச்சோதி தங்கு சிறுகொள்ளி தன்னை விரகின்மை கொண்ட குருகார் கச்சோத மென்று கருதிக் குடம்பை தனினுய்த்து மாண்ட கதைபோல் அச்சோ வெனப்பல் இமையோரை ஈண்டு சிறைவைத்த பாவம் அதனால் இச்சூர பன்மன் முடிவெய்து நாளை இதனுக்கொர் ஐய மிலையே. | 43 |
| 524 |
மிகையான வீரம் வளமாற்றல் சால மேவுற்று ளோரும் இறையும் பகையார்க ணேனும் உளராகி வாழ்தல் பழுதன்றி நன்றி படுமோ மகவானை மங்கை யுடனே துரந்தும் அவர்மைந்த னோடு சுரரை அகலாமல் ஈண்டு சிறைசெய்த பாவம் அதனால் இழப்பன் அரசே. | 44 |
| 525 |
மன்னுந் திறத்தின் அமைச்சூர பன்மன் மாமக்கள் சுற்றம் நகரம் முன்னும் படிக்கும் அரிதான செல்வ முடனாளை ஈறு படுமேல் முன்னென் பவா¢க்கு முன்னாகும் ஆறு முகன்நல்கு முத்தி யலதேல் என்னுண்டு நாளும் வினைசெய் துழன்ற இவன் ஆருயிர்க்கு நிலையே. | 45 |
| 526 |
என்றித் திறங்கள் அருளோடு பன்னி எழில்கொண்ட வேர மிசையே துன்றுற்ற வீரன் வளனோ டிருந்த சூரன்முன் ஏகல் துணியாக் குன்றத்தி னின்று மிவரெல்லை போன்று குமரேசன் எந்தை அடிகள் ஒன்றக் கருத்தினி டைகொண் டெழுந்து நடைகொண் டவைக்கண் உறுவான். | 46 |
| 527 |
வேறு நலஞ்செய் குளிகை நீங்கிவிண் ணெறிக்கொடு நடந்து கலஞ்செய் திண்டிறல் வாகுவாம் பெயருடைக் கடவுள் வலஞ்செய் வாட்படை அவுணர்கோன் மன்னிவீற் றிருக்கும் பொலஞ்செய் கின்றஅத் தாணிமண் டபத்திடைப் போனான். | 47 |
| 528 |
எல்லை இல்லதோர் பெருந்திரு நிகழவீற் றிருந்த மல்ல லங்கழல் இறைவனைக் குறுகிமாற் றலரால் வெல்ல ருந்திறல் வீரவா குப்பெயர் விடலை தொல்லை நல்லுருக் காட்டிஎன அவைக்கெலாந் தோன்ற. | 48 |
| 529 |
ஒற்றை மேருவில் உடையதோர் பரம்பொருள் உதவுங் கொற்ற வேலுடைப் புங்கவன் தூதெனக் கூறி இற்றை இப்பகல் அவுணர்கோன் கீழியான் எளிதாய் நிற்றல் எம்பிரான் பெருமையின் இழிபென நினைந்தான். | 49 |
| 530 |
மாயை தந்திடு திருமகன் மன்னிவீற் றிருக்கும் மீயு யர்ந்திடும் அரியணைக் கொருபுடை விரைவில் போயி ருப்பது மேலன்று புன்மையோர் கடனே ஆய தன்றியும் பாவமென் றுன்னினான் அகத்துள். | 50 |
| 531 |
இஆயை துன்னியே அறுமுகப் பண்ணவன் இருதாள் நினையும் எல்லையில் ஆங்கவன் அருளினால் நிசியில் தினக ரத்தொகை ஆயிர கோடிசேர்ந் தென்னக் கனக மாமணித் தவிசொன்று போந்தது கடிதின். | 51 |
| 532 |
நித்தி லப்படு பந்தருஞ் சிவிகையும் நெறியே முத்த மிழ்க்கொரு தலைவனாம் மதலைக்கு முதல்வன் உய்த்த வாறெனக் குமரவேள் வீரனுக் குதவ அத்த லைப்பட வந்தது மடங்கலேற் றணையே. | 52 |
| 533 |
பன்னி ரண்டெனுங் கோடிவெய் யவரெலாம் பரவப் பொன்னின் மால்வரை திரைக்கடல் அடைந்தவா போல மின்னு லாவிய பொலன்மணிப் பீடிகை விறல்சேர் மன்னர் மன்னவன் அவைக்களத் தூடுவந் ததுவே. | 53 |
| 534 |
சிவன் மகன்விடு பொலன்மணித் தவிசுசேண் விளங்கிப் புவன முற்றுறத் தன்சுடா¢ விடுத்தலிற் பொல்லாப் பவம னத்தொடு தீமையே வைகலும் பயிற்றும் அவுணர் மெய்மையுந் தெய்வதப் படிவமாக் கியதால். | 54 |
| 535 |
அயிலெ யிற்றுடை அவுணர்கள் அணிகலந் தன்னில் குயிலு டைப்பல மணிகளுங் குமரவேள் உய்த்த இயலு டைப்பெருந் தவிசொளி பரத்தலின் இரவி வேயிலி டைப்படு மின்மினி போல்விளங் கிலவே. | 55 |
| 536 |
செக்கர் வானிற மதிக்கதிர் உடுக்களின் திரட்சி தொக்க பாயிருள் பலவகை எழிலியின் துளக்கம் மிக்க லாஞ்செறி மாலையின் உம்பர்மேல் வெய்யோன் புக்க தேயெனத் தொலைத்ததால் அச்சபைப் பொலிவை. | 56 |
| 537 |
திசைமு கத்தனுஞ் செயற்கருந் தவிசொளி செறிந்தே அசைவ ருந்திறற் சூரபன் மாவெனும் அவுணன் இசைமை தன்னையும் ஆணைதன் னையும்அவ னியாக்கை மிசைகொள் பேரணிக் கதிரையும் விழுங்கின விரைவில். | 57 |
| 538 |
அனைய வான்தவி சவுணன்நேர் இருத்தலும் அதுகண் டெனது நாயகன் விடுத்தனன் போலுமென் றெண்ணி மனம மகிழ்ச்சியால் அறுமுகப் பிரானடி வழுத்தி இனைய நாடுவான் இருந்தனன் ஆங்கதன் மிசையே. | 58 |
| 539 |
பெருந்த னிச்சுடர் எறித்திடு பொன்மணிப் பீடத் திருந்து மேதகு சிறப்பொடு விளங்கிய ஏந்தல் விரிந்த பல்கதி ருடையதோர் வெய்யவன் நடுவட் பொருந்தி வைகிய கண்ணுதற் பரமனே போன்றான். | 59 |
| 540 |
மின்னி ருந்தவேல் அவுணர்கோன் எதிருறும் விடலை முன்னி ருந்தஆ டகன்றனை அடுமுரட் சீயஞ் செந்நி ணங்கவர்ந் தலமர அணுகிமுன் றெற்றப் பொன்னி ருந்தவி சிருந்திடும் வீரனே போன்றான். | 60 |
| 541 |
வெம்மைக் காலிருள் வேலைபோல் மூடிவிண் புவியைத் தம்முட் சித்தரிற் காட்டலுஞ் சதுர்முகத் தொருவன் நம்மொத் தாரிலை என்றிடச் சிவன்புகழ் நவிலுஞ் செம்மைத் தொல்குண மாலுநேர்ந் திருந்தனன் திறலோன். | 61 |
| 542 |
இவற்றி யற்கையால்வீரவா குப்பெயர் ஏந்தல் நிவப்பின் மிக்கதோர் பொன்மணித் தவிசின்மேல் நெஞ்சின் உவப்பும் வீரமும் மேதக இருத்தலும் உற்ற அவைக்க ளத்தினர் யாவருங் கண்டனர் அதனை. | 62 |
| 543 |
நோற்றல் முற்றுறும் வினைஞர்பால் நொய்தின்வந் திறுத்த ஆற்றல் சால்வளம் போலவே அரியணை அதன்கண் தோற்று மேலவன் நிலைமையைக் காண்டலுந் துளங்கி ஏற்ற அற்புதம் எய்தினர் அவைக்களத் திருந்தார். | 63 |
| 544 |
வேறு வாரிலங் கியகழல் மன்னன் முன்னரே தாரிலங் கியமணித் தசிவின் உற்றுளான் வீரனும் போலுமால் வினையம் ஓர்கிலேம் யாரிவன் கொல்லென இயம்பு வார்சிலர். | 64 |
| 545 |
முந்திவட் கண்டிலம் முடிவில் ஆற்றல்சேர் எந்தைமுன் இதுபொழு திருத்தல் மேயினான் நந்தமை நீங்கியே நடுவ ணேயிவன் வந்ததெவ் வாறென வழங்கு வார்சிலர். | 65 |
| 546 |
ஒப்பருஞ் சனங்களோ டொன்றி நம்மெலாந் தப்பினன் புகுந்தனன் தமிய னென்னினும் இப்பெருந் தவிசிவண் இருந்த தாற்றவும் அற்புதம் அற்புத மாமென் பார்சிலர். | 66 |
| 547 |
சீயமெல் லணையொடு செம்மல் முன்னறே ஏயெனும் அளவையின் ஈண்டு தோன்றினான் ஆய்பவர் உண்டெனின் அறைவன் நம்மினும் மாயன்இங் கிவனென வகுக்கின் றார்சிலர். | 67 |
| 548 |
அறைகழல் ஒருவனை அவையத் தென்முனங் குறுகிய விடுத்ததென் குழாங்கொண் டீரெனா இறையவன் நங்களை யாது செய்யுமோ அறிகில மெனப்பதைத் தழுங்கு வார்சிலர். | 68 |
| 549 |
ஒட்டலன்ஒருவனை ஒறுத்தி டாதிவண் விட்டதெ னென்றிறை வெகுளு முன்னரே கிட்டினம் அவன்றனைக் கெழுமிச் சுற்றயே அட்டனம் வருதுமென் றறைகின் றார்சிலர். | 69 |
| 550 |
விளிவிலாத் திறலுடை வேந்தன் தன்னெதிர் களியுலா மனத்தொடு கடிதின் உற்றுளான் தௌ¤விலா மாயையின் திறலன் போலுமால் அளியனோ நுங்களுக் கவனென் பார்சிலர். | 70 |
| 551 |
மன்னவன் எதிருற வந்து ளான்றனை அன்னவன் பணியினால் அடுவ தல்லதை முன்னுற அதனையா முன்னு வோமெனில் பின்னது பிழையெனப் பேசு வார்சிலர். | 71 |
| 552 |
யாரிதை அறிகுவர் இனையன் இவ்விடைச் சூருற உன்னியே துன்னி னான்கொலோ சேரலர் பக்கமாய்ச் சேர்ந்து ளான்கொலோ ஓருது மேலென உரைசெய் வார்சிலர். | 72 |
| 553 |
கடுந்தகர் முகத்தவள் கையொன் றற்றநாள் தடிந்தனன் காவலோர் தம்மை மன்னவன் தொடுங்கழல் இவன்வருஞ் சூழ்ச்சி நோக்கியின் றடும்பலர் தம்மையென் றச்சுற் றார்சிலர். | 73 |
| 554 |
வாசவன் முதலினோர் மருளத் தொல்லைநாட் தேசுறும் விஞ்சையர் வடிவிற் சேர்வுறீஇ ஆசிலோர் புன்னிறுத் தாணை காட்டிட ஈசனே இங்கிவன் என்கின் றார்சிலர். | 74 |
| 555 |
ஆயதோர் காசிபன் அதிதி தங்கள்பாற் சேயனாய் வந்தொரு சிந்தன் போன்றுலாய்த் தூயவான் புவியெலாம் அளப்பச் சூழ்ந்திடு மாயனே இவனென மதிக்கின் றார்சிலர். | 75 |
| 556 |
விண்டொடு சூளினை விளம்பி விண்புவி உண்டொரு கணந்தனில் உந்தி காட்டிய புண்டரி கத்தனே புணர்ப்பின் இவ்வுருக் கொண்டன னாமெனக் கூறு வா£¢சிலர். | 76 |
| 557 |
மூவரு ளாகுமோ முடிவின் மாதிரத் தேவரு ளாகுமோ சேணில் வைகியே தாவரு முனிவரர் தம்மு ளாகுமோ ஏவரு ளாகுமோ இவனென் பார்சிலர். | 77 |
| 558 |
மாலைதாழ் மார்புடை மன்னற் கின்னமும் ஆலமார் கண்டனே அருளின் இன்னதோர் கோலமாய் வரந்தரக் குறுகி னான்கொலோ மேலியாம் உணருதும் விளைவென் பார்சிலர். | 78 |
| 559 |
காற்றுடன் அங்கியுங் கடுங்கட் காலனுங் கூற்றனும் ஓருருக் கொண்டு வைகிய தோற்றமி தன்றியிச் சூரன் முன்வரும் ஆற்றலர் யாரென அறைகின் றார்சிலர். | 79 |
| 560 |
குன்றமும் அவுணனுங் குலைந்து பாடுற ஒன்றொரு வேலினை ஒருவ னுய்த்தனன் என்றனர் அன்னவன் ஈண்டு மன்னன்முன் சென்றன னோவெனச் செப்பு வார்சிலர். | 80 |
| 561 |
செற்றிய பன்மணிச் செம்பொன் மன்றமும் முற்றிடும் அவுணரும் ஔ¤று வான்கதிர் மற்றிவன் அணிகளின் தவிசின் வாள்பட அற்றது பகற்சுட ராயென் பார்சிலர். | 81 |
| 562 |
இருந்திடும் அவுணர்கள் யாரும் இத்திறம் வருந்திறம் நினைகிலர் மறந்தும் இவ்விடை தெரிந்திடின் இங்கிது திறல்கொள் மன்னனே புரிந்திடு மாயையின் புணர்ப்பென் பார்சிலர். | 82 |
| 563 |
நென்னலின் இறந்துயிர் நீத்த தாரகன் முன்னுறு தன்னுரு முடிய இப்பகல் இன்னதோ£¢ பொன்னுரு வெடுத்து முன்னைபால் துன்னினன் கொல்லெனச் சொல்கின்றார்சிலர். | 83 |
| 564 |
வேறு சங்க மேவினர் இனையன அளப்பில சாற்ற அங்கண் ஓரரி மான்றவி சிருக்கையில் அவுணன் துங்க மெத்துணை அத்துணைச் சிறப்பொடு தோன்றிச் செங்கை வேலவற் புகழ்ந்துவீற் றிருந்தனன் திறலோன். | 84 |
| 565 |
அறிவர் மேலவன் தவிசில்வீற் றிருத்தலும் அவுணர்க் கிறைவ னாங்கது நோக்கியே எயிற்றணி கறித்துக் கறுவி யேநகைத் துரப்பிமெய் வியர்ப்பெழக் கண்கள் பொறிசொ ரிந்திடப் புகையுமிழ்ந் தினையன புகல்வான். | 85 |
| 566 |
சுற்ற நீங்கியே இலையுண்டு விலங்கெனச் சுழன்று வற்றன் மாமரக் காட்டகத் திருந்துடன் வருத்துஞ் சிற்று ணர்ச்சியோர் வல்லசித் தியல்பிது சிறியோய் கற்று ளாய்கொலாங் காட்டினை நமதுமுன் காண. | 86 |
| 567 |
துன்று வார்சடை யோகினோர் அல்லது தொலைந்து பின்று தேவரும் வல்லரிச் சிறுதொழில் பெரிதும் ஒன்று மன்னதை இவ்விடைக் காட்டலர் உன்போல் நன்று நன்றுநீ நம்முனர்க் காட்டிய நடனம். | 87 |
| 568 |
சித்த ராயினோர் செங்கண்மால் முதலிய தேவர் இத்தி றத்தன காட்டுதற் கஞ்சுவ ரென்முன் தத்தம் எல்லையிற் புரிந்திடல் அல்லது தமியோய் பித்த னேகொலாம் நமக்கிது காட்டுதல் பிடித்தாய். | 88 |
| 569 |
உரைசெய் இந்நகர் மகளிருஞ் செய்வரூன் முற்றாக் கருவி னுள்ளுறு குழவியுஞ் செய்திடுங் கருத்தில் வரைக ளுஞ்செயும் மாக்களுஞ் செய்யுமற் றதனால் அரிய தன்றரோ பேதைநீ புரிந்திடும் ஆடல். | 89 |
| 570 |
என்னை எண்ணலை எதிருற இருந்தனை இதனான் மின்னல் வாட்படை யுறைகழித் தொய்யென வீசிச் சென்னி வீட்டுவன் நின்செயல் முற்றவுந் தெரிந்து பின்னர் அத்தொழில் புரிவனென் றேயுளம் பிடித்தேன். | 90 |
| 571 |
ஏணுற் றரெலாம் வழுத்திய அவுணரும் யாமுங் காணக் காட்டினை நீயறி விஞ்சையைக் கண்டாம் பூணித் தாயென வருமுனக் கித்துணைப் பொழுது பாணித் தாவியை அளித்தனன் அன்னது பரிசே. | 91 |
| 572 |
வாச வன்கரந் தோடினன் பிறரிது மதியார் கேச வன்னிது நினைகிலன் மறைகளின் கிழவோன் ஆசி கூறியே திரிந்திடும் அவர்க்கெலாம் முதலாம் ஈசன் என்னிடை வருகிலன் யாரைநீ யென்றான். | 92 |
| 573 |
தீயன் இத்திறம் உரைத்தன கேட்டலுந் திறலோன் காய மீனெனக் காயமேல் வியர்ப்பெழக் கனன்று மாயை செய்துழல் வலியிலார் போலெனை மதித்தாய் ஆய புந்தியை விடுமதி கேளிதென் றறைவான். | 93 |
| 574 |
புரந்த ரன்குறை அயன்முதல் அமரர்தம் புன்மை வருந்தும் வானவர் சிறையெலாம் நீக்கிமற் றவர்தந் திருந்து தொல்லிறை உதவுவான் செந்திமா நகர்வந் திருந்த ஆதியம் பண்ணவன் அடியனேன் யானே. | 94 |
| 575 |
துன்னை தானைகட் கரசராய் அறுமுகத் தொல்லோன் பின்னர் வந்துளார் ஒன்பதோ டிலக்கமாம் பெயரால் அன்ன வர்க்குளே ஒருவன்யான் நந்திபாங் கமர்ந்தேன் ஒன்ன லார்புகழ் வீரவா கெனும்பெய ருள்ளேன். | 95 |
| 576 |
தாரகப் பெயர் இளவலைத் தடவரை தன்னை ஓரி றைக்குமுன் படுத்தவேல் அறுமுகத் தொருவன் சூரெ னப்படு நின்னிடைத் தமியனைத் தூதாப் பேர ருட்டிறத் துய்த்தனன் என்றனன் பெரியோன். | 96 |
| 577 |
கொடுத்தி டாதவென் கொண்டவன் உரைத்தசொற் கொடுங்கோல் நடத்து மன்னவன் கேட்டலும் ஆங்கவன் நம்மேல் விடுத்த காரணம் என்னையோ விளம்புதி யென்ன எடுத்து மற்றிவை எம்பிரான் தூதுவன் இசைப்பான். | 97 |
| 578 |
மருத்து வன்றனைச் சசியொடு துரந்துசேண் வதிந்த புரத்தை ஆரழற் கூட்டியே அனையவன் புதல்வன் ஒருத்த னோடுபல் லமரரை உவளகந் தன்னில் இருத்தி னாயென வினவினன் அறுமுகத் திறைவன். | 98 |
| 579 |
இந்தி ராதிபர் அயன்முதற் பண்ணவர் யாரும் வந்து வந்துவேண் டிடுதலும் அவர்குறை மாற்றப் புந்தி கொண்டுபன் னிருபுயத் தெம்பிரான் புவிக்கண் அந்த மின்றுறை பாரிடத் தானையோ டடைந்தான். | 99 |
| 580 |
தரையின் நண்ணிநின் இளவலை வரையொடு தடிந்து நெருக லேவந்து செந்தியின் வைகினான் நினையும் விரைவின் வந்தட உன்னினான் இன்றுநும் மிசையே அருள்கொ டேசில புகன்றெனைத் தூண்டினன் அதுகேள். | 100 |
| 581 |
நிறையும் இந்துவைப் படவராக் கவர்ந்தென நிகளச் சிறைப டுத்தியே அமரரை வருத்தினை செய்யும் மறையொ ழுக்கமும் நீக்கினை உலகம்ஆள் மன்னர் அறமும் அன்றிது வீரர்தஞ் செய்கையும் அன்றால். | 101 |
| 582 |
தாதை யாகியோன் காசிபன் ஆங்கவன் தனயன் ஆத லானுனக் கமரரைச் சிறைசெய்வ தறனோ வேத மார்க்கமும் பிழைத்தனை சிறுபொருள் விழைந்தாய் நீதி யாலுல களிப்பதே அரசர்தந் நெறியே. | 102 |
| 583 |
உலத்தின் மாண்டதோட் சலந்தரன் அந்தகன் ஒருங்கே கலத்தல் இல்லதோர் புரத்தவ ராதியோர் கடவுட் குலத்தை வாட்டலின் இமைப்பினில வீந்தனர் கொடியோய் நிலத்தின் உம்பரை வருத்துதல் அழகிதோ நினக்கே. | 103 |
| 584 |
மெய்மை நீங்கியே கொலைகள வியன்றுமே லுள்ள செம்மை யாளரைச் சீறியே அணங்குசெய் தீயோர் தம்மில் ஆற்றரும் பழிசுமந் தொல்லையில் தமரோ டிம்மை வீடுவர் எழுமையுந் துயரினூ டிருப்பார். | 104 |
| 585 |
இங்ங னந்திரு நீங்கியே துயருழந் திறப்பர் அங்ங னம்பெரி தாரிருள் மூழ்குவர் அதற்பின் உங்ங னம்பிறந் தயருவ ரென்றுமீ துலவார் எங்ஙன் உய்வரோ பிறர்தமக் கல்லல்செய் திடுவோர். | 105 |
| 586 |
தீது நல்லன ஆயிரு திருத்தவுந் தொ¤ந்தே ஏதி லார்க்கவை செய்வரேல் தமக்குடன் எய்தும் பேதை நீரையாய் அமரரைச் சிறைசெய்த பிழையால் மாது யர்ப்படல் அன்றியே இறுதியும் வருமால். | 106 |
| 587 |
அண்டர் ஆற்றலை வவ்விய தாரகன் ஆவி உண்ட கொற்றவேல் இருந்தது விடுத்திடின் உனையுங் கண்ட துண்டம தாக்குமால் அறநெறி கருதித் தண்டம் வல்லையிற் புரிந்திலன் இத்துணை தாழ்த்தான். | 107 |
| 588 |
கெடுதல் இல்லதோர்அமரர்கள் சிறையிடைக் கிடப்ப விடுதல் செய்தனை பல்லுகம் அவர்தமை இன்னே விடுதல் உய்வகை யாகுமால் மறுத்தியேல் விரைந்து படுத லேநினக் குறுதியாம் முறையுமப் பரிசே. | 108 |
| 589 |
ஆண்ட ளப்பில நோற்றனை வேள்விநின் றாற்றி மூண்ட தீயிடை மூழ்கினோய்க் கெந்தைமுன் னளித்த மாண்டி டாதபே ராயுளைத் திருவொடும் வாளா ஈண்டொர் புன்னெறி யாற்றியே இழுக்குவ தியல்போ. | 109 |
| 590 |
சைய மேற்படு வளத்தொடு நீயுநின் தமரும் உய்ய வேண்டுமேல் அமரர்தஞ் சிறையினை ஒழித்து வைய மேலறத் தியல்புளி வாழிமற் றிதனைச் செய்ய லாய்எனின் ஈங்குவந் தடுவனால் திண்ணம். | 110 |
| 591 |
என்று மற்றிவை யாவையும் வரைபக எறிந்தோன் உன்ற னக்கறை கென்றன் ஈங்குநீ உம்பர் வன்ற ளைச்சிறை நீக்கியே அறத்தின்இவ் வளத்தை நன்று துய்த்தனை நெடிதுநீ வாழ்கென நவின்றான். | 111 |
| 592 |
மறம கன்றிடா வீரனிங் கினையன வகுத்தே அறையும் வாசகங் கேட்டலும் வெகுளிமூ ளகத்தன் பொறியு மிழ்ந்திடு கண்ணினன் புகையுமிழ் உயிப்பன் எறியும் அங்கையன் இறந்திடும் முறுவலன் இசைப்பான். | 112 |
| 593 |
மேலை யாயிரத் தெட்டெனும் அண்டமும் வென்றே ஏலு கின்றதோர் தனியிறை யாகிய எனக்குக் கோல வாலெயி றின்னமுந் தோன்றிலாக் குதலைப் பால னேகொலாம் இனையன புந்திகள் பகர்வான். | 113 |
| 594 |
விறலின் மேதகும் அவுணராம் வலியிலார் மிகவும் வறிய ராகிய தேவராம் மேலவர் மழலைச் சிறுவ ராந்தனி முதல்வற்கும் அமைச்சியல் செய்வார் எறியும் நேமிசூழ் உலகத்து வழக்கம்நன் றிதுவே. | 114 |
| 595 |
நறைகொ டார்முடி அவுணா¢தங் குலத்தினை நலித்து வறுமை செய்தனர் கடவுளர் அவர்திரு மாற்றிக் குறிய ஏவலுங் கொண்டனன் ஒழுக்கமுங் கொன்றேன் சிறையும் வைத்தனன் நங்குடித் தமர்முறை செய்தேன். | 115 |
| 596 |
நெடிய மால்மகன் உறங்குநாள் ஆணையை நீங்கித் தொடுபே ருங்கடல் உலகெலாங் கொள்ளினுஞ் சுரரை விடுவன் அல்லன்யான் வீடருஞ் சிறையினை விண்மேல் உடைய அண்டத்தின் உச்சியின் ஒருதலை உய்ப்பேன். | 116 |
| 597 |
தப்பல் செய்திடு மகபதி முதலினோர் தமையும் இப்ப திக்கணே கொணர்ந்தனன் சிறைசெய இருந்தேன் கைப்பு குஞ்சிறை விடுவனோ விடுகிலன் கண்டாய் ஒப்ப ருந்திறல் சூரனென் றொருபெய ருடையேன். | 117 |
| 598 |
மின்னு வச்சிரப் படிவமும் வேறுபல் வரமும் முன்னொர் ஞான்றுதன் தாதைஎற் களித்திடு முறையைப் பின்னர் யாவரே பெயர்ப்பவர் பெருஞ்சமர் இயற்றி என்னை ஆற்றலால் வென்றிடு நீர்மையோர் எவரே. | 118 |
| 599 |
தான மாமுகத் தாரக எம்பியைத் தடிந்த மான வேற்படை யவன்மிசை வருவது வலித்தேன் பானல் வாய்ச்சிறு சேயொடு நீயமர் பயிறல் ஊன மேயெனத் தடுத்தனர் ஆதலால் ஒழிந்தேன். | 119 |
| 600 |
தூங்கு கையுடைத் தாரக இளவலைத் தொல்லை ஓங்கல் தன்னொடும் அட்டது நென்னலே உணர்ந்தேன் பாங்கி னோரையப் பாலன்மேல் உந்தியென் பழியும் வாங்கு கின்றனன் நாளையே காண்டியான் மன்னோ. | 120 |
| 601 |
அரிகள் எண்ணிலர் இந்திரர் எண்ணிலர் அல்லாச் சுரர்கள் எண்ணிலர் அண்டங்க டொறுந்தொறும் இருந்தார் செருவின் ஆற்றலர் வழுத்தியே போயினர் சிவன்கண் நெருநல் வந்திடு சிறுவனோ என்னெதிர் நிற்பான். | 121 |
| 602 |
ஓதி என்பல அமரரை விடுலின் உணர்ச்சி ஏது மில்லதோர் மகவுதன் புன்மொழி ஏற்றுப் பேதை ஆதலின் ஒற்றனாய் வந்தனை பிழைத்துப் போதி நின்னுயிர் தந்தனன் யானெனப் புகன்றான். | 122 |
| 603 |
அகில மார்பவன் இங்கிவை மொழிதலும் ஐயன் வெகுளி வெங்கனல் சிந்திட வுளஞ்சுட வெகுண்டு புகையும் அங்கியும் உயிர்ப்புற மயிர்ப்புறம் பொடிப்ப நகையும் வந்திடச் சிவந்திட விழியிவை நவில்வான். | 123 |
| 604 |
உய்ய லாவதோர் பரிசினை உணர்வுறா துழலுங் கைய கேண்மதி கட்செவி மதியொடு கலந்த செய்ய வார்சடைப் பரம்பொருள் திருநுதல் விழிசேர் ஐயன் மேதக உணர்ந்திலை பாலனென் றறைந்தாய். | 124 |
| 605 |
மானு டத்தரைத் தேவென்பர் வானகத் தவரை ஏனை முத்தொழி லவரென்பர் இருவர்தங் களையும் நானி லத்தினிற் பரம்பொருள் இவரென நவில்வார் ஆன சொற்றிறம் முகமனே சரதமற் றன்றால். | 125 |
| 606 |
ஆய புல்லிய புகழ்ச்சிபோற் கொள்ளலை அறிவோர் தேய மாவது யார்க்குமெட் டாதது தௌ¤யில் தூய வீடுபே றருளுவ துபநிடத் துணிவாம் வாய்மை யாவது புகலுவன் கேளென வகுப்பான். | 126 |
| 607 |
மண்ண ளந்திடு மாயனும் வனசமே லவனும் எண்ண ரும்பகல் தேடியுங் காண்கிலா திருந்த பண்ண வன்நுதல் விழியிடைப் பரஞ்சுடர் உருவாய் உண்ணி றைந்தபே ரருளினான் மதலையாய் உதித்தான். | 127 |
| 608 |
முன்ன வர்க்குமுன் னாகுவோர் தமக்குமுற் பட்டுத் தன்னை நேரிலா தீசனாந் தனிப்பெயர் தாங்கி இன்று யிர்க்குயி ராய்அரு வுருவமாய் எவர்க்கும் அன்னை தாதையாய் இருந்திடும் பரமனே அவன்காண். | 128 |
| 609 |
ஈச னேயவன் ஆடலால் மதலையா யினன்காண் ஆசி லாவவன் அறுமுகத் துண்மையால் அறிநீ பேசில் ஆங்கவன் பரனொடு பேதகன் அல்லன் தேசு லாவகன் மணியிடைக் கதிர்வரு திறம்போல். | 129 |
| 610 |
பூதம் ஐந்தினுட் கீழ்நிலைத் தாகிய புவியுள் ஓது கின்றபல் லண்டத்தின் ஓராயிரத் தெட்டுங் கோதில் ஆக்கமும் ப்டைகளும் உனக்குமுன் கொடுத்த ஆதி ஈசனே அவனெனின் மாற்றுவ தரிதோ. | 130 |
| 611 |
ஏத மில்புவி அண்டங்கள் பெற்றனம் என்றே பேதை யுன்னினை சிறிதவன் தன்னருள் பெறுவோர் பூதம் மைந்தனும் ஏனைய திறத்தினும் புறத்து மீது மாமண்டம் எவற்றிற்கும் வேத்தியல் புரிவா£¢. | 131 |
| 612 |
ஆதி யாகிய குடிலையும் ஐவகைப் பொறியும் வேதம் யாவையுந் தந்திரப் பன்மையும் வேறா ஓத நின்றிடு கலைகளும் அவ்வவற் றுணர்வாம் போதம் யாவையுங் குமரவேள் பொருவிலா வுருவம். | 132 |
| 613 |
எங்க ணும்பணி வதனங்கள் எங்கணும் விழிகள் எங்க ணுந்திருக் கேள்விகள் எங்கணுங் கரங்கள் எங்க ணுந்திருக் கழலடி எங்கணும் வடிவம் எங்க ணுஞ்செறிந் தருள்செயும் அறுமுகத் திறைக்கே. | 133 |
| 614 |
தாம ரைக்கணான் முதலிய பண்ணவர் தமக்கும் ஏமு றப்படு மறைக்கெலாம் ஆதிபெற் றியலும் ஓமெ னப்படுங் குடிலையே ஒப்பிலா முருகன் மாமு கத்துளன் றாமவன் தன்மையார் வகுப்பார். | 134 |
| 615 |
முக்கண் மூர்த்தியும் ஆங்கவன் முண்டகா சனனுஞ் சக்க ரப்படை அண்ணலும் ஆங்கவன் தானே திக்குப் பாலங் கதிர்களும் முனிவருஞ் சிறப்பின் மிக்க தேவரும் ஆங்கவன் யாவர்க்கும் மேலோன். | 135 |
| 616 |
ஈட்டு மன்னுயிர் எவற்றிற்கும் இருவினைப் பயனைக் கூட்டு வானவன் ஆங்கவை துலையெனக் கூடின் வேட்ட மேனிலைக் கதிபுரி வானவன் மேலாய்க் காட்டு வான்முதல் திறமெலாம் ஆங்கவன் கண்டாய். | 136 |
| 617 |
சிறுவன் போலுறும் குரவனே போலுறும் தினையில் குறியன் போலுறும் நெடியவ னாகியுங் குறுகும் நெறியின் இன்னணம் வேறுபல் லுருக்கொடு நிலவும் அறிவர் நாடருங் கந்தவேள் ஆடலார் அறிவார். | 137 |
| 618 |
சிவன தாடலின் வடிவமாய் உற்றிடுஞ் செவ்வேள் அவன தாணையின் அன்றியே பெயர்கிலா தணுவும் எவர வன்றனி ஆற்றலைக் கடந்தவர் இவண்நீ தவம யங்கினை அவன்தனி மாயையிற் சார்வாய். | 138 |
| 619 |
எல்லை இல்லதோர் பொருளெலாம் ஆகுறு மியாவும் அல்ல னாகியும் இருந்திடும் அருவமு மாகும் பல்வ கைப்படும் உருக்கொளும் புதியரிற் பயிலுந் தொல்லை யாதியாம் அநாதியும் ஆகியே தோன்றும். | 139 |
| 620 |
வாரி வீழ்தரும் புன்னுனித் துள்ளிகண் மான நேரி லாதமா¢ குமரவேள் நெடிய பேர் உருவின் ஓரு ரோமத்தின் உலப்பிலா அண்டங்கள் உதிக்கும் ஆர வன்றிரு மேனியின் பெருமையை அறிவார். | 140 |
| 621 |
தொலைவி லாவுயிர்த் தொகுதியுந் தொல்லையைம் பூதத் தலகி லண்டமும் ஏனவும் ஆதியங் குமரன் நிலைகொள் மேனியின் நிவர்தரும் உரோமத்தின் நின்றே உலவை யின்றிமுன் னுதித்திடும் இறுதிநாள் ஒடுங்கும். | 141 |
| 622 |
ஆவ தாகிய வடிவத்தின் அகிலமுஞ் செறிந்து மேவு மந்நிலை அனையனே அல்லது வேறிங் கேவர் கண்டனர் அவ்வுரு வியற்கையை எங்கோன் தேவர் யாவர்க்குங் காட்டிடக் கண்டனர் சிறிது. | 142 |
| 623 |
தண்டல் இல்லதோர் ஒன்றொரு மயிர்நுனித் தலையின் அண்ட மெண்ணில கோடிகள் கோவைபட் டசையப் பண்டு மேருவிற் கந்தவேள் கொண்டதோர் படிவங் கண்டி லாய்கொலாங் கணிப்பிலாப் பவம்புரி கடியோய். | 143 |
| 624 |
அன்று கந்தவேள் அமைந்ததோர் பெருவடி வதனுள் ஒன்று ரோமத்தின் இருந்ததற் காற்றிடா துனதாய்த் துன்றும் ஆயிரத் தெட்டெனும் அண்டமாந் தொகையும் இன்று நீயது தெரிகிலை சிறுவனென் றிசைத்தாய். | 144 |
| 625 |
அளப்ப ருங்குணத் தாதியாம் எம்பிரான் அமரர் தளைப்ப டுஞ்சிறை மாற்றவுஞ் சதுர்முகன் முதலோர் கொளப்ப டுந்துயர் அகற்றவுங் கொடியரை யறுத்து வளப்ப டும்பரி சுவகெலாம் போற்றவும் வந்தான். | 145 |
| 626 |
வாழி யானநின் ஆயுளும் வன்மையும் வரமுங் கேழில் சுற்றமும் படைகளும் வான்றொடக் கிளர்ந்து பூழி யாலுயர் மால்வரைச் சூழலிற் புகுந்த ஊழி மாருதம் போலடும் எம்பிரான் ஒருவேல். | 146 |
| 627 |
ஆகை யாலிவை உணா¢ந்திலை இணையிலா தமர்ந்த ஏக நாயக முதலவனைப் பாலனென் றிகழ்ந்தாய் சேகு லாவிய மனமுடைக் கற்பிலாச் சிறியோய் போக போகயாம் இவ்வொரு தவற்றையும் பொறுத்தாம். | 147 |
| 628 |
நொய்ய சொற்களால் எந்தையை இகழ்ந்தனை நொடிப்பின் வெய்ய நாத்துமித் துன்னுயிர் வாங்குவம் விடுத்த ஐயன் ஆணையன் றாதலின் அளித்தனம் அதனால் உய்தி இப்பகல் வேற்படைக் குண்டியாய் உறைவோய். | 148 |
| 629 |
உறுதி இன்னமொன் றுரைக்குவம் நீயுமுன் கிளையும் இறுதி இன்றியே எஞ்சுதல் வேண்டுமேல் அமையோர் சிறைவி டுக்குதி இகலினைத் தவிருதி செவ்வேள் அறைக ழற்றுணை அரணமென் றுன்னியே அமர்தி. | 149 |
| 630 |
வேறு எனறிவை பலப்பல இகப்பில்பெரு மாயைக் குன்றெறி படைக்குரிசில் கொள்கைய தியம்பப் புன்றொழில் படைத்துடைய பூரியன் உணர்ந்தே கன்றினன் உயிர்த்தினைய கட்டுரைசெய் கின்றான். | 150 |
| 631 |
கூரெயி றெழாதகுழ விச்சிறுவன் உய்த்த சாரென நினைந்துனது தன்னுயிர் விடுத்தேன் பேரலை அவன்பெருமை பின்னுமொழி கின்றாய் வீரமும் உரைக்குதியென் வெய்யசின முன்னாய். | 151 |
| 632 |
கொஞ்சுமொழ கொண்டகுழ விச்சிறுவன் மேலாய் எஞ்சலில் தோர்முதல்வ னேயெனினு மாக அஞ்சிடுவ னோசிறிதும் அண்டநிலை தோறும் விஞ்சியமர் பண்ணவர்கள் யாவரையும் வென்றேன். | 152 |
| 633 |
சேண்பரம தாகியமர் தேவர்சிறை தன்னை வீண்படு கனாவினும் விடுக்கநினை கில்லேன் ஏண்பல பகர்ந்தனை எனக்கெதிர் இருந்தே காண்பன தெலாமொரு கணத்திலினி யென்றான். | 153 |
| 634 |
கொற்றமிகு சூரனிவை கூறிஅயல் நின்ற அற்றமறு மானவருள் ஆயிரரை நோக்கி ஒற்றுமைசெய் தோனுயிர் ஒறுத்தல்பழி வல்லே பற்றியிவ னைச்சிறை படுத்திடுதி ரென்றான். | 154 |
| 635 |
என்னலுமவ் வாயிரரும் ஏற்றெரி விழித்துத் துன்னுகன லைப்புகை சுலாவுவது மானப் பொன்னின்மிளிர் பீடிகை அமர்ந்தபுகழ் வீரன் தன்னைவளை குற்றனர் தருக்கினொடு பற்ற. | 155 |
| 636 |
மிடற்றகுவர் சூழ்வரலும் வீரனெழுந் தன்னோர் முடிச்சிகை ஒராயிரமும் மொய்ம்பினொரு கையால் பிடித்தவுணர் மன்னன்அமர் பேரவை நிலத்தின் அடித்தனன் நொடிப்பிலவா¢ ஆவிமுழு துண்டான். | 156 |
| 637 |
மார்புடைய மொய்ம்பொசிய வார்குருதி சோர ஓர்புடையின் யாவரையும் ஒல்லைதனின் அட்டே சூர்புடையின் முன்னநனி துன்னும்வகை வீசிச் சீர்புடைய நம்பியிவை செப்பல்புரி கின்றான். | 157 |
| 638 |
எந்தைநெடு வேலுனை இனித்தடிதல் திண்ணம் மந்தமுறு முன்னமுன தைம்புலனும் வெ•க வந்தபல துப்புரவும் வல்லைபெரி தார்ந்தே புந்திதௌ¤ வாய்அமர்தி போந்திடுவ னென்றான். | 158 |
| 639 |
சீயவிறல் அண்ணலிவை செப்பியகல் காலை ஆயவன் இருந்திடும் அரித்தவிசு தானும் மீயுறவெ ழுந்துவிசும் பிற்றலையின் ஏகி மாயையென ஒல்லையின் மறைந்துபடர்ந் தன்றே. | 159 |