| 13. சதமுகன் வதைப் படலம் | 640 -660 |
| 14. காவலாளர் வதைப் படலம் | 661 - 689 |
| 15. நகரழி படலம் | 690 - 770 |
| 16. சகத்திரவாகுகள் வதைப் படலம் | 771- 803 |
| 17. வச்சிரவாகு வதைப் படலம் | 804 - 904 |
| 18. யாளிமுகன் வதைப் படலம் | 905 - 947 |
| 19. வீரவாகு மீட்சிப் படலம் | 948 - 969 |
| 20. சூரன் நகர்புரி படலம் | 970 - 998 |
| 21. சூரன் அமைச்சியற் படலம் | 999 - 1178 |
| 640 |
ஒண்ணில வெயிற்றினரொ ராயிரரை அட்டே எண்ணலன் அவைக்களம் இகந்துபடர் காலைக் கண்ணினழல் காலும்வகை கண்டுபுடை யாக நண்ணுசத மாமுகனை நோக்கிநவில் கின்றான். | 1 |
| 641 |
ஆறுமுகன் ஆளையிவன் ஆயிரரை இங்ஙன் கோறல்புரிந் தானெனது கொற்றமுழு தௌ¢ளி வேறலுடை யோர்களென மேன்மைபல செப்பிச் சேறல்புரி வான்தவிசும் உம்பரிடை செல்ல. | 2 |
| 642 |
ஒட்டியநம் வீரரை ஒறுத்தகல் வனேனும் விட்டதொரு தூதனொடு வெஞ்சமர் இயற்றி அட்டல்பழி யாகுமவன் ஆற்றலை அடக்கிக் கட்டிவிரை வால்வருகெ னக்கழற லோடும். | 3 |
| 643 |
சூற்குல முகிற்பொருவு சூரனடி தாழா ஏற்கும்விடை பெற்றிசைவின் ஏகுதல் புரிந்தான் நாற்கடலும் மேவினும் நதுப்பரிய ஊழிக் காற்கனலின் ஓதைதொடர் காட்சியது மான. | 4 |
| 644 |
ஏகுசத மாமுகன் இலக்கமற வீரர் பாகம்வர எண்ணில்படை பாணிமிசை பற்றி வேகமொடு சென்றதனி வேலன்விடு வீர வாகுவினை எய்தியொரு மாற்றம்அறை கின்றான். | 5 |
| 645 |
காவல்பல நீங்கிவரு கள்வஉல குள்ளோர் ஏவரும வியப்பவரும் எங்களிறை முன்னம் மேவினை இகழ்ந்துசில வீரருயிர் வௌவிப் போவதெவன் நில்லுனது போர்வலி அழிப்பேன். | 6 |
| 646 |
பட்டிமை உருக்கள்கொடு பாறல்அரி தாசை எட்டுள பரப்பதனுள் ஆண்டகல்வை யேனும் விட்டிடுவ னோவென விளம்பிவெரிந் எய்திக் கிட்டுதலும் வீரனிது கேட்டனன் எதிர்ந்தான். | 7 |
| 647 |
வேறு கொற்ற வேலுடை அண்ணல்தன் தொழியினைக் கொண்டிலன் இகழ்ந்தென்னைப், பற்ற ஆயிரர் தஙகளை விடுத்தலும் படுத்தனன் பெயர்காலை, மற்று மீதொரு வயவனை உய்த்தனன் மன்னவன் இவன் ஆவி, செற்று மாநக ரந்தனை அழித்தனன் செல்லுவன் இனியென்றான். | 8 |
| 648 |
கருதி இன்னணஞ் சதமுகன் எனப்படு காவலன் றனைநோக்கிக், குருதி வேலுடைப் பண்ணவன் அடிமனங் கொண்டுதிண் டிறல்வாகு, பொருதல் உன்னியே ஈண்டறை கூவினை பொள்ளெனப் படையோடு, வருதி யாலெனத் தௌ¢விளி யெடுத்தனன் மறலிக்கும் இறைபோல்வான். | 9 |
| 649 |
எல்லை யன்னதிற் சதமுகற் சூழ்தரும் இலக்கரும் எதிரூன்றி, வில்லு மிழ்ந்திடு வெஞ்சாந் தொடுத்தனர் வேற்படை விடுக்கின்றார். கல்லெ னும்படி நேமிகள் உருட்டினர் கப்பணஞ் சிதறுற்றார். வல்லை முத்தலைப் படையெழு மழுக்கொடே எறிகின்றார். | 10 |
| 650 |
அணிகள் பட்டவர் விட்டஇப் படைவகை அண்ணன்மேற் புகலோடுந், துணிகள் பட்டன நெரிந்தன எரிந்தன துகளுமாய்ப் போயிற்றால், மணிகள் பட்டிடும் இருஞ்சிறைக் கலுழர்க்குள் வலியன்மேற் படுநொய்ய, பணிகள் பட்டன போன்றன வேறிலை படியெடுத் துரைத்தற்கே. | 11 |
| 651 |
இலக்க மாகிமுன் னின்றபேர் ஆண்டகை இவர்செய லினைநோக்கி, இலக்க மாய்முழு துலகமுந் துளக்கியே இராயிரப் பத்தென்னும், இலக்க மாமுடி கொண்டதோர் சூளிகை இம்மெனப் பறித்தேந்தி, இலக்கமாகிய யெதிர்பொரு தானவர் தங்கள்மேல் எறிந்திட்டான். | 12 |
| 652 |
ஏதி லான்விடு சூளிகை சிறகர்பெற் றிறந்துவீழ் மேருப்போல், மீது சென்றமர் இயற்றியே நின்றிடும் வெய்யவர் மிசையெய்தித், தாது முற்றவுஞ் சாந்துபட் டொருங்குறத் தனுவெலாஞ் சிதைத்திட்டே ஓத நீர்முகி லார்ப்பொடு புவிக்கண்வீழ்ந் துடைந்தன உதிராகி. | 13 |
| 653 |
கொடிசெ றிந்திடு சூளிகை தன்னுடன் அவுணா¢தங் குழாங் கொண்ட, முடிசி தைந்தன நாசிநீ டலையெலாம் முடிந்தன முடிவில்லா, வடிவ மைந்திடு கன்னகூ டத்தொகை மாய்ந்தன நிலைகொள்ளும், அடித கர்ந்தன கொடுங்கையும் மாண்டன ஒழிந்தவும் அழிவுற்ற. | 14 |
| 654 |
இலக்கர் தம்மையுஞ் சூளிகை தன்னுடன் இமைப்பொழு தினில் அட்டு, நிலக்கண் வீரனின் றிடுதலுஞ் சதமுகன் நிரைவிழி கொடுநோக்கிக், கலக்க நண்ணியே தமரினைக் காண்கிலன் கவன்றனன் தௌ¤வெய்தி, உலக்கை சூலம்வேல் சக்கரந் தோமரம் ஓச்சுதல் உறகின்றான். | 15 |
| 655 |
உற்ற காலையின் ஒண்டிறல் மொய்ம்பினோன் உருகெழு சினஞ் செய்தோர், பொற்றை நேர்தரு சிகரியைப் பறித்தனன் பொள்ளென எறிகாலை, மற்றொர் வார்சிலை வணக்கியே வெய்யதீ வாளியா யிரம் பூட்டி, இற்று வீழ்வகை இடைதனில் அறுத்தனன் எறிதரு கதிர்வேலான். | 16 |
| 656 |
அறுத்த நூறுகோல் பின்னரும் ஆங்கவன் ஆகத்தின் நடுவெய்தச், செறித்த காலையின் வீரவா குப்பெயர்ச் செம்மல்போய் அவன்வில்லைப், பறித்த னன்முறித் தெறிதலுஞ் சதமுகன் பற்றவீ திடையென்னாக், குறித்தொ ரைம்பதிற் றிருகரம் ஓச்சியே குரிசிலைப் பிடித்திட்டான். | 17 |
| 657 |
பிடித்த தானவத் தலைவனை அண்ணலோர் பெரும்புயங் கொடுதாக்கிப், படித்த லைப்படத் தள்ளலும் வீழ்ந்துளான் பதைபதைத் தெழுகாலை. அடித்த லத்தினால் உதைத்தனன் அசனியால் அழுங்குறும்அரவம்போல, துடிப்ப வேயுரத் தொருகழல் உறுத்தினன் சோரிவாய் தொறுஞ்சோர. | 18 |
| 658 |
கந்த னப்படு மொய்ம்புடை வெய்யசூர் கட்டுரை முறைபோற்றி, வந்தெ திர்த்திடு சதமுகத தவுணனை மிதித்திடும் அறமைந்தன், அந்த கப்பெயர் அசுரனை யாற்றல்பெற் றமர்முய லகன்றன்னைத், தந்தியைப்பதம் ஒன்றுகொண் டூன்றிய தாதைபோல் திகழ்கின்றான். | 19 |
| 659 |
வேறு மின்னல் வாளெயிற் றவுனன் மார்பகம் விடரெ னும்படி விள்ளவே, தன்னொர் பாத முறுத்தி மற்றொரு தாளி னைக்கொடு தள்ளியே, சென்னி யாவும் உருட்டி னான்திசை முற்றும் நின்று பரித்திடுங், கன்ன மார்மத மால்க ளிற்றினும் வன்மை சான்றிடு கழலினான். | 20 |
| 660 |
நூறு சென்னியும் இடறி யாங்கொரு நொடிவரைப் பின்முன் அவுணனை, ஈறு செய்தனன் அதுமு டித்தபின் எல்லை யின்சின மெய்தியே, ஆறு மாமுக வள்ளல் வாய்மை இகழந்து ளான்அவை யத்தைமுன், ஈறு செய்துபின் இந்நக ரத்தை யென்று நினைந்தனன். | 21 |
| 661 |
சுடரும் வேற்படைத் தொல்கும ரேசன தடிகள் முன்னி அருளுடன் ஆண்டகை படிய ளந்திடு பண்ணவ னாமென நெடிய பேருருக் கொண்டுநின் றானரோ. | 1 |
| 662 |
திசைய ளந்தன திண்புயஞ் சென்றுசேண் மிசைய ளந்தன மேதகு நீண்முடி வசுதை யாவும் அளந்தன வார்கழல் அசைவ ருந்திறல் ஆடவன் நிற்பவே. | 2 |
| 663 |
திருவு லாங்கழற் சீறடிச் செம்மல்பேர் உருவு தாங்கி உகந்தனன் நிற்றலும் அரவின் வேந்தரும் ஆதியங் கூர்மரும் வெருவி னார்கள் வியன்பொறை ஆற்றலார். | 3 |
| 664 |
கதிரெ றித்திடு காமரு பூணினான் மதுகை பெற்ற வடிவொடு நிற்றலும் அதுப ரித்தற் கருமையின் ஆற்றவும் விதலை யுற்றது வீர மகேந்திரம். | 4 |
| 665 |
உலங்கொள் வாகுவின் ஒண்பதம் ஊன்றலும் விலங்கி யேதளர் வீர மகேந்திரம் இலங்கை நீர்மையெய் தாமல் இருந்ததால் குலங்கொள் தானவக் கோமகன் ஆணையால். | 5 |
| 666 |
சேண ளாவிய சென்னியன் எண்டிசை காண நிற்புறு காட்சியன் கந்தவேள் ஆணை காட்டிநி றுவிய ஆடலாந் தாணு வென்னத் தமியன் விளங்கினான். | 6 |
| 667 |
சான்ற கேள்வித் தலைமகன் தாட்டுணை ஊன்று கின்ற வுழிதொறும் மாநிலம் ஆன்று கீண்டிட அவ்வப் புழைதொறுங் தோன்று கின்றன சூழ்கடல் நீத்தமே. | 7 |
| 668 |
ஆத்தன் ஊன்றும் அடிதொறுந் தோன்றிய நீத்தம் யாவும் நெடுந்திறல் வெய்யசூர் வாய்த்த கோயில் வளைந்திறை போற்றிய வேத்த வைக்களந் தன்னினும் மேவிய. | 8 |
| 669 |
பூழை கொண்டு புறம்படர் நீத்தநீர் மாழை கொண்டவன் கோயில் வளைந்துராய்ப் பேழை கொண்ட பிணிப்பறு பாந்தள்போல் கூழை கொண்ட மறுகிற் குலாயதே. | 9 |
| 670 |
துய்ய பூழை தொறுந்தொறுந் தோன்றுநீர் மையல் வெங்கரி வாம்பரி தேர்படை கைய ரிக்கொடு காசினி யாறுபோல் செய்ய மாநகர் யாங்கணுஞ் சென்றதே. | 10 |
| 671 |
தோட்ட தன்ன சுழிப்படு வாரியின் ஈட்ட மாநகர் வீதிதொ றேகியே பாட்டின் மாளிகை பற்பல சாடியே மீட்டும் ஒல்லையின் வேலை மடுத்ததே. | 11 |
| 672 |
எம்மை யாளுடை எந்தைதன் தூதுவன் செம்மை நீடு திருவுரு நோக்கியே கைம்ம றிக்கொடு கண்டனர் யாவரும் அம்ம வோவென அச்சமுற் றோடினார். | 12 |
| 673 |
மாவு லாவரும் மன்னவன் கோயிலுட் காவ லாளர்இக் காளையைக் கண்ணுறீஇ ஓவி தோர்வஞ்சகன் உற்றனன் ஈண்டெனாக் கூவி ளித்தனர் தத்தமிற் கூடினார். | 13 |
| 674 |
கூடு கின்ற குணிப்பருங் காவலோர் நீடு மெய்கொடு நின்றவற் கஞ்சியே ஆடல் பூண்டிலம் என்னின் அரசனே சாடு நம்மைச் சரதமென் றெண்ணினா£¢. | 14 |
| 675 |
குமரி மாமதிற் கோயிலுட் போற்றியே அமரி யோர்கள ரைம்பது வௌ¢ளத்தர் திமிர மேனியர் தீயுகு கண்ணினர் சமரி யற்றத் தலைத்தலை மண்டினார். | 15 |
| 676 |
மண்டி மற்றவர் வல்லெழுத் தோமரம் பிண்டி பாலம் பெருங்கதை ஆதியாக் கொண்ட கொண்ட கொடும்படை வீசியே அண்டம் விண்டிட ஆர்த்தனர் ஆடினார். | 16 |
| 677 |
ஆடும் எல்லை அடுபடைத் தானவர் பாடு சூழ்ந்த பரிசினை நோக்கினான் நீடு சான்ற இடித்தொகை ஆயிர கோடி போற்புயங் கொட்டிநின் றார்ப்பவே. | 17 |
| 678 |
அலைக்க வந்த அவுணப் படையெலாங் கலக்க மூழ்கிக் கருத்துணர் வ·கியே உலக்கு றாத உருமிடி உண்டிடும் புலைக்க டுந்தொழிற் புள்ளென லாயவே. | 18 |
| 679 |
வேறு பன்மழைக் குலங்களிற் படைக்கலங்கள் யாவையும் வன்மைபெற்ற வீரருய்ப்ப வந்துமேனி படுதலுஞ் சின்மயத்தன் ஒற்றன்மிக்க செய்யவீழ் விழுத்திய தொன்மரத் தியற்கைபோன்று சோரிசோர நின்றனன். | 19 |
| 680 |
ஆனகாலை வீரவாகு அறிவனங்கி யிற்சினைஇ மானவீரர் மீதலாது வாளெடுக்க லேனெனாத் தேனின்மாப் பெருங்கடல் திளைத்தலைக்கு மத்தெனத் தானவப் பதாதியைத் தடிந்தலைத்தல் மேயினான். | 20 |
| 681 |
மிதித்தனன் கொதித்தனன் விடுத்திலன் படுத்தனன் சதைத்தனன் புதைத்தனன் தகர்த்தனன் துகைத்தனன் உதைத்தனன் குதித்தனன் உருட்டினன் புரட்டினன் சிதைத்தனன் செகுத்தனன் செருக்கினன் தருக்கினன். | 21 |
| 682 |
சிரத்தினை நெரித்தனன் திறம்புயம் இறுத்தனன் கரத்தினை முரித்தனன் களத்தினைத் திரித்தனன் உரத்தினைப் பிரித்தனன் உருத்தனன் சிரித்தனன் புரத்தினை உரித்தனன் பொடித்தனன் படைத்திறம். | 22 |
| 683 |
எடுத்தனன் சுழற்றினன் எறிந்தனன் சிலோர்தமைப் புடைத்தனன் இடித்தனன் புயத்தினாற் சிலோர்தமைப் பிடித்தனன் பிசைந்தனன் பிழிந்தனன் சிலோர்தமை அடித்தலங் கொடித்தலத் தரைத்தனன் சிலோர்தமை. | 23 |
| 684 |
பெருத்தனன் சிறுத்தனன் பெயர்ந்தும்வேறு பல்லுருத் தரித்தனன் நடந்தனன் தனித்தனி தொடர்ந்தனன் மருத்தெனக் கறங்கினன் வளைந்தனன் கிளர்ந்தனன் ஒருத்தன்வௌ¢ளம் ஐம்பது உலக்குறக் கலக்கினான். | 24 |
| 685 |
மஞ்ஞை அன்னம் ஒண்புறா மடக்குயில் ரிட்பயில் செய்ஞ்ஞலங்கொள் மாடமீது சேனங்கூளி பிள்ளைகள் பிஞ்ஞகன் குமாரனாடு பேரமர்க் களம்படும் அஞ்ஞையாளர் குருதியூன் அருந்துமா றிருந்தவே. | 25 |
| 686 |
மானினஞ் செறிந்திரைந்து வந்தவெல்லை தன்னிடைத் தானொர்சிங்க ஏறுபுக்க தன்மைபோல் அவுணர்தங் கோனிருந்த உறையுளிற் குலாயகாவ லாளராஞ் சேனைவௌ¢ளம் ஐம்பதுஞ் சினத்தின்வல்லை சிந்தினான். | 26 |
| 687 |
முறிந்தனர் உறுப்பியாக்கை முற்றும்வேறு வேறவாய்ப் பிறிந்தனர் தகர்ந்தனர் பிறங்குசென்னி சோரியுட் செறிந்தனர் புதைந்தனர் சிதைந்தனர் உருண்டனர் மறிந்தனர் இறந்தனா¢ மடிந்தனர் கிடந்தனர். | 27 |
| 688 |
இன்னபான்மை வீற்றுவீற்றின் அவுணர்தானை யாவையுஞ் சின்னபின்ன மாகியே சிதைந்துவீழந் துலந்திட உன்னுகின்ற முன்னமட் டுலம்பினான் சிலம்பினின் மன்னன்மங்கை நூபுரத்தின் வந்தவீர வாகுவே. | 28 |
| 689 |
வள்ளல்நின்று சமரிழைப்ப மாண்டவீரர் யாக்கையின் உள்ளதாது வானஏழும் உருவம்வேறு காண்கிலா தள்ளலாகி யொன்றுபட்ட தங்கிதன்னின் உருகியே வௌ¢ளியாதி உலகம்யாவும் விரவும்வண்ணம் என்னவே. | 29 |
| 690 |
ஆசுறும் அவுண வௌ¢ளம் ஐம்பது முடித்தோன் ஐஞ்? றோசனை அளவை யான்றே ஒராயிர மும்ப ரேகித் தேசுறு மேரு வென்னச் சிகரமோ ரிலக்கஞ் சூடி வீசுபொன் சுடர நின்ற வேரமொன் றங்கட் கண்டான். | 1 |
| 691 |
புறத்திருள் இரிய வைகும் பொலஞ்சுடர்ப் பொன்செய் வேரந் திறத்தியல் கோயில் முன்னஞ் சேர்ந்தது தன்னை வீரன் பறித்தொரு கரத்தின் ஏந்திப் பதகனாஞ் சூர பன்மன் அறத்தியல் இழுக்கி வைகும் அவைக்களம் வீசி ஆர்த்தான். | 2 |
| 692 |
பன்மணி செறிந்த பொற்பிற் பாயொளி எரிபொன் வேரம் மன்னவன் உறையுஞ் செம்பொன் மாயிரு மன்றில் போதல் மின்னவிர் மேரு வாதி வெற்பெலாம் மிகலின் ஒன்றிப் பொன்னகர் பொடிப்பச் செல்லுந் தன்மையைப் போலும்அம்மா. | 3 |
| 693 |
வார்த்தரு கழற்கால் வீரன் வானுரும் ஏறும் உட்க ஆர்த்திடு துழனி யேகி அரசன்மே வியவத் தாணி சேர்த்தவர் கன்னத் தூடு செறியுமுன் எறித லுற்ற பேர்த்திடு செம்பொன் வேரம் பேரவை மிசையுற் றன்றே. | 4 |
| 694 |
விற்செறி தூபிச் செம்பொன் வியன்மணி கஞலும் வேரங் கற்செறி பெருந்தோள் வீரன் எறிதலுங் கடிது நண்ணிப் பொற்செறி மார்பிற் சூரும் புதல்வருஞ் சிலரும் வைகுஞ் சிற்சில இடையே அன்றி மன்றெலாஞ் சிந்திற் றாமால். | 5 |
| 695 |
தடத்தனி வேரங் கீண்டு தபனியத் தவைக்கண் ஓச்சி இடித்தனன் ஒருதான் நிற்கும் எம்பிரா னேவல் தூதன் படைத்தளித திறுதி வேலைப் பசும்பொனார் தசும்பின் அண்டம் உடைத்துல கழித்து நிற்கும் ஒருபெருங் கடவுள் ஒத்தான். | 6 |
| 696 |
புலவுகொள் அலகு வெவ்வாய்ப் புட்செறி பொதும்பர் தன்னில் பலமுடை உருமு வீழப் பட்டதோர் பரிச தென்னத் தொலைவகன் மைந்தன் விட்ட சூளிகை தகர்ப்பத் தொல்சீர் மலிவுறு சனங்க ளோடு மன்றமங் குற்ற தம்மா. | 7 |
| 697 |
இடிந்தன மிசையின் எல்லை இற்றபித் திகையின் சூழல் பொடிந்தன உத்தி ரங்கள் போதிகை பூழி யாகி முடிந்தன மதலை யாவும் முரிந்தன கபோதம் வீழ்ந்த மடிந்தன திருவுஞ் சீரும் மன்றழி வுற்ற தன்றே. | 8 |
| 698 |
பீடிகை புரைத்த பொற்பிற் பேரவை தகர்த லோடும் பாடுற அரசர் சூழ்ந்த பரிசனர் தம்முட் சில்லோர் ஓடினர் சிலவர் மெய்யூ றுற்றனர் சிலவர் நெக்கு வீடினர் சிலவர் ஆற்ற மெலிந்தனர் புலம்ப லுற்றார். | 9 |
| 699 |
நெக்கது பொதியி லாக நிரந்தது செம்பொற் பூழி திக்கொடு புவியும் வானுஞ் செறிந்தன அவுண ராகித் தொக்கனர் உடைந்து மாய்ந்து தொகைபிரிந் தழிந்தார் தொல்லைத் தக்கனின் உணர்வு தீர்ந்த தகுவர்கோன் இவற்றைக் கண்டான். | 10 |
| 700 |
ஆயிர நாமத் தண்ணல் அனையவன் வன்மை காணா ஆயிரம் வடவை யேபோல் அழன்றுதன் னயலின் நின்ற ஆயிர நெடுந்தோள் ஐஞ்? றானனங் கொண்ட தீயோர் ஆயிரர் தம்மை நோக்கி அடலுரும் ஏற்றிற் சொல்வான். | 11 |
| 701 |
விழிப்பரு நிவப்பின் ஓங்கும் வேரமொன் றதனைக் கீண்டே தெழிப்பொடு குமரன் தூதன் செலுத்தினன் செம்பொன் மன்றம் இழிப்புறத் தகர்ந்து வீழ்ந்த தீண்டுசில் லிடமே அன்றிப் பழிப்பெனக் கிதன்மேல் உண்டோ பட்டதென் புகழும் மன்னோ. | 12 |
| 702 |
கோறலே கொற்ற மன்றால் ஒற்றனைக் குறுகி நீவிர் மாறுபோர் இயற்றி யேனும் மற்றவன் வழாத வாற்றல் ஈறுசெய் திடாது பற்றி எம்முனர்த் தருதிர் மெய்யின் ஊறுசெய் தவனை வானோ ருடன்சிறை உய்ப்ப னென்றான். | 13 |
| 703 |
அன்னவர் அதனைக் கேளா அரசவீ தருளிக் கேண்மோ ஒன்னலன் தூதன் சோரி உயிரொடு குடித்தற் குற்றாம் நின்னருள் ஆணை நாடி நெஞ்சகம் புழுங்கி யஞ்சி இன்னதோர் பொழுதுந் தாழ்த்தேம் இனியது புரிது மென்றார். | 14 |
| 704 |
என்றனர் வணக்கஞ் செய்ய இனிதென உவகை பூத்துக் கன்றிய அவுணர் தங்கள் காவலன் விடுப்ப அங்கட் சென்றனர் பத்து நூற்றுத் திறலுடை மொய்ம்பர் முன்னம் நின்றிடு வீர வாகு நிலைமையை உரைக்க லுற்றாம். | 15 |
| 705 |
வேறு வேரம தெறிந்தவை வீட்டி நின்றுளான் சூருரை நகர்வளந் தொலைச்சிச் சூழுநர் சேருறும் இருக்கையுஞ் சிதைப்பன் இன்றெனா ஓருறு புந்தியில் உன்னி னாரோ. | 16 |
| 706 |
மறிப்பிணை முதலிய மான்கள் புள்ளினஞ் சிறப்புறு தண்டலை மணியிற் செம்பொனிற் குறிப்பினர் குயிற்றுசெய் குன்றம் யாவையும் பறித்தனன் திசைதொறும் பரவ வீசினான். | 17 |
| 707 |
வரைவயி றுயிர்த்திடு மாசில் பல்பகை அரதன நிரைகளின் அணிய செம்பொனின் மரபினில் இயற்றிய வரம்பில் தெற்றிகள் விரைவொடு தொட்டனன் எடுத்து வீசினான். | 18 |
| 708 |
முடிவகல் பேழையின் மூட்டு நீக்கியே அடியுறு கொள்கலம் அவற்றைச் சாய்த்தெனப் படியுறு மண்டபம் பலவுந் தொட்டெடா இடிபுரை ஓதையான் யாண்டும் வீசினான். | 19 |
| 709 |
மலரயன் மிசையுறு மாயற் புல்லுவான் நிலமகள் கைகளை நீட்டி யென்னவான் உலகெலாம் இகந்துமேல் ஓங்கு கோபுரம் பலபல பறித்தனன் பாங்கர் ஓச்சினான். | 20 |
| 710 |
மூளுறும் எரிசிகை முடித்துத் தானவர் கேளடு தமித்தமி கெழுமி யுற்றென வாளுறு மாமணி வயங்கு தூபிகைச் சூளிகை பலபல தொட்டு வீசினான். | 21 |
| 711 |
கற்றிடும் விஞ்சையின் கழகம் பல்கடைத் தெற்றிகள் வேதிகை சிறந்த சாலைகள் துற்றிடு பழுமரச் சோலை வாவிகள் மற்றுள பிறவொடும் மட்டித் தானரோ. | 22 |
| 712 |
கந்துக வியனிரை கரிகள் தேர்த்தொகை பந்தியிற் சாலையிற் பயின்று நின்றன அந்தமின் றாயின் அள்ளி அள்ளியே உந்தினன் திசைதொறும் உரற்றி வீழவே. | 23 |
| 713 |
நிலவரை சூழ்தரு நேமி வெற்பென மலிதரு செம்மணி வகையிற் பண்ணிய பலவகை இயந்திரப் பதண இஞ்சிகள் ஒலிகழற் காலினான் உதைத்து வீட்டினான். | 24 |
| 714 |
பூழியம் பொற்புயப் புனிதன் வெய்யசூர் வாழுறு கோநகர் வளத்தை யின்னணம் ஊழியின் மருத்தென உலாவி யட்டபின் சூழுறு கிடங்கருந் தூர்த்திட் டானரோ. | 25 |
| 715 |
அறந்தலை நின்றிடா அரசன் கோயில்நின் றெறிந்திடு சிகரிகள் இலங்கு சூளிகை நிறைந்திடு மண்டபம் நெருங்கு காமர்காச் செறிந்தன பிறவொடு சென்று சேணெலாம். | 26 |
| 716 |
உளர்ந்திடு வரியளி யுலாவு தொங்கலான் வளர்ந்திடு பாணியான் மன்னன் செல்வமாய்க் களைந்தெறி கின்றன கணிப்பி லாதவுங் கிளர்ந்திடு நெடுமுகில் கிழித்துச் சென்றவே. | 27 |
| 717 |
சூரெனும் அவுணர்கோன் படைத்த தொல்வளஞ் சேரிய மிசைவரத் தெரிந்து வானிடைச் சாருறு கடவுளர் தம்முள் ஏங்கியே ஏரியல் தொகைபிரிந் திரியல் போயினார். | 28 |
| 718 |
ஊனிவர் குருதிவேல் ஒருவன் ஓச்சிய தானவர் கோன்வளந் தகைந்து விண்ணவர் மேனிகழ் பதங்களை வீட்டி ஏகியே வானதி தன்னையும் வல்லை தூர்த்தவே. | 29 |
| 719 |
வெறித்திடு தார்ப்புய விடலை நொய்தினில் பறித்தெறி அவுணர்கோன் பலவ ளங்களும் எறித்திடு தீங்கதிர் எல்லை வேந்தனை மறைத்தன பணிபல மயங்கிச் சூழ்ந்தபோல். | 30 |
| 720 |
சோலையின் மண்டபத் தொகையிற் சூளிகைப் பாலினிற் சிகரியிற் பயின்ற புள்ளெலாம் மேலுறு செலவினில் விரைவின் ஏகியே மாலயன் புள்ளடு மருவி வைகியே. | 31 |
| 721 |
செஞ்சுடர்ச் சூளிகை சிகர மாதிகள் விஞ்சிய மிசைவர விழித்துத் தாளிலோன் எஞ்சிய வுடலமும் இறுங்கொல் இன்றெனா அஞ்சினன் அழுங்கினன் அலரி பாகனே. | 32 |
| 722 |
வள்ளுறு வசிகெழு வயிர மாமுடி உள்ளபல் சூளிகை உம்பர் செல்வன பிள்ளைகள் எறிந்திடப் பிறங்கு பம்பரம் பொள்ளென ஈண்டிவான் போவ போன்றவே. | 33 |
| 723 |
மீப்படு வியன்முகில கிழித்து விண்மிசை மாப்பெருஞ் சிகரிகள் வல்லை செல்வன நீப்பருங் ககனமான் நெடுங்க துப்பினில் சீப்பிடு கின்றதோர் செய்கை போலுமால். | 34 |
| 724 |
பயனுறு பழுமரப் பைம்பொற் காமர்கா வயனெறி தந்திட அகல்விண் செல்வன நயனறும் அவுணனூர் நணிய கற்பகம் வியனுல இருந்திட மீள்வ போன்றவே. | 35 |
| 725 |
ஐயன தொற்றுவன் அள்ளி வீசிய செய்யபல் பொருள்களுஞ் செறிந்து சேணெலாங் கொய்யுளை வயப்பரிக் கொடிஞ்சித் தேர்மிசை வெய்யவன் செலவினை விலக்கு கின்றவே. | 36 |
| 726 |
திருமிகு சூளிகை சிகர மாதகள் நிரல்பட ஏகியே நிரந்த பல்வகைப் பருமணி யெரிசுடர் பரப்பி வான்படர் இரவிதன் கதிரையும் இகலி வென்றவே. | 37 |
| 727 |
மின்னவிர் சிகரிபொன் வேர மாதிகள் என்னவும் வான்படர்ந் தெழாலின் விஞ்சையர் உன்னுறும் ஓங்கலும் உவண வைப்பெனும் பொன்னெயில் வட்டமும் பூழி செய்தவே. | 38 |
| 728 |
குன்றொடு சூளிகை கோபு ரம்பிற ஒன்றுடன் ஒன்றுபட் டுரிஞ்சி யாயிடைத் துன்றிய மணிதிசை தோறுஞ் சிந்துவ மின்றிகழ தாரகை விளிந்து வீழ்வபோல். | 39 |
| 729 |
பொற்றைகள் சிகரகோ புரங்கள் தத்தமில் எற்றுழிப் புகையென எழுந்து பூழிகள் சுற்றிய புலிங்கமுந் தோன்று கின்றன வெற்றவெம் புயல்களு மின்னும் போலவே. | 40 |
| 730 |
ஏழுயர் களிறனான் எறிந்த யாவையுஞ் சூழுற வானிடைத் துவன்ற எற்றலிற் கேழுறு நுண்டுகள் கெழுமிச் சிந்துவ பூழியின் நெடுமழை பொழியுந் தன்மைபோல். | 41 |
| 731 |
ஆரியன் ஓச்சிய அணிகொள் மண்டபம் வேரமொ டகன்பொழில் பிறவும் விண்ணுறீஇத் தாரகை முதற்சுடா¢த் தனுக்கள் சார்ந்திடச் சோரியும் இடையிடை துளித்த தென்பவே. | 42 |
| 732 |
புந்தியி லான்மகம் புகுந்த தீமையால் இந்திர னாதியோர் யாருஞ் சூரனால் நொந்தனர் அவன்நகர் வளமும் நோவுற அந்தரத் தவரையும் அலக்கண செய்தவே. | 43 |
| 733 |
வெற்புறழ் மொய்ம்பினான் விடுத்த சூளிகை பற்பல பொருந்தலும் பட்ட வன்னிபோய் எற்படு கதிருடை இரவி பச்சைமாப் பொற்புறு கொய்யுளை பூழி செய்ததே. | 44 |
| 734 |
பொன்னவிர் சிகரகோ புரங்க ளாதிய துன்னிய தாக்கலில் தோன்றித் தீப்பொறி இன்னுயிர் வழங்கிய வெல்லை எங்கணும் வன்னிபெய் மழையென மயங்கி வீழ்பவே. | 45 |
| 735 |
வழுவுறும் அவுணர்கோன் வளங்கள் யாவையும் கெழுதகு விசும்பினைக் கிழித்துச் சேறலின் எழிலிகள் வயிறுடைந் திரங்கி ஆற்றலா தழுதென உலகெலாம் அறல்சிந் துற்றவே. | 46 |
| 736 |
வேறு ஏசிலா அறிவன் விட்ட இன்னபல் வெறுக்கை யாவும் மாசகல் விசும்பின் ஏகி மதிமுடி அருள்பெற் றுள்ள கோசிகன் துறக்க முய்த்த கொற்றவன் தவறி யென்ன ஆசுற மீண்டு ஞாலத் தகிலமும் வீழந்த அன்றே. | 47 |
| 737 |
படிதனில் திசையின் பாலிற் பௌவத்திற் பழுவந் தன்னில் தடவரை தன்னில் இன்ன தகையன பிறவிற் சூர னுடையபல் வளங்க ளெல்லாம் உரற்றியே வீழ ஆண்டும் இடைதரு முயிரின் பொம்மல் வெருவிவீழ்ந் திரித லுற்ற. | 48 |
| 738 |
அலைந்தது பரிதி ஓங்கல் அதிர்ந்தது மேருச் சையங் குலைந்தது சூழுங் குன்றங் குலுங்கிய அசலம் ஏழுங் கலைந்தது நாகர் வைப்புங் கலங்கிய கடலும் பாரும் உலைந்தன உயிர்கண் முற்றும் ஓடின திசையின் யானை. | 49 |
| 739 |
தண்படு தொடலை மார்பன் தானெறிந் தவற்றிற் பல்வே றொண்புவி முழுதுஞ் சிந்திற் றொழிந்தன உலப்பி லாத எண்பதி னாயி ரப்பேர் யோசனை யெல்லைத் தாகிக் கண்படு சூரன் ஊரின் கல்லென வீழ்ந்த மாதோ. | 50 |
| 740 |
முடிந்திடல் அரிய சூரன் மொய்வளம் அவனூர் முற்றுந் தடிந்தெறி உருமே றென்னத் தணப்பற வீழ்த லோடும் இடிந்தன மாட வீதி யாவையும் கடிகா இற்ற பொடிந்தன சிகரி யாதி புரிசைகள் மறிந்து மாண்ட. | 51 |
| 741 |
மண்டபஞ் சிகரி வேரம் அணிமதில் மாட கூடம் எண்டகு பொதியின் முற்றும் இடிபட எழுபொற் பூழி விண்டொடு திசைபார் யாண்டும் வெறுக்கையின் வடிவ மாக்கி அண்டா¢தம் உலகீ தென்றே அறிகுறா வகைசெய் தன்றே. | 52 |
| 742 |
புடையகல் பொன்செய் மூதூர் பொள்ளெனத் தகர்ந்து வீழ மிடைதரு வீதி முற்று மேயின சனங்கள் பூசல் கடைவரு நாள தெல்லைக் ககனமூ தண்ட கூடம் உடைதலும் முடியும் ஆவி அரற்றுமா றொத்த தன்றே. | 53 |
| 743 |
வேறு நாக முந்து நறுநிழல் மாதவி நாக முந்து நறுநிழற் பொற்கணி சேக ரம்பல சிந்திடு காழுடைச் சேக ரம்பல வோடு சிதைந்தவே. | 54 |
| 744 |
கோட ரங்குல வுற்றிட வான்றொடுங் கோட ரங்குல வுற்றிடு தண்டலைக் கோட ரங்குலங் கோலஞ்செய் பொன்வரைக் கோட ரங்குல வுற்றிறை கொண்டவே. | 55 |
| 745 |
ஓடும் வாவியின் மீனினம் ஓங்குபுள் ளோடும் வாவிவிண் ணுற்றிட வீதியின் மாட மாலை வரிசையின் மல்கிய மாட மாலை மறிந்திடி பட்டதே. | 56 |
| 746 |
அண்ட ரண்டரும் அந்நகர் மாண்டன அண்ட ரண்டம் அளவிடு சூளிகை மண்ட பம்மதின் மாடந் தரித்தயர் மண்ட பம்மதின் மாதவம் யாவதே. | 57 |
| 747 |
பூவை யன்ன மணிமயில் பொற்புறு பூவை யன்ன மணிமயில் பொற்புறா வாவி யோடைவண் டான மழிந்திட வாவி யோடைவண் டானம் அழியுமால். | 58 |
| 748 |
மொய்யு டைத்தறி மோதித் தளைபரீஇ மையு டைப்பெரு மால்கரி சோரிநீர் மெய்யி டத்துக விண்முகி லச்சுறக் கையெ டுத்துக் கதறி உடைந்தவே. | 59 |
| 749 |
ஈடு சான்ற வெருத்த முரிந்திட நீடு பூநுதல் நெக்குறக் கிம்புரிக் கோடு சிந்தக் குருதியு குத்தரோ ஓடி வீழ்வ உவாக்கள் அரற்றியே. | 60 |
| 750 |
கார்கொள் சிந்துரங் காயத் திடையிடைச் சோரி சோர்தரத் தோன்றுவ ஈற்றினின் மேரு வாதி விலங்கலை மெய்க்கனல் சாரும் வெம்புகை தன்னொடுஞ் சூழ்ந்தபோல். | 61 |
| 751 |
கோடிகள் இற்ற கொடிஞ்சி முரிந்தன இடைகொள் பீடிகை எல்லைகள் நெக்கன அடிகொள் சில்லியும் ஆருஞ் சிதைந்தன பொடிய தாகிப் புரண்டன தேர்களே. | 62 |
| 752 |
பந்தி தோறும் பராவிய ஐங்கதிக் கந்து கங்கள் கலங்கி நெரிந்திட நொந்து மேனி நொறில்வரு செம்புனல் சிந்தி யோடச் சிதறிய திக்கெலாம். | 63 |
| 753 |
சிதவல் கொண்டிடு செம்மயிர்க் கொய்யுளை மதுகை வெம்பரி வாய்களின் வீழ்தரு முதிர வாரி யொலிகடல் புக்கதால் இதுகொ லோவட வைக்கனல் என்னவே. | 64 |
| 754 |
காள வெங்கரிக் காலின் வயப்பரித் தாளின் ஊடகப் பட்டுத் தரைபுகா மூளை சிந்த முழுதுடல் பூழியாய் மாளு கின்றனர் மாநக ரோர் சிலர். | 65 |
| 755 |
ஆளி மொய்ம்புடை அண்ணல்முன் வீசின நீளு மாநகர் ஞௌ¢ளலின் வீழ்தலுந் தோளி ழந்து சுவல்முரிந் தொய்யெனத் தாளி ழந்து தரங்கமுற் றா£¢சிலர். | 66 |
| 756 |
பொற்றை யன்ன பொலன்மணி மாளிகை இற்று வீழ்தலும் என்னிது வென்றெழீஇ வெற்ற வௌ¢ளிடை மேவுதல் முன்னியே முற்றம் வந்திடு முன்மறிந் தார்சிலர். | 67 |
| 757 |
ஊடு மைந்தரும் ஒண்டொடி மாதரும் மாட மோடு மறிந்தனர் தம்முடல் வீடி விண்மிசை வேற்றுரு வெய்தியே கூடி யேவழிக் கொண்டன ரோர்சிலர். | 68 |
| 758 |
உவமன் இல்லவன் ஓச்சின எங்கணும் அவதி யின்றிப் பொழிய வவைதெரீஇத் தவறி லாதுசெய் தாழ்வரை கீண்டெடாக் கவிகை யாத்தமைக் காத்துநிற் பார்சிலர். | 69 |
| 759 |
விறற்கொள் வாகு விடுத்தன கல்லக வுறைப்பின் வீழ ஒதுங்கிடம் இன்மையிற் சிறக்கு மாநகர்ச் செந்தரைக் கொண்டகீழ் அறைக்கு ளேபுக் கலமரு வார்சிலர். | 70 |
| 760 |
மாதர் தங்களை மக்களை அன்னையைத் தாதை மாரைத் தமதுகைப் பற்றியே ஏதின் மாடம் இகந்துகச் சோரிநீர் வீதி போந்து வெருவிநிற் பார்சிலர். | 1 |
| 761 |
கருவி வானினுங் கண்ணகன் திக்கினுந் தரணி தன்னினுந் தாவிலன் வீசிய திருவ ளங்கள் செறிந்தன விழ்தலும் வெருவிப் போய்க்கடல் வீழ்ந்தொளிப் பார்சிலர். | 72 |
| 762 |
கிழிந்த சென்னியிற் கேழ்படு செம்புனல் கழிந்து தோன்றவுங் கண்டனர் ஐயுறாப் பொழிந்து மெய்ப்புறம் போர்த்தலுந் தேற்றியே அழிந்தி ரங்குற ஆகுலிப் பார்சிலர். | 73 |
| 763 |
ஆடல் மொய்ம்பினன் ஆர்த்துமுன் வீசிய மாட வீதி வளநகர் எங்கணும் நீட வீழதலும் நிற்றலை அஞ்சியே ஓடி யூறுற் றுயிர்துறப் பார்சிலர். | 74 |
| 764 |
திங்கள் சூடி திருமகன் விட்டன எங்கும் வீழும் இறப்பினை நோக்கியே அங்கி வெங்கணை தொட்டறுத் தன்னவை தங்கள் ஆருயிர் தாங்கிநிற் பார்சிலர். | 75 |
| 765 |
மையல் மாதரும் மைந்தரும் ஆவியும் பொய்யில் புந்தியும் ஒன்றிப் புணர்தலுஞ் செய்ய மாடஞ் சிகரமொ டேவிழ மெய்யும் ஒன்றி விளிந்திடு வார்சிலர். | 76 |
| 766 |
அந்தண் மாடத் தறிவன் விடுத்தன வந்து வீழ மறிந்துரு மேறெனச் சிந்த வேயுகு செம்பொறி மெய்ப்பட வெந்து சின்னம் விரவுறு வார்சிலர். | 77 |
| 767 |
வரங்கொள் வீர மகேந்திரத் தின்னணந் தரங்க மெய்திச் சனங்களெல் லாமிரீஇ உரங்கள் சிந்தி அழிந்துழி ஒல்லென இரங்கும் ஓதை எழுகடல் உண்டதே. | 78 |
| 768 |
மன்றி னிற்கரி பொய்த்து மனுநெறி கொன்று வாழுங் கொடியர்தம் மில்லெனத் துன்று மாடத் தொகைவௌ¢ ளிடையதாய்ப் பொன்றி வீழ்ந்தன புல்லென வாகியே. | 79 |
| 769 |
நீறு பட்ட நெடுநகர் எங்கணும் ஊறு பட்ட உயிர்கடஞ் சோரிநீர் ஆறு பட்டிட அங்கவை யோடளாய்ச் சேறு பட்டன செக்கர்விண் போலவே. | 80 |
| 770 |
மலிந்த சீர்த்தி மகேந்திர மாபுரம் அலைந்து தொல்லைத் திருமுழு தற்றதால் மெலிந்தி டும்படி விண்ணவர் தம்மெலாம் நலிந்த வன்வளம் நன்றுறு மேகொலாம். | 81 |
| 640 |
ஏயின பான்மையின் இவன்மூதூ£¢ மாயத்ரும் எல்லையின் வருகின்ற ஆயிர வாகுள அடல்வீரர் மேயின தன்மை விளம்புற்றாம். | 1 |
| 771 |
ஓலம் உடைக்கடல் உமிழகின்ற நீல விடத்தினை நிகர்மெய்யார் மாலை யுடைப்பல வடவைத்தீக் கோல மெனச்சிகை கொண்டுற்றார். | 2 |
| 773 |
தீங்களி றாதிய திறல்மாக்கள் தாங்குவை யோடு தலைப்பெய்தே ஆங்குள சோரி அறாதீமப் பாங்கா¢கள் அன்னதொர் பகுவாயார். | 3 |
| 774 |
எல்லையின் நேமிகள் யாவுந்தாம் ஒல்லொலி நீரின் உடைந்தென்னக் கல்லுறை சிந்து கருங்கொண்மூச் செல்லென ஆர்த்தனர் செல்கின்றார். | 4 |
| 775 |
வேறு மைவரு நீல வரைத்தொகை தாங்கும் மொய்வரு கின்ற முடிக்குழு வென்ன ஐவகை நூற்றின் அமர்ந்தகல் வானைத் தைவரு கின்ற தலைத்தொகை கொண்டார். | 5 |
| 776 |
மராமர மானவை மாதிர மெங்கும் பராவ விடுத்திடு பலகவ டென்ன விராவிய அங்கத மேவிய விளங்கும் ஒராயிர மாகிய ஒண்புய முள்ளார். | 6 |
| 777 |
எழுக்கொடு முத்தலை எ·கம்பில் நாஞ்சில் கழுக்கடை சங்கொடு கப்பணம் வெவ்வாள் மழுக்கதை சக்கரம் வச்சிர மாதி விழுப்படை யாவும் விராவிய கையார். | 7 |
| 778 |
எண்டகு நேமிகள் ஏழும் அளக்கர் மண்டல மானவு மன்னுயிர் யாவுங் கொண்டிடி னுங்குறை வின்றி நிரம்பா தண்டம தென்ன அகன்ற வயிற்றார். | 8 |
| 779 |
விழுமிய ப·றலை வெம்பணி யேனைக் குழுவொடு போற்றினர் கொண்டுற லாற்றா தழுதிட நாடிய தற்கயர் வார்போல் கழல்கள் அரற்று கழற்றுணை கொண்டார். | 9 |
| 780 |
இருபுயம் ஓர்முகம் எய்திய வானோன் ஒருவனை வெல்ல ஒராயிர ரானேம் பொருவகை சென்றிடல் புன்மைய தென்னா வருபழி யுன்னி மனந்தளர் கின்றார். | 10 |
| 781 |
மாகர வான்முன மாயையின் வந்தான் ஆகையி னால்இவன் ஐதென வானிற் போகுவ னால்இது பொய்யல வல்லே ஏகுமின் ஏகுமின் என்றுசெல் கின்றார். | 11 |
| 782 |
மீளிகை யாலெறி மேதகு வேர மாளிகை கோபுர மண்டபம் வீழ்வ காளிக ரன்னக ரங்கள்கொ டேற்றுத் தூளிகள் செய்தனர் தூர்த்திடு கின்றார். | 12 |
| 783 |
எய்யென மெய்யிடை எங்கும் வியர்ப்பச் செய்யன கண்வழி செந்தழல் சிந்த வெய்ய உயிர்ப்பெழ வேர்வுள மூள ஒய்யென ஓடினர் உற்றிடு கின்றார். | 13 |
| 784 |
நாகர் தமக்கொர் நமன்றனை யன்னோர் ஆகிய ஆயிரர் ஆயிர மொய்ம்பர் வேகம தாகி விழுத்தகு வீர வாகுவை எய்தி மடங்கலின் ஆர்த்தா£¢. | 14 |
| 785 |
ஆர்த்திடும் ஓதை அகன்செவி செல்லத் தார்த்தொகை தூங்கு தடம்புய வீரன் பார்த்தனன் மூவெயில் பண்டெரி செய்த தீர்த்தனெ னச்சிறி தேநகை செய்தான். | 15 |
| 786 |
மேனிமிர் மந்தர வெற்பென நின்றே வானள வோங்கு மராமரம் ஒன்றைத் தேனினம் வான்றிசை சிந்தி யரற்ற ஊன்முதிர் கைகொ டொசித்தனன் மன்னோ. | 16 |
| 787 |
அண்டம் இருண்டிட ஆதவ ரானோர் மிண்டிய பேரொளி வீந்திட வீரன் வண்டழை துன்று மராமரம் அங்கை கொண்டது பன்முறை கோட்புறல் செய்தான். | 17 |
| 788 |
வேறு மாயிர மருப்புள மராமரம் இறுத்தே தூயன்அம ராடல் முயல் தொன்னிலைமை நோக்கி ஆயிரம் அடுத்தபுயர் ஆயிரரும் அங்கண் மூயினர்கள் அண்ணலை முரட்படை சொரிந்தார். | 18 |
| 789 |
தொடுத்தனர்கள் வார்கணைகள் தொட்டனர்கள் வைவேல் எடுத்தபல தோமரம் எறிந்தனர்கள் ஆலம் விடுத்தனர்கள் முத்தலை வியன்கழுமுள் உய்த்தார் அடற்குலிசம் வீசினர்கள் ஆழிகள் துரந்தார். | 19 |
| 790 |
இப்பரிசி னுள்ளபடை யாவுமுறை தூங்கு மைப்புயல்க ளென்னவரை வின்றிவிரை வாக ஒப்பரிய வீரன்மிசை உய்த்திடலும் அன்னோன் துப்பொடு மரந்தனி சுழற்றிஅடல் உற்றான். | 20 |
| 791 |
விட்டபடை யாவையும் வெறுந்துகள வாகப் பட்டிட மரங்கொடு பராகமவை செய்ய உட்டௌ¤வின் மானவர் ஒராயிரரும் வீரற் கிட்டினர் வளைந்தனர் கிளர்ந்தமர் முயன்றார். | 21 |
| 792 |
ஒட்டியம ராடிய ஒராயிரவர் தாமுங் கெட்டிரிய மேருநிகர் கேழ்கிளர் புயத்தோன் மட்டுநனை வார்சினை மரங்கொடு புடைத்தே சட்டக மிறந்துபடு தன்மைபுரி குற்றான். | 22 |
| 793 |
செக்கர்புரை குஞ்சிகெழு சென்னிகள் கிழிந்தார் நெக்கனர் கபோலவகை நெற்றிபிள வுற்றார் அக்கநிரை சிந்தினர் அலங்குகுழை யற்றார் உக்கனர்கள் பல்லெயி றுடைந்தனர்கள் துண்டம். | 23 |
| 794 |
வாய்நிரை பகிர்ந்தனர்கள் மாழைதிகழ் கண்ட மானவு முரிந்தனர்கள் அற்றனர்கள் பொற்றோள் ஊனமகல் அங்கைகள் ஒசிந்தனர் தசைந்தே பீனமுறு மார்பினை பிளந்தனர் தளர்ந்தார். | 24 |
| 795 |
உந்திகள் குடங்கரின் உடைந்துகுடர் யாவுஞ் சிந்தினர் மருங்கெழில் சிதைந்தனர் புறங்கண் முந்துதொடர் என்பொடு முரிந்தனர்கள் வாமஞ் சந்துபொரு கின்றமுழந் தாளடிகள் அற்றார். | 25 |
| 796 |
வீந்தனர்க ளோர்சிலவர் வீழ்ந்துமிதி பட்டுத் தேய்ந்தனர்க ளோர்சிலர் செய்யகுடர் சிந்திச் சாய்ந்தனர்க ளோர்சிலர் தங்குருதி ஆற்றுள் தோய்ந்தனர்க ளோ£¢சிலர் துடித்தனர்கள் சில்லோர். | 26 |
| 797 |
எறிந்திடு படைத்தொகுதி ஏகுமுனம் வீழ்ந்து மறிந்தனர்க ளோர்சிலவர் மாய்ந்துகக னம்போய்ச் செறிந்தனர்க ளோர்சிலர் சிதைந்துதலை போயும் முறிந்தவுடல் கொண்டமர் முயன்றனர்கள் சில்லோர். | 27 |
| 798 |
ஏரகலும் வீரர்தமி யாக்கையிது வண்ணஞ் சேரவிறல் உற்றுடைய செவ்வியின் எழுந்த சோரிநதி மாநகர் தொலைத்துவளன் வாரி வாரிதி நிறைந்தவனி மீதினும் மடுத்த. | 28 |
| 799 |
வேறு அறந்தெ ரிந்துணர் ஆண்டகை அகன்மரம் புடைப்பக் குறைந்த சென்னிவான் திரிவன எயிற்றொடு குலவிச் செறிந்த தேவரோ டமிர்தொளித் துண்டவர் சென்னி நிறைந்தி டாமதித் துணைகவர்ந் துலவுதல் நேரும். | 29 |
| 800 |
அடல்கொள் மொய்ம்பினன் மரம்புடைத் தலுஞ்சில அவுணர் உடல்சி னப்பரி முகத்தவர் தலைதுமிந் துதிர நெடிதும் வாய்வழி சிந்தவீழ்ந் தனர்நெடுங் கடலுள் வடவை மாமுக மங்கிகான் றிடுவதே மான. | 30 |
| 801 |
வள்ளல் மாமரத் தண்டுகொண் டடித்தலும் வலியோர் பிள்ளை மாமதி எயிற்றணி சிந்துவிண் பெயர்ந்தே அள்ளல் வேலையின் முறைமுறை வீழ்வன அதன்கண் துள்ளு மீன்கணம் உகண்டுவீழ் கின்றதோர் தொடர்பின். | 31 |
| 802 |
வலிந்த வூழ்முறை யாவரே கடந்தவர் மரத்தாற் பொலந்த யங்குபூண் மார்பினன் எற்றிடும் பொழுதிற் கலந்து போர்செய்தார் ஓர்சிலர் வாளடு கரம்போய்த் தொலைந்து ளார்செலும் நெறியின்வீழ்ந் தவர்சிரந் துணிப்ப. | 32 |
| 803 |
இனைய பற்பல நிகழந்திட இணையிலா ஒருவன் தினையின் வேலையில் ஆயிரம் புயமுடைத் திறலோர் அனைவர் தம்மையும் ப·றுணி படுந்திறன் அட்டுத் தனிமை தன்னொடு நின்றனன் அமர்க்களந் தன்னில். | 33 |
| 804 |
கூடி ஆரமர் இயற்றினார் தம்வலி குறைந்து வீடி ஆவிபோய் விளிதலும் அன்னது விரைவின் நேடி விண்ணிடை நணுகிய தூதுவர் நில்லா தோடி யாளுடை அவுணர்கோன் முன்புசென் றுரைப்பார். | 1 |
| 805 |
துன்றும் ஆயிர மொய்ம்புடை நின்படைத் தொகைஞர் சென்று சில்லமர் புரிந்தனர் அவனது தெரியா ஒன்றொர் பாதவம் பறித்தனன் புடைத்தலும் ஒருங்கே பொன்றி வீழ்ந்தனர் புகுந்தவா றீதெனப் புகன்றார். | 2 |
| 806 |
புகன்ற வேலையின் அவுணர்கோன் புரையிலோன் வன்மை புகன்ற வேலையின் வடவையார் அழலெனப் பொங்கி அகன்ற னன்பெரு மிதத்துடன் ஆணையுந் திறலும் அகன்ற னன்பெருந் துயர்கொளீஇ யினையன அறைவான். | 3 |
| 807 |
உமைய ளித்திடு சிறுமகன் தூதுவன் ஒருவன் எமது முன்னம்வந் தவமதி செய்தனன் ஏகி அமரில் யாரையும் அட்டுநின் றின்னமும் அகலான் நமது கொற்றமும் நன்றுநன் றாலென நகைத்தான். | 4 |
| 808 |
முச்ச கம்புகழ் அவுணர்கோன் முனிவினை முன்னி யச்சே னக்கிளர்ந் தெழுந்துசென் றவனடி வணங்கி மெய்ச் சிரங்கள் ஓரையிரு திறலுடை விறல்சேர் வச்சி ரத்திரு மொய்ம்புடைக் காதலன் வகுப்பான். | 5 |
| 809 |
நொய்ய தூதுவன் பொருட்டினால் இத்திறம் நுவறல் ஐய கேட்கநிற் கியலுமே இறையிவண் அமா¢தி மொய்யில் யான்சென்று மற்றவன் பெருமுரண் முருக்கிக் கைய கப்படுத் துய்ப்பனால் அன்னது காண்டி. | 6 |
| 810 |
வேறு என்ன லோடும் இறப்பெதிர் உற்றிடா மன்னன் மைந்தனை நோக்கி மகிழ்வுறா அன்ன தன்மையை ஆற்றுதி நீயெனப் பன்னி யேகும் படிபணித் தானரோ. | 7 |
| 811 |
விடைபு ரிந்திட மெய்வழித் தாதைதன் அடிவ ணங்கி யகன்றுமன் கோயிலிற் புடையி ருந்தன போர்ப்படைச் சாலையின் இடைபு குந்தனன் யாரும் வழுத்தவே. | 8 |
| 812 |
அட்டல் இன்றி அமர்தரு சாலிகை இட்டு மார்பின் இறுக்கி வயத்தகு பட்டி கைக்கலன் பாலத் துறுத்தியே புட்டில் அங்குலி பூண்டு பொருக்கென. | 9 |
| 813 |
ஆணி கொண்ட அயிற்கணை பெய்தபொற் தூணி கொண்டுபின் தும்பை மிலைச்சியே நாணி கொண்டு நலந்தரு கார்முகம் பாணி கொண்டு படைபிற ஏந்தியே. | 10 |
| 814 |
கொற்ற மாரமர்க் கோலங்கள் உள்ளன முற்ற வேகொண்டு மூரிவில் வெஞ்சமர் கற்ற காளை கதுமென நோக்கியே சுற்று கம்மியர்க் கின்னன சொல்லுவான். | 11 |
| 815 |
மிக்க நம்படை வௌ¢ளத்தி லோர் சில தொக்க பூசல் தொழிலினை முற்யி இக்க ணந்தரு வீர்இவண் என்றலுந் தக்க தேயெனத் தாழ்ந்தவர் போயினார். | 12 |
| 816 |
ஆங்கு நின்றிடும் ஏவலர் அப்பணி தாங்கி யேகத் தகுவர்தங் கோமகன் நீங்க லின்றுதன் நீழலின் வந்திடும் பாங்கர் யாரையும் நோக்கிப் பகருவான். | 13 |
| 817 |
குமர வேள்விடு கோற்றொழில் தூதனைச் சமரில் வென்றொரு தாம்பில் தளைபுரீஇ இமையொ டுங்குமுன் எந்தைமுன் உய்க்குவன் அமைதிர் போருக் கனைவிரும் என்றனன். | 14 |
| 818 |
பாலன் மற்றிவை பன்னலும் நன்கெனா ஏலு கின்ற இளைஞரும் மள்ளரும் மேலை வெஞ்சமர் செய்ய விரைந்துபோர்க் கோல மெய்திக் குழீஇயினர் கோட்புற. | 15 |
| 819 |
தாறு கொண்டவன் தன்குறிப் பிற்செலும் நூறு நூறு நொறில்பரி மான்பெறீஇ வீறு பண்ணமை தேரொன்றின் வெய்தென வேறி னான்மொய்ம் பிருபது கொண்டுளான். | 16 |
| 820 |
தந்தி ரத்துத் தலைவர் தம் மைந்தரும் மந்தி ரத்து மதிஞர்தம் மைந்தருஞ் சுந்த ரத்துத் தொடர்பினில் சுற்றுறா எந்தி ரப்பெருந் தேர்களில் ஏறினார். | 17 |
| 821 |
ஆன வேலை அரசன் சுதன்விடப் போன கம்மியர் போர்வினை கூறியே யானை மேல்கொண் டிரும்பணை எற்றலுஞ் சேனை தம்முட் சிலதிரண் டுற்றவே. | 18 |
| 822 |
ஒருங்கு தாம்பல ஓடலின் அன்னவை பரங்கொ ளற்கரி தாகிப் படிமகள் புரங்கி ழிந்திடு புண்கொண் டரற்றல்போல் இரங்கும் ஓதைகொண் டேகுவ தேர்களே. | 19 |
| 823 |
கருவி வானங் கடலுண்டு செல்லுறும் வரைக ளாமென வந்துதம் மேலுறீஇ உருமி னத்தை உகுத்தொலி கேட்டலும் வெருவி வீழ விரைவன வேழமே. | 20 |
| 824 |
கிட்டி நாடு நயனமுங் கேடுசெய் தொட்ட லார்தம் உளமுஞ் சுழன்றிட வெட்டு மாதிரத் தெல்லையுஞ் சாரிகை வட்ட மாகி வருவன வாசியே. | 21 |
| 825 |
ஆடல் வேல்கதை ஆழி அலப்படை பாடு சேர்ந்த பலகைஔ¢ வாள்சிலை நீடு சூலம் நெடுமழு ஆதியாக் கூடு பல்படை கொண்டிடு கையினார். | 22 |
| 826 |
இடித்த சொல்லர் இமையவர் போர்பல முடித்த மொய்ம்பர் முரணிய பல்படை வடித்த கற்பினர் மால்வரை யானவை படித்த லத்திற் படர்ந்தன்ன காட்சியார். | 23 |
| 827 |
விசும்பின் மாலை மிலைச்சிய குஞ்சியர் பசும்பொன் வீரமெய்ப் பட்டிகை நெற்றியர் நிசும்பர் அன்னதொர் நேரலர் சோரியின் அசும்ப றாத அகன்பில வாயினார். | 24 |
| 828 |
தீம டங்கல் திறலினர் தென்புலக் கோம டங்கலின் கொள்கையைர் தங்கிளை தாம டங்கத் தறிபிளந் தார்த்தெழு மாம டங்கல் தனைப்பொரும் வன்மையார். | 25 |
| 829 |
ஏகும் வெஞ்சமா¢க் கென்றலும் பூண்பரீஇ மாகம் அஞ்ச வளர்ந்தெழு தோளினார் மோகம் இல்லவர் மொய்ம்பினின் மேலவ ராகும் வீரர் அளப்பிலர் எய்தினார். | 26 |
| 830 |
ஐந்து நூறெனும் வௌ¢ளம் அழுங்குதேர் தந்தி யின்குழுத் தானும் அனையதே உந்து மாக்கள ராயிரம் வௌ¢ளமாம் பந்த மிக்க பதாதி இரட்டியே. | 27 |
| 831 |
இத்தொ கைப்படும் ஈரிரு தானையும் மைத்தி ரைக்கடல் வாரியின் ஆர்ப்புறீஇப் பத்தி ரட்டி படர்புயத் தண்ணலைத் தத்த மிற்கலந் தொன்றித் தழீஇயின. | 28 |
| 832 |
துடிவ லம்புரி துந்துபி சச்சரி கடிகொள் மொந்தை கரடிகை தண்ணுமை இடிகொள் பேரி இரலைகள் ஆதியாம் முடிவி லாவிய முற்று முழங்கிய. | 29 |
| 833 |
இற்ற எல்லையின் ஈரிரு தானையும் நெற்றி யேகடை நீடய லிற்செல மற்று ளார்களும் வந்திட வச்சிரப் பொற்ற டம்புயன் பொள்ளென வேகினான். | 30 |
| 834 |
வல்லி யக்கடு மான்பொரு மானவா¢ செல்லி யக்கமுஞ் செல்லினை மாறுகொள் சொல்லி யக்கமுந் துண்ணெனத் தொக்கெழு பல்லி யக்கடல் ஆர்ப்பும் பரந்தவே. | 31 |
| 835 |
ஊழி மால்படை ஒல்லென வேயெழப் பூழி ஈண்டிவிண் பொள்ளென மூடிய வேழ மால்வரை வீழ்தரு தானநீர் ஆழி யென்ன அகன்புவி கொள்ளவே. | 32 |
| 836 |
திகந்தம் எட்டுந் திருநிழல் ஓச்சியே உகந்த தேர்களின் ஒண்கொடி ஆடுவ குகன்வி டுத்திடு கொற்றவன் ஆற்றல்கண் டகன்சி ரங்கள் அசைப்பன போன்றவே. | 33 |
| 837 |
ஆகும் எல்லை அவுணர்மன் தேர்மிசைப் பேய்கள் சூழ்ந்து பிணங்கி மலைந்தன காகம் யாவுங் கழுகும்வெஞ் சேனமுங் கூகை யோடு குழீஇயிரங் குற்றவே. | 34 |
| 838 |
மடிந்த வாயுடை வச்சிர மொய்ம்பினான் பிடித்த கையிற் பெருஞ்சிலை வீழ்ந்தது தொடுத்த வெந்நுறு தூணியும் இற்றதால் துடித்த வால்இடக் கண்களுந் தோள்களும். | 35 |
| 839 |
அண்ணல் மைந்தன தாழியந் தேர்மிசைக் கண்ண கன்கொடி கையற வீழ்ந்தன விண்ணின் ஏறு விசும்பின்றி ஆர்ப்பன எண்ணில் தீக்குறி இவ்வகை யுற்றவே. | 36 |
| 840 |
உற்ற காலவை உள்ளுறக் கொள்கிலன் செற்ற மேல்கொண்டு சென்னியோர் பத்துளான் மற்றொர் தூணியும் வா£¢சிலை யுங்கொளாப் பொற்ற டங்கை புறந்தனிற் சேர்த்தினான். | 37 |
| 841 |
மொய்கொள் வச்சிர மொய்ம்பன்இத் தன்மையால் வெய்ய தன்படை வௌ¢ளமொ டேகியே செய்ய வேலுடைச் சேவகன் ஏவல்செய் ஐயன் நின்ற அடுகளம் எய்தினான். | 38 |
| 842 |
வண்டு லாந்தொடை வச்சிர வாகுதன் தண்ட மோடு சமர்க்களஞ் சேர்தலும் அண்டர் நாயகன் தூதுவன் அன்னவை கண்டு நின்று கழறுதல் மேயினான். | 39 |
| 843 |
வேறு இந்திர ஞால வையத் திறைவனே அல்லன் மற்றை மைந்தரில் ஒருவ னாகும் வருபவன் வருவான் றன்னை முந்திய தானை யோடு முரணற முருக்கி வீட்டி அந்திவான் புகுமுன் எந்தை அடிதொழப் போவன் என்றான். | 40 |
| 844 |
எறிதிரை அளக்கர் என்ன ஈண்டுறும் அனிகம் யாவும் முறைமுறை சாடி வந்த முதல்வனை முடித்து மாலை உறுதல்முன் விசய மோடும் ஒய்யென மீளேன் என்னின் அறுமுக ஐயன் தூதன் ஆவனோ அடிய னென்றான். | 41 |
| 845 |
எண்டிசை புகழும் வீரன் இனையன விளம்பிச் செவ்வேள் புண்டரீ கத்துப் பொற்றாள் புந்தியால் இறைஞ்சிப் போற்றி மண்டமர் முயன்று நேமி மறிதர வரைகள் கீற அண்டமுந் திசையும் வானுங் குலுங்கத்தோள் கொட்டி ஆர்த்தான். | 42 |
| 846 |
ஆர்த்திடும் ஓதை கேளா அமர்குறித் தெழுதேர் மேலோர் கார்த்திடு தந்தி மேலோ£¢ கவனமாப் புரவி மேலோர் பேர்த்திடு நிலத்தின் மேலோர் பிறங்குசீ ரவுணர் யாரும் வேர்த்தனர் தி£¤ந்து சிந்தை வெருவினர் விளம்பு கின்றார். | 43 |
| 847 |
வாழிய உலகம் யாவும் மன்னுயிர்த் தொகையு மாய ஊழியில் தனிநின் றா£¢க்கும் உருத்திரன் ஆர்ப்போ அன்றேல் ஆழிகட் கரசன் ஆர்ப்போ அண்டங்கள் நெக்க ஆர்ப்போ ஏழ்கட லுடைந்த ஆர்ப்போ இத்திறம் ஆர்ப்ப தென்றார். | 44 |
| 848 |
செருவலி கொண்ட சீற்றச் செங்கணான் ஆர்க்கும் ஓதை மருமலர்த் தொடைய லாக வச்சிர வாகு வென்போன் இருபது செவியி னூடும் இரவியம் புழைகள் புக்க உருமெனச் சேற லோடும் உளம்பனித் துரைக்கல் உற்றான். | 45 |
| 849 |
ஈரெழு திறத்த வான உலகினுள் இன்று காறிப் பேரொலி கேட்ட தின்றால் பிறந்ததித் துழனி யாதோ தேருதி ரென்று பாங்கர் உழையரில் செப்பத் திண்டேர்ச் சாரதி விசய னென்பான் தாழ்ந்திவை புகலல் உற்றான். | 46 |
| 850 |
தெற்றென உணர்தி மான்தேர் செலுத்திய வலவ னென்றே மற்றென துரையை எள்ளல் வல்லைமேற் காண்டி எந்தை அற்றமில் படையி னோடும் அமர்செய வருதல் நாடி ஒற்றென நின்றோன் போர்வேட் டார்த்திடும் ஒலியீ தென்றான். | 47 |
| 851 |
தூதுவன் ஆர்ப்பி தென்று சொல்லுமுன் உருத்துக் கண்கள் மீதெரி பொங்க நக்கு வெய்துயிர்த் துரப்பி யான்போய் ஈதொரு கணத்தின் அன்னான் இகல்முரண் அழித்துப் பற்றித் தாகைமுன் உய்ப்பன் காண்டி சரதம்இத் தன்மை யென்றான். | 48 |
| 852 |
என்றிவை உரைத்துப் போதும் எல்லையின் முன்ன மாகச் சென்றிடும் அவுண வீரர் சேனையை வகுத்துச் சீறித் தன்றுணைத் தாளுந் தோளுந் தடக்கையும் அனிக மாக நின்றதோர் வீரன் றன்னை நேமியிற் சுற்றி ஆர்த்தார். | 49 |
| 853 |
கைதனில் இருந்த செம்பொற் கார்முகங் குனித்து வெங்கோல் எய்தனர் முசலம் நாஞ்சில் எறிந்தனர் தண்டஞ் சூலம் பெய்தனர் கணிச்சி விட்டார் பிண்டிபா லங்கள் தூர்த்தார் நெய்தவழ் அயில்வேல் தொட்டார் நேமிகள் உருட்டு கின்றார். | 50 |
| 854 |
வேறு தஞ்செனக் கொடுமைசெய் தானவப் படைஞர்கள் வெஞ்சினத் தன்மையால் விடுபடைக் கலமெலாங் கஞ்சனைச் சிறைசெயுங் காரணன் தூதுவன் செஞ்சுடர்ப் படிவமேற் செவ்வண்வந் துற்றவே. | 51 |
| 855 |
துய்யன்மேல் வெம்படைத் தொகுதிவந் தடைதலும் மெய்யெலா முற்றதான் மிக்கசோ ரிப்புனல் மையல்தீர் காலையின் வந்தெழும் பரிதிபால் பையவே செய்யதண் கதிர்வரும் பான்மைபோல். | 52 |
| 856 |
ஆனதோர் காலையெம் மையன்வெஞ் சினமுரு மானினம் பலபல மருவியே செறிவுழி மேனிவந் தேகியோர் வேங்கைபாய்ந் தடுதல்போல் தானவப் படையினைத் தாக்குதல் மேயினான். | 53 |
| 857 |
ஆயிரம் ஆயிரம் அவதிசேர் அவுணர்தஞ் சேயதண் குஞ்சியைச் செங்கையாற் பற்றியே பாயிருந்த துரையினும் பாற்படு கிரியினும் ஏயெனும் அளவைமுன் எற்றியே எறியுமால். | 54 |
| 858 |
எய்யும்வெம் படைகளும் எறியும்வெம் படைகளுங் கையினிற் பற்றியே கனலெழப் பிசைதரு மொய்யெனப் பதைபதைத் தோலமிட் டுயிருகச் செய்யபொற் றாள்களால் சிலவரைத் தேய்த்திடும். | 55 |
| 859 |
மத்தமால் கரிகளும் வாம்பரித் தொகுதியுஞ் சித்திரந் திகழ்மணித் தேர்களும் அவுணர்தங் கொத்தொடே வீழ்தரக் கோலமால் அடிதனக் கொத்ததன் றாள்களல் உதைபுரிந் துலவுறும். | 56 |
| 860 |
கிடைத்திடுஞ் சிலவரைக் கீண்டனன் நீண்டமெய் துடித்திடக் கழல்களால் துகைத்தனன் சிலவரை அடித்தனன் சிலவரை அரைத்தனன் சிலவரைப் புடைத்தனன் சிலவரைப் புதுமரத் தண்டினால். | 57 |
| 861 |
மத்தவெங் கரிபரி வயவர்தேர் ஆயின பத்துநூ றொருதலைப் படநெடும் பாணியாற் குத்திடுஞ் சிகரமேற் கோளரி பாய்ந்தெனத் தத்தியே திரிதருந் தலைமலைக் குலமிசை. | 58 |
| 862 |
தேரெலாம் இற்றன திண்டிறற் கவனமாப் பேரெலாம் இற்றன பிளிறுமால் கரிகளின் தாரெலாம் இற்றன தானவந் தலைவர்செய் போரெலாம் இற்றன புகழெலாம் இற்றதே. | 59 |
| 863 |
ஆங்கதோர் பொழுதினில் அவுணருக் கிறைமகன் பாங்கராய் வந்திடும் பல்பெருங் குமரரும் ஓங்குநாற் படையொடும் ஒருவனைச் சுற்றியே தாங்குபல் படையினால் சமர்முயன் றாற்றினார். | 60 |
| 864 |
வேறு அன்ன காலையில் வீரவா குப்பெயர் அறிஞன் தன்ன தோர்கரத் திருந்திடு பழுமரத் தண்டான் முன்னர் வந்துசூழ் மைந்தர்கள் முரட்படை யோடுஞ் சின்ன மாகியே விளிவுறப் புடைத்தனன் திரிந்தான். | 61 |
| 865 |
செய்ய மத்தகம் இற்றன இற்றன செழுந்தாள் கைகள் இற்றன மருப்பிணை இற்றன கரிகள் வெய்ய காலுடன் எருத்தமும் இற்றன மிலைச்சுங் கொய்யு ளைத்தலை இற்றன குரகதக் குழுவே. | 62 |
| 866 |
தட்ட ழிந்தன பாரகம் அழிந்தன சகடு கெட்ட ழிந்தன கேதனம் அழிந்தன கிளர்ந்த மொட்ட ழிந்தன பாகினம் அழிந்தன முரண்மாக் கட்ட ழிந்தன ஒழிந்தன கனைகுரல் ப·றேர். | 63 |
| 867 |
கால்க ளுற்றிடும் வெஞ்சிலை இற்றன கடிய கோல்க ளிற்றன பரிதிகள் இற்றன கொட்பார் தோல்க ளிற்றன நாந்தகம் இற்றன தூண்டும் வேல்கள் இற்றன நாஞ்சில்கள் இற்றன விரைவில். | 64 |
| 868 |
நெரிந்த சென்னிகள் நெரிந்தன மார்பகம் நெடிது சரிந்த வெங்குடர் சரிந்தன இழுக்குடைத் தசைகள் சொரிந்த மூளைகள் சொரிந்தன விரிந்தெழு சோரி திரிந்த கூளிகள் திரிந்துமாய் வுற்றன சேனை. | 65 |
| 869 |
கரந்து ணிந்தனர் புயங்களுந் துணிந்தனர் காமர் சிரந்து ணிந்தனர் நாசிகள் துணிந்தனர் செழும்பூண் உரந்து ணிந்தனர் கழலடி துணிந்தனர் உளதொல் வரந்து ணிந்தனர் வன்மையுந் துணிந்தனர் மைந்தர். | 66 |
| 870 |
வாக்கி னாற்சிலர் தம்முயிர் உண்டிடும் வன்கைத் தாக்கி னாற்சிலர் தம்முயிர் உண்டிடுஞ் சமர்செய் ஊக்கி னாற்சிலர் தம்முயிர் உண்டிடும் உலம்பு நோக்கி னாற்சிலர் தம்முயிர் உண்டிடு நொய்தின். | 67 |
| 871 |
ஆங்கண் ஓர்சில அவுணரை ஆடல்வெம் பரியை வெங்கண் யானையை இரதத்தை வாரினன் விரைவின் மங்குல் வானினுந் தரையினுங் கடலினும் வரைகள் எங்கு மாகியே வீழ்தர வீரனார்த் தெறிந்தான். | 68 |
| 872 |
அன்பு லப்புறு கொடுந்தொழில் அவுணர்கள் அமரும் வன்பு லத்துயிர் கொளவரு மறலிதன் தூதர் துன்பும் அச்சமும் அணங்குடன் அகன்றுதற் றுதிப்பத் தென்பு லத்தவன் முன்னுற வீசினன் சிலரை. | 69 |
| 873 |
ஒருத லைப்படுங் கேளிரைத் துன்னுவான் உய்ப்பக் கருதி னான்கொலோ சிற்சில அவுணர்தங் கணத்தை நிருதி மாநகர் புகுந்திட வீசினன் நிகரில் சுருதி நாயகன் ஏவலாற் றியதனித் தூதன். | 70 |
| 874 |
நேர்ந்து போர்புரிந் துயிர்தனை விடாததந் நிலைமை ஓர்ந்து விண்ணவர் மானங்கள் விடுத்திடா துயர்வான் சார்ந்த ஞாயிறு பிளந்திடா தாடலின் தன்மை சேர்ந்து ளார்பெறுந் துறக்கமேல் வீசினன் சிலரை. | 71 |
| 875 |
எண்டி சைப்புறந் தாங்கியே பெயர்கிலா திரக்கங் கொண்ட வெங்கரிக் கிரையெனச் சிலவரைக் கொடுக்குந் தெண்டி ரைப்புனல் பருகிய நிரப்பது தீர உண்டி யாகவே வடவைபால் சிலவரை உய்க்கும். | 72 |
| 876 |
ஏந்தல் இன்னபல் வகையினால் அடுதலும் இமைப்பின் வீந்த தானைகள் துணைவரும் பொன்றினர் மிக்கோர் ஓய்ந்து வானினுங் கடலினுந் திசையினும உலைந்து சாய்ந்து போயினர் மானமும் வன்மையுந் தவறி. | 73 |
| 877 |
மற்றிந் நீர்மையைக் காண்டலும் வச்சிர வாகு இற்ற தேகொலாம் நம்பெருந் தானையென் றிரங்கிச் செற்ற மீக்கொண்டு வலவனை நோக்கியித் தேரை ஒற்றன் முன்னுற விடுத்தியால் கடிதென உரைத்தான். | 74 |
| 878 |
உரைக்கும் வாசகங் கேட்டலுந் தொழுதுமுன் னுற்ற பரிக்கு லங்களின் மத்திகை வீசியே பாகன் அருக்கன் ஆழியந் திகிரியூர் வலவனும் அஞ்சி வெருக்கொ ளும்படி தேரினை வீரன்முன் விடுத்தான். | 75 |
| 879 |
கொடிய வெஞ்சினந் திருகியே சூ£¢தரு குமரன் கடிது போர்செய்வான் வருவது மேலையோன் காணா முடிவி லாமகிழ் வெய்தியே முழுதுல களந்த நெடிய மாலினும் நெடியன்மற் றிவனென நிமிர்ந்தான். | 76 |
| 880 |
நெடிய தான்புவி அளந்திடப் புயங்கள்விண் நெருக்க முடிய லாங்கடந் தண்டகோ ளகைதனை முட்ட வடிவ மைந்திடு திறலினான் பணிபதி மயங்க அடிபெ யர்ந்துபார் வெடிபட இடிபட ஆர்த்தான். | 77 |
| 881 |
புரம டங்கலுந் தெறுகணை போன்றுளான் பொன்னோன் வரம டங்கலுஞ் சோரிய தடங்கலும் வாணாள் உரம டங்கலும் உண்டிடத் தறியின்வந் துதித்த நரம டங்கலும் வெருவர எரியெழ நகைத்தான். | 78 |
| 882 |
முச்ச கம்புகழ் திறலினான் முறுவலும் முழக்கும் வச்சி ரத்தட மொய்ம்பினான் கேட்டலும் மறுகி மெய்ச்சி ரத்தொகை துளக்கி ஆரழலெழ விழித்து நச்செ யிற்றர வாமெனச் செயிர்த்திவை நவில்வான். | 79 |
| 883 |
வீர நன்றுநின் ஆண்மையும் நன்றுமே தக்க பேரு நன்றுபே ராற்றலும் நன்றுநீ பெற்ற சீரும் நன்றுநின் விஞ்சையும் நன்றுசெய் கின்ற போரு நன்றுநிற் கேற்பதிவ் வார்ப்பெனப் புகன்றான். | 80 |
| 884 |
மற்று மோருரை புகலுவான் வந்தெதிர் மலைந்த கொற்ற வீரரைப் படுத்தனம் என்றுளங் கொண்டாய் அற்றெ லாமினி விடுமதி நின்மிடல் அலைத்துப்? பற்றி எந்தைமுன் விடுப்பனால் உனையெனப் பகர்ந்தான். | 81 |
| 885 |
நின்னை வென்றிட முயலுவன் தமியனும் நீயும் என்னை வென்றிட முயலுதி இருவரும் அதனைப் பன்னி நிற்பதிற் பயனெவன் கடிதமர் பயிறி பின்னை வென்றுளார் வெல்லுக என்றனன் பெரியோன். | 82 |
| 886 |
என்று முன்னரே வச்சிர வாகுவென் றிசைக்கும் மன்னன் மாமகன் தனதுகைக் கார்முகம் வாங்கிப் பொன்னின் நாணொலி கொண்டொரா யிரங்கணை பூட்டி மின்னு லாந்தனி வேலவன் தூதன்மேல் விடுத்தான். | 83 |
| 887 |
விடுத்த ஆயிரம் பகழியும் விடலைதன் மிசையே அடுத்த எல்லையிற் காணுறா அங்கையொன் றதனை எடுத்து முன்னுற ஓச்சியே அங்கவை எனைத்தும் பிடித்து வல்லையின் நுண்டுகள் பட்டிடப் பிசைந்தான். | 84 |
| 888 |
விட்ட வாளிகள் பூழிபட் டிடுதலும் வெகுண்டு மட்டு வாகைவெஞ் சிலையினைப் பின்னரும் வணக்கி நெட்டி லைச்சரம் ஒருபதி னாயிரம் நிறத்திற் பட்டி டும்படி தொட்டனன் அவுணர்கோன் பாலன். | 85 |
| 889 |
அசைவி லானது நோக்கியே முந்துபோர் அகத்தில் இசைமை நீங்கியே முடிந்திடு தானவர் இட்ட முசல மாகிய தொன்டிறனை யெடுத்துமுன் வந்த விசிகம் யாவையும் புடைத்தனன் திசைதொறும் வீழ. | 86 |
| 890 |
வழுவில் வாளிகள் வறிதுபட் டிடுதலு மற்றும் வழுமி தாகிய ஒருபதி னாயிரம் விசிகம் பழுது றாதன தூண்டியே ஆண்டகை பரித்த எழுவை நுண்டுகள் ஆக்கியே பின்னரும் எய்வான். | 87 |
| 891 |
தலையி லாயிரங் களத்தினில் ஆயிரந் தடந்தோள் மலையி லாயிரம் உரத்தினி லாயிரம் வயத்தாள் நிலையில் ஆயிரங் கணைகளாத் தூண்டினன் நீடுங் கொலையில் ஆயிரங் கூற்றினைப் பாலுறுங் கொடியோன். | 88 |
| 892 |
கையில் ஏந்திய பேரெழு முரிந்திடக் காமர் செய்ய மெய்ம்முழு தீண்டியே பகழிகள் செறிய ஐயன் நின்றனன் ஓரிறை வருந்தியே அதற்பின் ஓய்யெ னச்சென்று வெய்யவன் தேரினை உதைத்தான். | 89 |
| 893 |
உதைத்த காலையிற் பண்ணுறு பரியெலாம் ஒருங்கே பதைத்து வீழ்ந்தன பாகனும் உருண்டனன் பட்டான் கதித்த வையமும் அழிந்தது அன்னது காணா மதித்து வேறொரு தேரிடைப் பாய்ந்தனன் மற்வோன். | 90 |
| 894 |
பாய்ந்து வச்சிர வாகுவாந் தொல்பெயர் படைத்தோன் தேய்ந்த ஒண்பிறை பணியொடு சேர்ந்தன சிலையின் ஆய்ந்தொ ராயிரம் அயிற்கணை பூட்டியே அடுபோர் ஏந்தல் நெற்றியுட் செறித்தனன் அமரர்கள் இரங்க. | 91 |
| 895 |
ஆயி ரங்கணை நுதலிடை அழுத்தலும் அடல்வேல் தூய வன்றிருத் தூதுவன் சூரருள் புரிந்த தீய வன்தடந் தேரினைச் செங்கையால் எடுத்து மீயு யா¢ந்திடும் விண்ணிடை எறிந்தனன் விடுத்தான். | 92 |
| 896 |
விண்ண கத்திடை எறிந்தபின் வீரவா குப்பேர் அண்ணல் வச்சிர வாகுவந் தேறுவான் அமைந்து பண்ணு றுத்திய ஏமமாய் நின்றதேர் பலவுந் துண்ணெ னப்புடைத் தெறிந்துதைத் தொல்லையிற் றொலைத்தான். | 93 |
| 897 |
தொலைக்கும் எல்லையின் அவுணர்கோன் மதலைதொல் புவிக்கோர் இலக்கம் யோசனை எல்லையின் காறும்விண் ணேகி அலக்க ணுற்றமீண் டழிதரு தேருடன் அமரில் வெலற்க ருந்திறல் அறுமுகன் தூதன்முன் வீழ்ந்தான். | 94 |
| 898 |
நிலவ ரைப்புறுஞ் சூர்மகன் எழுந்துதன் நெடிய சிலைவ ளைத்தமர் செய்திட முன்னலுந் திறலின் தலைமை பெற்றவன் கண்டுகை ஓச்சியத் தனுவை வலிது பற்றியே முரித்தனன் பேரொலி மயங்க. | 95 |
| 899 |
ஏந்து கார்முகந் தனைமுரித் திடுதலும எரியிற் காந்து கண்ணுடை வச்சிர மொய்ம்பனோர் கரத்தின் வாய்ந்த வாள்கொடே எதிர்தலுந் தன்னுடை மருங்கின் நாந்த கந்தனை உறைகழித் தறிவன்மேல் நடந்தான். | 96 |
| 900 |
நடந்து வச்சிர வாகுமுன் உய்த்திட நனிதோள் அடைந்த வாளினை விலக்கியே அறிவரில் அறிவன் கடந்த போர்வலி கொண்டதன் வாளினாற் கடது கடிந்து வீட்டினன் அவுணர்கோன் நாந்தகத் தடக்கை. | 97 |
| 901 |
செய்ய தோ£¢கரந் துணிபடத் தீயவன் செறுத்தோர் கையி ருந்திடு தண்டினை எறிதலுங் கண்டு மையில் கேள்வியன் துணிபடுத் தவுணர்கோன் மதலை ஐயி ரண்டவாந் தலையையும் வாளினால் அறுத்தான். | 98 |
| 902 |
வேறு எந்தைதன் தூதுவன் எறிந்த வாளினால் ஐந்திரு சென்னியும் அற்று வீழ்தலும் மைந்தியல் வச்சிர வாகு வாகிய வெந்திறல் அவுணர்கோன் வீடி னானரோ. | 99 |
| 903 |
ஆடியல் அவுணர்தம் அண்ணல் தன்மகன் வீடிய காலையின் வெருவிப் பாங்கரின் நாடிய அவுணர்கள் நனிபு லம்புறீஇ ஓடினர் திசைதொறும் உடைந்து போயினார். | 100 |
| 904 |
துஞ்சினன் வச்சிரத் தோளன் கண்டிது நெஞ்சகம் மகிழ்ந்திவண் நிற்ப னேயெனின் வெஞ்சின அவுணர்கோன் வினவில் தீமையென் றஞ்சினன் கரந்தென அருக்கன் போயினான். | 101 |
| 905 |
திண்டிறல் அவுணர்கோன் சிறுவன் வீந்ததும் மண்டமர் இயற்றிட வருநர் இன்மையுந் தண்டம துடைந்ததுந் தபனன் மாய்ந்ததுங் கண்டனன் இனையன கருதல் மேயினான். | 1 |
| 906 |
எந்தையை எள்ளினான் இருந்த கோநகர் சிந்தினன் புரத்தையுஞ் சிறிது வீட்டினன் வந்தவர் யாரையும் மாய்வு செய்தனன் புந்தியின் வெகுளியிற் சிறிது போக்கினன். | 2 |
| 907 |
ஏலவெம் போர்செய எவரும் வந்திலர் ஞாலம தவிரொளி நடாத்து ஞாயிறு மேல்கடல் நீந்தினன் விரையப் போனினான் மாலையும் இவ்விடை வந்து நேர்ந்ததே. | 3 |
| 908 |
அறந்தனை நினைகிலா தல்லல் செய்பவர் உறைந்திடு நகரிதின் ஒற்றிற் போந்தயான் சிறந்திடும் அறுமுகத் தேவ தேவனை மறந்திட லாங்கொல்இம் மாலை காறுமே. | 4 |
| 909 |
ஏவரும் வழுத்திய எநதை கந்தவேள் பூவடி தணந்திடு புலம்பும் இவ்விடைத் தேவர்கள் புன்மையுந் தீர வல்லையிற் போவது துணிவெனப் புந்தி தேற்றினான். | 5 |
| 910 |
தேற்றிய திறலுடைச் செம்மல் இம்மென மாற்றலர் படுநில வரைப்பு நீங்கியே காற்றெனக் கனலெனக் காலன் என்னவெங் கூற்றென மறுகிடைக் குலவி ஏகினான். | 6 |
| 911 |
திறல்கெழு மொய்ம்புடைச் செல்வன் செல்லுழி மறுகிடை அவுணர்கள் மறலி மற்றிவன் குறுகலிர் நுங்களைக் கொல்வன் கொல்வனென் றறைகுநர் முறைமுறை அரற்றி ஓடினார். | 7 |
| 912 |
எஞ்சிய அவுணர்கள் யாரும் இவ்வகை அஞ்சினர் இரிந்திட அழிந்து முன்னையாள் துஞ்சிய ஆவணத் தொகைகள் தந்தாராய் விஞ்சிய மகேந்திரம் விடுத்து நீங்கினான். | 8 |
| 913 |
புடையகல் மகேந்திர புரத்தை நீத்தபின் விடைபொரு வலியினான் விண்ணின் பாலெழீஇ முடுகினன் வழக்கொடு முருகற் போற்றியே வடதிசை இலங்கையின் வரைப்பு நண்ணினான். | 9 |
| 914 |
வேறு ஆங்கது காலையில் அனைய பாங்கரின் மேவரு பழையோன் ஓங்கிய மூவெயி லுள்ளோர் தாங்கிய வன்மை தரித்தோன். | 10 |
| 915 |
முடியும் மகேந்திர மூதூர் வடதிசை யார்அரண் மன்னி உடைய இலங்கையின் ஓம்பும் படியறு காவல் பரித்தோன். | 11 |
| 916 |
ஆயிர மாமுகன் அடுதோள் ஓய்வில் இராயிர முடையோன் ஞாயிறு தன்மகன் நகரின் வாயில்கள் அன்னதோர் வாயான். | 12 |
| 917 |
வடவரை ஆயிரம் வந்தோர் உடல்கொடு மேவிய தொப்பான் படைபல பாணி பரித்தான் கடையழல் கான்றிடு கண்ணான். | 13 |
| 918 |
தண்ணளி யோரிறை தானும் உண்ணிகழ் வற்ற உளத்தான் எண்ணரும் வெம்பவம் யாவும் பண்ணினன் அன்று பயின்றான். | 14 |
| 919 |
மீளில் சினத்ததி வேகக் கோளரி யைத்தரு கொடியோன் யாளி முகத்தவன் என்போன் வாள்வய முற்றிடு வலியோன். | 15 |
| 920 |
வேறு பெருந்தகை யாங்கவன் பெயர்ந்த காலையின் அருந்திறற் சூரனை அடைந்து மீண்டுபின் மருந்துறழ் தன்மகன் மாட்சி தேர்வுறீஇ இருந்தனன் வருந்தியே இலங்கை தன்னிடை. | 16 |
| 921 |
சண்டவெங் கதிகொடு தமியன் சேறலுங் கண்டனன் யாரிவன் கள்வன் போலுமால் விண்டலம் நீந்தியே மேவு வானெனத் தொண்டுசெய் உழையரில் ஒருவன் சொல்லுவான். | 17 |
| 922 |
நங்குல நாயக நவில்வன் கேட்டிநீ செங்கதிர் முளைத்துழிச் செல்வற் காணிய பொங்கொளி மகேந்திர புரத்திற் போந்தனை இங்குநின் திருமகன் இருந்து காப்பவே. | 18 |
| 923 |
போந்திடு கின்றபின் புணரி தன்னுள்வான் நீந்தினன் நீங்கிவன் நேர வன்னதை வாய்ந்திடு பெருந்திறல் மடங்கற் பேரினான் காந்திய கனலெனக் கண்டு சீறினான். | 19 |
| 924 |
சீறினன் படையொடு சென்று தாக்கலும் வீறொடு வருமவன் வெகுண்டு வாளுரீஇ மாறமர் இயற்றியே மற்ற வன்றனைக் கோறல்செய் தொருவிறல் கொண்டு மேயினான். | 20 |
| 925 |
மின்னவிர் பூணுடை வீர மொய்ம்பினான் இன்னதோர் இலங்கையின் இடைக்கட் பாய்ந்தனன் அன்னவன் அடிபொறா தாழி உற்றதாற் பொன்னகர் வளனொடும் அங்கட் புக்கம்போல். | 21 |
| 926 |
புக்கிட அளப்பிலர் பொன்ற ஏனையோர் அக்கணம் எழுந்தனர் அவற்கண் டஞ்சியே திக்கொடு வானமுஞ் சிந்த நின்மகன் மைக்கடல் அகமொரீஇ வல்லை எய்தினான். | 22 |
| 927 |
வெய்தென இவண்வரும் வீர னோடமர் செய்தனன் வாள்கொடு செவ்வி அன்னதின் மைதவழ் மேனியின் மதலை மார்புதான் கைதலை யொருதலை கண்ட மாக்கினான். | 23 |
| 928 |
பூழியம் புயமுடைப் பொருநன் பின்னுறக் கேழுறு வானெறி கிளர்ந்து போந்திடர் வாழிய மகேந்திர வரைப்பிற் புக்கனன் ஆழுறும் இலங்கையும் ஆழி மேலெழ. | 24 |
| 929 |
சூருறை திருநகர் துன்னி யாயிடைச் சீரினை முழுவதுஞ் சிந்தி நங்குல வீரரொ டேயமர் விளைத்து வென்றவன் நேருநா¢ இன்மையின் நீங்கி னானரோ. | 25 |
| 930 |
என்னலும் உருமினும் இடித்த சொல்லினன் வன்னிகொள் உயிர்ப்பினன் மடித்த வாயினன் துன்னிய வியர்ப்பினன் சுழலுங் கண்ணினன் மெய்ந்நிறை வெகுட்சியன் விளம்பல் மேயினான். | 26 |
| 931 |
காண்டியென் கடிமுறை கடந்து மைந்தனை ஈண்டுயிர் வவ்வியே இறைவன் ஊர்புகா மீண்டிடு கள்வன்இவ் வீரந் தன்னொடே மாண்டிட அடுகுவன் வன்மை யாலென்றான். | 27 |
| 932 |
என்றிவை விளம்பியே யாளி மாமுகன் குன்றென ஏழுந்தொரு கொற்ற வாள்கொளீஇ நின்றசில் படையொடு நேர்ந்து வீரன்முன் சென்றனன் இனையன செப்பல் மேயினான். | 28 |
| 933 |
நங்கடன் முறையினை நடாத்து மைந்தனை இங்கடல் செய்தனை இனைய காப்பொரீஇ அங்கடற் போந்தனை அழிவு செயதனை வெங்கடல் கடந்தனை மீடி யேகொலாம். | 29 |
| 934 |
ஒல்லொலி அளக்கரை உகண்டு நிற்கினிச் செல்லுதல் அரிதியான் செருவின் நேர்ந்தனன் கொல்லுவன் பெருவயங் கொள்வன் நீயிவண் வல்லது புரிமதி மதியிலாய் என்றான். | 30 |
| 935 |
சொற்றது கேட்டலுந் துழனிப் பேரொலி உற்றெரி கனலென உயிர்ப்பு மூரலுஞ் செற்றமும் எய்தியே துளக்கிச் சென்னியைக் கொற்றமொய்ம் புடையதோர் குரிசில் கூறுவான். | 31 |
| 936 |
ஒருதலை யுடையவென் னுயர்வும் ஆயிரந் தருதலை யுடையநின் தாழ்வும் யாமிவட் பொருதலை இழைத்திடும் போது காண்புறுங் கருதலை பெருபடி வமைந்த காட்சியே. | 32 |
| 937 |
தீயவ இம்மொழி திண்ணந் திண்ணமுன் மாயிரும் புழைக்கையின் மாமு கங்களோர் ஆயிரந் தன்னையும் அறுத்து வீட்டியே நாயினங் கவரிய நல்கு வேனென்றான். | 33 |
| 938 |
கருணைகொள் நந்தியங் கணத்தன் இவ்வகை உரைதரும் எல்லையின் உததி மேருமால் வரையினை விழுங்கிய வளைந்த தேயென விஆவொடு படைஞர்கள் வீரற் சுற்றினார். | 34 |
| 939 |
சுற்றிய தானையர் தோன்றல் மீதுதாம் பற்றிய படைக்கலம் பலவுந் தூண்டியே செற்றமொ டமர்வினை செய்யச் சூறைபோல் மற்றவர் சூழலுள் வாள்கொண் டெய்தினான். | 35 |
| 940 |
துண்டமும் அகலமுந் தோளுந் தாளுமொண் கண்டமுஞ் சென்னியுங் கரமு மானவை விண்டுவிண் டழிவுற வெய்ய தானவர் தண்டம தனைத்தையுந் தடிந்திட் டானரோ. | 36 |
| 941 |
வேறு அறுகு மாமுகத் தண்ணல் ஆற்றவுங் கறுவு பெற்றிடுங் கருத்தின் வீரனைக் குறுகி ஆயிரங் கொண்ட கைகளால் இறுதி யூழிநாள் இடியின் எற்றினான். | 37 |
| 942 |
அடித்த கைகளை அங்கை ஒன்றினால் பிடித்து மேலவன் பெருங்கை வாளினால் உடைத்த சோரிநீர் உகுத்து வீழந்திறை துடித்தி டும்படி துண்டம் ஆக்கினான். | 38 |
| 943 |
ஆயி ரங்கரம் அறலும் மற்றுள ஆயி ரங்கரம் அவைகள் நீட்டியே ஆயி ரங்கிரி அவைப றித்தனன் ஆயி ரங்கணான் ஆடல் கொண்டுளான். | 39 |
| 944 |
பறித்த ஆயிரம் பருப்ப தத்தையுங் கறுத்து வீரன்மேற் கடிது வீசலும் இறத்தல் கொண்டுமெய் எங்கும் எய்தியே புறத்து வீழ்ந்தன உடைந்து பூழியாய். | 40 |
| 945 |
பொற்றை யாவையும் பூழி ஆகியே அற்ற காலையில் ஐயன் தூதுவன் மற்றை ஆயிரம் வான்க ரத்தையுங் கொற்ற வாள்கொடே குறைத்து வீட்டினான். | 41 |
| 946 |
இழைக்கும் எல்லையின் எய்துங் கூற்றினை அழைக்கு மாறென ஆர்த்துத் தானவன் தழைக்கு மொய்ம்பினான் தன்னைப் பற்றுவான் புழைக்கை முற்றவும் பொள்ளென் றுய்த்தனன். | 42 |
| 947 |
உய்த்த காலையின் ஒருதன் வாளினால் எய்த்த வன்மைசேர் யாளி மாமுகன் பத்து நூறெனப் பட்ட சென்னியுங் கொத்தொ டேவிழக் குறைத்திட் டானரோ. | 43 |
| 949 |
இன்ன பான்மையால் யாளி மாமுகன் தன்னை அட்டபின் தன்கை வாளினைப் பொன்னு லாவுறை புகுத்திச் சென்றனன் மின்னு செஞ்சுடர் மேனி வீரனே. | 1 |
| 950 |
இந்தி ரத்திரு இலங்கை நீங்கியே அந்தி ரைக்கடல் அழுவம் வாவியே கந்த மாதனங் கவின்ற வேலைசேர் செந்தி மாநகர் சென்று புக்கனன். | 2 |
| 951 |
புக்க காலையில் பொருவில் ஆற்றலான் மிக்க சேவகன் மேவல் காணுறாத் தொக்க பாரிடஞ் சோமற் காணுறு மைக்கருங் கடல் மான ஆர்த்தவே. | 3 |
| 952 |
பாரி டத்தொகை பரிக்கும் மன்னவர் சேர வந்துதஞ் செங்கை கூப்பியே வீர வாகுவை மெய்யு றத்தழீஇ ஆர்வம் எய்தினார் அன்பு கூறினார். | 4 |
| 953 |
தழுவு வோர்தமைத் தானும் புல்லியே இழிஞர் தம்பதிக் கேகும் வெம்பவம் ஒழிவ தாயினன் உமைக்கண் டேயெனா முழுவ லன்பினான் முகமன் கூறினான். | 5 |
| 954 |
விலக்கில் வன்மைகொள் வீர வாகுவை இலக்கத் தெண்மரும் எதிர்ந்து மற்றவன் மலர்க்க ருங்கழல் வணங்கிக் கைதொழ அலக்கண் நீங்குமா றனையர்ப் புல்லினான். | 6 |
| 955 |
அமைவில் பாரிடத் தனிக வேந்தருக் தமர்க ளாயினோர் தாமுஞ் சூழ்வர விமல னாகியே வீற்றி ருந்திடுங் குமர நாயகன் கோயில் மேயினான். | 7 |
| 956 |
விண்டு வானுளோர் விரிஞ்சன் மாதவர் கொண்டல் ஊர்பவன் குழுமிப் பாங்குற அண்டர் நாயகன் அமருந் தன்மையைக் கண்டு முந்துகண் களிப்பின் மேயினான். | 8 |
| 957 |
உள்ளம் அன்புடன் உருகத் தூயநீர் வௌ¢ளங் கண்ணுற விதிர்ப்பு மேவரப் பொள்ளெ னப்புரம் பொடிப்பச் சூரடும் வள்ளல் சேவடி வணங்கி னானரோ. | 9 |
| 958 |
அணங்கு சால்வுறும் அந்தண் சேவடி வணங்கி மும்முறை மகிழ்ச்சி அன்பிவை இணங்க அஞ்சலித் தேத்தி நிற்றலுங் குணங்கள் மேற்படுங் குமரன் கூறுவான். | 10 |
| 959 |
சுரரை வாட்டுறுஞ் சூரன் முன்புபோய் விரைவின் நம்மொழி விளம்ப மற்றவன் உரைசெய் திட்டதும் ஒல்லை மீண்டதும் மரபின் இவ்விடை வகுத்தியால் என்றான். | 11 |
| 960 |
வீரன் கூறுவான் விமல நின்மொழி சூரன் முன்புபோய்ச் சொல்ல விண்ணுளோர் ஆரி ருஞ்சிறை அதனை வீடலே காரி யம்மெனக் கருத்திற் கொண்டிலன். | 12 |
| 961 |
கெடல ருஞ்சுரர் கிளையை வெஞ்சிறை விடுகி லேனொ வெகுண்டு கூறினான் அடிகள் அன்னதால் ஆண்டு நீங்கியே கடிது வந்தனன் கருமமீ தென்றான். | 13 |
| 962 |
என்ற காலையின் யாண்டு மாகியே நின்று முற்றொருங் குணர்ந்த நீர்மையான் உன்றன் செய்கையுள் ஒன்றுஞ் சொற்றிலை நன்று மற்றது நவிறியால் என்றான். | 14 |
| 963 |
தொடக்க முற்றுவாழ் சூரன் மாநகர் அடுத்த காலையின் அகன்ற வேலையில் தடுத்து ளோரைநின் சரண வன்மையால் படுத்து வந்தனன் பான்மையீ தென்றான். | 15 |
| 964 |
அருந்தி றற்புயன் அனைய செப்பலும் இருந்த கந்தவேள் இகலி னோர்களால் வருந்தி னாய்கொலோ மன்ற என்றுதன் திருந்து பேரருள் செய்தல் மேயினான். | 16 |
| 965 |
அங்கவ் வெல்லையின் ஆயிர ரம்பெயர்ச் செங்கண் மாயவன் திசைமு கத்தவன் மங்குல் மேலவன் வதன நோக்கியே எங்கள் நாயகன் இனைய கூறுவான். | 17 |
| 966 |
தேவ ரைச்செயுஞ் சிறைவி டுத்துநீ மேவு நன்கெனா வெய்ய சூரனுக் கேவு தூதைவிட் டியம்பு வித்தனம் பாவி யன்னது பயனென் றுன்னலான். | 18 |
| 967 |
வீத லேயவன் விதிய தாதலின் தீதில் விண்ணவா¢ சிறைவி டோமென ஓதி னான்அவன் உயர்வு நீக்குவான் போது நாளையா மெனப்பு கன்றனன். | 19 |
| 968 |
ஆறு மாமுகத் தையன் இவ்வகை கூறக் கேட்டுளோர் கொடிய சூர்மிசைச் சேறு மென்றசொல் தௌ¤வின் நந்துயர் மாறிற் றென்றனர் மகிழ்ச்சி எய்தினார். | 20 |
| 969 |
ஆன வத்துணை ஆடன் மொய்ம்பினான் தான அப்பதிச் சயந்தன் உற்றதும் ஏனைச் செய்கையும் எடுத்துக் கூறியே வான வர்க்கிறை மனத்தைத் தேற்றினான். | 21 |
| 970 |
சீரு லாமகேந் திரபு ரத்தினும் வீர வாகுமீண் டதுவி ளம்பினாம்* ஆர ஞர்க்கடல் அலைப்ப ஆண்டுறுஞ் சூர னுற்றதும் பிறவுஞ் சொல்லுவாம். ( * விளம்பினாம் - கூறினோம்; கவிக்கூற்று.) | 22 |
| 970 |
ஊக வான்படை உலப்ப வச்சிர வாகு மாண்டதும் வாகை மொய்ம்பினான் ஏகுந் தன்மையும் ஏவல் தூதுவர் சோக மோடுபோய்ச் சூர்முன் கூறினான். | 1 |
| 971 |
ஈரைஞ் சென்னிசேர் இளைய கான்முளை வீரஞ் சிந்தியே விளிந்த வாற்றினைச் சூரன் கேட்டலுந் துளங்கித் துன்பெனும் வாரி யுள்ளுற மயங்கி வீழ்ந்தனன். | 2 |
| 972 |
வேறு கண்ணிடை நெடும்புனல் கால மைந்தன்மேல் உண்ணிகழ் அன்புசென் றுயிரை ஈர்ந்திடத் துண்ணென உயிர்ப்பெனும் புகையுஞ் சுற்றிட எண்ணருஞ் செல்லல்கொண் டிரங்கி ஏங்கினான். | 3 |
| 973 |
ஏங்கினன் புலம்பலும் இனைய வெய்யசூர் பாங்கமர் தமர்களும் பரிச னத்தருந் தீங்குசெய் அரக்கருந் தெரிவை மார்களும் நீங்கற அழுதனர் நெடுங்கண் நீருக. | 4 |
| 974 |
பழிதவிர் கற்புடைப் பதுமை தன்மகன் ஒழிவுறு தன்மையை ஓர்ந்து மாமலர்க் குழலவிழ்ந் தலமரக் கொங்கை மேற்புடைத் தழுதனள் வீழ்ந்தனள் மறிக்கும் அங்கையாள். | 5 |
| 975 |
தொல்லியல் இழுக்கிய சூர னென்பவன் புல்லிய பின்முறைப் புணர்வின் மாதருஞ் சில்லியற் கூந்தல்தாழ் சேடி மார்களும் எல்லவ ருந்தழீஇ யிரங்கல் மேயினார். | 6 |
| 976 |
களமெழு மிசையொலி கடிநல் யாமொலி துளையொலி வயிரொலி தூரி யத்தொலி அளமரு மொழியொலி அடங்கி அப்பெரு நளநகர் புலம்பொலி மயங்கிற் றென்பவே. | 7 |
| 977 |
அன்னது போழ்தினில் அறத்தைக் காய்தரு துன்னெறி மந்திரி சூர பன்மனாம் மன்னவன் முன்னுற வந்து கைதொழு தின்னன கேண்மென இசைத்தல் மேயினான். | 8 |
| 978 |
மெய்ப்புவி அண்டங்கள் பரித்த மேன்மையை ஒப்பருந் திருவினை உலப்பி லாயுளை செப்பருந் திறலினை சிறந்த சீர்த்தியை இப்பரி சழுங்குதல் இயற்கை யாகுமோ. | 9 |
| 979 |
தெண்டிரை நேமிவான் செறிந்து கொள்ளினும் அண்டம தழியினும் அனைத்து மாயினும் விண்டிடல் இன்றிவாழ வீர நீமனங் கொண்டிடு திண்மையுங் குன்றற் பாலதோ. | 10 |
| 980 |
ஏவரும் வியத்தகும் இறைவ நீயிவண் ஓவென அரற்றியே உயங்குற் றாயெனின் மூவரும் நகைப்பர்கள் முன்னம் ஏவல்செய் தேவரும் நகைப்பர்கள் புகழுந் தேயுமால். | 11 |
| 981 |
பூதர்தம் படையல புராரி நல்கிய காதல னேயல கழற விட்டதோர் தூதுவன் செய்தபுன் தொழிலுக் காற்றலை பேதுற லாகுமோ பெருமைக் கீறிலாய். | 12 |
| 982 |
தந்தையர் துஞ்சினுந் தம்முன் பின்னவர் மைந்தர்கள் துஞ்சினும் மற்றுஞ் சார்ந்தவர் தந்தொகை துஞ்சினுஞ் சயத்தின் மேலையோர் சிந்தைகொள் வன்மையிற் சிறிதுந் தேயுமோ. | 13 |
| 983 |
மேதகு பெருந்திறல் வீரர் தம்மையும் மாதரும் ¦லிவரால் மாயும் ஊழ்வரின் ஆதலின் நின்மகற் காயுள் குன்றலின் தூதனும் அட்டன னாகித் தோன்றினான். | 14 |
| 984 |
வெவ்விய ஒன்னலர் வினையும் வன்மையுங் கைவரு நெல்லியங் கனியின் நாடியே செய்வகை தேற்றினஞ் செய்க லாதிவண் நைவதும் ஆண்மையின் நலத்திற் காகுமோ. | 15 |
| 985 |
வரங்களும் மதுகையும் வரம்பின் றெய்தியே உரங்கிளர் சூரனென் றொருபேர் பெற்றநீ தரங்கம தடைவதுந் தலைமைக் கேற்பதோ இரங்கலை இரங்கலை யென்று தேற்றினான். | 16 |
| 986 |
மேற்றிகழ அறத்தினை வெகுளும் நாமத்தான் தேற்றலும் அவுணர்கோன் தௌ¤வு பெற்றெழீஇ ஆற்றருந் துயரினை அடக்கித் தன்பணிக் கூற்றியல் உழையரை நோக்கிக் கூறுவான். | 17 |
| 987 |
சேயுயிர் வௌவியே சிறந்த இந்நகர் மாய்வது புணர்ந்திடு வலிய தூதுவன் போயது தெரிந்திரோ புகலக் கேட்டிரோ நீயிர்கள் வாய்மையை நிகழ்த்து மென்னவே. | 18 |
| 988 |
துப்புடன் இவ்வழி தூதிற் சென்றுளான் இப்புரம் அகன்றனன் இலங்கை நோக்குறா அப்புற மேகினான் அதனைக் கண்டனம் மெய்ப்பரி சி·தென விளம்பி னாரரோ. | 19 |
| 989 |
வேறு அம்மொழி வினவ லோடும் அவுணர்கோன் தன்பால் நின்ற கம்மியர் தம்மை நோக்கிக் கடிதுபோய் அகிலம் நல்கிச் செம்மலர் மிசையே வைகுந் திசைமுகத் தொருவன் றன்னை இம்மெனக் கொணா¢திர் என்ன அனையவா¢ இசைக்க லுற்றார். | 20 |
| 990 |
ஈங்கிது கேட்டி மன்ன இனையமூ தண்டம் நல்குந் தேங்கமழ பதுமத் தண்ணல் தேவர்கோ னாதி யான பாங்கின ரோடு மேவிப் படையொடும் புவியில் வந்த காங்கெயன் றன்கண் உற்றான் உன்பராற் கண்டோர் என்றார். | 21 |
| 991 |
தொழுவர்கள் இனைய மாற்றஞ் சொற்றலுஞ் சூரன் கேளா விழுமிது விழுமி தென்னா வெய்துயிர்ப் பெய்திச் சீறி அழலெழ நகைத்து மற்றை அண்டத்தின் இருந்து நல்குஞ் செழுமலர் அயனைப் பற்றிச் செல்லுமின் வல்லை என்றான். | 22 |
| 992 |
கொற்றவன் இனைய மாற்றங் கூறலும் உழையர் கேளா இற்றிது செய்தும் என்னா இசைவுகொண் டொல்லை ஏகி மற்றையண் டத்திற் சென்று வானவர் முதுவன் றன்னைப் பற்றினர் கொணர்ந்தார் தங்கோன் பணித்திடு பரிசு கூறி. | 23 |
| 993 |
பரிசனர் பலரும் ஈண்டிப் பார்புகழ் சூர னென்னும் அரசன்முற் கொணர்ந்து வேறோ£¢ அண்டத்தின் அயனை உய்ப்ப வரிசையால் அவனை நோக்கி மாணழி வுற்ற மற்றித் திருநகர் அதனைத் தொன்மை போலவே செய்தி யென்றான். | 24 |
| 994 |
சூரன்மற் றிதனைச் செப்பச் சொற்பணி தலைக்கொண் டைய ஓரிறை யொடுங்கு முன்னர் உனதுதொன் னகர மாற்ற ஏருற முன்ன மேபோல் இயற்றுவன் யானே யென்னாப் பேருல குதவுகின்ற பெற்றியை நினைந்து செய்வான். | 25 |
| 995 |
பொன்மதில் மாட வீதி பொலன்மணிச் சிகரம் வேரம் மன்மதன் விழையுஞ் சோலை மண்டபம் வாவி பொய்கை சென்மலி அரங்க மன்றந் தெற்றியே முதல வெல்லாந் தொன்மைபோல் ஆகத் தன்கைத் தொழில்முறை படைத்தான்மன்னோ. | 26 |
| 996 |
இவ்வகை நகர முற்றும் எழில்பெறப் படைத்த பின்றை மைவரை மேனி மன்னன் மாபெருங் கோயில் தன்னைச் செவ்விதின் முதுமை போலச் சிறப்பினால் திருத்தல் செய்தான் ஐவகை இருபான் கொண்ட அல்லியங் கமலத் தண்ணல். | 27 |
| 997 |
கொன்பெரு நகரும் அந்தண் கோயிலும் படைத்த லோடும் மன்பெருந் தகைய சூரன் மற்றவன் செய்கை நோக்கி அன்புசெய் துவகை யாகி அவுணர்கள் யாரும் போற்ற முன்புபோல் அரிமா னேற்று முழுமணித் தவிசின் உற்றான். | 28 |
| 998 |
உற்றன னாகிப் பின்னர் ஓதிமத் திறையை நோக்கி மற்றுநின் னண்டஞ் சென்று வைகுதி நல்கி என்னாச் சொற்றினர் ஏவ அன்னோன் துண்ணென விடைபெற் றேகிப் பெற்றதன் னண்டஞ் சென்று பிறங்குதன் னுலகம் புக்கான். | 29 |
| 999 |
அந்தநல் லமையந் தன்னின் அவுணா¢கோன் ஏவல் போற்றி முந்துசெல் லொற்ற ரானோர் மூரிநீர்க் கடலை வாவிச் செந்தியிற் சென்று கந்தன் சேனையும் பிறவுந் தேர்ந்து வந்தனர் விரைவின் அங்கண் மன்னனை வணங்கிச் சொல்வார். | 1 |
| 1000 |
ஏற்றவெம் பூத வௌ¢ளம் இராயிரம் படையின் வேந்தர் நூற்றுடன் எண்மர் பின்னும் நுவலருஞ் சிறப்பின் மிக்கோர் மேற்றிகழ் இலக்கத் தொன்பான் வீரர்மற்றி னையரோடுந் தோற்றமில் பரமன் மைந்தன் தொடுகடல் உலகின் வந்தான். | 2 |
| 1001 |
சரமீ தவுணர் கோவே தாரக வீரன் தன்னைக் கரையறு மாயை போற்றுங் காமரு பிறங்கல் தன்னை இருபிள வாக வேலால் எறிந்தனன் ஈறு செய்து திரைபொரும் அளக்கர் வேலைச் செந்திமா நகரின் உற்றான். | 3 |
| 1002 |
விலங்கிய கதிர்வேல் அண்ணல் விரைந்திவன் மேவு மாற்றால் உலங்கிளர் மொய்ம்பில் தூதன் ஒருவனை விடுத்தான் அன்னான் இலங்கையை அழித்து வந்தான் யாளிமா முகவன் றன்னை வலங்கையின் வாளாற் செற்று வாரிதி கடந்து போனான். | 4 |
| 1003 |
செங்கதிர் அயில்வேல் மைந்தன் தெண்டிரைப் புணரி வாவி பொங்குவெங் கணங்க ளோடும் போர்ப்படை வீர ரோடும் இங்குவந் தாடல் செய்வான் எண்ணினன் இருந்தான் ஈது சங்கையென் றுன்னல் வாய்மை தகுவன உணர்தி யென்றார். | 5 |
| 1004 |
ஒற்றர்சொல் வினவி மன்னன் ஒருதனி இளவல் தன்னை அற்றமில் கேள்வி சான்ற அமைச்சரை மைந்தர் தம்மைச் சுற்றமொ டமைந்த தானைத் தொல்பெருந் தலைமை யோரை மற்றொரு கணத்தின் முன்னர் மரபொடு கொணரு வித்தான். | 6 |
| 1005 |
வேறு ஆங்கவர் யாவரும் அவுணர் மன்னவன் பூங்கழல் கைதொழூஉப் புடையின் வைகலுந் தீங்கனல் சுடுவதோர் சீற்றம் உள்ளெழ வீங்கிய உயிர்ப்பினன் விளம்பல் மேயினான். | 7 |
| 1006 |
போற்றல ராகிய புலவர் யாரையும் மாற்றருஞ் சிறையில்யான் வைத்த பான்மையைத் தேற்றிய மகபதி சென்று சென்னிமேல் ஆற்றலின் வைத்திடும் அமலற் கோதினான். | 8 |
| 1007 |
கண்ணுத லுடையதோர் கடவுள் வல்லையோர் அண்ணலங் குமரனை அளித்து மைந்தநீ விண்ணவர் சிறையினை வீட்டிச் செல்கெனத் துண்ணென நம்மிசைத் தூண்டி னானரோ. | 9 |
| 1008 |
வாய்த்திடு கயிலைமால் வரையை வைகலுங் காத்திடு நந்திதன் கணத்து வீரரும் மீத்தகு பூதரும் விரவ மாலயன் ஏத்திட அரன்மகன் இம்பர் எய்தினான். | 10 |
| 1009 |
பாரிடை யுற்றுளான் பாணி கொண்டதோர் கூருடை வேலினாற் கொடிய குன்றொடு தாரக இளவலைத் தடிந்து பின்னுற வாரிதி யகன்கரை வந்து வைகினான். | 11 |
| 1010 |
அன்னதோர் அறுமுகன் ஆங்கொர் தூதனை என்னிடை விடுத்தலும் ஏகி மற்றவன் மைந்நிற நெடுங்கடல் வரைப்பிற் பாய்ந்தொராய்ப் பொன்னவிர் இலங்கைமா புரத்தை வீட்டினான். | 12 |
| 1011 |
இலங்கையங் காவலும் இகப்புற் றின்னதோர் பொலங்கெழு திருநகர் நடுவட் புக்குலாய் நலங்கிளர் என்னவைக் களத்தின் நண்ணினான் கலங்கலன் நிறையது மாயைக் கறபினான். | 13 |
| 1012 |
நண்ணினன் எதிருற நவையில் வீரர்போல் விண்ணவர் பாங்கராச் சிலவி ளம்பியென் கண்முனஞ் சிலருயிர் களைந்து வன்மையால் எண்ணலன் பின்னுற எழுந்து போயினான். | 14 |
| 1013 |
போயவன் இந்நகர் பொடித்துச் சிந்தியான் ஏயின வேயின படைஞர் யாரையும் மாயுறு வித்தனன் மற்றும் என்னிளஞ் சேயுயர் கொண்டனன் செருக்கு நீங்கலான். | 15 |
| 1014 |
அழிந்ததித் திருநகர் அளப்பில் தானைகள் கழிந்தன செறிந்தது களேப ரத்தொகை கிழிந்தது பாரகங் கெழீஇய சோரியா றொழிந்ததென் னாணையும் உயர்வுந் தீர்ந்ததால். | 16 |
| 1015 |
ஒற்றென வந்தவவ் வொருவன் தன்னையும் பற்றிவெஞ் சிறையிடைப் படுத்தி னேன்அலேன் செற்றிலன் ஊறதே எனினுஞ் செய்திலேன் எற்றினி வசையுரைக் கீறு கூறுகேன். | 17 |
| 1016 |
இம்பரின் இவையெலாம் இழைத்த தூதுவன் நம்பதி இகந்துபோய் இங்கை நண்ணிய மொய்ம்புடை யாளிமா முகவற் சாடியே அம்புதி கடந்தனன் அவனி யெய்தினான். | 18 |
| 1017 |
கார்பொரு மிடற்றவன் காதன் மாமகன் வாரிதி கடந்திவண் வந்து நம்மொடும் போர்பொர நினைகுவான் போலும் இவ்வெலாஞ் சாரணர் மொழிந்தனர் சரத மாகுமால். | 19 |
| 1018 |
நெற்றியில் அனிகமாய் நின்ற பூதரைச் செற்றிகல் வீரரைச் செகுத்துச் செயினை வெற்றிகொண் டேனையர் தமையும் வீட்டியே மற்றொரு விகலைமுன் வரவல் லேனியான். | 20 |
| 1019 |
சூரனென் றொருபெயர் படைத்த தொல்லையேன் பாரிடர் தம்மொடும் பாலன் தன்னொடும் போரினை இழைத்திடல் பு£¤ந்து வெல்லினும் வீரம தன்றெனா வறிது மேவினேன். | 21 |
| 1020 |
துய்த்திடுந் திருவினில் வலியிற் சூழச்சியில் எத்துணைப் பெரியர்தாம் எனினும் மேலையோர் கைத்தொரு வினைசெயக் கருதிற் றம்முடை மெய்த்துணை யோரைமுன் வினவிச் செய்வரால். | 22 |
| 1021 |
ஆதலின் வினவினன் யானு மாற்றுதல் ஈதென வுரைத்திரால் என்று மன்னவன் ஓதினன் அன்னதை உணர்ந்து கைதொழூஉ மேதியம் பெயரினான் இவைவி ளம்பினான். | 23 |
| 1022 |
மேலுயர் மாயைகள் விளைக்கும் வெற்பினை மாலினை வென்றநின் வலிய தம்பியை ஏலவொர் கணத்தின்முன் எறிந்த வீரனைப் பாலனென் றுரைப்பதும் உணர்பின் பாலதோ. | 24 |
| 1023 |
மேதகு தாரக வீரன் தானையை ஆதிபர் தம்முடன் அட்ட தீரரை ஏதுமோர் வலியிலா எளிய ரென்பதும் பூதரென் றிகழ்வதும் புலமைப் பாலவோ. | 25 |
| 1024 |
மீதெழு திரைக்கடல் விரைவிற் பாய்ந்துநம் மூதெயில் வளநகர் முடித்து நின்னுடைக் காதல னுயிரையுங் கவர்ந்த கள்வனைத் தூதனென் றுரைப்பதும் அறிஞர் சூழ்ச்சியோ. | 26 |
| 1025 |
சற்றையஞ் சிறையுடைக் கலுழன் ஊர்தரு கொற்றவன் திசைமுகன் அமரர் கோமகன் மற்றொரு வடிவமாய் வந்த தேயலால் ஒற்றுவன் நிலைமைவே றுணரற் பாலதோ. | 27 |
| 1026 |
உன்றனி இளவலும் ஒருநின் னோங்லும் பொன்றிய காலையே புராரி மைந்தன்மேற் சென்றிலை யல்லதுன் சேனை தூண்டியும் வென்றிலை தாழ்த்திவண் வறிது மேவினாய். | 28 |
| 1027 |
தீயழல் வறியதே எனினுஞ் சீரியோர் ஏயிது சிறிதென எள்ளற் பாலரோ வாயத னாற்றலை அடக்க லாரெனின் மாயிரும் புவியெலாம் இறையின் மாய்க்குமால். | 29 |
| 1028 |
மாற்றலர் சூழ்ச்சிய தெனினும் மாறதாய் வீற்றொரு நிலைமைய தெனினும் மேவுமுன் ஏற்றெதிர் காப்பரே என்னின் அன்னவர்க் காற்றரும் இடுக்கண்வந் தடைதற் பாலதோ. | 30 |
| 1029 |
துறந்திடா வளந்தனைத் துய்த்துச் செய்வகை மறந்தன மாகியே வன்மை யாளவரை எறிந்தவர் தமையிகழ்ந் திங்ஙன் வாழ்துமேற் சிறந்தவர் யாமலால ஏவர் சீரியோய். | 31 |
| 1030 |
முன்னமக் குமரன்மேல் முனிந்து சேறியேல் உன்னகர்க் கேகுமோ ஒற்று மற்றுநீ அன்னது புரிந்திலை ஆடல் மைந்தனோ டிந்நகர் அழிந்ததென் றிரங்கற் பாலையோ. | 32 |
| 1031 |
மொய்யுடை நின்முகன் முடிந்த தன்மையும் ஐயநின் திருநகர் அழிவ தானதுஞ் செய்யுறு நிலைமைகள் தெரிந்து செய்திடா மையலின் கீழ்மையால் வந்த வாகுமால். | 33 |
| 1032 |
கழிந்திடு பிழையினைக் கருதிச் சாலவுள் அழிந்திடல் இயற்கையன் றறிஞர்க் காதலால் ஒழிந்தன போகவொன் றுரைப்பன் கேண்மியா விழிந்ததென் றுன்னலை இமைப்பிற் செய்திநீ. | 34 |
| 1033 |
ஆயது பிறவிலை அவுணர் தம்மொடு மேயின படையொடும் விரைந்து கண்ணுதற் சேயினை வளைந்தமர் செய்யப் போதியால் நீயினித் தாழ்க்கலை நெருநல் போலவே. | 35 |
| 1034 |
என்றிவை மேதியன் இசைப்பக் கேட்டலும் நன்றிது வாமென நவின்று கையெறிந் தொன்றிய முறுவலும் உதிப்ப நல்லறங் கொன்றிடு துர்க்குணன் இனைய கூறுவான். | 36 |
| 1035 |
வன்றிறல் உவணன்மேல் வந்த மாயன்மேல் நின்றிடும் அமரர்மேல் நேர்ந்து போர்செயச் சென்றிலை இளையரால் திறல்கொண் டேகினாய் இன்றினிப் பாலன்மேல் ஏக லாகுமோ. | 37 |
| 1036 |
இறுதியில் ஆயுளும் இலங்கும் ஆழியும் மறுவிலா வெறுக்கையும் வலியும் வீரமும் பிறவுள திறங்களுந் தவத்திற் பெற்றனை சிறுவனொ டேயமர் செய்தற் கேகொலாம். | 38 |
| 1037 |
மேதகு பசிப்பிணி அலைப்ப வெம்பலிக் காதல்கொண் டலமருங் கணங்கள் தம்மையுந் தூதுவன் தன்னையுந் தொடர்ந்து போர்செயப் போதியோ அமரரைப் புறங்கண் டுற்றுளாய். | 39 |
| 1038 |
இன்றுநின் பெரும்படைக் கிறைவர் யாரையுஞ் சென்றிட விடுக்குதி சிறிது போழ்தினில் குன்றெறி பகைஞனைக் கூளி தம்மொடும் வென்றிவண் மீள்குவர் வினைய மீதென்றான். | 40 |
| 1039 |
கருதிடு துர்க்குணக் கயவன் இன்னன உரைதரு முடிவினில் ஒழிக இங்கெனாக் கருமணி யாழியங் கைய மைத்தரோ தருமவெம் பகையுடை யமைச்சன் சாற்றுவான். | 41 |
| 1040 |
குலம்படு நவமணி குயின்று பொன்புனை அலம்படை கொண்புன் முதிரை ஆக்கத்தாற் புலம்படக் கீறுவ போலும் வீரநீ சிலம்படி மைந்தனோ டாடல் செய்வதே. | 42 |
| 1041 |
மேலுயர் கண்ணுதல் விமலன் அன்றெனின் ஆலவன் அன்றெனின் அயனும் அன்றெனில் காலனும் அன்றெனிற் காவல் வீரநீ பாலனொ டமர்செயிற் பயனுண் டாகுமோ. | 43 |
| 1042 |
மன்னிளங் குதலைவாய் மதலை மீதினும் இன்னினி அமா¢செய இறத்தி யென்னினும் அன்னவன் நினதுபோ ராற்றல் காண்பனேல் வென்னிடும் எதிர்ந்துபோர் விளைக்க வல்லனோ. | 44 |
| 1043 |
நேரலல் தங்களை நேர்ந்து ளாரெனப் பேரிகல் ஆற்றியே பெரிது மாய்வதும் பூரியா¢ கடனலாற் புலமைக் கேற்பதோ சீரியர் கடனவை தெரிந்து செய்வதே. | 45 |
| 1044 |
எரிமுகன் இரணியன் எனுமுன் மைந்தரில் ஒருவனுக் காற்றலர் இலக்கத் தொன்பது பொருதிறல் வயவரும் பூதர் யாவரும் அரனருள் புரிதரும் அறுமு கத்தனும். | 46 |
| 1045 |
கீள்கொடு நகங்கொடு கிள்ளும் ஒன்றினை வாள்கொடு தடியுமோ வன்மை சான்றதோர் ஆள்கொடு முடித்திடும் அவரை வென்றிட நீள்கொடு மரங்கொடு நீயுஞ் சேறியோ. | 47 |
| 1046 |
மாணிமை கூடுறா மகவு தன்னொடு மேணறு சாரதர் இனங்கள் தம்மொடும் பூணுதி செருவெனும் புகற்சி கேட்பரேல் நாணுவர் நமரெலாம் நகுவர் தேவரும். | 48 |
| 1047 |
பொற்றையை முடித்தனன் பொருவில் தம்பியைச் செற்றனன் என்றிளஞ் சிறுவன் தன்னையும் வெற்றிகொள் புதல்வனை வீட்டி னானெனா ஒற்றையும் மதித்தனை தொன்மை உன்னலாய். | 49 |
| 1048 |
ஆறணி செஞ்சடை அண்ணல் தந்திடும் பேறுடை வேலினைப் பிள்ளை உய்த்தலும் மாறுள படையினான் மாற்ற லாமையால் ஈறது வாயினன் இளவல் தாரகன். | 50 |
| 1049 |
குறுமுனி தொல்லைநாட் கூறும் வாய்மையால் இறுதியை யடைந்ததாங் கிருந்த மால்வரை அறிகிலை ஈதெலாம் ஆற்றல் கூடுறாச் சிறுவன செய்கையே சிந்தை கோடியால். | 51 |
| 1050 |
எச்சமொ டழிவுறா இரதஞ் சாலிகை கைச்சிலை பெற்றிலன் கருதி நீயவை அச்சொடு புரிந்தலை அதனில் தூதனால் வச்சிர வாகுவாம் மகனுந் துஞ்சினான். | 52 |
| 1051 |
பலவினி மொழிவதென் படியில் தானவத் தலைவரில் ஒருவனை விளித்துத் தானையோ டிலையயின் முருகன்மேல் ஏவு வாயெனின் அலைவுசெய் தொல்லையின் அடல்பெற் றேகுவான். | 53 |
| 1052 |
அன்னது செய்கென அறத்தைச் சீறுவான் சொன்னதோர் இறுதியின் முறுவல் தோன்றிடக் கன்னிகர் மொய்ம்புடைக் கால சித்தெனுங் கொன்னவில் வேலினான் இனைய கூறுவான். | 54 |
| 1053 |
செந்தியின் இருந்திடுஞ் சிறுவன் சாரதர் தந்தொகை தன்னொடு மீண்டு சாருமேல் எந்தையொர் சிலவரை ஏவல் அல்லது மந்திரம் வேண்டுமோ மற்றி தற்குமே. | 55 |
| 1054 |
வயந்தன தையனை வாச வன்றனைச் சயந்தனைப் பிறர்தமைச் சமரின் வென்றநாள் இயைந்தெமை வினவலை இன்றொர் பாலற்கா வியன்பெரு மந்திரம் வேண்டிற் றாங்கொலோ. | 56 |
| 1055 |
அண்டர்கள் ஒடுங்கினர் அரக்கர் அஞ்சினர் எண்டிசைக் கிழவரும் ஏவ லாற்றுவர் மண்டமர் அவுணரின் வலியர் பூதராங் கண்டனம் இன்றியாங் கலியின் வண்ணமே. | 57 |
| 1056 |
பணிக்குதி தமியனைப் பரமன் மைந்தனைக் கணத்தொகை வீரரைக் கால பாசத்தாற் பிணித்திவண் வருகுவன் என்று பேசலுந் துணுக்கெனச் சண்டன்என் றொருவன் சொல்லுவான். | 58 |
| 1057 |
கழிபசி நோயடக் கவலும் பூதரும் மழலையம் பிள்ளையும் மற்ற வற்குறு தொழில்புரி சிலவருஞ் சூழ்ச்சிப் பாலரோ அழகிது மந்திரம் அவுணர்க் காற்றவே. | 59 |
| 1058 |
கொல்லுவன் பூதரைக் குமரன் றன்னையும் வெல்லுவன் பிறரையும் விளிவு செய்வனான் மல்லலந் தோளுடை மன்னர் மன்னவுன் சொல்லதின் றென்னஇத் துணையுந் தாழ்த்துளேன். | 60 |
| 1059 |
ஏவுதி தமியனை இமைப்பிற் சென்றியான் மூவர்கள் காப்பினும் முரணிற் றாக்கியே தூவுறு சாரதத் தொகுதி தன்னொடு மேவலன் தனைஇவண் வென்று மீள்வனால். | 61 |
| 1060 |
எனவிவை சண்டனாங் கிசைத்த வெல்லையின் அனலியென் றுரைத்திடும் அவுணர் காவலன் சினமொடு முறுவலுஞ் சிறிது தோன்றிட வினையமொ டிம்மொழி விளம்பல் செய்குவான். | 62 |
| 1061 |
தெம்முனை மரபிலோர் சிறுவன் என்னினும் வெம்மையொ டேற்குமேல் வெகுண்டு மேற்செலா தெம்மொடு மந்திரத் திருப்ப ரேயெனின் அம்மவோ சூரருக் கழகி தாற்றலே. | 63 |
| 1062 |
என்றிது மொழிதலும் எரியுங் கண்ணினன் ஒன்றிய முறுவலன் உயிர்க்கு நாசியன் கன்றிய மனத்தினன் கறித்து மெல்லிதழ் தின்றிடும் எயிற்றினன் சிங்கன் கூறுவான். | 64 |
| 1063 |
வெந்தொழில் மறவரை விளித்த தன்மையும் மந்திரம் இருந்தது மனங்கொள் சூழ்ச்சியும் இந்திரன் உதவிசெய் இளையன் வன்மையைச் சிந்திட வேகொலாம் நினைந்த செய்கையே. | 65 |
| 1064 |
இருநில அண்டமேல் இருந்து ளோரெலாம் மருவல ராகியே வருக வந்திடின் ஒருதமி யேன்பொரு துலையச் செய்வனால் தெரியலை போலுநின் னடியன் திண்மையே. | 66 |
| 1065 |
வன்மையை உரைப்பது மரபன் றால்எனைச் சென்மென விடுக்குதி சேனை யோடுபோய் உன்முனி வுற்றிடும் ஒன்ன லாரையட் டின்மைய தாக்கியே வருவன் ஈண்டென்றான். | 67 |
| 1066 |
இன்னவை போல்வன இயல்பி னேன்ஐய துன்னெறி அமைச்சருஞ் சூழ்ச்சித் தொல்படை மன்னரும் இசைத்தலும் வயங்கு செங்கதிர் ஒன்னலன் கையமைத் துரைத்தல் மேயினான். | 68 |
| 1067 |
சென்றிடு முனிவரர் தியங்க மாயைசெய் குன்றுடன் இளவலைக் குமரன் கொன்றிடும் அன்றெனை விடுத்தலைஅழைத்தொன் றோர்ந்திலை இன்றிது வினவுவ தென்னை யெந்தைநீ. | 69 |
| 1068 |
உள்ளுறு கரவினன் ஒருவ னும்பரான் எள்ளரும் ஒற்றுவந் தீண்டு போர்செயின் முள்ளெயி றின்னமும் முற்றுந் தோன்றிலாப் பிள்ளையை விடுக்குமோ பெரியை சாலநீ. | 70 |
| 1069 |
இழித்தகு தூதனால் இடா¢ப்பட டாயெனும் பழித்திறம் பூண்டனை பாலன் ஆவியை ஒழித்தனை நகரமும் ஒருங்கு சீரற அழித்தனை நீயுன தறிவி லாமையால். | 71 |
| 1070 |
பொருளல தொன்றினைப் பொருளெ னக்கொடு வெருவுதல் செய்வது வினைய மோர்கிலா தொருசெயல் விரைந்துசெய் துயங்கி வாழ்தலும் பெரியவர் கடமையோ பேதைத் தன்மையே. | 72 |
| 1071 |
பொற்றையொ டிளவலைப் பொன்ற வீட்டினோன் கொற்றமும் பூதர்தங் குழாத்தி னாற்றலும் ஒற்றுவன் நிலைமையும் உணரிற் சென்றியான் பற்றிமுன் னுய்க்குவன் பிணித்துப் பாசத்தால். | 73 |
| 1072 |
ஆயிரத் தெட்டெனும் அண்டத் துக்கெலாம் நாயக முதல்வநீ நம்பன் நல்கிய சேயமர் குறித்தெழல் சீரி தன்றெனை ஏயினை வெற்றிகொண் டிருத்தி எம்பிரான். | 74 |
| 1073 |
ஆண்டெனை விடுத்தியேல் அமர தாற்றிட மூண்டிடும் அவர்தொகை முருக்கித் தேவராய் ஈண்டுறு வோரையும் இமைப்பில் வென்றுபின் மீண்டிடு வேனென விளம்பி னானரோ. | 75 |
| 1074 |
இரவியம் பகையவன் இனைய சிற்சில உரைதரும் இறுதியின் உலைவு றாததோர் முரணுறு தாதைதன் முகத்தை நோக்கியே குரைகழல் இரணியன் கூறல் மேயினான். | 76 |
| 1075 |
வேறு வள்ளல் தன்மைசேர் வயப்பெருஞ் சூரனோர் மழலைப் பிள்ளைப் போர்வலிக் கிரங்கினன் எனும்மொழி பிறக்கின் உள்ளத் தேநினை நினைக்கினும் வெருவும்ஒன் னலரும் எள்ளற் கேதுவாம் விடுத்தியான் மந்திரம் இனியே. | 77 |
| 1076 |
மைதி கழ்ந்திடு மிடற்றவன் மதலைமா நிலத்தின் எய்தி னான்அமர்க் கென்றலும் என்றனை விளித்து வெய்தெ னப்பொர விடுத்திலை வெறுத்தியோ வினையேன் செய்தி டுந்தவ றுண்டுகொல் உனக்கொரு சிறிது. | 78 |
| 1077 |
பானல் போலொளிர் மிடற்றினன் பாலன்மேற் பசிநோய்க் கூனை வேட்டுழல் பூதர்மேல் ஒழிந்துளார் தம்மேன் மான வெஞ்சமர்க் கெம்முனோன் சேறலும் வசையே சேனை யோடியான் ஏகுவன் செருத்தொழில் புரிய. | 79 |
| 1078 |
வெற்றிப் பேரமர் ஆற்றியே மேவலர் தொகையைச் செற்றுத் தேவர்கள் யாரையுந் தடிந்துசெல் குவனால் இற்றைக் கங்குலின் என்றனை ஏவுதி யெனலும் மற்றைத் தம்பியாம் எரிமுகன் இனையன வகுப்பான். | 80 |
| 1079 |
இணையி லாவண்டம் ஆயிரத் தெட்டினுக் கிறைநீ துணைய தாயொரு வீரகே சரியுளன் சுதராய்க் கணித மில்லவா யாமுளங் கரிபரி கடுந்தேர் அணிகொ டானவப் படையுள அலகிலா தனவே. | 81 |
| 1080 |
அழிவில் பாகுள தேருள சிலையுள அ·தான் றொழிவி லாதமா¢ அம்புபெய் தூணியும் உளவால் இழிவில் தெய்வதப் படைகண்முற் றும்முள இறைமைத் தொழில் நடாத்துறு பரிதியும் ஒன்றுண்டு தொல்லோய். | 82 |
| 1081 |
அண்டம் ஆயிரத் தெட்டையுங் கன்னலொன் றதனில் கண்டு மீடரும் இந்திர ஞாலமுங் கவனங் கொண்ட தோர்தனி மடங்கலும் உனக்குள குறிக்கின் விண்டு மாலுறு மாயைகள் பலவுள மேலோய். | 83 |
| 1082 |
இன்ன பான்மைசேர் வெறுக்கைபெற் றீறிலா துறையும் மன்னர் மன்னநிற் போன்றுளார் யாவரே மலையக் கன்னி பாலகன் தூதுவன் சிறுதொழில் கருத்தின் உன்னி யுன்னியே இரங்கவுந் தகுவதோ உனக்கே. | 84 |
| 1083 |
குழந்தை வெண்பிறை மிலைச்சினோன் மதலையைக் குறுத்தாள் இழிந்த பூதரைப் பிறர்தமை வென்றிட எமரில் விழைந்த மானவர் ஒருவரை விடுப்பதே யன்றி அழிந்தி ரங்கியே வினவுமோ இதுகொல்உன் னறிவே. | 85 |
| 1084 |
மூளும் வெஞ்சமர் புரிந்தஎன் னிளவல்பன் முடியும் வாளி னாலடும் ஒற்றனை மற்றுளார் தம்மைக் கேள டுந்தடிந் தல்லது கேடில்சீர் நகா¢க்கு மீள்க லேனெனப் பகர்ந்தனன் வெய்யசூ ளுரையே. | 86 |
| 1085 |
கரந்தை சூடுவான் குமரனைப் பொருதல்கா தலியா இருந்த வீரர்கள் அளப்பில ராயினும் இப்போர் விரைந்து நீயெனக் குதவுதி ஏகுவன் மேனாட் பொருந்து பாதலத் தரக்கர்மேற் சென்றதே போல. | 87 |
| 1086 |
வலிய தோர்சிலை ஈறிலாக் கவசம்வான் படைகள் உலகு தந்தவன் அளித்திட முன்புபெற் றுடையேன் குலம டங்கவாள் அரக்கரைத் தடிந்திசை கொண்டேன் மெலியன் அன்றியான் அறுமுகன் மேலெனை விடுத்தி. | 88 |
| 1087 |
என்னு மாற்றங்கள் எரிமுக முடையவன் இசைபப அன்ன வன்றனை விலக்கியே கரதலம் அமைத்துச் சென்னி ஆயிரம் பெற்றுள சிங்கமா முகத்தோன் மன்னர் மன்னனை நோக்கியே வகுத்துரை செய்வாய். | 89 |
| 1088 |
மந்திர ரத்தருந் தானையந் தலைவரும் மகாருந் தந்த மக்கியல் வன்மையே சாற்றிய தல்லால் இந்தி ரப்பெருந் திருவுறும் உன்றனக் கியன்ற புந்தி சொற்றிலர் இம்மொழி கேளெனப் புகல்வான். | 90 |
| 1089 |
வேறு பெற்றிடு திருவினில் பிறந்த வெஞ்சினங் கற்றவர் உணர்வையுங் கடக்கும் அன்னது முற்றுறு கின்றதன் முன்னம் அன்பினோர் உற்றன கூறியே உணர்த்தல் வேண்டுமால். | 91 |
| 1090 |
மன்னவர் செவியழல் மடுத்த தாமென நன்னெறி தருவதோர் நடுவு நீதியைச் சொன்னவர் அமைச்சர்கள் துணைவர் மேலையோர் ஒன்னலர் விழைந்தவாறு ரைக்கின் றார்களே. | 92 |
| 1091 |
முற்றுற வருவது முதலும் அன்னதால் பெற்றிடு பயன்களும் பிறவுந் தூக்கியே தெற்றென உணர்ந்துபின் பலவுஞ் செய்வரேல் குற்றமொன் றவர்வயிற் குறுக வல்லதோ. | 93 |
| 1092 |
மால்வரு தொடா¢பினால் வனத்துச் செல்லுமீன் கோல்வரும் உணவினைக் குறித்து வவ்வியே பால்வரு புணர்ப்பினிற் படுதல் போலநீ மேல்வரு கின்றதை வினவல் செய்கிலாய். | 94 |
| 1093 |
இந்திர னாதியாம் இறைவர் தங்களை அந்தரத் தமரரை யலைத்த தீயவர் முந்துறு திருவொடு முடிந்த தல்லதை உய்ந்துளர் இவரென உரைக்க வல்லமோ. | 95 |
| 1094 |
தேவர்கள் யாரையுந் திரைகொள் வேலையின் மேவரு மீன்றொகை விரைவிற் றம்மென ஏவினை இனிதுகொல் இனிய செய்கையும் மாவியில் விருப்பிலார் அன்றி யார்செய்வார். | 96 |
| 1095 |
அஆகைழல் வாசவற் கலக்கண் ஆற்றியே இறையினை அழித்தனை இருந்த மாநகர் நிறைதரு வளனெலாம் நீக்கு வித்தனை சிறையிடை உய்த்தனை தேவர் யாரையும். | 97 |
| 1096 |
அத்தகு தேவரால் ஐய நங்களுக் கித்துணை அலக்கண்வந் தெய்திற் றிங்கிது மெய்த்திற மாமென விரைந்துட் கொள்ளலை பித்தரின் மயங்கினை பேதை ஆயினான். | 98 |
| 1097 |
பொன்னகர் அழிந்தநாட் புகுந்த தேவரை இன்னமும் விட்டிலை இரக்கம் நீங்கினாய் அன்னதற் கல்லவோ ஆறு மாமுகன் உன்னுடன் போர்செய வுற்ற தன்மையே. | 99 |
| 1098 |
வேறு பேறு தந்திடு பிஞ்ஞகன் பெருந்திரு வுடனீர் நூறு தன்னுடன் எட்டுகம் இருமென நுவன்றான் கூறு கின்றதோர் காலமுங் குறுகிய ததனைத் தேறு கின்றலை விதிவலி யாவரே தீர்ந்தார். | 100 |
| 1099 |
எத்தி றத்தரும் நுங்களை வெல்கிலர் எமது சத்தி வென்றிடும் என்றனன் கண்ணுதற் றலைவன் அத்தி றத்தினால் அல்லவோ அறுமுகக் குமரன் உய்த்த செய்யவேல் உண்டது தாரகன் உயிரை. | 101 |
| 1100 |
பேதை வானவர் தங்களைச் சிறையிடைப் பிணித்தாய் ஆத லானுனக் கானதென் றுன்பமே அல்லால் ஏது மோர்பயன் இல்லதோர் சிறுதொழில் இயற்றி வேத னைப்படு கின்றது மேலவர் கடனோ. | 102 |
| 1101 |
குரவ ரைச்சிறு பாலரை மாதரைக் குறைதீர் விரத நற்றொழில் பூண்டுளோ£¢ தம்மைமே லவரை அரும றைத்தொழி லாளரை ஒறுத்தனர் அன்றோ நிரய முற்றவுஞ் சென்றுசென் றலமரும் நெறியோர். | 103 |
| 1102 |
அமரர் தம்பெருஞ் சிறையினை நீக்குதி யாயிற் குமர நாயகன் ஈண்டுபோ ராற்றிடக் குறியான் நமது குற்றமுஞ் சிந்தையிற் கொள்ளலன் நாளை இமையொ டுங்குமுன் கயிலையின் மீண்டிடும் எந்தாய். | 104 |
| 1103 |
சிட்ட ராகியே அமர்தரும் இமையவர் சிறையை விட்டி டாதுநீ யிருத்தியேன் மேவலர் புரங்கள் சுட்ட கண்ணுதல் குமரனங் குலமெலாந் தொலைய அட்டு நின்னையும் முடித்திடுஞ் சரதமென் றறைந்தான். | 105 |
| 1104 |
தடுத்து மற்றிவை உரைத்தலும் வெய்யசூர் தடக்கை புடைத்து வெய்துயிர்த் துரப்பியே நகைநிலாப் பொடிப்பக் கடித்து மெல்லிதழ் அதுக்கிமெய் பொறித்திடக் கனன்று முடித்த னித்தலை துளக்கியே இன்னன மொழிவான். | 106 |
| 1105 |
ஏவற் றொண்டுசெய் தின்னமுங் கரந்தஇந் திரற்குந் தேவர்க் குஞ்சிறு பாலற்குஞ் சிவனுறை கயிலைக் காவற் பூதர்க்கும் அஞ்சினை கருத்தழிந் தனையோ மூவர்க் கும்வெலற் கரியதோர் மொய்ம்புகொண் டுடையோய்த. | 107 |
| 1106 |
எல்லை நாள்வரை இழைத்ததும் எம்பெருஞ் சத்தி வெல்லு நுங்களை என்றதுங் கண்ணுதல் விமலன் சொல்ல யான்முன்பு கேட்டிலன் வஞ்சமுஞ் சூழ்வும் வல்லை வல்லைகொல் எம்பிநீ புதிதொன்று வகுத்தாய். | 108 |
| 1107 |
நூற்றின் மேலுமோ ரெட்டுக நுவலருந் திருவின் வீற்றி ருந்தர சியற்றுதிர் என்னினும் மேனாள் ஆற்றி னைச்சடை வைத்தவன் கொடுத்திடும் அழியாப் பேற்றை யாவரே விலக்குவார் அதுபிழை படுமோ. | 109 |
| 1108 |
ஆதி நாயகன் எம்பெருஞ் சத்தியே அல்லால் ஏதி லார்வெலார் என்னினுஞ் சத்தியும் இறையும் பேத மோவரங் கொடுத்தவன் அடுமென்கை பிழையே ஓத லாவதோர் வழக்கமே உண்மைய தன்றால். | 110 |
| 1110 |
பழுது றாதுநம் போலவே வேள்வியைப் பயிலா தழிவி லாவரம் பெற்றிலன் தாரகன் அதனால் ஒழிவ தாயினன் வச்சிர வாகுவும் உணர்வில் குழவி யாதலின் மாய்ந்தனன் ஈதுகொல் குறையே. | 111 |
| 1110 |
அண்ட மாயிரத் தெட்டையுந் தனியர சாட்சி கொண்டு வைகினன் குலத்தொடும் அமரர்தங் குழுவைத் தொண்டு கொண்டனன் யாவா¢வந் தெதிர்க்கினுந் தொலையேன் உண்டு கொல்லிவண் எனக்குநே ராகவே ஒருவர். | 112 |
| 1111 |
தவமு யன்றுழல் அமரரின் அரக்கர்கள் தம்மின் அவுணா¢ தங்களின் ஆயிரத் தெட்டெனும் அண்டம் புவன முற்றவும் ஒருதனி யாழியால் புரந்தே எவரெ னக்குநே ராகவே அழிவிலா திருந்தார். | 113 |
| 1112 |
மால யன்முத லாகிய முதுவர்கள் வரம்பில் கால மாகயான் அமரரைச் சிறைசெயக் கண்டுஞ் சால வென்றனக் கஞ்சியே இருந்தனர் தனியோர் பால னேகொலாம் அழிவிலா என்னுயிர் படுப்பான். | 114 |
| 1113 |
வேறு பாடுறா வச்சிரப் படிவமும் மிடலும் ஈறி லாததோர் ஆயுளும் பெற்றிடும் என்னை ஊறு தான்செயக் கூடுறா தொருவர்க்கு மென்றான் மாறு போர்செய்து பாலனோ எனையட வல்லான். | 115 |
| 1114 |
எண்ணி லாததோர் பாலகன் எனைவெல்வன் என்கை விண்ணி லாதவன் றன்னையோர் கனியென வெ·கிக் கண்ணி லாதவன் காட்டிடக் கையிலா தவன்போய் உண்ணி லாதபேர் ஆசையால் பற்றுமா றொக்கும். | 116 |
| 1115 |
என்று மற்றிவை சூரபன் மாவிசைத் திடலுந் துன்று ப·றலைச் சீயமா முகமுடைத் துணைவன் நன்று நன்றென வினவியே இன்னமும் நானிங் கொன்று கூறுவன் முனியலை கேட்டியென் றுரைப்பான். | 117 |
| 1116 |
வாலி தாமதிச் சடிலமும் பவளமால் வரையே போலும் மேனியும் முக்கணும் நாற்பெரும் புயமும் நீல மாமணி¢ கண்டமுங் கொண்டுநின் றனனால் மூல காரணம் இல்லதோர் பராபர முதல்வன். | 118 |
| 1117 |
தன்னை நேரிலாப் பரம்பொருள் தனியுருக் கொண்ட தென்ன காரணம் என்றியேல் ஐந்தொழில் இயற்றி முன்னை யாருயிர்ப் பாசங்கள் முழுவதும் அகற்றிப் பின்னை வீடுபே றருளுவான் நினைந்தபே ரருளே. | 119 |
| 1118 |
அப்ப ரன்றனை உன்னியே அளவைதீர் காலம் மெய்ப்பெ ருந்தவம் இயற்றினை அதுகண்டு வௌ¤ப்பட் டொப்பி லாவர முதலியே ஆங்கதற் கொழியுஞ் செப்பி வைத்தனன் தேர்ந்திலை போலுமத் திறனே. | 120 |
| 1119 |
பெறல ருந்திரு வுடையநீ அறத்தினைப் பேணி முறைபு ரிந்திடா தாற்றலால் அமரரை முனிந்து சிறையில் வைத்தனை அதுகண்டு நின்வலி சிந்தி இறுதி செய்திட உன்னினன் யாவர்க்ம் ஈசன். | 121 |
| 1120 |
வரம ளித்தயாம் அழிப்பது முறையன்று வரத்தால் பெருமை பெற்றுள சூரனை அடுவது பிறர்க்கும் அரிதெ னப்பரன் உன்னியே தன்னுரு வாகும் ஒரும கற்கொடு முடித்துமென் றுன்னினான் உளத்தில். | 122 |
| 1121 |
செந்நி றத்திரு மேனியுந் திருமுக மாறும் அன்ன தற்கிரு தொகையுடைத் தோள்களு மாக முன்ன வர்க்குமுன் னாகிய பராபர முதல்வன் தன்னு தற்கணால் ஒருதனிக் குமரனைத் தந்தான். | 123 |
| 1122 |
மானு டத்தரில் விலங்கினில் புட்களில் மற்றும் ஊன முற்றுழல் யாக்கையில் பிறந்துளார் ஒப்ப நீநி னைக்கலை பரஞ்சுடர் நெற்றியந் தலத்தே தானு தித்தனன் மறைகளுங் கடந்ததோர் தலைவன். | 124 |
| 1123 |
சீல மில்லவர்க் குணரவொண் ணாதசிற் பரனைப் பால னென்றனை அவனிடத் திற்பல பொருளும் மேலை நாள்வந்து தோன்றிய சிறியதோர் வித்தின் ஆலம் யாவையும் ஒடுங்கியே அவதரித் ததுபோல். | 125 |
| 1124 |
அருவு மாகுவன் உருவமு மாகுவன் அருவும் உருவு மில்லதோர் தன்மையும் ஆகுவன் ஊழின் கருமம் ஆகுவன் நிமித்தமு மாகுவன் கண்டாய் பரம னாடலை யாவரே பகர்ந்திடற் பாலார். | 126 |
| 1125 |
வேதக் காட்சிக்கும் உபநிடத் துச்சியில் விரித்த போதக் காட்சிக்குங் காணலன் புதியரில் புதியன் மூதக் கார்க்குமூ தக்கவன் முடிவிற்கு முடிவாய் ஆதிக் காதியாய் உயிர்க்குயி ராய்நின்ற அமலன். | 127 |
| 1126 |
ஞானந் தானுரு வாகிய நாயகன் இயல்பை யானும் நீயுமாய் இசைத்துமென் றால· தௌ¤தோ மோனந் தீர்கலா முனிவருந் தேற்றிலர் முழுதுந் தானுங் காண்கிலன் இன்னமுந் தன்பெருந் தலைமை. | 128 |
| 1127 |
தத்த மாற்றங்கள் நிறுவிய சமயிகள் பலருங் கத்து புன்சொலை வினவினர் அவன்செயல் காணார் சுத்த வாதுள முதலிய தந்திரத் தொகுதி உய்த்த ணர்ந்திடு நீரரே ஒருசிறி துணர்வார். | 129 |
| 1128 |
கருவி மெய்ப்புலன் காட்டுவான் காண்பவன் காட்சிப் பொருளெ னப்படு நான்மையும் ஐவகைப் பொறியும் இருதி றத்தியல் வினைகளுங் காலமும் இடனும் மரபின் முற்றுறு பயனுமாய் நின்றவன் வள்ளல். | 130 |
| 1129 |
ஞால முள்ளதோர் பரம்பொருள் நாமெனப் புகலும் மாலும் வேதனும் மாயையாம் வரம்பினுட் பட்டார் மூல மாகிய தத்துவ முழுவதும் கடந்து மேலு யர்ந்திடு தனிமுத லவன்அன்றி வேறார். | 131 |
| 1130 |
தூய பார்முத லாகவே குடிலையின் துணையுங் மேய அண்டமும் உயிர்களும் வியன்பொருள் பலவு மாயும் நின்றனன் அல்லனு மாயினன் அவன்றன் மாயை யாவரே கடந்தனர் மறைகளும் மயங்கும். | 132 |
| 1131 |
இன்ன தன்மைசேர் முதல்வனைச் சிறுவனென் றிகழ்ந்து பன்னு கின்றனை அவுணர்தங் கிளையெலாம் படுத்து நின்னை யுந்தடிந் திடுவனோர் இமைப்பினின் இரப்புந் தன்ன ருட்டிறங் காட்டுவான் வந்தனன் சமர்மேல். | 133 |
| 1132 |
அற்றம் இவ்வகை ஆயிரத் தெட்டெனும் அண்டம் பெற்ற னம்மென வியந்தனை தத்துவ பேதம் முற்று ணர்ந்திலை தரணியோ அளப்பில வுளகாண் மற்றை அண்டங்கள் கேட்டியேல் மருளுதி மன்னோ. | 134 |
| 1133 |
குடிலை யீறதா வாரியே முதலதாக் குழுமி யுடைய அண்டங்கள் அலகில என்பரொன் றொன்றின் அடைத லுற்றிடு புவனத்தின் பெருமையார் அறிந்தார் முடிவு றாததோர் பொருளினை முடிவுகூ றவற்றோ. | 135 |
| 1134 |
அன்ன வாகிய அண்டங்கள் அனந்தகோ டியையுந் தன்ன தாணையால் ஓரிமைப் பொழுதினில் தரவும் பின்னர் மாற்றவும் வல்லதோர் ஆதியம் பிரான்காண் உன்னொ டேபொரும் ஆடலாற் செந்திவந் துற்றான். | 136 |
| 1135 |
வச்சி ரத்தனி யாக்கைபெற் றனமென மதித்தாய் இச்சி ரத்தைய விடுமதி இருவினைக் கீடா அச்செ டுத்திடும் உயிர்கண்மாய்ந் திடுமென அறிஞர் நிச்ச யித்தனர் முடிவுறா திருத்திகொல் நீயே. | 137 |
| 1136 |
பெருமை பெற்றிடு வானத்தின் நிலத்திடைப் பிறந்தோர் இருமை பெற்றிடு காயமும் இறந்திடுந் திண்ணம் பருமி தத்துநின் வச்சிர யாக்கையும் பாரின் உரிமை பெற்றுள தாதலான் அழிவின்றி யுறுமோ. | 138 |
| 1137 |
அழிவில் மெய்வரம் பெற்றனம் என்றனை அதற்கு மொழித ரும்பொருள் கேண்மதி முச்சகந் தன்னுட் கெழிய மன்னுயிர் போற்சில வைகலிற் கெடாது கழிபெ ரும்பகல் இருந்திடும் பான்மையே கண்டாய். | 139 |
| 1138 |
அச்சு தன்அயன் அமரரா கியபெய ரவர்க்கு நிச்ச யம்படு முகமனே யானபோல் நினது வச்சி ரத்தனி யாக்கையும் அழிவிலா வரமும் முச்ச கந்தொழப் பல்லுகம் இருத்தலாய் முடியும். | 140 |
| 1139 |
வான்செய் தேவரை நீயலைக் கின்றதை மதியா ஊன்செய் கின்றபல் லுயிருக்கும் உயிரதாம் ஒருவன் தான்செய் கின்றதொல் வரத்தினைத் தான்தவிர்த் திடுமேல் ஏன்செய் தாயென வினவியே நிறுவுவார் எவரே. | 141 |
| 1140 |
கெடுத லில்லதோர் வளனொடு நீயுநின் கிளையும் படுத லின்றியே வாழ்தியென் றின்னன பகர்ந்தேன் இடுதல் கொண்டிடு சிறையிடைத் தேவரை யின்னே விடுதல் செய்குதி யென்றனன் அறிஞரின் மிக்கான். | 142 |
| 1141 |
இன்ன பான்மையான் மடங்கலம் பெருமுகத் திளவல் சொன்ன வாசகம் வினவியே மணிமுடி துளக்கிக் கன்ன மூடுசெங் கனல்செறித் தாலெனக் கனன்று முன்னை யாகியோன் பின்னருஞ் சிற்சில மொழிவான். | 143 |
| 1142 |
காற்றிற் றள்ளுண்டு நெருப்பினிற் சூடுண்டு கங்கை ஆற்றில் தாக்குண்டு சரவணம் புக்கலை யுண்டு வேற்றுப் பேர்முலை உண்டழு தேவிளை யாடும் நேற்றைப் பாலனை யோபரம் பொருளென நினைந்தாய். | 144 |
| 1143 |
பிரம மாகிய ஒருபொருள் உயிரெனப் பேர்பெற் றுருவ மெண்ணில கொண்டுதன் மாயையால் உலப்பில் கரும பேதங்கள் ஆற்றிடும் பல்புனற் கடத்துள் இரவி தன்னுருத் தனித்தனி காட்டிய இயல்பின். | 145 |
| 1144 |
கடந்த கர்ந்துழி அவற்றிடை வௌ¤கக னத்தோ டடைந்த வாறுபோல் யாக்கையின் பேதகம் அனைத்தும் முடிந்த காலையில் தொன்மைபோல் அபேதமாம் மொழிக்குந் தொடர்ந்த சிந்தைக்கும் நாடொணா தமர்பெருஞ் சோதி. | 146 |
| 1145 |
பிரம மேயிவர் அல்லவர் இவரெனப் பேதித் திருமை யாகவே கொள்ளலை யாக்கையே வேறு பரம மாகிய உயிரெலாம் ஒன்றுபல் பணியும் பொருள தாகியே ஒருமையாய் முடிந்தவா போல. | 147 |
| 1146 |
விறலும் வன்மையும் இல்லவர் தாழ்வர்மே தக்க நெறியர் ஓங்குவர் ஈதுல கத்திடை நிகழ்ச்சி இறுதி யில்லதோ£¢ பெரியன்யான் அறுமுகன் என்போன் சிறியன் ஆதலின் அவனையான் வெல்குவன் திண்ணம். | 148 |
| 1147 |
தொகைமை சான்றநங் குரவர்பல் லோருயிர் தொலைத்த பகைஞ ராதலின் அமரரைச் சிறையிடைப் படுத்தேன் மிகைசெய் தார்களை நாடியே வேந்தொறுத் திடுதல் தகைமை யேயென மனுமுறை நூல்களுஞ் சாற்றும். | 149 |
| 1148 |
மாக ராயுளோர் காப்பினை விடுகிலன் மற்றைப் பாக சாதனன் தன்னையும் அருஞ்சிறைப் படுப்பன் ஏக நாயகன் எய்தினும் எதிர்ந்துபோர் புரிவன் ஆகை யால்இனி இச்சிறு மொழிகளை அயர்த்தி. | 150 |
| 1149 |
உரைப்ப தென்னினி ஒருவயிற் றென்னுடன் உதித்துப் பெருக்க முற்றனை நங்குலப் பகைஞரைப் பெரிது நெருக்கல் இன்றியே அவர்கள்பாற் பட்டனை நீயே இருக்க மற்றொரு தெவ்வரும் வேண்டுமோ எனக்கே. | 151 |
| 1150 |
பத்துக் கொண்டநூ றுடையதோர் சென்னியும் பலவாங் கொத்துக் கொண்டமர் தோள்களுங் கரங்களின் குழுவும் எத்துக் காற்றினை வன்மையும் வீரமும் இழந்தாய் பித்துக் கொண்டவர் தம்மினும் பேதைமை விடித்தாய். | 152 |
| 1151 |
வேறு தானவர் வழிமுறை தன்னை விட்டனை வானவர் போன்றனை வன்மை சிந்தினை மேனிகழ் திட்பமும் விறலு மாண்டனை மோனமொ டருந்தவ முயலப் போதிநீ. | 153 |
| 1152 |
மறந்தனை இழந்தனை மான நீங்கினை சிறந்திடும் அவுணர்தஞ் சீர்த்தி மாற்றிடப் பிறந்தனை ஈண்டொரு பயனும் பெற்றிலை இறந்தனை பொலுநீ இருந்து ளாய்கொலோ. | 154 |
| 1153 |
மந்திரி யாதியான் மற்றி தற்குநீ சிந்தையில் வெருக்கொளின் திசைமு கத்தர்போல் ஐந்தியல் அங்கமொன் றங்கை பற்றுதி வெந்திற லேயெனப் படையும் வீசியே. | 155 |
| 1154 |
கிளைத்திடு கள்ளியின் கிளைக ளாமென வளர்த்தனை பலதலை வரம்பில் கைத்தலம் நௌ¤த்தனை சுமந்தனை நெடிது காலமா இளைத்தனை வலியிலாய் யாது செய்திநீ. | 156 |
| 1155 |
பண்டுணர் வில்லதோர் பருவம் ஆதலின் சண்டனை வருணனைத் தளையின் இட்டனை அண்டரை யலைத்தனை அறிவு கூடலின் பெண்டிரின் நடுங்கினை பேடி போலுநீ. | 157 |
| 1156 |
பன்னெடுந் தலையுடைப் பால னாகுமுன் வன்மையும் ஆடலும் வந்து பா£¢த்திட இன்னமும் வந்திலள் வருந்தி ஈன்றதாய் அன்னைதன் குறைகொலோ அருவ மானதே. | 158 |
| 1157 |
பகையென ஒன்றுறிற் பதைபதைத் தெழீஇச் சிகையுடை வாலுளைச் சீயஞ் சீறியே தகுவிறல் கொள்ளுமால் அவற்றின் தன்மையாய் மிகுதலை பெற்றதும் வீண்கொல் எம்பிநீ. | 159 |
| 1158 |
பூதரைத் தலைவரைப் புராரி மைந்தனை ஏதிலர் யாரையும் யான்வென் றேகுவன் நீதளர் வெய்திடல் நினது மாநகர் போதுதி என்றனன் புலனில் புந்தியான். | 160 |
| 1159 |
என்றிவை அவுணர்கோன் இசைத்த காலையின் நன்றிவன் உணர்வென நகைத்துக் கொண்டொறுந் துன்றிய பேரழல் சொரிய வெஞ்சினத் தொன்றிய தன்னுளத் தினைய உன்னுவான். | 161 |
| 1160 |
உறுதியை உரைத்தனன் உணர்வி லாதவன் வறிதெனை இகழ்ந்தனன் வருவ தோர்கிலன் இறும்வகை நாடினன் யாதொர் புந்தியை அறிவிலர்க் குரைப்பவர் அவரிற் பேதையோர். | 162 |
| 1161 |
உய்த்தனர் தேன்மழை உதவிப் போற்றினுங் கைத்திடல் தவிருமோ காஞ்சி ரங்கனி அத்தக வல்லவோ அறிவி லாதவன் சித்தம துணர்வகை தெருட்டு கின்றதே. | 163 |
| 1162 |
தொலைக்கருந் திருவுடைச் சூரன் புந்தியைக் கலக்கினும் உய்வகை கருது கின்றிலன் அலக்கணுற் றிருந்துநாம் இரங்கி ஆவதென் விலக்கரும் விதியையாம் வெல்ல வல்லமோ. | 164 |
| 1163 |
ஆவது விதியெனின் அனைத்து மாயிடும் போவது விதியெனின் எவையும் போகுமால் தேவருக் காயினுந் தீர்க்கத் தக்கதோ ஏவரும் அறியொணா ஈசற் கல்லதே. | 165 |
| 1164 |
நீண்டசெஞ் சடைமுடி நிமலன் ஈந்தநாள் மாண்டது மாய்ந்திடு மெல்லை வந்ததால் ஈண்டுளார் யாவரும் இறையுந் துஞ்சுமால் பூண்டிடும் அமரர்கோன் தவமும் பொய்க்குமோ. | 166 |
| 1165 |
இறப்பது சரதமேல் இறைவன் என்னுரை வெறுத்தனன் இகழுமேல் வேண்டி இன்னும்யான் மறுத்தெதிர் மொழியலன் மன்ன என்பிழை பொறுத்தியென் றின்னுரை புகல்வ தல்லதே. | 167 |
| 1166 |
மன்னவர் மன்னவன் வள்ளல் வேலினால் இன்னினி இறந்திடும் இதுவும் நோக்கியே பின்னுமிங் கிருந்திடல் பிழைய தாகுமால் முன்னுற முடிவதே முறைய தாமெனா. | 168 |
| 1167 |
சிந்தனை செய்திடு சிங்க மாமுகன் தந்தையை நிகர்வரு தம்முன் தாள்தொழா வந்தனை செய்தனன் மன்ன சீறிடேல் புந்தியி லேன்பிழை பொறுத்தல் வேண்டுமால். | 169 |
| 1168 |
சிறியவா¢ ஒருபிழை செய்யின் மேலவர் பொறையொடு பின்னரும் போற்றல் அல்லதை இறையதும் வெகுள்வரோ யானுஞ் செய்பிழை அறிவன்நீ அன்றியே ஆர தாற்றுவார். | 170 |
| 1169 |
பொறுத்தனை கோடியென் புன்மை யுள்ளமேற் செறுத்தெனை இகழந்திடல் செருவிற் சென்றியான் மறுத்தெதிர் மலைந்திடு மாற்ற லா£¢தமை ஒறுத்திடு கின்றனன் அதனை ஓர்திநீ. | 171 |
| 1170 |
செருவினுக் கேகுவன் செறுநர் தம்மிசைத் தருதியால் விடையெனத் தம்பி கேட்டலும் பெரிதுள மகிழ்ந்தனன் பிறங்கு காதலால் வருதியென் றனையனை மார்பிற் புல்லினான். | 172 |
| 1171 |
பையர வளித்திடும் பாத லத்தினில் வையக வரைப்பினில் திசையின் வான்களிற் செய்யஅண் டங்களிற் செய்யும் வென்றியுள் ஐயநிற் கேதுகொல் அரிய தானதே. | 173 |
| 1172 |
நீக்கமில் கேள்வியாய் நீமுன் சொற்றன தூக்குறின் என்மனத் துணிவுந் திட்பமும் றுக்கமு முணரவே ஒன்ன லாரெனும் மாக்களை அடுவதோ£ மடங்கல் அல்லையோ. | 174 |
| 1173 |
சென்றனர் மாற்றலர் என்கை தேர்தியேல் கொன்றபின் அல்லது கும்பிட் டோடிட வென்றபின் அல்லது வெகுளி தீ£¢தியோ உன்றன தாற்றலை உணர்கி லேன்கொலோ. | 175 |
| 1174 |
இற்றைநாள் நின்னகர் ஏகி ஆயிடை உற்றிடு படையெலாம் ஒருங்கு கொண்டுநீ கொற்றமொ டிருக்குதி குமரன் ஈண்டுறின் மற்றுனை விளிக்குவன் வருதி யாலென்றான். | 176 |
| 1175 |
ஒல்லென முருகவேள் உனது மாநகர் செல்லினும் ஏகலை செருவுக் கன்னது சொல்லினை விடுத்தியோர் தூதன் தன்னையான் வல்லையின் அமர்செய வருகின்றேன் என்றான். | 177 |
| 1176 |
என்றலும் அவுணருக் கிறைவன் ஈங்கிது நன்றென விடையது நல்கத் தாழ்ந்துபோய்த் தன்றிரு மாநகர் சா£¢ந்து வைகினான் வன்றிறல் உடையதோர் மடங்கற் பேரினான். | 178 |
| 1177 |
ஆனதோர் பொழுதினில் அரசன் ஆண்டுறை தானையந் தலைவரைத் தனயர் தங்களை ஏனையர் யாரையும் ஏகச் செய்துதன் மாநகர் இந்திர வளத்தின் வைகினான். | 179 |
| 1178 |
அந்தமில் வளனுடை அவுணர் காவலன் மந்திரம் இருந்தது வகுத்துக் கூறினாம் இந்திரன் முதலினோர் யாரும் ஏத்திடச் செந்தியின் அமர்ந்தவன் செய்கை செப்புவாம். | 180 |