| 8. அக்கினிமுகாசுரன் வதைப் படலம் | 1304 -1545 |
| 9. மூவாயிரர் வதைப் படலம் | 1546 - 1633 |
| 10. தருமகோபன் வதைப் படலம் | 1634 - 1713 |
| 11. பானுகோபன் வதைப் படம் | 1714 - 1922 |
| 1304 |
எட்டாசையு ளோர்களை எண்கரியைக் கட்டாவுறு சில்கதி ரைப்பரியை முட்டாவரு தேரினை முன்கொணரா வட்டாடிய தோர்வலி பெற்றுடையான். | 1 |
| 1305 |
கருவாயுறு கின்றதொர் காலைமுதல் திருமாதுடன் முற்றழல் சிந்திடலும் பெருமாயவள் வந்துபி றந்திடுவோன் எரிமாமுகன் என்ற இயற்பெயரான். | 2 |
| 1306 |
பன்னாக மிசைத்துயில் பண்ணவனூர் பொன்னார்சிறை கொண்டதொர் புள்ளினுடன் அந்நான்முக னூர்தியும் ஆடுறுவான் முன்னாட்கொடு வந்ததொர் மொய்ம்புடையான். | 3 |
| 1307 |
முன்னுற்றவன் வானெழு மொய்கதிரோன் தன்னைச்சிறை யிட்டது தான்வினவா மன்னுற்றிடு சோமதனை வைகல்பல இன்னற்பட வசே¤றை இட்டுடையான். | 4 |
| 1308 |
தெய்வப்படை தாங்கிய செங்கையினான் ஐவர்க்குள தாகிய ஆற்றலுளான் மைவைத்திடும் வஞ்சனை மாயம்வலான் எவ்வெப்படை தன்னையும் ஈறுசெய்வான். | 5 |
| 1309 |
அந்தார்முடி கொண்டிடும் ஐயன்முனம் வந்தானடி தன்னை வணங்கியிவண் எந்தாய்மெலி வுற்றனை என்னெனலுஞ் சிந்தாகுல மோடிது செப்பிடுவான். | 6 |
| 1310 |
உண்ணாடிய மாயைகொ டொற்றுமையால் விண்ணாடர் பொருட்டிவண் மேவியுளான் கண்ணாரெயில் வேலி கடந்துநமை எண்ணாது புரத்திடை ஏகினால். | 7 |
| 1311 |
ஏகுந்தொழில் வெய்யவன் இந்நகரம் வேகும்படி செந்தழல் வீசிடலும் மாகொண்டல்கள் ஏவினன் மற்றவைமா றாகும்புனல் சிந்தி அவித்தனவே. | 8 |
| 1312 |
மடல்கொண்டிடு தாரினன் மற்றதுகண் டுடல்கொண்ட சினத்தொ டொருங்குலகங கடைகொண்டிடு கின்ற கனற்படைதொட் டடல்கொண்ட முகிற்றிறல் அட்டனனே. | 9 |
| 1313 |
அட்டானது கேட்டனம் ஆடகனை விட்டாம்அனி கத்தொடு வெஞ்சமர்செய் தொட்டார்வலி நோக்கி உடைந்தவனும் நெட்டாழி புகுந்து நிமிர்ந்தனனால். | 10 |
| 1314 |
நங்கொற்ற மிகுத்திடு நாற்படையும் தஅங்குற்றிடு கின்றன மாநகரை உங்குற்றிடு தூதன் ஒறுத்தனால் இங்குற்ற நிகழ்சியி தென்றனனே. | 11 |
| 1315 |
செங்கோன்முறை கோடிய தீயவுணன் அங்கோதிய கேட்டலும் ஆரழல்கால் வெங்கோரமு கத்து வியன்புதல்வன் தங்கோமுக மாவிது சாற்றிடுவான். | 12 |
| 1316 |
மன்னர்க்கிறை யாகிய மன்னவநீ உன்னுற்றள மீதில் உருத்திடவே முன்னுற்றிடு தூதுவன் மொய்ம்பினனோ என்னுக்கவன் ஆற்றலை எண்ணுதிநீ. | 13 |
| 1317 |
மிடல்கொண்டிடு தூதனை மிக்கவரைப் புடைகொண்டமர் செய்திடு பூதர்தமை அடல்கொண்டிவண் நின்னை அடைந்திடுவன் விடைதந்தரு ளென்று விளம்பினனே. | 14 |
| 1318 |
நன்றேயிது செப்பினை நண்ணலனை வென்றேவரு கென்று விடுத்திடலும் நின்றேதொழு தவ்விடை நீங்கினனால் குன்றேநிகர் தோள்வலி கொண்டுடையோன். | 15 |
| 1319 |
கார்க்கோலமும் வெய்ய கருங்கடலின் நீர்க்கோலமும் அன்னவன் நீடியதன் சீர்க்கோநக ரத்திடை சென்றனனால் போர்க்கோலம் அமைந்து புறம்படர்வான். | 16 |
| 1320 |
மைக்கொண்டல் படர்ந்திடு மால்வரைபோல் மொய்க்கொண்டணி புட்டில் விரற்பரியாக் கைக்கொண்டனன் விண்ணவர் கைப்படையே. | 17 |
| 1321 |
தன்றறதையி ¨திதரு தாயுதவும் பொன்றாழ்சிலை கைக்கொடு பொள்ளெனவே ஒன்றாகிய தேரிடை யொல்லைபுகாச் சென்றான்விழி யிற்கனல் சிந்திடுவான். | 18 |
| 1322 |
அறமற்றிடு தீயன் அகன்றுநகர்ப் புறமுற்றனன் அங்கது போழ்துதனில் திறமற்றது தூதுவர் செப்புதல்முன் மறமுற்றிடு தானைகள் வந்தனவே. | 19 |
| 1323 |
ஓராயிர வௌ¢ளம் ஒருத்தலினம் தேரானவும் அத்தொகை திண்டிறல்மா ஈராயிர வௌ¢ள மியாவர்களும் ஆராய்வரி தலாவு ணக்கடலே. | 20 |
| 1324 |
வேறு ஆன காலையில் அங்கி முகாசுரன் மான மேற்கொண்டு மாற்றலா¢ யாரையும் யானொர் கன்னல்முன் ஈறுசெய் வேனெனாச் சேனை தன்னொடுஞ் சென்றிடல் மேயினான். | 21 |
| 1325 |
நல்கு மாறின்றி நாள்பல நீங்கியே மல்கு காதலர் வந்து கலந்துழப் பில்கு காமத்துப் பெய்வளைப் பேதையர் அல்கு லென்ன அசைந்தகல் வுற்றதேர். | 22 |
| 1326 |
அருத்தி மெல்லியர் ஆரதங் கொண்டுழல் விருத்தர் கூட்டம் வெறுத்திடு மாறுபோல் எருத்த மீதில் இடிப்பவர் தம்முரைக் கருத்தின் நிற்கில காய்சின வேழமே. | 23 |
| 1327 |
மண்ணிற் பாய்வன மாதிரஞ் சூழ்வன விண்ணிற் றாவுவ வீதியிற் செல்வன எண்ணிற் பல்பொருள் இச்சைகொள் வேசியர் கண்ணிற் கொப்பன கந்துக ராயியே. | 24 |
| 1328 |
வஞ்சம் நீடி அருளற்று மாயமே எஞ்ச லின்றி இருள்கெழு வண்ணமாய் விஞ்சு தம்மல்குல் விற்றுணும் மங்கையர் நெஞ்ச மொத்தனர் நீள்படை வீரரே. | 25 |
| 1329 |
தார்த்த டம்புயத் தானவர் பல்லியம் ஆர்த்த ஓதை அகிலமும் புக்கதால் தூர்த்த மங்கையர் சோர்வினிற் செய்பழி வார்த்தை எங்கணும் வல்லையிற் சேறல்போல். | 26 |
| 1330 |
சோதி மெய்யெழில் தூயன மாற்றியே மீது செல்லரும் வெவ்வியருள் உய்த்தலால் ஏதின் மாதரை எய்திடும் புன்மையோர் காதல் போன்ற கடிதெழும் பூழியே. | 27 |
| 1331 |
பீட்டின் மிக்க பெரும்பணை தாங்கிய மோட்டின் ஒட்டக முந்திய கந்தரம் நீட்டி வாங்குவ நேர்ந்தவர் முன்தலை காட்டி வாங்குங் கணிகையர் போலவே. | 28 |
| 1332 |
சீறு மால்கரி தேர்மிசைப் பூண்டுவிண் ஆற ளாவிநின் றாடுவ கேதனம் ஊறு காதல் ஒருவன்கண் வைகினாள் வேறு ளாரையும் வெ·கிவி ளித்தல்போல். | 29 |
| 1333 |
வீழு மும்மத வேழங்கள் மத்தகம் சூழி காலின் அசைதொறும் தோன்றுவ மாழை நோக்கியர் மைந்தர்க்கு மாலுறக் காழ கத்தனம் காட்டி மறைத்தல்போல். | 30 |
| 1334 | தோம ரஞ்சிலை சூலம் மழுப்படை நாம வெங்கதை நாஞ்சில் முசலம்வேல் நேமி தானவர் நீழ்கரம் வெலவன காமர் மங்கையர் கட்டொழில் தாங்கியே. | 31 |
| 1335 |
வேறு எற்றின பறையின் வீழ்ந்த எழிலிகள் எழுந்த பூழி சுற்றின வான மீப்போய்த் தூர்த்தன கங்கை நீத்தம் வற்றின படையும் பூணும் வயங்கின மயங்கி எங்கும் செற்றின பதாகை ஈட்டம் இருண்டன திசைக ளெல்லாம். | 321 |
| 1336 |
சோமகண் டகனே சோமன் சூரியன் பகைஞன் மேகன் காமர்பிங் கலனே ஆதிக் கடிதெழு தானை வீரர் மாமருங் கதனிற் செல்ல மன்னவர் மன்னன் மைந்தன் ஏமரு பூத சேனைக் கெதிருற எய்யித னானால். | 33 |
| 1337 |
எதிர்ந்தனர் பூதர் தாமும் அவுணரும் இடிப்பிற் பேரி அதி£¢ந்தன துடியுஞ் சங்கும் ஆர்த்தன அண்ட மீன்கள் உதிர்ந்தன அனையர் கூடி உடன்றுபோர் புரிய வையம் பிதிர்ந்தன பொதிந்த அண்டப் பித்திகை பிளந்த தன்றே. | 33 |
| 1338 |
தொட்டனர் வேலும் வாளுந் தூண்டினர் பகழி மாரி விட்டனர் பிண்டி பாலம் வியன்மழுத் தண்ட மோச்சிக் கிட்டினர் சூலம் வீசிக் கிளர்ந்தனர் அவுணர் பூதர் பட்டனர் அளப்பி லோர்கள் பரந்தன குருதி நீத்தம். | 35 |
| 1339 |
முத்தலைக் கழுவைத் தண்டை முசலத்தை நேமி தன்னைக் கைத்தலத் திருந்த கூர்வாய்க் கணிச்சியைப் பிறங்கல் தன்னை எத்திறத் தவரும் பூதர் எறிந்தனர் எறிந்த காலை அத்தலை அவுணர் வீரர் அளப்பிலர் பட்டா ரம்மா. | 36 |
| 1340 |
தறிந்தன புரவித் தாளுந் தலைகளுந் தடந்தேர் அச்சும் முறிந்தன துவசம் அற்ற மும்மதக் கோட்டு மாக்கண் மறிந்தன உடலம் வேறா மடிந்தனர் வயவர் எங்கும் செறிந்தன கழுகு காகம் திரண்டன கூளி திண்பேய். | 37 |
| 1341 |
இருபெபம் படையும் இவ்வா றேற்றிகல் புரியும் வேலை வெருவரு வேற்கண் மாதர் வியர்ப்பின்வந் துதித்த வீரர் பொருவருஞ் சிலைகள் வாங்கிப் புங்கவம் பொழிந்து சூழ ஒருவரும் அவுணர் நில்லா தோடினர் உடைந்து போனார். | 38 |
| 1342 |
உடைதலும் அவுணன் மைந்தன் ஒய்யென விடுப்ப மேகன் கடுமுரட் சோமன் சோம கண்டகன் முதலா வுள்ள படையுறு தலைவர் பல்லோர் பகழியின் மாரி தூவி அடுசிலை வீரர் மேற்சென் றமரினை யிழைத்தா ரன்றே. | 39 |
| 1343 |
இழைத்திட அதனை நோக்கி இலங்கெழில் தாளில் வீரக் கழற்புனை கின்ற வீர புரந்தரன் கடிய சீற்றத் தழற்பெருங் கடவுள் போல்வான் அசனியே ரஞ்ச ஆர்க்கும் முழக்கினன் ஒருதன் சேனை முன்னுறக் கடிது வந்தான். | 40 |
| 1344 |
வந்தனன் அங்கைச் சாபம் வாங்கினன் வாளி மாரி சிந்தினன் தலைவர் தேரைச் சிதைத்தனன் சென்னி தள்ளி இந்துகண் டகனை வானில் ஏற்றினன் ஏனை வீரர் உந்திய சேமத் தேர்மேல் உற்றிகல் புரிந்து சூழ்ந்தார். | 41 |
| 1345 |
சுற்றினர் வீரன் மேனி சோரிநீ ரொழுகும் ஆற்றல் முற்றுறு பகழ தூவ முழங்கழ லென்னச் சீறி மற்றவர் சிலையுந் தேரும் மண்மிசை வீட்டி வல்லே நெற்றியின் உரத்தின் தோளின் நெடுங்கணை பலவும் உய்த்தான். | 42 |
| 1346 |
உய்த்தலும் அவுணர் வேந்தற் குற்றுழி யுதவ நின்ற மெய்த்திற லாற்ற லாளன் மேகனென் பவனோர் தண்டங் கைத்தல மிசையி லேந்திக் கணப்படை வீரன் தேர்மேல் மத்திகை முட்கோல் கொண்ட வலவனை மோதி ஆர்த்தான். | 43 |
| 1347 |
மோதலுந் தனது பாகன் முடிந்திடு தன்மை காணூஉ மேதகு தலைவன் வீர புரந்தரன் வேலொன் றேந்தி ஈதினின் முடிதி என்றே ஏவினன் ஏவ லோடும் பூதல மிசையே வீழப் பொன்றினன் புயலின் பேரோன். | 44 |
| 1348 |
புயலுறு நாமத் தண்ணல் பொன்றலும் அதனை நாடி அயலுறு தானை வீரர் அஞ்சினர் அகன்று போக இயலது தன்னை நோக்கி எரிமுகன் எரியிற் சீறிப் பயிலுறு சிலையொன் றேந்திப் படையொடுங் கடிது வந்தான். | 45 |
| 1349 |
வேறு வளைத்தான்தனிப் பெருவில்லினை மருவார்மனம் வளைய விளைத்தான்அவட் சிறுநாணொலி மிகவார்த்தனன் விண்மேல் முளைத்தார்தரு பிறைபோல்வதொர் முனைவாளிகள் தெரியாக் கிளைத்தார்தரு பூதப்படை கேடுற்றிடப் பொழிந்தான். | 46 |
| 1350 |
தலையற்றனர் கரமற்றனர் தாளற்றனர் தோளா மலையற்றனர் மார்பற்றனர் வாயற்றனர் செய்யுங் கொலையற்றனர் செவியற்றனர் கூறுற்றிடு நாவின் நிலையற்றனர் படையற்றனர் நெடும்பூதர்கள் எவரும். | 47 |
| 1351 |
ஆரிற்றன சகடிற்றன அச்சிற்றன சிடுகின் ஏரிற்றன கொடியிற்றன முடியிற்றன ஈர்க்கும் மூரிப்பரி மாவிற்றன முருகன்படை வீரர் தேரிற்றன படையிற்றன செருவிற்றன அன்றே. | 48 |
| 1352 |
ஓடுற்றன குருதிப்புனல் உலகச்சுற வொலியா ஆடுற்றன கவந்தக்குறை அலகைக்குல மிகவே பாடுற்றன ஞமலித்தொகை பரவுற்றன கொடிமேற் கூடுற்றன பாறுற்றனகுறுகுற்றன கழுகே. | 49 |
| 1353 |
அக்காலையின் அதுகண்டனன் அழல்கான்றிட நகையா மைக்காலனும் வெருவுற்றிடு வலிசேர்திறல் மகவான் கைக்கார்முகந் தனைவாங்குபு கணைமாரிகள் சொரியாப் புக்கான்அவு ணனுமாங்கெதிர் பொழிந்தாச்ர மழையே. | 45 |
| 1354 |
கரவன்விடு நெடுவாளிகள் கந்தன்படை ஞன்மேல் வருகின்ற உறுகின்றன மன்னன்மகன் முன்னம் பொருகின்றநம் வீரன்விடு புகர்வெங்கணை பலவும் இரிகின்றன படுகின்றன விருவோர்பக ழியுமே. | 51 |
| 1355 |
போரிவ்வகை புரிகின்றுழிப் புரைதீர்விறல் மகவான் தேரும்பொரு சிலையுங்கணை செறியாவமுஞ் சிதையா ஈரைம்பது சரமார்புற எய்தேயிகல் அவுணர் ஆரும்படி புகழும்படி ஆர்த்தான்அறம் பேர்த்தான். | 52 |
| 1356 |
மாறாகிய அவுணர்க்கிறை வலியுந்திறல் மகவான் வீறானவை இழந்திட்டதும் விழிதீயுற நோக்கிச் சீறாச்சிலை வளையாக்கணை சிதறாவசை பலவுங் கூறாவெதிர் புகுந்தாரவன் துணையாமெழு குமரர். | 53 |
| 1357 |
இடிகாலுறு முகிலாமென எழுவீரரும் ஏகிக் கடிதேமுனி வொடுசிந்திய கணையாவையும் விலக்கா விடமாகிய எரிமாமுகன் விறலோர்புய வரைமேல் வடிவார்கணை பலசிந்துபு மழையாமென மறைத்தான். | 54 |
| 1358 |
சகத்தானவர் புகழப்படு தலைவன்மகன் சரங்கள் மிகத்தான்விட மெலிவுற்றிடும் எழுவீரரும் வெய்யோன் முகத்தாயிரங் கரத்தாயிரம் உரத்தாயிரம் மொய்ம்பின் அகத்தாயிரங் கணைபாய்ச்சினர் அவன்றேரையும் அறுத்தா£¢. | 55 |
| 1359 |
வேறு அறுத்திடும் எல்லையின் அழலின் மாமுகன் மறித்துமொர் தேரிடை வாவி வல்லைபோய் எறித்தரு கதிருடை யெழுவர் தம்மையுஞ் செறுத்தெரி விழித்திவை செப்பல் மேயினான். | 56 |
| 1360 |
ஒன்றொரு படையினால் உங்கள் ஆவியைத் தென்றிசை மறலியார் தெவிட்ட நல்கியே வென்றிகொள் மொய்ம்புடை விடலை தன்னையுங் கொன்றிடு கின்றனன் என்று கூறினான். | 57 |
| 1361 |
கூறுபோ தத்தினிற் குமரன் தானையோர் வேறுவே றடுகணை வீசி வெய்யவன் ஏறுதேர் தன்னையும் இவுளி தன்னையும் நூறினார் அவனுடல் நூழை யாக்கினார். | 58 |
| 1362 |
ஆயது காலையில் அவுணன் வேறொரு பாயிருந் தேரிடைப் பாய்ந்து கண்ணுதல் தூயவன் படையினை எடுத்துத் துண்ணென நேயமொ டருச்சனை நிரப்பித் தூண்டினான். | 59 |
| 1363 |
அடலெரி முகத்தினான் ஆதி நாயகன் படைதொட அன்னது படியும் வானமும் வடவையின் உருவமாய் வரலும் அச்செயல் விடலைகள் எழுவரும் வெகுண்டு நோக்கினார். | 60 |
| 1364 |
அனற்படை அன்னதால் அதற்கு மாறதாப் புனற்படை விடுக்குவ மென்று புந்திகொண் டினப்படு துணைவர்கள் யாரும் வாருண முனைப்டை தூண்டினர் முடியுஞ் செய்கையார். | 61 |
| 1365 |
தூண்டிய வாருணத் தொல்லை மாப்படை சேண்டொடர்ந் திடுதலும் தேவன் தீப்படை ஆண்டெதி ராகியே அவற்றை நுங்கிற்றால் ஈண்டொரு முனிகடல் ஏழும் உண்டென. | 62 |
| 1366 |
சலபதி படைகளைத் தடிந்து வாய்மடுத் துலகுளோர் வெருவர ஊழி யான்படை வலியுட னேகிஏழ் வயவர் தம்மையும் மெலிவுசெய் துயிர்கொடு மீண்டு போயதே. | 63 |
| 1367 |
மீண்டது போதலும் வீரர் அவ்விடை மாண்டனர் கயிலையின் மருங்கு போயினார் மூண்டிடு பொருங்கனல் முகத்தன் அங்கது காண்டலும் ஆர்த்தனன் களிப்பில் உம்பரான். | 64 |
| 1368 |
ஒருங்குற வீரர்கள் உலந்து வீடலும் மருங்குற நோக்கிய வயவெம் பூதர்கள் கரங்களை மறித்தனர் கலங்கி வாய்புடைத் திரங்கினர் வெருவினர் இந்து போயினார். | 65 |
| 1369 |
நெற்றியில் வீரர்தம் விளிவு நீங்கலா துற்றிடு பூதர்கள் உலைந்து சாய்வந் தெற்றென நோக்கினன் செயிர்த்து விம்மினான் வெற்றியின் கிழவனாம் வீர வாகுவே. | 66 |
| 1370 |
வீரமொய்ம் புடையவன் வெருவ ரெனப் பாரிடக் கணங்களைப் பாணி யாலமைத் தோரிறை முன்னரே ஒருதன் தேரொடும் ஆரழல் முகத்தன்முன் அணுகப் போயினான் . | 67 |
| 1371 |
போய்க்குறு குற்றுழிப் பொருநர்த் தேய்த்தலின் வீக்கிய கனைகழல் வீர வாகுவைத் தாக்கெரி முகமுடைத் தறுகண் வெய்யவன் நோக்கினன் வெகுண்டிவை நுவறல் செய்குவான். | 68 |
| 1372 |
வேறு எதிரா கியபூ தரைஏ னையரை மதியேன் நினையே அடவந் தனன்நீ அதுகா லையின்இங் ஙன்அடைந் த¨னீயல் விதியே உனைஎன் முன்விடுத் ததுவே. | 69 |
| 1373 |
கொன்றாய் பல¨ரி கொடுவெஞ் சமரின் வென்றாய் பலரை மிகைசெய் தனையாய் நின்றாய் வருவாய் நினதா யிருருக் கின்ற குவதோ இறுதிப் பகலே. | 70 |
| 1374 |
முன்னர்ப் பொருதே முரிவுற் றவர்போல் என்னைக் கருதேல் இனிஓ ரிறையில் உன்னைக் தலைகொய் தொருவன் னியையும் மன்னர்க் கிறைசே வடிவ¨தி திடுவேன். | 71 |
| 1375 |
பூண்பால் முலைமா தா¢புணர்ச் சியெனும் ஆண்போர் தனிலே வலியற் றழியும் ஆண்பால் ஒருவன் அவனே அலனோ ஏண்பால் உனையா¢இவண்வென் றிலனேல். | 72 |
| 1376 |
என்னா எதிரா இவையொப் பனசொற் சொன்னான் அதுகேட் டிடுதொல் விறலோன் பொன்னார் தருசெங் கைபுடைத் துநகைத் தொன்னான் முகநோக் கியுரைத் திடுவான். | 73 |
| 1377 |
முளையார் தரும்பொன் னவன்முந் துசமர் விளையா வடிவந் தனைவிட் டகலா வளையார் புனல்புக் கனன்அன் னவனுக் கிளையாய் ஒருநீ எவணுய் குதியோ. | 74 |
| 1378 |
மூண்டார் அமர்செய் திடுமொய்ம் பரெலாம் மாண்டார் கதிரோன் பகைமற் ரொருவன் மீண்டான் அவனும் விளிவுற் றிடுநீ ஈண்டா ருயிர்தோற் றிடவே கினையோ. | 75 |
| 1379 |
வீடிச் செருவில் விளிவா குதியோ பேடித் தொழில்கற் றிடுபிள் ளையென ஓடிக் கடல்புக் குயிருய் குதியோ நாடிக் கடிதொன் றைநவிற் றுதியே. | 76 |
| 1380 |
பார்காத் திடினும் பலதா னவரும் நேர்காத் திடினும் நிலைபெற் றழியாச் சூர்காத் திடினுந் தொலைவில் விறலோர் ஆர்காத் திடினும் அடுவேன் உனையே. | 77 |
| 1381 |
என்றிங் கிவைவீ ரன்இசைத் திடலுங் குன்றன் னசினத் தழல்கொம் மெனவே சென்றுள் ளமலைத் துழிதீ முகவன் வன்றிண் சிலையொன் றைவளைத் தனனே. | 78 |
| 1382 |
வேறு நடுத்தான்அகன் றிடுசூர்மகன் நாணோதையைச் சிலைநின் றெடுத்தான்எடுத் தலும்வெய்யவன் இரவோனுடன் இரிந்தான் உடுத்தான்உதிர்ந் தனசேடனும் உலைந்தான்உல கனைத்துங் கெடுத்தான்இவ னெனவானவார் கிளையோடின அன்றே. | 79 |
| 1383 |
அக்காலையின் முகமாறுடை அமலன்றனக் கன்பன் கைக்கார்முகம் இருகால்வளைத் தொருகாலொலி காட்டத் திக்கானன முடையான்முதல் தேவாசுரர் துளங்கி இக்காலம தோபார்முழு திறுங்காலம தென்றார் | 80 |
| 1384 |
என்னாவிசைத் திடுமெல்லையில் எரிமாமுகன் ஈஅருழ் கொன்னார்கணை விடுத்தார்த்தனன் குறுகுற்றது வருமுன் மின்னாமெனப் பதினாற்கணை விடுத்தேயவை விலக்கிப் பொன்னார்தரு திறல்மொய்ம்பினன் புயலேறெனத் தெழித்தான். | 81 |
| 1385 |
செஞ்ஞாயிறு கதிர்கான்றெனத் தீமாமுகத் தவுணன் ஐஞ்ஞான்கெனுந் தொகைபெற்றிடும் அயில்வெங்கணை தொடுப்ப எஞ்ஞான்றுமுற் றிடுசீர்த்தியன் இருபான்கணை துரந்து மைஞ்ஞான்றிடு முகில்மேற்செலு மருத்தாமெனத் தடுத்தான். | 82 |
| 1386 |
கண்டங்கது கனல்மாமுகன் கணையாயிரந் துரந்து புண்டங்கிய தனிவேலுடைப் புனிதன்றன் திளவல் முண்டம்புக உய்த்தேதிறல் முதுவால்வளை அதனை அண்டங்கிழ படஊதினன் அவுணப்படை புகழ. | 83 |
| 1387 |
ஆராரும் வியக்குந்திறல் அடல்மொய்ம்பினன் அங்கண் ஓராயிரம் வடிவாளிகள் ஒருங்கேதொடுத் துய்த்துச் சூராகிய அவுணன்தரு தொல்லைத்தனி மைந்தன் தேரானதும் பரியானதும் சிலையானதுஞ் சிதைத்தான். | 84 |
| 1388 |
சிதையும்பொழு தயல்வேறொரு தேரின்மிசைப் பாயாக் கதையொன்றினை விடுத்தான்எரி கனல்மாமுகன் அதன்மேல் குதையொன்றினைத் துரந்தேயருட் குமரேசனுக் கிளையோன் சுதையொன்றியக் களத்தேவிழத் துண்டம்பல கண்டான். | 85 |
| 1389 |
மாற்றோர்சிலை யினைவாங்கி வளைத்தேகனல் முகத்தோன் காற்றோன்படை துரக்கின்றுழ இவனும்மது கடவக் கூற்றோன்படை தொடுத்தானவன் குமரன்றனக் கிளையோன் வேற்றோர்படை துரந்திட்டிலன் அதுவேசெல விட்டான். | 86 |
| 1390 |
மாகத்தறு கதிர்வெம்படை மன்னன்தரு மதலை வேகத்தினில் விடவாங்கது விடுத்தேயது விலக்கி நாகத்தமர் கறைநீவிய நவிகூரிய கணைநூ றாகத்திடை படவேதுரந் தடல்மொய்ம்பினன் ஆர்த்தான். | 87 |
| 1391 |
தருமத்தியல் நிறுவுற்றிடு தக்கோன்விடு சரங்கள் மருமத்தினிற் படுகின்றுழி வானோரமு தருந்தும் கருமத்தினில் விரவிக்கடல் கடையக்கவிழ்ந் திட்ட பெருமத்தென நிலைசோர்ந்துதன் பெருந்தேர்மிசை வீழ்ந்தான். | 88 |
| 1392 |
விழுகின்றதொ ரெரிமாமுகன் வியன்மார்பெனும் வரைநின் றிழிகின்றன நதியாமென எருவைப்புனல் உயிரும் ஒழிகின்றது வருகின்றது லாவுற்றது தேற்றம் அழிகின்றது வருமந்தகன் அச்சுற்றனன் அணுக. | 89 |
| 1393 |
விளிந்தானென மயங்குற்றவன் வெஞ்சூ£¢உரும் ஏற்றால் நௌ¤ந்தாடர வசைந்தாலென நெடுந்தேர்மிசைப் பெயராத் தௌ¤ந்தாயிடை யிரங்கிப்பொரு திறல்வன்மைய திலனாய் எளிந்தான்எளிந் திடுகின்றவன் இத்தன்மைசிந் தித்தான். | 90 |
| 1394 |
மொழிபட்டிடு திறல்மாற்றலர் முனைவெஞ்செருத் தனில்யான் அழிபட்டிடின் வருவாயென அந்நாட்சிறு காலைப் பழிபட்டிடும் வெறியாட்டினைப் பயின்றேபலி யூட்டி வழிபட்டதன் நகர்க்காளியை மனத்தின்மிசை நினைத்தான். | 91 |
| 1395 |
வேறு விஞ்சுந் தொல்விறல் மேவு சூர்தரு மைஞ்சன் தன்னை மனத்தில் உன்னலும் நஞ்சுந துண்ணென நண்ணு காளிதன் நெஞ்சந் தன்னில் நினைத்தல் மேயினாள். | 92 |
| 1396 |
சூலங் கொண்ட லமர்ந்து தோன்றுவாள் சூலங் கொண்ட லமர்ந்த தோளினாள் கோலம் பெற்ற குலிங்க வேணியாள் கோலம் பெற்ற குறுங்கொ லைக்கணாள். | 93 |
| 1397 |
போதங் கொன்று பொறாமை மிக்குளாள் போதங் கொன்று பொலஞ்செய் தாளினாள் ஏதந் தீர்ந்திடும் எண்ண லார்சிரம் ஏதந் தீர்ந்திடும் ஏம வாளினாள். | 94 |
| 1398 |
சங்கா ரத்தணி தாங்கு கொங்கையாள் சங்கா ரத்தணி தந்த செங்கையாள் உங்கா ரத்தின் உரத்த ஆடையாள் உங்கா ரத்தின் உரப்பும் ஓதையாள். | 95 |
| 1399 |
ஞாலத் தேவரும் நாகர் வேந்தரும் ஞாலத் தேவரும் ஏத்த நண்ணுவாள் காலத் தீயர்க ளிற்றின் மேலையோர் காலத் தீயர் கலங்கு காட்சியாள். | 96 |
| 1400 |
அஞ்சத் தானடி யான வானவர் அஞ்சத் தானடி பேர்த்து லாவுவாள் நஞ்சத் தானவர் நைய வெம்மைசெய் நஞ்சத் தானவர் சுற்றம் நல்குவாள். | 97 |
| 1401 |
அங்கத் தன்மை யளாய மர்ந்திடும் அங்கத் தன்மை யளாய் காளிமால் சிங்கத் தேறிய செல்வன் மைந்தன்முன் சிங்கத் தேறினள் செல்லல் மேயினாள். | 98 |
| 1402 |
வில்லுச் சூலம் வியன்ம ழுக்கதை எல்லைப் பல்படை யாவை யுங்கொளா மல்லற் காளிகள் மாப்பெ ரும்படை செல்லக் கூறி செறிந்து சூழ்தர. | 99 |
| 1403 |
மூதக் கார்ப்பொடு விண்ணை முட்டுற வேதக் கூளிகள் ஏறு கேதனம் ஊதச் சங்கம் ஒழிந்த பல்லியம் மேதக் கோசை மிகுத்து மேவவே. | 100 |
| 1404 |
வேறு விரைவொடு பறந்தலை மேவி வீழ்ந்தயர் எரிமுக மதலையை எய்தி நோக்கியான் உரமிகும் ஒன்னலர் உயிரை உண்பன்நீ பரிவுறல் என்றனள் அமைத்த பாணியாள். | 101 |
| 1405 |
இவ்வகை அருளியே இளவல் பாற்படும் தெய்வதப் பூதர்தஞ் சேனை மேற்செலாக் கவ்வைகொள் செருத்தொழில் கருதி ஆர்த்தனள் ஐவகைப் பூதமும் அச்சங் கொள்ளவே. | 102 |
| 1406 |
ஆர்த்திடும் எல்லையில் அளக்கர் சூழ்ந்தென ஆர்த்திடும் எல்லையில் அடல்வெம் பூதரும் வேர்த்தனர் அழுங்கினர் மேற்சென் றேற்றனர் வேர்த்தனர் அழுங்கினர் விண்ணு ளோரெலாம். | 103 |
| 1407 |
காளிகள் சூலம்வேல் கணிச்சி கார்முகம் வாளிகள் சிந்தினர் வரைநெ டுந்தரு நீளிகள் எழுக்கதை நேமி இன்னன கூளிகள் வீசினர் குறுகிப் போர்செய்தார். | 104 |
| 1408 |
அத்திறன் நோக்கியே ஆடற் பூதர்கள் எத்திறத் தவரையும் ஈறு செய்கெனாக் கைத்தலத் திருந்ததோர் கழுமுள் வீசினாள் பத்திரை தன்னருள் படைத்த காளியே. | 105 |
| 1409 |
வீசிய முத்தலை வெய்ய வேற்படை காய்சின எரிபுகை கான்று காளிகள் மாசகல் உருப்பல வகுத்துப் பாரிடர் பாசன மருளுறப் படர்தல் உற்றதே. | 106 |
| 1410 |
சண்டிகை விடுபடை தனது வன்மையைக் கண்டனன் இளையவன் கணங்கள் ஆருயிர் உண்டிடும் இ·தென உன்னி யேழிரு புண்டரு சிலீமுகம் பொள்ளென் றேவினான். | 107 |
| 1411 |
தீக்கலுழ் வேலினான் செலுத்தும் ஆசுகம் மேக்குறு முத்தலை வேலை நுண்டுகள் ஆக்கிய தாக்கலும் அனைய தன்மையை நோக்கினள் காளியென் றைக்கும் நோன்மையாள். | 108 |
| 1412 |
துண்ணென யான்விடு சூலந் தன்னையும் அண்ணலம் பகழியால் அறுத்தென் னாற்றலை எண்ணலன் நிற்பனால் இன்னும் அங்கவன் உண்ணிகழ் உயிரினை உண்குவேன் என்றாள். | 109 |
| 1413 |
என்றிடு காளியோ ரிமைப்பின் முந்துற நின்றிடு சேனையங் கடலை நீக்கியே வென்றிடு வயப்புலி மிசைககொண் டார்த்திடாச் சென்றனள் வீரன்முன் செப்பல் மேயினாள். | 110 |
| 1414 |
முன்னுற யான்விடு மூவி லைப்படை தன்னைவெங் கணைகளால் தடுத்து நின்றனை இன்னுமொர் சூலமுண் டெறிவன் வீகுதி அன்னது காத்திடல் அரிது காணென்றாள். | 111 |
| 1415 |
என்றலும் முறுவல்செய் திலங்கு சூலமாங் கொன்றல ஆயிரம் ஒருங்கு வீசினும் நின்றவை முழுவதும் நீறு செய்வனென் வன்றிறல் தெரிந்திலை மாதுநீ யென்றான். | 112 |
| 1416 |
கொற்றமொய்ம் பினன்இவை கூறக் கேட்டுளஞ் செற்றம தாகியே தெழித்துச் சண்டிகை மற்றுமொர் சூலவேல் வல்லை வீசினாள் சுற்றிய பாரிடத் தொகுதி யுட்கவே. | 113 |
| 1417 |
அருந்திறல் அமரர்கள் அதுகொல் ஆலமென் றரிந்தனர் பணியெனா இன்னும் இந்துவும் வருந்தினர் சூலமுன் வந்த தன்மையைத் தெரிந்தனன் வீரமொய்ம் புடைய செம்மலே. | 114 |
| 1418 |
எட்டுடன் இரண்டுநூ றெனுந்தொ கைப்படு நெட்டிரும் பகழிகள் நிகரத் தூண்டியே அட்டனன் துணிபட அரியின் மேலவள் தொட்டிட வருவதோர் சூலந் தன்னையே. | 115 |
| 1419 |
எறித்தரு சூலம திற்று வீழ்தலுஞ் செறுத்தனள் இங்கிவன் சிரத்தை வாளினால் அறுத்துதி ரப்புனல் சுவைத்திட் டாவியைப் பறித்திடு வேனெனப் பகர்ந்திட் டாளரோ. | 116 |
| 1420 |
நாலிரு தோளுடை நங்கை தோன்றல்முன் வாலுளை மடங்கனன் இருத்தல் மாண்பொரீஇப் பாலுறு திரைக்கடற் பரப்பை விட்டகல் ஆலம தாமென ஆர்த்திட் டேகினாள். | 117 |
| 1421 |
ஆர்த்திடு சண்டிகை அங்கை தன்னிலோர் கூர்த்திடும் வாட்படை கொண்டு கொம்மெனத் தீர்த்தனுக் கினியதோர் செம்மல் நிற்புறுந் தார்த்தடந் தேர்மிசைத் தனிவந் தெய்தினாள். | 118 |
| 1422 |
நோக்கினன் மொய்ம்பினான் நோன்மை பூண்டுளான் தாக்கணங் காம்இவள் தன்ன தாவியை நீக்குதல் செய்வது நீர்மைத் தன்றெனாத் தூக்கினன் அவள்வலி தொலைக்க உன்னுவான். | 119 |
| 1423 |
இடித்தென உரப்பினன் எண்கை தன்னையும் ஒடித்தன னாமென ஒருகை யாலுறப் பிடித்தனன் மற்றொரு பெருங்கை யாலுரத் தடித்தனன் காளிவீழ்ந் தவச மாயினாள். | 120 |
| 1424 |
கரங்கொடு சேவகன் கல்லென் றெற்றலும் உரங்கிழி வுற்றனள் உமிழ்ந்த சோரிநீர் தரங்கம தெறிகடல் தன்னைப் போன்றுலாய் இரங்கிய தவள்துயா¢ யாவர் கூறுவார். | 121 |
| 1425 |
எண்கையும் ஒருகையால் ஏந்தல் பற்றியோர் ஒண்கையின் நீலிதன் உரத்தில் எற்றலும் மண்கிழி வுற்றன வரைகள் கீண்டன விண்கிளர் அண்டபித் திகையும் விண்டதே. | 122 |
| 1426 |
திரைபெறு கடலெனக் கான்ற செம்புனல் வரைபெறு தனதுமெய் மறைத்த லால்துயர்க் கரைபெறல் இல்லவள் காளி என்றுமுன் உரைபெறு பெயரையும் ஒழிவுற் றாளரோ. | 123 |
| 1427 |
இவ்வகை அவசமாய் இம்பர் வீழ்ந்தபின ஐவகை உணர்ச்சியும் அனாதி யானவுஞ் செவ்விது தொன்மைபோற் சேரச் சூர்மகள் வெவ்வலி இழந்துகண் விழித்து விம்மினாள். | 124 |
| 1428 |
ஆண்மையின் மேலவன் அகலத் தெற்றிட ஏண்மையும் வீரமும் இழந்து வீழ்ந்தது நீண்மய லானது நினைந்து நெஞ்சிடை நாண்மலி வுற்றனள் நடுங்கும் ஆவியாள். | 125 |
| 1429 |
அந்தமில் அறுமுகத் தமலன் ஏவலால் வந்தவ னொடுபொரின் வாகை எய்துமோ புந்தியி லாதிவட் புக்க னன்எனாச் சிந்தைசெய் தெழுந்தனள் வன்மை தீர்ந்துளாள். | 126 |
| 1430 |
இகழ்ந்தவர் உரத்தினை இகழ்ந்து கூர்நகத் தகழ்ந்துயி ருண்டிடும் அணங்கு தேர்மிசைத் திகழ்ந்தனன் நின்றிடு திறலி னான்றனைப் புகழ்ந்தனள் இனையன புகல்வ தாயினாள். | 127 |
| 1431 |
கன்றிய கற்புடைக் கனலி மாமுகன் இன்றெனை அருச்சனை இயற்றி ஏத்தியே ஒன்றல வுயிர்ப்பலி யுதவி வேண்டினான் நன்றிய தயர்த்திலன் நானிங் கெய்தினேன். | 128 |
| 1432 |
உன்னுடை வன்மையும் உனது வீரமுஞ் சின்னமும் உணர்ந்திலன் செருவின் முந்துறீஇ நின்னுடன் இகலியிந் நிலைமை யாயின இன்னினி ஏகுவன் இருந்த தொல்லிடை. | 129 |
| 1433 |
கறுத்தினி வல்லையில் கனன்மு கத்தனை ஒறுத்துயிர் உண்குதி ஒழிந்து ளாரையும் அறுத்தனை நிற்குதி அலரி தன்னைமுன் செறுத்தவன் தன்னையும் அடுதி செம்மல்நீ. | 130 |
| 1434 |
அடையலர் தம்மைவென் றாறு மாமுகம் உடையவன் கருணைபெற் றுவகை மேவுதி நெடிதுபல் லூழியும் நீடி வாழ்தியால் கடைமுறை இவையெலாங் காண்டி நீயென்றாள். | 131 |
| 1435 |
இத்திறம் யோகினி இசைத்து வெஞ்சமர் வித்தகன் விடைகொடு மீண்டு கோளரிச் சித்திர வெருத்தமேற் சேர்ந்து தொல்படை மொய்த்திடப் போயினள் முந்து வந்துழி. | 132 |
| 1436 |
வேறு சண்டிகை போந்த காலைத் தழல்முகன் அனைய வெல்லாங் கண்டனன் வெகுண்டு நன்றிக் கள்வன தாற்றல் என்னாத் திண்டிறல் ஆற்றல் சான்று சேண்கிடந் துருமுக் கான்று கொண்டல தெழுந்தா லென்னக் கொம்மென எழுந்து சொல்வான். | 133 |
| 1437 |
கொன்றுயிர் பலவும் நுங்கிக் குருதியும் வடியும் மாந்தி ஒன்றுதன் னகடுதூரா துலப்புறாப் பசிநோய் மிக்குச் சென்றிடு காளி யாலோ தெவ்வர்தஞ் செருவை யான்முன் வென்றனன் சூரன் சேய்க்குத் துணைகளும் வேண்டு மோதான். | 134 |
| 1438 |
சூலமுந் தண்டும் வாளுஞ் சுடர்மழுப் படையுஞ் சீற்றக் கோலமுங் கொண்டு பாங்கிற் கூறிகள் சூழ வைகும் நீலிதன் வன்மை காண்பான் நினைந்திவண் விளித்த தன்றி வேலவன் படையை அன்னாள் வெல்லுமென் றுளங்கொண்டேனோ. | 135 |
| 1439 |
வாவியுங் குளனும் பொய்தீர் நதிகளும் மற்று மெல்லாந் தூவுநுண் பனியா லன்றே துளும்புவ அ·தே போலத் தேவரை ஏவல் கொண்ட சிறப்புடைத் தமியேன் இங்ஙன் மேவிய காளி யாலோ எய்துவன் வீரத் தன்மை. | 136 |
| 1440 |
இன்னினிக் கணம தொன்றின் இளவலா ருயிரை வௌவி முன்னுற அகன்ற ஒற்றன் முரண்வலி அதனைச் சிந்தி அன்னவன் ஆவி கூற்றுக் கடிசிலா அளிப்பன் அல்லான் மன்னன்முன் போவ தில்லை வஞ்சினம் இ·தே என்றான். | 137 |
| 1441 |
கனல்முகன் இனைய மாற்றங் கழறியே அவுணத் தொல்பேர் அனிகம்வந் தயலின் ஈண்ட ஆழியந் தேரிற் சென்று வனைதரு சிலையொன் றேந்தி வன்மையால் வாங்கி நூறு முனையிரும் பகழி வீர மொய்ம்பன்மேல் தூண்டி ஆர்த்தான். | 138 |
| 1442 |
கொடுந்தொழி லாளன் செய்கை குரைகழல் வீரன் காணா முடிந்திட வந்தாய் போலும் முயற்சியீ தழகி தென்னா நெடுந்தனிச் சிலைகா லூன்றி ஞெரேலென வளைத்துத் தானும் அடுந்திறற் கணைநூ றோச்சி அறுத்தனன் அவுணன் வாளி. | 139 |
| 1443 |
வேறு அறுத்தபொழு தத்தில்அவு ணர்க்கரசன் அமைந்தன் மறத்தினொடு நூறுசரம் வாலியன் பூட்டிச் சிறப்புடைய செம்மலுறு தேரினை யழித்துக் குறித்தவிறல் கொண்டுசமர் வால்வளை குறித்தான். | 140 |
| 1444 |
தேரழித லும்வெகுளி செய்திளவல் ஈரேழ் கூரிய நெடும்பகழி கொம்மென விடுத்தே ஆரழல் முகத்தவுணன் அங்கையிடை கொண்ட மூரிவரி வெஞ்சிலை முரித்தமா¢ விளைத்தான். | 141 |
| 1445 |
வில்லது முரிந்திடலும் வேறோ£சிலை வாங்கிக கல்லென வெயிற்றணி கறித்திவனை இன்னே கொல்வனெனும் வெய்யமொழி கூறிமண நாறும் அல்லிமல ரோன்படையை அண்ணல்மிசை உய்த்தான். | 142 |
| 1446 |
அத்தகைமை நோக்கினன் அயன்படையை யானும் உய்த்திடின் எனக்குவரும் ஊதியம்என் என்னாச் சித்தமுறு பூசனை செலுத்திவிறல் வீர பத்திர நெடும்படையொர் பாணிகொடு விட்டான். | 143 |
| 1447 |
வாரிதி வளாகம்அரை மாத்திரையின் உண்ணும் வீரனெடு வெம்படை விரைந்துபடர் காலை நாரணன் மகன்படை நடுங்கிநனி தாழா யாருநகை செய்திட இரிந்துளதை யன்றே. | 1442 |
| 1448 |
அன்னமிசை யோன்படை அழிந்திடலும் வீரன் தன்னது நெடும்படை தடுப்பில்வகை யேகி வன்னிமுகன் ஆவிகொடு மாமுடிகள் தள்ளி மின்னுவென வீரனிடை மீண்டுபடா¢ந் தன்றே. | 145 |
| 1449 |
வேறு வெய்யஅக் கனல்முகன் விளிந்து வீழ்ந்தனன் ஒய்யென அச்செயல் உம்பர் நோக்குறா ஐயனை வாழ்த்திநின் றலரின் மாரிதூய் மெய்யணி துகிலெலாம் வீசி யாடினார். | 146 |
| 1450 |
புறந்தரு கலிங்கமும் பூணும் நாணமும் துறந்தனா¢ உவகையால் சொல்லும் ஆடலர் சிறந்துடன் ஆர்த்தனர் தேவர் அற்றைநாட் பிறந்திடு மைந்தர்தம் பெற்றி எய்தினார். | 147 |
| 1451 |
எரிமுகன் அவ்விடை இறப்ப ஆங்கவன் பெரும்படை வீரர்கள் புலம்பி யாமெலாம் ஒருசிறு தூதனுக் குடைது மோவெனாச் செருவினைக் குறித்தனர் உலப்பில் தீமையோர். | 148 |
| 1452 |
முற்படுந் தலைவர்கள் மூவெண் ணாயிரர் பொற்புடை இளையவன் புடையிற் சுற்றிடாக் கப்பணந் திகிரிகோல் கணிச்சி வேல்கதை சொற்படு படையெலாஞ் சொரிந்து போர்செய்தார். | 149 |
| 1453 |
செய்தது நோக்கியே செயிர்த்துச் சேவகன் கைதனில் இருந்ததோ£¢ கார்மு கம்வளைஇ நொய்தினில் ஆயிர நூறு கோடிகோல் எய்தனன் தெழித்தனன் அவுணர் ஏங்கவே. | 150 |
| 1454 |
இத்திறங் கணமதொன் றிடைய றாமலே கைத்தனு உமிழ்ந்திடுங் கணையின் மாமழை உய்த்தனன் திரிந்தனன் உலகம் பேர்த்திடும் மெய்த்திறல் மருத்தினும் விரைவின் மேவியே. | 151 |
| 1455 |
எறிந்திடு படைகளும் எய்த கோல்களும் முறிந்தன துணிந்தன மொய்ம்பு மார்பமுஞ் செறிந்திடு கரங்களும் சிரமும் தாள்களும் தறிந்தன அவுணர்தந் தலைவர் வீடினார். | 152 |
| 1456 |
வேழமும் புரவியும் துணிந்து வீழ்ந்தன வாழியம் தேர்நிரை அனைத்தும் இற்றன சூழுறும் அவுணரும் தோலைந்து போயினார் பாழியம் தோளினான் பகழித் தன்மையால். | 153 |
| 1457 |
பாறொழுக் குற்றன ககனம் பார்மிசை வீறொழுக் குற்றதொல் படைகள் வீந்திடச் சேறொழுக் குற்றன தசைகள் செம்புனல் ஆறொழுக் குற்றதால் அமர்செய் ஆறெலால். | 154 |
| 1458 |
பலவுடை நெடுந்தலைப் பதகர் துஞ்சலும் நிலவுடை எயிற்றிடை நிவந்த தீக்கனல் புலவுடை விழுநிணம் புழுக்கல் செய்ததால் கலிகெழு கொடியொடு கணமுந் துய்க்கவே. | 155 |
| 1459 |
மாமையில் செறிந்தன வடிவின் மால்கரி தாமயிர்ப் புறவடி தடக்கை வன்றலை ஏமயிர்த் தோகையோ டிற்று நீங்குற ஆமையிற் போவன குருதி ஆற்றினே. | 156 |
| 1460 |
கார்கெழும் அவுணருட் கலந்த சோரியின் தாரைகள் நீத்தமாய் எழுந்து தக்கவர் பேருட லுட்கொடு பெயர்ந்த பின்னுற வாரிதி வடவையுண் டுலவு மாண்பென. | 157 |
| 1461 |
கரியினும் பரியினுங் கால்கொண் டோங்கிய குருதியம் புனல்மழை குலாவும் வைகலின் வரைதொறும் வரைதொறும் மாறு மாறெழா அருவிகள் சென்றென அழுங்கிச் செல்லுமால். | 158 |
| 1462 |
மீளிகள் குருதிநீர் வௌ¢ள மாயதில் வாளுறு வேல்களும் வாளும் மற்றவுங் கோளுறு மயிலையிற் கலவக் கண்டுதங் கேளிரென றெதிர்வன கெழும வேலைமீன். | 159 |
| 1463 |
அழல்பொரு செக்கர்வா னகத்தின் மாமதிக் குழுவினர் சேர்ந்துறக் குலவுங் கொள்கைபோல் நிழல்பொதி கவிதைதந் நெடிய தாளற ஒழுகிய குருதியின் ஒருங்கு செல்வவே. | 160 |
| 1464 |
அலைகெழு குருதியா றழுங்குற் றேகலால் தலைகளும் உடல்களும் தசையும் வாரிடக் கொலைபுரி மறவர்தங் குடா¤ற் பின்னியே வலையெறிந் தீர்த்தனர் வயவெம் பூதரே. | 161 |
| 1465 |
ஞாளிகள் திரிவதோர் மருங்கு நாமவெங் கூளிகள் திரிவதோர் மருங்கு கூளியாம் மீளிகள் திரிவதோர் மருங்கு வென்றிடும் காளிகள் திரிவதோர் மருங்கு கண்ணெலாம். | 162 |
| 1466 |
தேரிடை உலந்தவன் சிரத்துந் துஞ்சிய சாரதி தலையினும் புரவி தம்மினுஞ் சோரிகள் இழிவன தொலைந்த வையமும் ஆருயிர் எய்தியாங் கதுபெற் றென்னவே. | 163 |
| 1467 |
சினவலி அவுணர்தந் திகிரி பூண்டிடு துனைவரு கேசரி துஞ்சச் சோரிநீர் கனைகட லிடைசெலக் கண்டு தேரைதம் இனமென எதி£¢தழீஇ யிரங்கு கின்றவே. | 164 |
| 1468 |
விரிந்தஇத் திறமியல் வெங்க ளத்திடை இரிந்திடு தானவர் இறந்து நீங்கினார் கருந்தலை அடுக்கலிற் கழல்கள் தாக்குறத் திரிந்தனர் அயர்ந்தனர் சிலவர் துஞ்சினார். | 165 |
| 1469 |
மழுக்களும் அயில்களும் வாளும் முத்தலைக் கழுக்களுங் கால்படக் கவலுற் றார்சிலர் விழுக்கொடு வள்ளுரம் விராய பூழியில் இழுக்கினர் அழுந்தினர் இறந்துற் றார்சிலர். | 166 |
| 1470 |
பாய்ந்திடு குருதியம் பரவை ஆற்றிடை நீந்தினர் ஒருசிலர் நீத்திக் காலெழா தோய்ந்தனர் ஒருசிலர் ஓடி னார் மாய்ந்தனர் ஒருசிலர் மாய வீரரே. | 167 |
| 1471 |
காண்டொறுங் காண்டொறும் அவுணர் கண்ணிடை ஈண்டிய வௌ¢ளிடை இளவல் மேனியாய் நீண்டதொர் பையுளாய் நிகழ ஏங்கியே மாண்டனர் சிலர்சிலர் வாய்வெ ரீஇயினார். | 168 |
| 1472 |
துப்புறு பூதர்பின் தொடரத் தாடொழா மெய்ப்படை முழுவதும் வீசி ஆயிடைத் தப்பினர் இறுதியில் சாய்ந்து மாய்ந்தவர் கைப்படை வாங்கியே கடிதுற் றார்சிலர். | 169 |
| 1473 |
எண்ணமில் படைக்கலம் யாவும் வீசியே தண்ணுமை வரிதுடி தக்கை பேரியாம் பண்ணமை இயம்பல பற்றி ஆர்த்திடா நண்ணினர் நடுவனை நடுக்குந் தானவர். | 170 |
| 1474 |
பரிக்குவை அரிக்குவை படைத்த மாமுகத் திரக்கமில் அவுணர்கள் இரத்தத் தில்தம நெருக்குறு சிரத்தொகை நீட்டி மெய்யெலாங் கரக்குநர் ஒருசிலர் உயிரின் காதலார். | 171 |
| 1475 |
சூளுறு போரிடைத் தொலைந்து போகியே நீளிகல் உறுகிலா நிருதர் சம்புவாய் ஆளுடை வயவர்ஊன் அருந்த ஆயிடை ஞாளிகள் கவர்தலும் நடுக்குற் றார்சிலர். | 172 |
| 1476 |
தீயினை முருக்குறுந் திறல்வெம் பூதர்கள் தாயினர் தொடர்தலுஞ் சாய்ந்து ளோர்சிலர் நாயின துருக்கொடு நடக்க ஞாளிகள் ஆயின அடர்த்தலும் அஞ்சி னார்சிலர். | 173 |
| 1477 |
விசையொடு சாரதர் விரவ வேற்றுரு இசைகிலர் இறந்தவர் இனத்துள் மேயினார் தசைகவர் ஞமலிகள் தலைச்சென் றீர்க்கவும் அசைவில ராகியே அழுங்கி னார்சிலர். | 174 |
| 1478 |
புண்டரு குருதிநீர் புறத்துச் சிந்திட மண்டமர் தன்னிடை மாண்ட கேள்வரைக் கண்டிலர் சிரந்தெரீஇக் கவன்ற ரற்றிய ஒண்டொடி மாதரின் உலவி னார்சிலர். | 175 |
| 1479 |
சூர்த்திடு நோக்கொடுந் துண்ணென் றெய்தியே ஆர்த்திடு பூதர்வந் தணுக வாய்வெரீஇ வேர்த்துடல் பனிப்பவீழ்ந் துதைத்தும் வெய்யதாள் பேர்த்திடல் இன்றியும் பேதுற் றார்சிலர். | 176 |
| 1480 |
அழிதரு வோர்தமை அவரின் முன்னரே கழிதரும் உயிரினர் கணங்க ளாகிவிண் வழிதரு செலவினில் வந்து பற்றியெம் பழிதரு வீரெனப் பணிக்கின் றார்சிலர். | 177 |
| 1481 |
வல்விரை புறவையை நோக்கி மற்றவட் செல்லுதிர் பூதா¢கள் தெரியக் கண்டிரேல் இல்லையிந் நெறிதனில் இறந்து ளோரெனச் சொல்லுதிர் நீரெனத் தொழுகின் றார்சிலர். | 178 |
| 1482 |
காசினி அதனிடைக் கவிழ்ந்த கேள்வரை ஆசையி னொடுதழீஇ அலமந் தேங்கிய பாசிழை மாதரிற் பரவப் பூதர்கள் நாசியீர்ந் திடுதலும் நாணுற் றார்சிலர். | 179 |
| 1483 |
அடல்கெழு தூதனால் அவுணர் யாவருங் கெடுவது திண்ணம்யாங் கெடுகி லோமெனாக் குடர்கெழு சோரியங் குடிஞைக் கண்ணுறீஇக் கடலுறு வரையினுட் கலந்து ளார்சிலர். | 180 |
| 1484 |
சாரதர் குழுவினைத் தப்பித் தத்தம தாருயிர் உய்ந்தபின் அங்கண் மாண்டவர் சோரிய துரமிசை துதையப் பூசியே வீரர்கள் இவரென மேவு வார்சிலர். | 181 |
| 1485 |
இவ்வகை துஞ்சினர் அன்றி எண்ணிலா வெவ்வலி அவுணர்கள் வெருவி ஓடலும் மைவரு நெறிமுயல் மகேந்தி ரப்புரங் கௌவையின் அரற்றின கடலு டைந்தபோல். | 182 |
| 1486 |
அங்கது பொழுதினில் ஆடல் முற்றியே செங்களம் நடுவுறு செம்மல் தன்புடை எங்கணும் நீங்கிய இலக்க வேந்தருஞ் சங்கையில் பூதருந் தலைச்சென் றீண்டினார். | 183 |
| 1487 |
எரிந்திடு கனல்முகன் எய்த வெஞ்சரம் உரந்தனை யகழ்ந்திட ஒருதன் வன்மைபோய் அரந்தையின் மூழ்கியே அழிந்த வீரமா புரந்தரன் எழுந்தொரு புடையில் எய்தினான். | 184 |
| 1488 |
புண்டர நீறணி புனிதன் பாங்கரின் மிண்டினர் இவரலாம் மேவி நிற்றலும் எண்டகும் இளையவா¢ எழுவர் தம்மையுங் கண்டிலன் கவன்றனன் கழறல் மேயினான். | 185 |
| 1489 |
ஆண்டகை வீரர்கள் அடைய லார்க்கெதிர் மூண்டமர் இயற்றிய மூவர் நால்வரும் மாண்டன ரேகொலோ மயங்கி னார்கொலோ ஆண்டவர் கிடந்தனர் இயம்பு வீரென்றான். | 186 |
| 1490 |
என்றலும் உக்கிரன் என்னுஞ் சாரதன் உன்றுணை யார்களை ஒன்ன லன்மகன் கொன்றனன் அவருயிர் கூற்றும் வௌவினான் பொன்றிய வைப்பினைப் புகலக் கேட்டியால். | 187 |
| 1491 |
இம்பரின் முன்னுற இயம்பும் யோசனை ஐம்பதிற் றிரண்டின்மேல் ஆலம் ஒன்றுள தும்பருஞ் சிறிதென ஓங்கும் ஆயிடைத் தம்பியர் மாய்ந்தனர் சரத மேயென்றான். | 188 |
| 1492 |
உக்கிரன் இனையன உரைப்ப யாரினும் மிக்கவன் வினவியே விழும நோயுறீஇப் பக்கம தாயினர் படர ஏகினான் தொக்குறும் இளைஞர்கள் துஞ்சும் எல்லைகளாய். | 189 |
| 1493 |
வேறு ஓசனை நூறு நீங்கி ஒலிகழல் வீரன் எய்தப் பாசிலை வடத்தின் பாங்கே பரிவுடைத் தம்பி மார்கள் காய்சின அங்கி செங்கண் கான்றிடக் ளேவ ரத்து வாசமென் பள்ளி மீது மாய்ந்தனர் கிடப்பக் கண்டான். | 190 |
| 1494 |
கண்டனன் விழிகள் செந்நீர் கான்றிட வீழ்ந்து புல்லிக் கொண்டனன் இளைஞர் தம்மைக் கூவினன் அரற்றிச் செவ்வான் விண்டனன் உயிர்த்து மேனி வியர்த்தனன் வீரன் ஆவி உண்டில தென்னச் சோர்ந்தான் உணர்ந்துபின் இரங்க லுற்றான். | 191 |
| 1495 |
தம்பிமீர் தம்பி மீர்என் றுரைத்திடும் தழுவிக் கொள்வீர் எம்பிமீ ரென்னும் ஐயோ எங்ஙனஞ் சென்றி ரென்னும் வெம்பினேன் என்னும் என்னை விட்டகன் றீரோ என்னும் நம்பினேன் உம்மை என்னும் நானுமக் கயலோ என்னும். | 192 |
| 1496 |
அங்கிமா முகனே நும்மை அடல்செய வல்லான் என்னும் இங்குநீர் வடிந்தீர் என்றால் என்செய்வன் தமியேன் என்னும் துங்கவெம் படைகள் ஏந்திச் சூழந்துடன் துணையாய் வந்த உங்களைத் தோற்றி யானே உய்ந்தனன் போலும் என்னும். | 193 |
| 1497 |
அம்மவேவ விதியே என்னும் ஆதகா துனக்கீ தென்னும் இம்மெனச் செல்லா தின்னும் இருத்தியோ உயிரே என்னும் செம்மைகொள் குணத்தா ரோடு பிறப்பரே சிலரிங் கென்னும் எம்மையா ளுடைய வள்ளற் கென்னினி உரைக்கேன் என்னும். | 194 |
| 1498 |
சீரிள மைந்தர் துஞ்சச் சிலையொடு திரிவேன் என்னின் ஆரெனக் கொப்புண் டம்மா அழகிதென் னாற்றல் என்னும் சூரர்தங் கிளையை எல்லாந் துண்ணெனச் சென்று சுற்றி வேரொடு முடித்தால் அன்றி அகலுமோ வெகுளி யென்னும். | 195 |
| 1499 |
துப்புடை வில்லின் கல்வித் துணைவர்கள் ஈண்டு துஞ்ச வெப்படை தூண்டி னானோ எரிமுகத் தவுணன் என்னும் அப்படை நல்கு தேவர் ஆர்கொலோ அறியேன் என்னும் மெய்ப்படை வேலி னாருக் கடியரோ வினையேம் என்னும். | 196 |
| 1500 |
அடுவனோ அவுணர் சூழ்வை என்றிடும் அனலி உண்ண விடுவனோ இவ்வூர் என்னும் எந்தைதன் படையைச் சூர்மேல் விடுவனோ என்னும் அந்தோ அஞ்சினன் வேலுக் கென்னும் படுவனோ துயரத் தென்னுஞ் செய்வதென் பாவி என்னும். | 197 |
| 1501 |
ஒன்றிய துணைவர் தம்மை ஒருங்குடன் படுத்த நீரால் இன்றமர் செய்து பட்ட எரிமுகன் தன்பால் அன்றோ வென்றிய தென்னும் என்றன் வீரமா சுணட தென்னும் பொன்றிலன் அளியன் போலப் புலம்பினன் வறிதே என்னும். | 198 |
| 1502 |
வில்லினைப் பார்க்கும் செங்கேழ் வேலினைப் பார்க்கும் ஏனை மல்லலம் படையைப் பார்க்கும் வாளியைப் பார்க்கும் வீரச் சொல்லினைப் பார்க்கும் வந்து சூழ்தரு பழியைப் பார்க்கும் எல்லென எயிற்றின் பந்தி கறித்திடும் கவலு மன்றே. | 199 |
| 1503 |
அருந்துயர் எய்தி இவ்வா றழுங்கினோன் எளிய னாகி இருந்தனன் அல்லன் ஏங்கி யாதுமோர் செயலும் இன்றி வருந்தினன் அல்லன் கானின் மருந்தினுக் குழன்றான் அல்லன் விரைந்துதன் இளையர் தம்மை எழுப்பவோர் வினையங் கொண்டான். | 200 |
| 1504 |
நாற்றலை யுடைய அண்ணல் நாரணன் முதலோ£¢ நல்க ஏற்றிடு படையில் ஒன்றை இளையர்கள் எழுவர் மீது மாற்றலன் விடுத்தான் என்னின் மற்றவர் ஆவி உண்டோன் கூற்றுவன் அன்றோ என்னாக் குறித்திவை கூற லுற்றான். | 201 |
| 1505 |
வேறு ஊனோ டாவிக் கின்பம் விரும்பி உழல்கின்ற வானோ ரேபோல் தானவ ரேபோல் வழசெல்லா ஏனோ ரேபோல் எண்ணின னேகொல் எமர்ஆவி தானே உண்பான் கூற்றுவன் என்னும் மியோனே. | 202 |
| 1506 |
விரியுமு ணர்ச்சியை மாற்றுவ தல்லால் விண்ணோர்கள் ஒருபடை தானும் நங்கள் இனத்தை உயிருண்ணா தெரிமுக னென்பான் அட்டனன் அன்றே இளையோரைத் தரியல னாகிக் கொன்றவ னம்மா தானன்றோ. | 203 |
| 1507 |
போதத் துக்கோர் வைப்பிட மாயோர் பொறியாகி மூதக் கோர்எண் டாரக மூல மொழிக்கேட்டு வேதத் தோனை வெஞ்சிறை பூட்டி விதியாற்றும் ஆதித் தேவன் தம்பியர் என்ப தறியானோ. | 204 |
| 1508 |
ஆறுபட் பட்ட ஐயிரு காலத் தரன்நாமங் கூறிட் டேவாச் சேய்உயிர் வவ்வக் குறுகுங்கால் சீறித் தாளால் தாக்கிய சின்னஞ் சிறிதுந்தான் மாறிற் றில்லைக் கூற்றது தானும் மறந்தானோ. | 205 |
| 1509 |
சீலந் தன்னால் ஓர்விழு போதைச் சிவனுக்கென் றோலங் கொண்டே விண்ணிடை புக்கோன் உயிர்வௌவிச் சூலந் தன்னிற் கண்ணுதல் ஏற்றச் சுழலுற்றுக் காலன் பன்னாள் தூங்கிய வண்ணங் காணானோ. | 206 |
| 1510 |
நஞ்சிற் றீயன் வேட்டுவன் அன்றோர் நாள்முற்றும் துஞ்சற் றுணற் றரன்மிசை வில்வந் தூர்த்தோனை வெஞ்சொற் கூறிப் பற்றலும் யாங்கண் மிகஎற்ற அஞ்சித் தன்தூ தாயினர் போன தறியானோ. | 207 |
| 1511 |
அக்கா லத்தின் எல்லையின் மைந்தற் கரவென்றே முக்கா லோதித் தீமை குறித்தே முடிவோனை ** மெய்க்கா லன்தூ தாயினர் பற்ற விடுவித்தேம் இக்கால் கொண்டே அவரை உரைத்ததேன் யானன்றோ. ( ** ஒரு வேடன் தன் மகனுக்கு இறுதிக்காலத்தில், ஆகர [பிடுங்கு], பிரகர [அடி], சங்கர [கொல்] என்னும் சொற்களைக்கூறி, அதன்படி நட என்று கட்டளையிட்டு மாண்டான் அச்சொற்கள் தீமை குறித்தனவாயினும் சிவநாமம் அடங்கப் பெற்றமையால் அவன் சிவகதி அடைந்தான் என்பது இங்குக் குறித்த வரலாறாகும்.) | 208 |
| 1512 |
மெச்சியல் கொள்ளாத் துன்மதி யாலும் மிகவெய்ய துச்சக னாலும் ஏனைய ராலுந் தொன்னாளின் இச்சக மாற்றுந் தன்னிறை நீங்கி இடரெய்தி அச்ச முழந்தே பட்டது சண்டன் அயர்த்தானே. | 209 |
| 1513 |
நீறு முகத்தார் கண்டிகை பூண்டார் நிமலன்பேர் கூறு முகத்தார் தம்புடை செல்லக் குலைகூற்றன் ஆறு முகத்தான் அடியவர் ஆவி யலைத்தானே சேறு முகத்தாழ் கரியை யடாதோ சிறுபுள்ளும். | 210 |
| 1514 |
வேறு என்னு மாற்றங்கள் இயம்பியே இளையவன் எழுந்து பின்னர் யாத்திடு தூணியில் ஒருசரம் பிடுங்கித் தன்ன கங்கொடே யன்னதன் தலைதனில் தரும மன்னர் மன்னவன் கண்டிட இத்திறம் வரைவான். | 211 |
| 1515 |
வேலு டைத்தனி நாயகற் கிளையவன் விடுத்தேன் கால நாடுறு கூற்றுவ னென்பவன் காண்க கோல வெஞ்சிலைத் துணைவர்தம் ஆருயிர் கொண்டாய் வாலி தோவிது விடுக்குதி கடிதென வரைந்தான். | 212 |
| 1516 |
செந்ந லங்கிளர் தன்னகத் தின்னவா தீட்டிப் பொன்னெ டுஞ்சிலை வாங்கியப் பகழியைப் பூட்டிப் பன்னி ரண்டுதோள் விமலனை மனங்கொடு பரவி மின்னெ னச்சென்றி யமபுரம் புகும்வகை விடுத்தான். | 213 |
| 1517 |
கரந்தை சூடுவான் திருமகற் கிளையவன் கணைமுன் விரைந்து தெண்கடல் ஏழையுங் கடந்துவிண் ணோங்கி இருந்த மானேசோத் தரகிரித் தென்புறத் தியம புரந்த னிற்சென்று மறலிதன் முன்புபோந் ததுவே. | 214 |
| 1518 |
தொடுத்த அக்கணை அந்தகன் முன்புதுண் ணெனப்போய் அடுத்து வீழ்தலும் விம்மிதம் எய்தியே அவன்சென் றெடுத்து நோக்கினன் வீரவா குப்பெயர் இளவல் விடுத்த தாகலு முற்றுற உணர்ந்தனன் விரைவில். | 215 |
| 1519 |
அயில்நெ டுங்கணைப் பாசுரத் தகலம துணர்ந்து துயரு ழந்தஞ்சி ஈண்டிலர் இளையவன் துணைவர் பயில எங்ஙனஞ் சென்றன ரோவெனப் பார்த்தான் கயிலை யேகியே இருப்பதா உணர்ச்சியிற் கண்டான். | 216 |
| 1520 |
கண்டு தேறினன் கடாமிசை ஏறினன் கடுங்கால் கொண்ட தானைகள் சூறையங் காலெனக் குழுமப் பண்டு தானுறை பதியினை நீங்கினன் படரா அண்டர் நாயகன் கயிலையஞ் சாரலை யடைந்தான். | 217 |
| 1521 |
ஆன காலையில் ஆயிடைப் பொதும்பரொன் றதனின் மான வேற்படை அவுணர்தம் படைகளின் மாண்ட சேனை வீரர்கள் சூழ்தர எழுவருஞ் சிறந்து கான விஞ்சையர் பாடல்கேட் டிரப்பது கண்டான். | 218 |
| 1522 |
தொழு மற்றவர் முன்னுற மறலிபோய்த் துன்னி முழுது ணர்ந்துளீர் நுங்களை நாடுவான் முன்னோன் ஆழகி தென்றிவண் இருப்பதென் என்னையும் அயிர்ப்பான் எழுவி ருங்கடி தெழுவிர்இப் பூதரோ டென்றான். | 219 |
| 1523 |
என்ற காலையில் எழுவரும் எழுந்திரு மருங்கு நின்ற பூதர்கள் யாவரும் போந்திட நீங்கி ஒன்றொர் மாத்திரை ஒடுங்குமுன் அவுணர்கோன் உறையும் மன்றல் மாநகர் அடுகளம் புக்கனர் மன்னோ. | 220 |
| 1524 |
புக்க காலையின் எழுவரும் தம்முடன் புகுந்தார் மிக்க பாரிடத் தலைவர்கள் யாவரும் விரைவில் தொக்கு வீழ்தரு மியாக்கைகள் உற்றனர் சுரர்கள் அக்க ணந்தனிற் பூமழை தூவிநின் றா£¢த்தார். | 221 |
| 1525 |
இன்ன வேலையின் எழுவரும் பதைபதைத் தெழுந்து முன்ன வன்றன தடிக்கம லங்களை முறையால் சென்னி தாழ்வுற வணங்கினர் செங்கையால் எடுத்துப் பொன்னின் மார்புறப் புல்லினன் எல்லைதீர் புகழோன். | 222 |
| 1526 |
புல்லி னான்இள வீரரைப் புயங்கமுண் டுமிழ்ந்த எல்லி னானென விளங்கினான் அவுணரை இனிநான் வில்லி னால்அடல் செய்வதோ அரிதென விறலும் சொல்லி னான்மகிழ் வாயினான் புன்கணும் தொலைந்தான். | 223 |
| 1527 |
எண்ட குந்திறல் எழுவரும் பிறரும்உய்ந் தெழுதல் கண்டு வீரமா புரந்தர னுங்கணத் தவரும் திண்டி றற்புனை இலக்கரும் உவகையிற் சிறந்து கொண்டல் கண்டிடு சாதகம் போல்உளங் குளிர்ந்தார். | 224 |
| 1528 |
அன்ன தாகிய எல்லையில் கூற்றனும் அனகம் துன்ன தாகிய வந்தனன் இளவலைத் தொழுது மின்னு லாவிய வேலினாய் தமியனை வெகுண்டாய் முன்னி கழ்ந்திடு வரன்முறை கேளென மொழிவான். | 225 |
| 1529 |
எழுதி றத்தரும் இங்ஙனம் தம்முடல் விட்டுக் குழுவி னோடுபோய்க் கயிலையஞ் சாரலில் குறுகி வழிப டுஞ்சில பூதரும் சுற்றிட வதிந்தார் அழிபெ ருந்துயர் உழத்தலில் தெரிந்திலை அதனை. | 226 |
| 1530 |
அங்க மீதினில் நீறுகண் டிகையினை அணிந்தார் தங்கள் பாலினுஞ் செல்லுதற் கஞ்சுறுந் தமியேன் இங்கு நின்இளை யா£¢உயிர் கொள்வனோ எவரும் வெங்க கனற்பொறி யுண்பரோ பசிப்பிணி மிகினும். | 227 |
| 1531 |
வினைய முன்னிநீ விடுகணை நோக்கியான் வௌ¢ளித் தனிவ ரைப்பெருஞ் சாரலில் போந்துசா ரதரோ டுனது தம்பியர் தங்களை விளித்திவண் உய்த்தேன் முனிவு கொள்ளலை ஐயஎன் னிடையென மொழிந்தான். | 228 |
| 1532 |
அந்த கன்மொழி வினவலும் ஐயனுக் கிளவல் நந்து யர்க்கடல் சுவற்றினை கயிலையின் நமர்கள் வந்த தன்மையைத் தேற்றில மயங்கியீண் டுற்றாம் புந்தி கொள்ளலை யாவது நீயெனப் புகன்றான். | 229 |
| 1533 |
புகல லுற்றபின் விடைகொண்டு கூற்றெனும் புத்தேள் உவகை தன்னொடு தன்புரத் தேகினன் ஒன்னார் இகலை வெ·கியே பூதரும் துணைவரும் ஏத்த நிகரி லாதவன் அன்னதோர் களத்திடை நின்றான். | 230 |
| 1534 |
நின்று மற்றிவை நாடிய ஒற்றா¢நீள் நகரில் சென்று சூரனைத் தொழுதுநின் மதலைபோர் செய்து வென்றி மொய்ம்பினன் விடுத்திடு வீரன்மாப் படையால் பொன்றி னான்பொடி யாகிவீழ்ந் தனனெனப் புகன்றார். | 231 |
| 1535 |
வேறு அக்கா லைதனில் அவுணர்க் குளெலாம் மிக்கான் புவியின் மிசைவீழ்ந் தயரா எக்கா லுமுறா தவிடர்க் கடலுட் புக்கான் மெலிவோ டுபுலம் புறுவான். | 232 |
| 1536 |
உண்ணே யமதாம் உயிரே உறவே கண்ணே மணியே கனல்மா முகனே விண்ணே கினையோ இவண்மீள் கிலையால் எண்ணேன் உயிர்வாழ்க் கையையிங் கினியே. | 233 |
| 1537 |
எந்தைக் கிளையான் தனையிந் நகரின் வந்துற் றதொர்தூ தன்மலைந் திடலான் நொந்துற் றனைமெய் யுநுடங் கினையால் அந்தத் துயர்இங் ஙனமா றியதோ. | 234 |
| 1538 |
தேறா இகல்செய் திடுதே வரெலாம் மாறா மகிழ்வுற் றிடவைத் துமனத் தாறா இடர்என் வயின்ஆக் கினையால் கூறாய் இதுவுங் குமரற் கியல்போ. | 235 |
| 1539 |
காரோ திமருங் குளகா ரணனோ சீரோ திமனோ திருமா லவனோ நேரோ தியவொற் றடநீ முடிகென் றாரோ தினரோ அதறிந் திலனே. | 236 |
| 1540 |
பொய்விட் டிடுதூ துவர்போ ரிடைநீ மெய்விட் டனையென் றுவிளம் பினரால் நெய்விட் டவயிற் படைநே ரலன்முன் கைவிட் டெனையே குவதுன் கடனோ. | 237 |
| 1541 |
தூதா னவன்வா ளிதுணித் திடவிண் மீதே கினையென் றுவிளம் பினர்அப் போதே அதுணர்ந் துபொறுத் தனனால் ஏதே துபொறா தினமென் னுயிரே. | 238 |
| 1542 |
ஆவா தமியேன் அயர்வுற் றிடவே மூவா இளமைந் தமுடிந் தனையே ஓவா துமகப் பெறவோங் குதவத் தேய்வார் களுமுண் டுகொல்இன் னமுமே. | 239 |
| 1543 |
எல்லே உனைநம் புவதென் அகல்வாய் சொல்லே துமுரைத் திலைதுன் புறுவேன் கல்லே புரைநின் கவின்மார் பதனை வல்லே தழுவிக் கொளவந் தருளே. | 240 |
| 1544 |
செய்யாய் கரியாய் திருவே சிறுவா மெய்யா ருயிரே விடலாய் அடல்வேற் கையாய் அரசே களிறே தமியேற் கையா வெனைநீ யும்அயர்த் தனையோ. | 241 |
| 1545 |
என்றின் னனபன் னியிரங் குதலும் நன்றன் னையதோர்ந் துநடுக் கமுறாத் துன்றுந் துயரக் கடல்துன் னினளால் அன்றந் நகர்மிக் கதழுங் குரலே. | 242 |
| 1546 |
ஆயதோர் காலைமூ வாயிர ரத்தொகை மேயின மைந்தர்கள் வினவி ஈதெலாம் மாயிரு விசும்பினை அளாவு மன்னவன் கோயிலை யடைந்தனர் குழுவொ டேகினார். | 1 |
| 1547 |
துன்னுறு பழியெனும் சூறை எற்றிட இன்னலந் தெண்டிரை எறிய வைகிய மன்னியல் நோக்கியே வணக்கம் செய்தெழீஇ முன்னர்நின் றினையன மொழிதல் மேயினார். | 2 |
| 1548 |
உரமிகும் இலக்கரும் ஒழிந்த எண்மரும் பெருவிறல் மொய்ம்பனும் பிறரும் உற்றுழி எரிமுக னொருவனை ஏவி னாய்அவன் செருவினை அவரொடு செய்ய வல்லனோ. | 3 |
| 1549 |
வலியவர் தம்மையும் வரம்பின் மிக்குறின் மெலியவ ராயினும் வென்று போவரால் உலகினில் வழக்கமீ துணர்ந்தி லாய்கொலோ கலைபயில் கற்புடைக் காவல் மன்னனே. | 4 |
| 1550 |
ஒட்டலர் குழுவினுள் ஒரும கன்றனை விட்டனை மேல்வரும் வினையம் ஓர்ந்திலை அட்டுறு தா£¤னாய் அமரில் அங்கவன் பட்டனன் என்றிடிற் பரிதற் பாலையோ. | 5 |
| 1551 |
தீமுகன் ஒருவனுக் கிரங்கித் தேம்பலை யாமுளம் இரணியன் இன்னும் உற்றுளன் தாமரை மகிழ்நனைத் தளைப டுத்திய கோமகன் உளன்ஒரு குறையுண் டாகுமோ. | 6 |
| 1552 |
நண்ணல ராயினோர் நலிந்து செற்றிடக் கண்ணகல் தேர்பரி களிறு தானவர் எண்ணில மாய்ந்தவென் றிறையும் ஆகுலம் பண்ணலை ஐயஅப் பரிசு கேட்டிநீ. | 7 |
| 1553 |
ஏழெனுங் கடல்வறந் திடினும் நின்னடி சூழ்தரு படைக்கொரு தொலைவும் இல்லையால் ஊழியும் அழிகுறா ஒருவ நீயிவண் பீழையின் உறுவதும் பெருமைப் பாலதோ. | 8 |
| 1554 |
நின்றுவா னளவெலாம் நிவந்த மேருவாங் குன்றினோர் தினைத்துணை குறைந்த தன்னதால் துன்றுநந் தானையுள் துன்ன லார்பொர இன்றுகா றாகவே இறந்த சேனையே. | 9 |
| 1555 |
சிறந்திடு தலைமையுந் திறலும் ஆக்கமும் மறந்தனை யாகியே வலிய னாகுநீ இறந்தவர் தமைநினைந் திரங்கற் பாலையோ புறந்தரு கின்றதோ ரமரர் போலவே. | 10 |
| 1556 |
அண்டர்தம் முதல்வனை அயனை மாயனைச் சண்டனைப் பவனனைத் தழலை யாரையும் விண்டொடர் செலவினில் விரைந்து பற்றியே கொண்டணை கின்றனம் குறிப்ப தாகுமேல். | 11 |
| 1557 |
விண்ணினை அலைக்கவும் மேரு வெற்பொடு மண்ணினை மறிக்கவும் வடவை மாற்றவும் எண்ணினை என்னினும் யாங்கள் எந்தைநின் உண்ணினை வின்படி முடித்தும் ஒல்லையில். | 12 |
| 1558 |
பன்னுவ தென்பல பணித்தி யாங்கள்போய் முன்னுறு பூதரை முரண்கொள் வீரரைப் பின்னுறு கந்தனைப் பிறரை ஈண்டொரு கன்னலின் வென்றுநின் கழல்கள் காண்டுமால். | 13 |
| 1559 |
என்றிவை புகறலும் இடுக்கண் நீங்கியே நன்றிது மைந்தர்காள் நடமின் போர்க்கென வன்றிறல் முதல்வனை வணங்கிக் கைதொழா நின்றவர் ஏவரும் நீங்கி னாரரோ. | 14 |
| 1560 |
வேறு வன்னச் சிலைகொண் டனர்வான் கவசந் துன்னுற் றிடுவித் தனர்தூ ணியினை வென்னிற் செறிவித் தனர்வெவ் விரலிற் பொன்றுற் றிடுபுட் டில்புனைந் தனரால். | 15 |
| 1561 |
சீர்புக் குறுகை படைசெங் கைகொளாத் தார்புக் கமர்தும் பைதனைத் தரியா மார்புக் கலமாக் கலன்வர்க் கமிடாத் தேர்புக் கனர்வந் தனசே னைகளே. | 16 |
| 1562 |
சங்கங் கள்முழங் கினதண் ணுமைகோ டெங்கெங் குமியம் பினவேண் படகந் துங்கங் கெழுபே ரிதுவைத் தனவால் அங்கங் குருமுற் றனவா மெனவே. | 17 |
| 1563 |
அவுணப் படையெண் ணிலஆற் றல்மிகுங் கவளக் கரிஎண் ணிலகா மருசீர் இவுளித் தொகைஎண் ணிலவீட் டமுறா உவணுற் றிடுதே ரும்உலப் பிலவே. | 18 |
| 1564 |
முழங்குற் றனபல் லியமும் மதமாத் தழங்குற் றனதேர் ஒலிதந் தனவால் அழுங்குற் றனவாம் பரியாங் கவைகள் விழுங்குற் றனபா ரொடுவிண் ணினையே. | 19 |
| 1565 |
நீடுற் றிடுதேர் களின்நீள் துவசம் ஆடுற் றனதா ரில்அளித் தொகுதி பாடுற் றனவெங் கொடிபா றுமிசை கூடுற் றனகூ ளிகுனித் தனவே. | 20 |
| 1566 |
தொகையா னைகடம் மொடுசூழ் கரியின் தகையா யினதா னவர்தம் முருவஞ் சிகையா ரழலா யினசென் னியெழும் புகையா னதுவான் எழுபூ ழியதே. | 21 |
| 1567 |
இப்பான் மையதா கியெழுந் துபடை அப்பால் விரவுற் றுழிஅன் னதுகண் டொப்பா ருமில்சூ ரன்உகந் தருள்கூர் மெய்ப்பா லகர்சென் றனர்வெய் தெனவே. | 22 |
| 1568 |
மூவா யிரர்தா னைகள்முந் துசெல ஏவா மெனவெம் மைகொடே குதலுந் தேவா னவர்கண் டனர்சிந் தைவெரீஇ யாவா வெனஅஞ் சியழுங் கினரே. | 23 |
| 1569 |
அக்கா லையின்மூ வகையா யிரரும் மெய்க்கார் புவிசென் றுவிரைந் தனபோல் தொக்கா டல்புரிந் திடுதொல் நிலமேற் புக்கார் அதுகண் டனர்பூ தர்களே. | 24 |
| 1570 |
எதிர்கின் றனர்பூ தர்களேற் றனரால் முதிர்கின் றசினங் கெழுமொய் யவுணர் அதிர்கின் றனபே £¤கள்அண் டமெலாம் பிதிர்கின் றனநே மிபிளந் ததுவே. | 25 |
| 1571 |
வாள்கொண் டெறிகின் றனர்வல் லெழுவுத் தோள்கொண் டிடுவெங் கதைதூண் டினரால் தாள்கொண் டசிலைக் கணைதாஞ் சொரிவார் நீள்கொண் டலையன் னநிசா சரரே. | 26 |
| 1572 |
சூலப் படைவிட் டனர்தொல் பரிதிக் கோலப் படைவிட் டனர்குந் தமுடன் ஆலப் படைவிட் டனர்ஆ டுகுறட் சாலப் படைநின் றுதளர்ந் திடவே. | 27 |
| 1573 |
அடுகுற் றிடுசூ லமடற் கதைகள் தொடுகுற் றனர்நே மிகள்தூண் டிடுவார் விடுகுற் றனர்வெற் பினைவெவ் வசுரர் படுகுற் றனர்ஆர்த் தனர்பா ரிடரே. | 28 |
| 1574 |
வீழ்கின் றனபட் டிடும்வீ ரருடல் தாழ்கின் றனசெம் புனல்சாய்ந் தனவால் ஆழ்கின் றனவே லையில்அங் கதன்வாய் மூழகின் றனபேய் கொடிமொய்த் தனவே. | 29 |
| 1575 |
மறக்குஞ் சரமா யினவாம் பரிதேர் சிறக்கின் றனபட் டனதீ அவுணர் துறக்கின் றனர்ஆ விதொலைந் திடுவார் இறக்கின் றகணங்களுமெண் ணிலவே. | 30 |
| 1576 |
வேறு காணாவது மூவாயிரர் கனல்வெஞ்சினந் திருகிக் கோணாகம தெனவேயடுங் கொடும்பூதரைக் குறுகி நீணாகம தெனவிண்டொட நிமிர்வெஞ்சிலை குனியா வேணார்குணத் தொலிகொண்டர் இதுகொல்லுரு மெனவே. | 31 |
| 1577 |
வாங்குற்றிடு சிலைதன்னிடை வல்லேசர மாரி தூங்குற்றிடு புயலாமெனச் சொரிந்தார்சொரிந் திடலும் ஏங்குற்றன பூதப்படை இரிகின்றன அதுகண் டாங்குற்றிடு கணவீரர்கள் அவுணர்க்கெதிர் புகுந்தார். | 32 |
| 1578 |
தண்டத்தவர் தடந்தேரினைத் தகர்ப்பார்சிலர் தருவின் துண்டத்தவர் பரிமான்தொகை தொலைப்பார்சிலர் பாகன் கண்டத்தலை உருளும்படி யுதைப்பார்சிலர் கரத்தால் அண்டத்தினில் அவர்தேரெடுத் தெறிவார்சிலர் அம்மா. | 33 |
| 1579 |
எழுக்கொண்டவர் தடமார்பினில் எறிவார்சிலர் எரிவாய் மழுக்கொண்டவர் சிலையிற்றிட எறிவார்சிலர் வரையின் குழுக்கொண்டவர் அனிகந்தனைக் கொல்வார்சிலர் வார்வில் பழுக்கொண்டிடு கவடாமெனப் பறிப்பார்சிலர் முறிப்பார். | 34 |
| 1580 |
தாவாதுயர் கணவீரர்கள் சமர்இவ்வகை புரிய மூவாயிர ரெனுமைந்தர்கள் முனியாச்சிலை குனியா ஓவாதுக முடிவெல்லையில் உருமுச்செறி வனபோல் தீவாயுமிழ் கனல்வாளிகள் சொரிகின்றனர் தெரிந்தே. | 35 |
| 1581 |
நேர்புற்றமர் புரிகின்றவர் நெடுந்தீவடிக் கணைகள் மார்புற்றிடத் தடந்தோளெனும் வரையுற்றிட முகத்தின் சார்புற்றிடக் கரமுற்றிடத் தாளுற்றிடச் செந்நீர் சோர்புற்றிடத் தளர்ந்தேமனந் துயருற்றிட நின்றார். | 36 |
| 1582 |
கலக்கித்தட மலர்சிந்திடு களிறாமென அடல்செய் விலக்கற்கரு மூவாயிரர் வில்லாண்மையும் வல்லார் அலக்கட்படு கணவீரர்கள் அழிகின்றது நோக்கி இலக்கத்தரி லோராயிரர் எரியாமெனச் செயிர்த்தார். | 37 |
| 1583 |
குன்றேயென மிசைபோகிய கொறறப்புயத் தவன்முன் சென்றேதொழு திப்போரினைச் சிறயேங்களுக் கருண்மோ என்றேயுரைத் தனாவேண்டலும் இளையோன்அதற் கிசையா நன்றேயமா¢ செயநீவிர்கள் நடமின்னென அகன்றா£¢. | 38 |
| 1584 |
விசயன்சயன் இடபன்கர வீரன்அதி கோரன் அசலன்அதி குணன்வாமனன் அனந்தன்அக ளங்கன் வசையில்புகழ் அனகன்சத வலிமாருதன் வருணன் சசிகண்டகன் முதலாயிரர் சமரின்றலை புகுந்தார். | 39 |
| 1585 |
முந்துற்றிடும் அவர்யாவரும் மூவாயிரர் எதிர்போய்க் கந்தக்கட வுளைஅன்பொடு கருத்திற்றொழு தேத்தி மைந்துற்றிடு தங்கார்முகம் வளையாவடி வாளி அந்தத்தினி முகிலாமென அவர்மேற்சொரிந் தார்த்தார். | 40 |
| 1586 |
ஆர்க்கின்றதொர் பொழுதத்தினில் அவர்வில்வலி தன்னை மூர்க்கன்தரு மறமைந்தர்கள் மூவாயிரர் காணாக் கூர்க்கின்றதொர் நெடுவாளிகள் குணிப்பில்லன பூட்டிச் சூர்க்கொண்டல்கள் தம்மோடமர் புரிந்தாலெனச் சொரிந்தார். | 41 |
| 1587 |
மூவாயிரர் விடும்வாளிகள் முடுகிக்கடி தேகித் தாவாவிற லோர்ஆயிரர் தம்வாளியை அடுமால் மேவார்புகழ விறல்மைந்தர்கள் வெவ்வாளிகள் அவுணர் ஏவானவை துணியும்படி எதிர்சிந்திடும் விரைவில். | 42 |
| 1588 |
இவ்வாறமர் புரிகின்றுழ இலக்கத்தவர் தேரைத் தெவ்வாகிய மூவாயிரர் சிதைவித்தனர் சரத்தால் அவ்வாறுதெ ரிந்தேயெமர் அவுணன்தரு மைந்தர் கைவார்சிலை யொடுதேரினை அழித்தார்கணை தூண்டி. | 43 |
| 1589 |
இலக்கத்தவர் எதிர்கின்றவர் ஏமப்படு தேரைச் சிலைக்கட்படு நெடுவெங்கணை சிந்திச்சிதை வித்தே நிலக்கட்பட மூவாயிரர் தொகைதன்னையும் நிறுவி மலைக்கட்படும் அரிபோற்புடை வருதேரிடைப் புகுந்தார். | 44 |
| 1590 |
சிலைபோய்க்கட விச்சென்றிடு தேர்போயடல் செய்யும் கொலைபோயனி கம்போயுளங் கொள்ளும்பெரு மிதத்தின் நிலைபோய்வெகு ளுற்றேபுவி நின்றோர்தமைப் பிணித்த வலைபோகிய மானேயென வளைத்தார்வய மைந்தர். | 45 |
| 1591 |
வேறு பொலம்படு தேரொடு பொன்ற வன்மைபோய்த் தலம்படும் அவுணர்கள் தளர்தல் மேயினார் இலம்படை வந்துழ ஈதல் சான்றவர் குலம்படு துயரொடு குறையும் தன்மைபோல். | 46 |
| 1592 |
பறித்தனர் வரைகளைப் பழும ரம்பல முறித்தனர் வியர்பபுறு மொய்ம்பர் தம்மிசைச் செறித்தனர் அண்டமும் திசையும் ஞாலமும் மறைத்தனர் அமரரும் மருட்கை எய்தினார். | 47 |
| 1593 |
தெவ்வரை யாகிய சிறார்கள் தொன்மரங் கைவரை வீசலுங் கணைகள் தூண்டியே இவ்வரை யெனுங்கணத் திறுத்து வீட்டினார் ஐவரை வென்றிகொள் அனிக வீரரே. | 48 |
| 1594 |
அட்டடல் கொண்டிடும் அவுணர் இவ்வகை விட்டன கிரியெலாங் கணையின் வீட்டியே நெட்டழற் பகழிகள் நிறத்தின் மூழ்குறத் தொட்டனர் உறுப்பெலாந் துளைத்தல் மேயினார். | 49 |
| 1595 |
துளைத்திடு கின்றுழிச் சோரி சாய்ந்திட விளைத்தனர் ஒருசிலர் இரிந்திட் டார்சிலர் களைத்தனர் ஒருசிலர் கனன்று நின்றுபோர் விளைத்தனர் ஒருசிலர் பிறங்கல் வீசுவார். | 50 |
| 1596 |
தேவரை வென்றுளார் சிலவர் மால்வரைக் காவலர் தேரினைக் கரங்க ளாலெடா மேவரும் புணரியுள் வீசி யார்த்தனர் ஓவென அமரர்கள் புலம்பி யோடவே. | 51 |
| 1597 |
நீசர்கள் ஒருசிலர் நேமி சென்றிட வீசிய தேரினும் விரைவின் நீங்குறாக் காசினிப் பாலராய்க் கார்மு கம்வளைஇ ஆசுக மழைசொரிந் தார்த்துப் பொங்கினார். | 52 |
| 1598 |
மீண்டிடு பொருநர்கள் விசிக மாமழை தூண்டிட அவுணர்கள் தொகையிற் பற்பலர் காண்டலும் வடவையின் கணத்திற் சீறியே ஆண்டெதிர் புகுந்தனர் அசனி ஆர்ப்பினா£¢. | 53 |
| 1599 |
மறத்தொடு மருத்தின மரங்கொள் கொம்பரை இறுத்திடு தன்மைபோல் எந்தை பின்வரு திறத்தவர் சிலைகளைச் செங்கை வன்மையாற் பறித்தனர் முறித்தனர் படியில் வீசினார். | 54 |
| 1600 |
பற்றலர் கொடுமரம் பறித்துச் சிந்துழிச் செற்றமொ டெம்பிரான் சேனை வீரர்கள் மற்றவ ரும்பதை பதைப்ப மாண்கையால் எற்றினர் அனையரும் இடியிற் றாக்கினார். | 55 |
| 1601 |
பரவிய உவரியும் பாலின் வேலையுந் திரைகளை எதிரெதிர் சிதறி யார்த்தெழீஇப் பொருதிற மேயெனப் பொருவில் மற்றொழில் இருதிற வயவரும் மிகலி ஆற்றினார். | 56 |
| 1602 |
கொடுந்தொழி லாரொடு கொற்ற வீரர்கள் அடைந்தனர் இவ்வகை யாண்மைப் போரினைத் தொடர்ந்துநின் றியற்றியே தொல்லை வன்மைபோய் உடைந்தனர் விசயன்அங் கொருவன் அன்றியே. | 57 |
| 1603 |
இசையுறு தமரெலாம் இரிந்து போதலும் விசயனே யெனப்படும் வீரன் சீறியே வசையுறும் அவுணர்கோன் மகாரைக் கூற்றுவன் திசையுறு நகரிடைச் செலுத்து வேனென்றான். | 58 |
| 1604 |
வேணியின் மதியுடை விமலன் நல்கியே வேணுறு வரிசிலை ஈறி லாதது தூணியி னிடையுறத் துன்னிற் றன்னதைப் பாணியில் எடுத்தனன் சமரியில் பாணியான். | 59 |
| 1605 |
கரதலத் தெடுத்திடு கார்மு கந்தனை விரைவொடு கோட்டியே விசயன் என்பவன் ஒருதனி மாருதத் தோடிச் சூழ்வுறாச் சரமழை பொழிந்தனன் அவுணர் தங்கள்மேல். | 60 |
| 1606 |
கரங்களை அறுத்தனன் கழல்கள் ஈர்ந்தனன் உரங்களை அறுத்தனன் உயர்திண் டோளொடு சிரங்களை அறுத்தனன் சிலரைக் கானிடை மரங்களை அறுத்திடும் வண்ண மென்னவே. | 61 |
| 1607 |
அற்றன உறுப்பெலாம் அணுகித் தம்மில்வந் துற்றன கூடிய வுணர்வும் ஆவியும் மற்றவர் எழுந்தனர் வாகை வீரன்மேல் பொற்றைக ளாயின பொழிந்து போர்செய்தார். | 62 |
| 1608 |
தலையொடு கரங்களும் தாளுந் தோள்களும் மெலிவொடு துணிந்தவர் மீட்டுங் கூடினர் அலர்தரு பங்கயத் தண்ணல் தன்னிடை வலிதவர் பெற்றிடு வரத்தின் தன்மையால். | 63 |
| 1609 |
கண்டமும் மொய்ம்பருங் கழலும் வாளியால் துண்டம தாயினர் தொக்கு மேயினார் சண்டவெங் கால்பொரத் தணந்து சிந்திய தெண்டிரை நெடும்புனல் மீட்டும் சேர்தல்போல். | 64 |
| 1610 |
பன்னரும் திறலினான் பகழி பாய்தொறும் மன்னவன் மைந்தர்கள் மாண்டு தோன்றுவார் மின்னது வந்துழி விளிந்து வெவ்விருள் தொன்னிலை எய்தியே தொடர்ந்து தோன்றல்போல். | 65 |
| 1611 |
கையொடு சென்னியும் கழலும் மார்பமும் கொய்யுமுன் தொன்மைபோல் கூட மைந்தர்கள் ஒய்யென எழுந்தனர் உலகில் தேர்வுறில் செய்யுறு தவத்தினும் சிறப்புண் டாங்கொலோ. | 66 |
| 1612 |
கண்டனன் விசயனாங் காளை ஆவிபோய்த் துண்டம தாகியே துஞ்சி னா£¢எழீஇ மண்டமர் புரிவது மனத்தின் விம்மிதம் கொண்டனன் பொருதிறல் குறைந்து நின்றனன். | 67 |
| 1613 |
அகத்திடை விம்மிதம் அடைந்து நின்றுளான் திகைத்தனன் வரங்கொல்இச் செய்கை என்றனன் புகைத்தென உயிர்த்தனன் பொங்கு கின்றனன் நகைத்தனன் இவர்செயல் நன்று நன்றெனா. | 68 |
| 1614 |
தொட்டிடு பகழியால் துணிந்து போரிடைப் பட்டவர் எழுந்தனர் பகழி பின்னரும் விட்டிடின் ஆவதென் மேவ லார்தமை அட்டிடல் இன்றெனக் கரிது போலுமால். | 69 |
| 1615 |
அன்னவர் தமையடல் அரிய தாமெனில் ஒன்னலர் படையொடும் ஒன்றிச் சுற்றியே பன்னெடு நாளமர் பயின்று நிற்பினும் என்னுயிர் கொள்வது மௌ¤தன் றாலரோ. | 70 |
| 1616 |
வென்றிலன் இவர்தமை வென்றி லேன்எனில் சென்றெதிர் மாற்றலர் செருவில் வன்மைபோய்ப் பொன்றுதல் பெற்றிலன் பொதுவ னோர்மகன் கொன்றிடும் உலவையின் கொள்கை யாயினேன். | 71 |
| 1617 |
பற்றலர் தங்களைப் படுப்பன் யானெனா வெற்றிகொள் வானென விளம்பி வந்தயான் செற்றில னாகியே சிலையுங் கையுமாய்க் கொற்றவ னோடுபோய்க் கூட லாகுமோ. | 72 |
| 1618 |
மாற்றலர் வரத்தினர் மாயப் பான்மையர் ஆற்றவும் வலியரென் றறைந்து மீள்வனேல் தோற்றனன் என்றெமர் துறப்பர் அன்றியும் போற்றலர் விடுவர்கொல் புறந்தந் தேகவும். | 73 |
| 1619 |
பித்தரின் மயங்கிலன் உணர்வும் பெற்றுளேன் எய்த்திலன் வலியொடும் இன்னும் நின்றனன் வைத்திலன் புகழினை வசையொன் றெய்துவேன் செத்திலன் இருந்தனன் செயலற் றேனென்றான். | 74 |
| 1620 |
விண்டினை மாறுகொள் விசயன் இவ்வகை அண்டரும் துன்புகொண் டகத்தி லுன்னுழி உண்டொரு செய்கையான் உய்யு மாறெனக் கண்டனன் துயர்க்கடல் கடக்கும் பெற்றியான். | 75 |
| 1621 |
ஆறுமா முகப்பிரான் அன்றி இவ்விடை வேறொரு துணையிலை மெய்மை ஈதெனத் தேறினன் அவனடி சிந்தை செய்தனன் மாறிழி அருவிநீர் வழியும் கண்ணினான். | 76 |
| 1622 |
அண்ணலங் குமரனை அகத்துட் கொண்டுழி எண்ணிய எண்ணியாங் கெவர்க்கும் நல்குவோன் விண்ணிடை ஒல்லையின் விசய னென்பவன் கண்ணிடைத் தோன்றியே கழறல் மேயினான். | 77 |
| 1623 |
வேறு கேளிது விசய ஒன்னார் கிளையினை முடிப்பான் உன்னித் தாளொடு முடியுங் கையும் தடிந்தனை தடிந்த தெல்லாம் மீளவும் தோன்றிற் றன்றே மேவலர் பெற்ற தோராய் நீளமர் வயமின் றாகி நின்றனை தளரேல் நெஞ்சம். | 78 |
| 1624 |
ஏற்றபல் படைகள் தம்மால் இவர்தமைப் பன்னாள் நின்று வீற்றுவீற் றடுவை யேனும் விளிகிலர் ஒருங்கு வல்லே ஆற்றல்சேர் படையொன் றுய்க்கின் அனைவரும் முடிவர் ஈது நாற்றலை யுடையோன் தொன்னாள் நல்கிய வரம தென்றான். | 79 |
| 1625 |
என்றிவை உரைத்து வள்ளல் இம்பரை அளித்தோன் சென்னி ஒன்றினை வாங்கி ஏனோர் உளமயல் அகற்றும் எந்தை வென்றிகொள் படையை நல்கி விசயனுக் களித்து மேவா£¢ பொன்றிட இதனை இன்னே விடுகெனப் புகன்று போனான். | 80 |
| 1626 |
தேர்ந்தனன் முருகன் வாய்மை சிறந்தனன் மகிழ்ச்சி உள்ளங் கூர்ந்தனன் ஞமலி யூர்தி கொற்றவெம் படையை வாங்கி ஆர்ந்தநல் லன்பில் பூசை ஆற்றினன் அதனை யெல்லாம் ஓர்ந்தனன் அவுணர் தம்முள் ஒருவன் உன்மத்தன் என்போன். | 81 |
| 1627 |
ஈண்டிவன் நமர்கள் எல்லாம் இசைவரப் படைய தொன்றால் மாண்டிட அடுவான் போலும் மற்றதன் முன்னர் மாயம் பூண்டிடு படையால் இன்னோற் சிறுதியைப் புரிவ னென்னா ஆண்டுதன் னுளத்தில் உன்னி அவுணனப் படையை விட்டான். | 82 |
| 1628 |
மாயவள் படையை முன்னம் விடுதலும் வள்ளல் நோக்கித் தீயுமிழ் கின்ற காரி திண்படை செலுத்தச் சென்று பாயிருள் பரந்து நேரும் படையினைத் தடிந்து முப்பால் ஆயிரர் தமையுஞ் சுற்றிஅடல் செய்து மீண்ட தன்றே. | 83 |
| 1629 |
ஒருகணப் பொழுதின் முன்னர் ஒராயிர முப்பா லோருஞ் செருநிலத் தவிந்தா ரன்ன செய்கையை விசயன் காணா முருகனைப் பரவி நின்றான் முழுமதி தன்னைக் கண்ட பொருதிரைப் புணரி யென்ன ஆர்த்தனர் பூத ரெல்லாம். | 84 |
| 1630 |
ஏமுறும் அவுணர் தானை இறந்திடா தெஞ்சிற் றெல்லாம் காமரு திசைகள் முற்றும் கதுமென விரிந்து போன மாமலர் பொழிந்தார் விண்ணோர் மற்றிவை அனைத்தும் நாடிக் கோமகன் முன்பு சென்றார் குரைகழல் அவுணர் தூதர். | 85 |
| 1631 |
வெய்யவன் பகைவன் தாதை வியன்கழல் பணிந்து தூதர் ஐயநின் மைந்தர் முப்பா லாயிரர் தம்மை யெல்லாம் ஒய்யென இலக்கர் தம்முள் ஒருவனே முடித்தான் ஈது பொய்யல சரத மென்னப் பொருக்கெனப் புலம்பி வீழ்ந்தான். | 86 |
| 1632 |
வீழ்ந்தனன் பதைத்துச் சோர்ந்து வெய்துயிர்த் தசைந்து விம்மிப் போழ்ந்திட நிலத்தைக் கையாற் புடைத்தனன் புரண்டு வெற்பில் தாழ்ந்திடு மருவி யென்ன இழிபுனல் தாரை பொங்கச் சூழ்ந்தார் அரற்ற மன்னன் துன்பமேல் துன்பம் வைத்தான். | 87 |
| 1633 |
அன்னதோ ரெல்லை மைந்தர் அனைவரும் முடிந்த தோரா மன்னவன் இசைமை நீங்கி மாயிருந் தவிசில் தப்பி இன்னலின் மறிந்த தென்ன இரவியங் கடவுள் மேல்பால் பொன்னெடுங் கிரியின் எய்தி ஔ¤யிலன் புணரி வீழ்ந்தான். | 88 |
| 1634 |
முடிவுறு புதல்வரை முன்னி முன்னியே இடரினை உழந்திடும் இறைவன் தன்முனம் படியறு நல்லறப் பகைஞன் போந்திடா அடிமுறை பணிந்துநின் றறைதல் மேயினான். | 1 |
| 1635 |
மன்னவர் மன்னநீ மனத்தில் இவ்வகை இன்னல்செய் தாற்றவும் இரங்கு வாயெனில் துன்னலர் மகிழுவா¢ சுரர்கள் யாவரும் நன்னகை செய்குவர் நமரும் வௌ¢குவா£¢. | 2 |
| 1636 |
முந்துறு மாற்றலர் முனைவெம் போரிடைத் தந்தையர் விளியினுந் தமர்கண் மாயினும் மைந்தர்கள் விளியினும் மான வீரர்கள் சிந்தைகொள் வன்மையிற் சிறிதுந் தீர்வரோ. | 3 |
| 1637 |
ஏற்றிகல் புரிந்திடும் எமரை வௌவிய கூற்றுளன் தொன்மைபோற் படைத்துக் கூட்டுவான் நாற்றிசை முகனுளன் நாமு ளோம்நம தாற்றலும் இருந்துள அயர்வும் வேண்டுமோ. | 4 |
| 1638 |
அந்தமில் வெறுக்கையும் அழிவில் ஆயுளும் நந்தலில் வன்மையும் நடாத்தும் ஆணையும் இந்திர ஞாலமும் இருக்க எந்தைநீ புந்தியில் அமரர்போற் புலம்ப லாகுமோ. | 5 |
| 1639 |
விண்ணவர் சிறையினை விடாது வைத்திடக் கண்ணிய விரதமுங் கழிந்த மானமும் நண்ணலர் தங்களை நலியுந் தன்மையும் எண்ணலை இடையறா திடுக்கண் போற்றுமோ. | 6 |
| 1640 |
மாற்றல ராகிய அமரர் மானவர் கோற்றொடி மடந்தையர் குழவிப் பாலகர் ஆற்றிடு துயருனக் காவ தன்றெனாத் தேற்றினன் அமைச்சருள் தீமை மிக்குளான். | 7 |
| 1641 |
வேறு ஆற்றிடு தருமம் நீத்த அமைச்சன்வந் தினைய வாற்றால் தேற்றிடு கின்ற காலைச் சிறிதுதன் அவலம் நீத்துக் கூற்றென யானே சென்று கூடலர் தொகையை விண்மேல் ஏற்றுவ னென்று சீறி அவுணர்கோன் எழுந்து சென்றான். | 8 |
| 1642 |
சென்றிடு மன்னர் மன்னன் சேவடி முறையிற் றாழ இன்றிவண் இருத்தி யானும் அனிகமும் இன்னே யேகி வன்றிறற் பகைஞர் தம்மை வளைத்துவல் விரைந்து சாடி வென்றியுற் றிடுவ னென்ன வேண்டினன் அமைச்சர் மேலோன். | 9 |
| 1643 |
அறந்தவிர் அமைச்சன் வேண்ட அவுணர்கள் முதல்வன் மீண்டு சிறந்திடு மடங்க லாற்றுஞ் செம்பொன்செய் பீட மேவி உறைந்தனன் அனைய காலை ஒல்லையில் விடைகொண் டேகிப் புறந்தனில் வந்து வல்லே போர்ப்பெருங் கோலங் கொண்டான். | 10 |
| 1644 |
போதகத் தரசு தம்முட் புண்டரீ கப்பேர் பெற்ற மாதிரக் களிற்றை அன்னோன் வல்லையிற் கொணர்த்தி ரென்னாத் தூதுவர்க் குரைத்த லோடுந் துண்ணென அனைய ரோடி மேதகு நிகளம் நீக்கி விடுத்துமுன் னுய்த்து நின்றார். | 11 |
| 1645 |
புந்தியிற் குறிப்பிற் செல்லும் புண்டரீ கப்பேர் பெற்ற தந்தியந் தலைவன் மீது தருமத்தை வெகுளும் வெய்யோன் அந்தமில் படைக ளேந்தி அமைச்சர்கள் பலருஞ் சூழ இந்திரன் இவன்கொ லென்ன ஏறினன் எழிலி போல்வான். | 12 |
| 1646 |
அறைந்தன படகம் பேரி ஆர்த்தன விரலை தீபஞ் செறிந்தன கரிதேர் வாசி தெழித்தன அவுணர் தானை நிறைந்தன பதாகை ஈட்டம் நெருங்கிய கவிகை வானம் மறைந்தன எழுந்த பூழி மாதிரம் இருண்ட அன்றே. | 13 |
| 1647 |
எண்ணிலா வௌ¢ள மாவும் இபங்களும் இவுளித் தேரும் வெண்ணிலா எயிற்றுச் செங்கண் வீரரும் புடையிற் சுற்றப் புண்ணுலா முகத்துப் பேழ்வாய்ப் புண்டரீ கத்தை யூர்ந்தே அண்ணல்மா நகரம் நீங்கிப் போயினன் அறத்தை நீத்தோன். | 14 |
| 1648 |
அண்டா¢மற் றிதனை நோக்கி அம்மவோ அறத்தை நீத்த கண்டகன் சிலையொன் றேந்தி மாதிரக் களிறு தன்னுள் புண்டரீ கத்தை ஊர்ந்து பொருமெனில் இவனை யாற்றல் கொண்டிடல் அரிதாம் என்ன இரங்கினர் குலைந்த மெய்யார். | 15 |
| 1649 |
ஆவணம் அனந்தம் நீங்கி அனிகமும் தானு மேகி மூவிரு முகத்து வள்ளல் முழுதருள் பெற்ற சேனை காவலன் வெகுண்டு நின்ற களத்திடை அணுக லோடும் மேவலர் எதிர்ந்தார் என்னா வியன்கழற் பூதர் ஆர்த்தார். | 16 |
| 1650 |
பொற்றைக ளேந்தி ஆர்க்கும் பூதரை இலக்கர் தம்மைச் சுற்றுறு துணையி னோரைத் தொல்லைநாள் நகரஞ் செற்ற கொற்றவன் தன்னை அன்னோர் வலியினைக் கொடியோன் நோக்கி இற்றது கொல்லோ நந்தம் வாழ்க்கையென் றிரங்கிச் சொல்வான். | 17 |
| 1651 |
வேறு பஞைகர்க ளாயினோர் பரவித் தன்மிசை இகல்செய வருவரேல் இரங்கி ஏங்குதல் மிகுபழி இங்கிது வினவின் மானவா¢ நகைசெய்வர் பொருவதே நன்று போலுமால். | 18 |
| 1651 |
எச்சமில் சேனையும் படையும் ஈண்டிய கைச்சிலை இருந்தது கரியும் ஒன்றுள தச்சுறு கின்றதென் ஆவ தாகுமால் பொச்சையர் கடன்நனி பொருமல் கொள்வதே. | 19 |
| 1653 |
வெல்லினும் செறுநர்முன் வெரிக தீயினும் அல்லது விளியினு மாக யானினி மல்லலம் படையொடு மாற்ற லார்மிசைச் செல்லுவ தன்றியே இரங்கல் சீரிதோ. | 20 |
| 1654 |
வேறு கண்ணுறு படையை நோக்கிக் கருத்திடைக் கவலை எய்தி எண்ணிநின் றயர்தல் வீரர் இயற்கைய தாமோ பின்னர் நண்ணிய வாறு நண்ண நானினித் தளரேன் என்னாத் துண்ணெனத் தேறிச் சென்றான் சூரனுக் கமைச்சன் ஆனோன். | 21 |
| 1655 |
இங்கிது பொழுது தன்னில் எங்கணும் இருட்டு ழாஞ்சூழ் கங்குலும் பகலும் மாலைக் காலமும் கலந்த தென்ன அங்கவன் தானை வௌ¢ளத் தவுணரும் பூதர் தாமும் பொங்கொலிக் கடல்போல் ஆர்த்துப் பொள்ளென அமரின் ஏற்றார். | 22 |
| 1656 |
வேறு தலைப்பட எழுக்களில் தண்டில் தாக்கினார் இலக்குற நேமிகள் கணிச்சி ஏவினார் மலைக்குவை எறிந்தனர் மரங்கள் வீசினார் சிலைத்தனர் வயிர்துடி செறிவெம் பூதரே. | 23 |
| 1657 |
வில்லுமிழ் சரத்தினில் வேலில் வாளினில் கல்லினில் நாஞ்சிலில் கழுமுள் ஆயதில் வல்லையந் தனில்உடை வாளில் வச்சிரச் செல்லினின் நுதிகெழு திகிரி நேமியில். | 24 |
| 1658 |
தண்டினில் தோமரம் தன்னில் சங்கினில் பிண்டிபா லத்தினில் ஆற்றப் பீடுமேல் கொண்டதோர் எழுவினில் பிறவில் கொட்புறா அண்டரும் அவுணரும் அணிந்து போர்செய்தார். | 25 |
| 1659 |
அயர்ப்புறு தானவர் அமைச்சர் யாவரும் வியர்ப்பினில் வந்திடு வெங்கண் வீரரும் வயப்பெரும் சிலையினை வணக்கி வாளிதூய்ப் புயற்படு பெயலெனப் பொழிந்து போர்செய்தார். | 26 |
| 1660 |
பெய்வதொத் தெங்கணும் பெரிதும் வீழ்தலால் உய்வதெத் தன்மையென் றுலகம் அச்சுற இவ்வகைத் திறத்தினர் இரண்டு சாரினும் தெய்வதப் படைகளும் மரபில் சிந்தினார். | 27 |
| 1661 |
மாய்ந்தனர் பூதரும் வரம்பில் தானவர் சாய்ந்தனர் கரங்களும் தலையும் சிந்தினர் வீந்தன கரிபா¤ விளிந்த தேர்நிரை பாய்ந்தன செம்புனல் பரந்த கூளியே. | 28 |
| 1662 |
நொந்தனர் இலக்கரும் நோன்மை நீங்கினார் முந்துறும் அமைச்சர்போ£¢ முயன்று நின்றனர் அந்திலவ் வேலையில் அதனை நோக்கியே வெந்திறல் வெய்யவன் வெகுண்டு சென்றனன். | 29 |
| 1663 |
இடித்தென உரப்பினன் இமைப்பில் எய்திமுன் வடித்திடு சிலையினை வாங்கித் தானவர் முடித்தலை பனித்திட முழுதும் யாக்கைகள் பொடித்தென வழுத்தினன் புங்க வாளியே. | 30 |
| 1664 |
நீண்டதோர் சிலீமுகம் நெடிது மேலவன் தூண்டிய காலையில் துணிந்த கையினர் வீண்டிடு தலையினர் விளிந்த மெய்யினர் மாண்டனர் அமைச்சர்கள் வறந்த தானையே. | 31 |
| 1665 |
துறக்கம தலைத்திடு தொலைவில் தானவர் மறுக்கமுற் றசைந்தனர் வந்து போர்செய விறற்படு சாரதர் வெகுண்டு மேற்செலா இறப்புறு வரைபல எடுத்து வீசினார். | 32 |
| 1666 |
வீசிய வேலையில் வெதும்பி விம்மியே மாசுறு தானவர் வாகை சிந்தியே ஆசறு போனகத் தட்டில் சூடுறு பூசைய தாமென உடைந்து போயினார். | 33 |
| 1667 |
இடைந்தனர் ஆகியே அவுணர் யாவரும் உடைந்தனர் போதலும் உலப்பில் பூதர்கள் படர்ந்தனர் தெழித்தனர் பையுள் மாலையில் தொர்ந்தனர் பற்றினர் தொலைத்தல் மேயினார். | 34 |
| 1668 |
கண்டனன் ஆங்கவை அறத்தைக் காய்பவன் புண்டிகழ்ந் தனையகட் பூதர் மேற்செலா விண்டொடர் பெருந்தனு வாங்கி வெவ்வுயிர் உண்டிடு சரந்தெரீஇ உலப்பின் றேவினான். | 35 |
| 1669 |
ஏவிய நோன்கணை யாவும் ஏற்றெழு தீவிழிப் பூதர்பால் சேறல் இந்திரன் வாவிய வூர்திகள் வாரி நேமியில் தூவிய துள்ளியின் தோற்றம் போன்றதே. | 36 |
| 1670 |
கைச்சிலை உகைத்திடு கணைகள் யாவையும் நச்சென விடுத்தலும் நடுங்கிப் பூதர்க்ள் அச்சுற மெலிந்தனர் அமரர் கோமகன் வச்சிரம் எய்திய வரைகள் மானவே. | 37 |
| 1671 |
வேறு வானவர்கள் கோமகன் வயக்களிறி தென்னத் தானவர்கள் போற்றுதரு மப்பகைஞன் ஊர்ந்த ஆனையது பூதர்தமை அங்கைகொடு வாரி ஊனொடுயிர் சிந்திட உடற்றியதை அன்றே. | 38 |
| 1672 |
கோடதொரு நான்குகொடு குத்தியது தாளின் ஊடுறமி தித்தவண் உழக்கியது வாலால் பாடுற எறிந்தது பனைக்கைய துகொண்டே வீடுறமுன் எற்றியது வீரர்படை தன்னை. | 39 |
| 1673 |
மாறகலும் வெங்கரியிவ் வாறடல்செய் காலை வீறுகெழு சாரதர்கள் வெற்புமிசை வீசி ஊறுசெய அங்கதின் உலப்பில்கணை ஓச்சி நாறுநடு வார்தொகையின் நண்ணினர்கள் வீரா¢. | 40 |
| 1674 |
காயமுழு தொன்றிய கணக்கில்படை யாவும் மூயதவ ளக்களிறு முற்றுமெழு சோரி பாயவணை கிற்பது பணிக்குழுவு கவ்வச் சேயபணி சுற்றமறை திங்கள்படர்ந் தென்ன. | 41 |
| 1675 |
வெந்திறல்கொள் புண்டரிக வேழமிது தன்மை நொந்ததெனி னுந்தனது நோன்மையழி யாதாய் முந்தியிடு சேனையை முருக்கவது நோக்கித் தந்திநிரை சாரதர் தமைத்தடித லுற்ற. | 42 |
| 1676 |
கண்டைகெழு தாரினொலி கல்லென விரைப்ப அண்டமுடைந் தென்னநனி ஆர்த்தவுணன் ஊரும் புண்டரிக வெங்களிறு போர்த்தொழல் இயற்ற உண்டைகெழு பூதநிரை ஒய்யென உடைந்த. | 43 |
| 1677 |
தண்டமுடை கின்றசெயல் தன்னைவிறல் வெய்யோன் கண்டனன் அழன்றுதன கார்முகம தொன்று கொண்டனன் எடுத்தது குனித்தழலின் வாளி அண்டர்பகை யூர்தியின் அடைச்சிநனி ஆர்த்தான். | 44 |
| 1678 |
ஆர்த்தடரும் வேலையில் அடற்களிறும் அங்கோர் மூர்த்தமயர் வுற்றது முனிந்தவுணர் கோமான் பார்த்திறையின் நூறுகணை பாலமிசை ஓச்சத் தேர்த்துலவு சோரியொடு தேர்மிசை இருந்தான். | 45 |
| 1679 |
இருந்ததிற லோன்மிசையொ ரெ·கமது வாங்கி விரைந்துதரு மப்பகை விடுத்திடலும் நோக்கி மருந்தெனமுன் வந்துதிறல் வாசவன்அவ் வைவேல் முரிந்துதுணி யாகவொர் முரட்கணை தொடுத்தான். | 46 |
| 1680 |
மத்தகய மன்னதிறல் வாசவன் விரைந்தே பொத்திரம தொன்றுகொடு போரயில் முருக்கிக் குத்திரம தொன்றவுணர் கூவிவெருக் கொள்ள அத்திரமென் மாரிகொட வன்றனை மறைத்தான். | 47 |
| 1681 |
மறைத்தலும் மறப்பகைஞன் வாளிமழை தூவிக் குறைத்தனன் அளப்பில்கணை ஏனவை குழீஇப்போய்ச் செறுத்தவன தாகமிசை சென்றுசெருக் கின்றி விறற்கவச நக்குபு விளிந்துபுடை வீழ்ந்த. | 48 |
| 1682 |
வேறு மீண்ட வேலையின் வெய்ய சூழச்சியோன் மாண்டு ளானென வாகை வீரன்மேல் பூண்ட யங்குறு பொன்னந் தண்டமொன் றீண்ட வீசினான் யாரும் அஞ்சவே. | 49 |
| 1683 |
எழுவின் நீள்கதை இமைப்பில் சென்றவன் பழுவின் மார்பகம் பட்ட வேலையின் விழும நோயுயு£ விம்மி னானரோ வழுவை மேலையோன் வயத்தின் மேவவே. | 50 |
| 1684 |
கருத்தில் நல்லறங் காய்ந்த வன்செயல் தெரித்து நின்றிடும் திறல்கொள் வாகினான் உருத்து நோக்கியே உரையும் தன்னுளக் கருத்தும் பிற்படக் கடிது செல்லுவான். | 51 |
| 1685 |
நின்னில் ஐயநின் நேர லன்புயந் தன்னை யாத்துநிற் றருவம் யாமெனப் பன்னு மானவர் பௌவம் நீத்தொராய் முன்னு தானவர் முதல்வன் நேர்புக. | 52 |
| 1686 |
எதி£¤ லாமையால் யாரும் அஞ்சவே அதிரு நோன்கழல் ஆடல் மொய்ம்பனை மதியில் தானவன் மழைகள் மின்குழுச் சிதறி யென்னத்தீச் சிந்த நோக்கினான். | 53 |
| 1687 |
நோக்கி நீகொலோ நோன்மை யோடெனைத் தாக்கு மாறுவந் தனையை யானுனை யாக்கை சிந்திய அமைந்து நின்றனன் காக்க வல்லையேல் காத்திநீ யென்றான். | 54 |
| 1688 |
மொழியும் ஆடல்சேர் மொய்ம்பன் கேட்டிது விழுமி தாரினும் வெற்றி பெற்றனன் அழிவ னேநினக் காடல் கொளவன்யான் கழியை நீந்துதல் கடலில் பாடதோ. | 55 |
| 1689 |
மற்றுன் வன்மையும் மதர்ப்பும் நின்பெருங் கொற்ற மானதும் வரத்தின் கொள்கையும் இற்றை வைகலே ஈறு செய்வன்நீ கற்ற போரினைக் கடிது செய்கென. | 56 |
| 1690 |
வேறு கானக்களி வரிபம்பிய கமழ்தார்புனை அகலம் வானக்கிறை தனதூர்திகள் மரபோடுசென் றிசைக்கும் தீனக்குர லெனநாணொலி திசையெங்கணும் செல்லக் கூனற்சிலை தனையொல்லையில் தருமப்பகை குளித்தான். | 57 |
| 1691 |
மற்கொண்டிடும் மிடல்மொய்ம்புள மதியில்லவன் ஒருபால் எற்கொண்டேழு களிற்றின்மிசைச் சிலைவாங்கினன் இருத்தல் கற்கொண்டதொர் வௌ¢ளிக்கிரி மிசைகாணிய கணைதூய் விற்கொண்டொரு பசுங்கார்முகில் மேவுற்றென லாமால். | 58 |
| 1692 |
அதுவன்றியும் அவனுந்திய அடுவெங்களி றலர்தண் கதிரின்குழு முழுதொன்றுபு ககனந்தனில் எழுசெம் மதியந்தன தொருபங்கையொர் வயவெம்பணி நுகரப் புதிதொண்பிறை யதுவொன்றிடை புகநின்றது பொருவும். | 59 |
| 1693 |
முந்தேயவன் எடுக்கின்றதொர் முரண்வெஞ்சிலை குனியாக் கந்தேயென நிமிர்தோளுடைக் கடுஞ்சூழ்ச்சியன் ஒழுகும் செந்தேனுறழ் குணத்திற்சரம் செலுத்தாத்திறன் மொய்ம்பற் கந்தேயுமெய் வௌ¤யின்றென அவனைக்கரந் தார்த்தான். | 60 |
| 1694 |
கரக்கின்றவன் விடுவாளிகள் கந்தன்படை ஞன்மெய் அரக்குன்றுபட் டயின்மாய்ந்தவை அயல்வீழந்தன கண்டான் இரக்கின்றவர்க் குதவான்கரந் தேற்காத்திரு வினர்பால் பரக்கும்பொரு ளுகுத்தன்னதிற் பயன்பெற்றிலன் எனவே. | 61 |
| 1695 |
அயில்சிந்திட முரண்வெங்கணை அயல்வீழ்தலும் அடுபோர் முயலுந்திறல் கெழுமொய்ம்பினன் முனிந்தெ·கமொன் றெடுத்துப் புயலன்னதொர் வடிவத்தவன் பூணாருநெஞ் செறியச் செயலன்னது கண்டாங்கெதிர் தீவாளிகள் உய்த்தான். | 62 |
| 1696 |
உய்க்குஞ்சுடர் வடிவாளிகள் ஒருங்கேதவ முருக்கி மைக்கொண்டலை நிகர்மேனியன் மனந்துண்ணென அணுகி மெய்க்கொண்டதொர் நெடுஞ்சாலிகை விளியும்படி வீட்டிப் புக்குள்ளுற மூழ்கித்தனி புறம்போந்தது விரைவில். | 63 |
| 1697 |
புறம்போதலும் இகல்மந்திரி பொருமிப்புகை உயிர்த்து நிறம்போகிய செந்நீரொடு நினைகின்றி லன்இருப்ப மறம்போகிய தனிவெங்கரி மகிணன்செய லோரா அறம்போகிய மனத்தான்றனை அடவுற்றதை யன்றே. | 64 |
| 1698 |
முந்துற்றிடு கரிதிண்டிறல் மொய்ம்பன்னி ரதத்தைத் தந்தத்தொகை கொடுதாக்குபு சமரத்திடை இட்ட கந்தொத்ததொ ரெழுவொன்றது கைக்கொண்டவன் வலவன் சிந்தப்புடைத் ததுகாண்டலுஞ் செந்தீயெனக் கனன்றான். | 65 |
| 1699 |
வையந்தன தீறாதலும் வறிதேயயல் பாயா மெய்யங்கைய தொன்றாலவன்மேல்வந்திடும் வேழக் கையங்குறப் பற்றாக்கடங் கலுழுங்கவுண் மோதி ஒய்யென்றெடுத் தப்பாலையின் உலகம்புக உய்த்தான். | 66 |
| 1700 |
எறிந்தானெடுத் ததுகாலையில் இபம்விண்ணிடை யேகிப் பிறிந்தாகவம் இயற்றெல்லையில் பெயர்காலையின அமைச்சன் அறிந்தான்கயம் இழந்தேன்கொலென் றயராவத னோடு மறிந்தான்புனை கலந்தன்னொடு மணிமாமுடி சிந்த. | 67 |
| 1701 |
வீழ்கின்றதொர் களிறாற்றவும் வெருவிப்பதை பதைத்து மாழ்கின்றது புடைபோகிய மதியில்லவன் எழுந்தே காழ்கொண்டதொர் கதையொன்றுதன் கைக்கொண்டுரத் தெறியத் தாழ்கொண்டதொர் கரத்திற்கடுத் தலைகொண்டது தறித்தான். | 68 |
| 1702 |
வலிகொண்டதொர் தனித்தண்டது மடிவாதலும் மற்றோர் குலிசந்தனை விடவாங்கெதிர் குறுகக்கரம் பற்றிப் புலிகண்டதொர் கலைமானெதிர் புக்காலென அவுணர் தலைவன்றனை அடல்மொய்ம்பினன் தடமார்பிடைப் புடைத்தான். | 69 |
| 1703 |
மூளாவுருத் தறைகின்றுழி முதலற்றிடு தருப்போல் வாளாபுவி மிசைவீழதலும் வயமிக்கவன் ஒருகால் தாளாலுதைத் தனன்அத்துணை தருமப்பகை வீழ்ந்தான் கேளாகிய அவுணப்படை கெட்டோடிய தன்றே. | 70 |
| 1704 |
வேறு விழுந்தயர் புண்டரீக வெங்கரி உயிர்த்து மெல்ல எழுந்தது தரும கோபன் இறந்தபா டதனை நோக்கி அழுந்திடும் இன்னல் வேலைக் ககன்கரை கிடைத்தா லென்னத் தொழுந்திறல் வீரவாகுத் தலைவனை நேர்ந்து சொல்லும். | 71 |
| 1705 |
செய்யலை வெகுளி எந்தாய் சிறியனை அருளிக் கேண்மோ பொய்யென நினையல் வாழி புண்டரீ கப்பேர் உள்ளேன் வையகம் போற்றுஞ் சீரேன் மாதிரங் காவல் கொண்டேன் கையனித் தரும கோபன் கடுஞ்சிறைப் பட்டேன் பன்னாள். | 72 |
| 1706 |
வன்றளை மூழ்கும் தீயென் மதியிலா அமைச்சற் போற்றி இன்றுகா றூர்தியானேன் ஏவின பலவும் செய்தேன் ஒன்றுநான் மறுத்த துண்டேல் உயிர்குடித் தூனும்வல்லே தின்றிடு மென்றே அஞ்சித் திரிநதனன் செயல்வே றில்லேன். | 73 |
| 1707 |
எட்டுள திசையில் வைகும் அரக்கர்தன் இகழ்ந்தா ரென்று மட்டறு வெகுளி வீங்கி மற்றெனை உர்ந்து தொன்னாள் கிட்டினன் அவரை யெல்லாங் கிளையொடு முடித்தோன் தன்னை அட்டனை நீயே யல்லால் அவனையார் அடுதற் பாலா£¢. | 74 |
| 1708 |
புந்தியில் அறத்தைக் காயும் புரைநெறி அமைச்சன் தன்னை வந்துநீ அடுத லாலே வானவர் கவலை தீர்ந்தார் உய்ந்தனன் சிறந்தேன் எற்கும் ஊதியம் இதன்மேல் உண்டோ முந்துறு தளையின் நீங்கி முத்திபெற் றாரை ஒத்தேன். | 75 |
| 1709 |
தீதுகொள் பவத்தின் நீரால் அவுணர்தஞ் சிறையிற் புக்கேன் மாதவஞ் செய்தேன் கொல்லோ மற்றுனை எதிரப் பெற்றேன் ஆதலின் உய்ந்தேன் என்றன் ஆசையை அளிக்கு மாற்றாற் போதுவன் தமியன் என்று தொழுதது புண்ட ரீகம். | 76 |
| 1710 |
புண்டரீ கத்தின் வாய்மை பொருக்கென வினவு வீரன் அண்டரும் உவகை பொங்க அகலுதி இருக்கைக் கென்ன விண்டொடர் நெறியிற் சென்றாங் கவுணர்க்கு வெருவ லின்றிப் பண்டமர் திசையின் நண்ணிப் பரிவற வைகிற் றன்றே. | 77 |
| 1711 |
மாதிரங் காவல் பூண்ட மதக்கறிற் றரசு செல்ல ஆதியில் அறத்தைக் காயும் அழிதகன் இறுதி நோக்கிப் பூதர்கள் ஆர்த்து வீரன் புயவலி புகழ்த லுற்றார் தூதுவர் அதுகண் டோடிச் சூரனைத் தொழுது சொல்வார். | 78 |
| 1712 |
தண்டக முதல்வ கேண்மோ தானையும் தானு மேகி மண்டமா¢ புரிந்து வீர வாகுவால் அமைச்சன் மாய்ந்தான் உண்டையும் அழித லுற்ற உங்குவன் ஊர்ந்து சென்ற புண்டரீ கப்பேர் பெற்ற தந்தியும் போய தென்றார். | 79 |
| 1713 |
வேறு பழுது டைத்திறன் மந்திரி பட்டசொல் வினவி முழுது சுற்றிய இன்னலம் புணரியின் மூழ்கி அழுது யிர்த்துமெய் யுயிர்பதை பதைத்திட அங்கண் எழுது சித்திரம் பாவைபோல்போல் உணா¢வுபோய் இருந்தான். | 80 |
| 1714 |
எள்ளல் செய்தெனைப் பற்றியே சிறையகத் திட்ட கள்வன் இப்பகல் முடிந்திடும் அன்னது காண்பான் பொள்ளெ னப்படர் வேன்எனப் புந்திகொண் டவன்போல் ஔ¢ள ழற்கதிர் வீசியே இரவிவந் துதித்தான். | 1 |
| 1715 |
சுருதி நீங்கிய அவுணர்கோன் இந்திறந் துயரம் பெரிதும் எய்தியே இருந்துழக் கண்டனர் பெயர்ந்து குருதி நோக்குடை ஒற்றரில் ஒருசிலர் குறுகிப் பரிதி தன்பகை அடிபணிந் தினையன பகர்வார். | 2 |
| 1716 |
முன்ன மாயமாப் படைக்கலந் தூண்டியே மொய்ம்பு பன்னி ரண்டுளான் தூதனைப் படையொடும் படுத்துத் தொன்னெ டுங்கடல் இட்டனை இட்டதைச் சுரர்கள் அன்ன காலையே விளம்பினர் அறுமுகத் தவற்கே. | 3 |
| 1717 |
வெங்கண் மால்கரிக் கிளையவன் ஆங்கது வினவிச் செங்கை வேலினை ஆயிடை இருந்தனன் செலுத்த அங்க தொல்லையின் மூவிரு புணரிகள் அகன்று பொங்கு தூயநீர் அளக்கரின் நடுவுபுக் கதுவே. | 4 |
| 1718 |
புக்க வேலையின் மாயமாப பெரும்படை புறந்தந் தக்க ணந்தொலை வெய்திய தயர்வுயிர்த் தறிந்து தொக்க பாரிடர் யாவரும் வீரர்தந் தொகையும் மிக்க திண்டிறல் வாகுவும் எழுந்திவண் மீண்டார். | 6 |
| 1719 |
ஆணடவ் வெல்லைவந் திறுத்திடும் வேற்படை அருளி மீண்டு கந்தவேள் இருந்துழிப் போந்தது விரைவால் ஈண்டிம் மாநகர் கூற்றியே செறுநர்கள் இகலின் மூண்டு போர்செய்வான் பு£¤சையுட் புகுந்தனர் முரணால். | 6 |
| 1720 |
அரண முற்றுளார் இந்நகர் அலைத்தலும் அவற்றைத் தரணி காவலன் வினவியே தன்னயல் நின்ற இரணி யன்றனைக் கனல்முகத் தண்ணலை ஏனை முரணில் மக்களை அமைச்சனை விடுத்தனன் முறையால். | 7 |
| 1721 |
ஆன காலையில் வந்துவந் தடுசமர் ஆற்றி மான வேற்பற்படைப் பண்ணவன் தூதனால் மற்றை ஏனை யோர்களால் முத்திற வீரர்கள் இறந்தார் மீன மாய்க்கடல் புகுந்தனன் இரணியன் வெருவி. | 8 |
| 1722 |
மன்னர் ன்னவன் இவையெலாம் வினவியே மனத்தில் உன்ன ருந்துயர் வேலைபுக் காற்றலா துழந்தான் இந்ந கர்ப்படை யாவையும் வறந்தன இன்னும் துன்ன லார்இவண் நின்றனர் என்றிவை சொற்றார். | 9 |
| 1723 |
சொற்ற வாசகம் வினவலுஞ் சூரியன் பகைஞன் இற்ற வேகொலாம் நம்பெரும் வாழ்க்கையென் றிரங்கிச் செற்ற மோடுதன் பெதிரெதிர் மலைந்திடச் செங்கேழ்ப் பொற்றை யன்னதன் இருக்கையை ஒருவினன் போந்தான். | 10 |
| 1724 |
போந்து கோநகர் அணுகியே துன்பொடு புணர்ந்த வேந்தன் மாமலர் அடிகளை உச்சியின் மிலைச்சி ஆந்த ரங்கமாம் அளியொடு முந்துநின் றவுணா¢ ஏந்தல் இம்மொழி கேண்மியா நன்கென இசைப்பான். | 11 |
| 1725 |
மாயை தந்ததொல் படையினால் செறுநரை மயக்கித் தூய நீர்க்கடல் இட்டனன் சுரரது புகல ஆய காலையில் வேல்விடுத் தவர்தமை மீட்ட சேயை வெல்வது கனவினும் இல்லையால் தெரியின். | 12 |
| 1726 |
தெரிந்த மற்றுனக் குரைப்பதென் முற்பகற் செவ்வேல் பொருந்து கைத்தலத் தாறுமா முகனொடு பொருது வருந்தி வன்படை ஆற்றலும் இழந்தனை வறிதாய் இரிந்து மற்றிவண் வருதலால் உய்ந்தனை எந்தாய். | 13 |
| 1727 |
ஏற்ற தோர்சிலை இழந்தனை மானமும் இன்றித் தோற்று வந்தனை தொல்வரத் தியற்கையும் தொலைந்தாய் சீற்ற முற்றிலன் முருகவேள் அவன்சினஞ் செய்யின் ஆற்று மோவெலா அண்டமும் புவனங்கள் அனைத்தும். | 14 |
| 1728 |
ஆர ணன்தனை உலகொடும் உண்டுமுன் னளித்த கார ணன்தனி ஆழியைக் களத்திடை அணிந்த தார கன்தனை நெடியமால் வரையொடு தடிந்த வீர வீரனை யாவரே வன்மையால் வெல்வார். | 15 |
| 1729 |
புல்லி தாகிய விலங்கினைப் படுப்பவர் புதலுள் வல்லி யந்தனக் குண்டியாய் மாய்ந்திடுங் கதைபோல் எல்லை யில்பகல் அமரரை அலைத்திடும் யாமும் தொல்லை நாள்வலி சிந்தியே குமரனால் தொந்தோம். | 16 |
| 1730 |
கோட லுஞ்சுனைக் குவளையுங் குளவியுங் குரவும் ஏட லர்ந்திடு நீபமும் புனைந்திடும் இளையோன் பாட லந்திறல் உரைப்பதென் ஆங்கவன் பணித்த ஆட லம்புயத் தண்ணலை வெல்வதும் அரிதால். | 17 |
| 1731 |
நெடிது பற்பகல் செல்லினும் நிரம்புவ தொன்றை இடைவி டாமலே முயன்றுபெற் றிடுகின்ற தியற்கை உடல்வ ருத்தியும் தங்களால் முடிவுறா தொன்றை முடிவு மீதெனக் கொள்வது கயவர்தம் முறையே. | 18 |
| 1732 |
ஆற்றல் ந்தரை இழந்தனை நால்வகை அனிகத் தேற்றம் அற்றனை என்னுடன் ஒருவன்நீ இருந்தாய் மேற்றி கழந்தநின் குலத்தினை வேரொடு வீட்டக் கூற்றம் வந்ததும் உணர்கிலை இகலைமேற் கொண்டாய். | 19 |
| 1733 |
வெஞ்ச மஞ்செய வல்லவர் கிடைத்திடின் மிகவும் நெஞ்ச கந்தளிர்ப் பெய்துவன் நோலர் சமருக் கஞ்சி னேன்என்று கருதலை அரசநீ இன்னும் உஞ்சு வைகுதி யோவெனும் ஆசையால் உரைத்தேன். | 20 |
| 1734 |
உறுதி ஒன்றினி மொழிகுவன் தொன்னகர் உள்ளார் சிறைவி டுக்குதி நம்மிடைச் செற்றம தகற்றி அறுமு கத்தவன் வந்துழி மீண்டிடும் அதற்பின் இறுதி யில்பகல் நிலைக்குநின் பெருவளம் என்றான். | 21 |
| 1735 |
வெம்பு தொல்கதிர் வெகுண்டவன் உரைத்தசொல் வினவித் தும்பை யந்தொடை மிலைச்சிய மணிமுடி துளக்கி மொய்ம்பும் ஆகமுங் குலுங்கிட முறுவலித் துயிர்த்து நம்பி மந்திரச் சூழ்ச்சிநன் றாலென நவில்வான். | 22 |
| 1736 |
வேறு என்னிவை உரைத்தாய் மைந்த இன்றியான் எளிய னாகிப் பொன்னுல குள்ள தேவர் புலம்புகொள் சிறையை நீக்கின் மன்னவர் மன்னன் என்றே யாரெனை மதிக்கற் பாலார் அன்னதும் அன்றி நீங்கா வசையுமொன் றடையு மாதோ. | 23 |
| 1737 |
கூனொடு வெதிரே பங்கு குருடுபே ரூமை யானோர் ஊமை தடைந்த புன்மை யாக்கையோ டொழியும் அம்மா மானம தழிந்து தொல்லை வலியிழந் துலகில் வைகுல் ஏனையர் வசையில் மாற்றம் எழுமையும் அகல்வ துண்டோ. | 24 |
| 1738 |
தேவரும் மலர்மே லோனுஞ் செங்கண்மால் முதலா வுள்ள ஏவரும் ஆணை போற்ற இருந்தர சியற்றல் உற்றேன் மூவரின் முதலா முக்கண் மூர்த்திதன் வரங்கொண் டுள்ளேன் மேவலர் சிறையை இன்று விடுவனோ விறலி லார்போல். | 25 |
| 1739 |
பேரெழில் இளமை ஆற்றல் பெறலரும் வெறுக்கை வீரம் நேரறு சுற்றம் யாக்கை யாவையும் நிலைய வன்றே சீரெனப் பட்ட தன்றோ நிற்பது செறுநர் போரில் ஆருயிர் விடினும் வானோர் அருஞ்சிறை விடுவ துண்டோ. | 26 |
| 1740 |
இறந்திட வரினும் அல்லால் இடுக்கணொன் றுறினுந் தம்பால் பிறந்திடு மானந் தன்னை விடுவரோ பெரிய ரானோர் சிறந்திடும் இரண்டு நாளைச் செல்வத்தை விரும்பி யானும் துறந்திடேன் பிடித்த கொள்கை சூரனென் றொருபேர் பெற்றேன். | 27 |
| 1741 |
இன்னுமோர் ஊழி காலம் இருக்கினும் இறப்ப தல்லால் பின்னுமிங் கமர்வ துண்டோ பிறந்தவர் இறக்கை திண்ணம் மின்னெனும் வாழ்க்கை வேண்டி விண்ணவர்க் கஞ்சி இந்த மன்னுயிர் சுமக்கி லேன்யான் மாயவன் றனையும் வென்றேன். | 28 |
| 1742 |
அஞ்சினை போலும் மைந்த அளியநின் இருக்கை போகித் துஞ்சுதி துஞ்ச லில்லா வரத்தினேன் தொலைவ தில்லை நெஞ்சிடை இரங்கி யாதும் நினையலை நேர லார்மேல் வெஞ்சமர் புரியப் போவேன் என்றனன் வெகுளி மேலான். | 29 |
| 1743 |
இவ்வகை தாதை கூற இரவிதன் பகைஞன் கேளா உய்வகை இல்லை போலும் உணர்ந்திலன் உரைத்த தொன்று மெய்வகை விதியை யாரே வென்றவர் வினையிற் கேற்ற செய்வகை செய்வேன் என்னாச் சிந்தைசெய் தினைய சொல்வான். | 30 |
| 1744 |
அறிவொரு சிறிதும் இல்லேன் அடியனேன் மொழிந்த தீமை இறையதும் உள்ளங் கொள்ளா தெந்தைநீ பொறுத்தி கண்டாய் சிறியதோர் பகுவப் பாலர் தீமொழி புகன்றா ரேனும் முறுவல்செய் திடுவ தன்றி முனிவரோ மூலப்பின் மேலோர். | 31 |
| 1745 |
அத்தநீ வெகுளல் நம்மூர் அலைத்திடுங் கணங்கள் தம்மை வித்தக வன்மை சான்ற விறற்புய னோடும் அட்டுன் சித்தமும் மகிழு மாறு செய்குவன் விடுத்தி யென்னாக் கைத்தலம் முகிழ்த்துத் தீயோன் கழலிணி பணிதல் செய்தான். | 32 |
| 1746 |
பணிந்திடு கின்ற காலைப் பதுமைதன் கேள்வன் செற்றந் தணிந்தனன் உவகை பெற்றான் தனயநின் உள்ளம் போர்மேல் துணிந்தது போலும் நன்றால் துன்னலார் தம்மை வெல்வான் அணிந்திடு தானை யோடும் அகலுதி ஐய என்றான். | 33 |
| 1747 |
தொடையசை காமர் பொற்றோட் சூரிது புகல மைந்தன் விடையது பெற்று மீண்டு மேதகு துயரி னோடு கடிதுதன் கோயில் புக்குக் கடவுளர் பலருந் தந்த அடல்நெடும் படைக ளெல்£ம் ஆய்ந்தனன் எடுத்தான் அன்றே. | 34 |
| 1748 |
மையுறு தடங்கண் மாதர் வனமுனை திளைக்கு மார்பின் மெய்யுறை யொன்று வீக்கி விரல்மிசைப் புட்டில் சேர்த்திக் கையுற ஒருவில் லேந்திக் கைப்புடை கட்டி வாளி செய்யுறும் ஆவ நாழி பின்னுற வீக்கி யாத்தான். | 35 |
| 1749 |
சேமமா யுள்ள எண்ணில் படைகளுந் தேருஞ் சுற்றத் தாமநீள் கவிகை வேந்தன் தனிமகன் கடையிற் சென்று காமர்சூழ் கனக வையம் ஒன்றின்மேற் கடிது புக்கான் ஏமமால் வரையின் உம்பர் எழிலியே றணைந்த தேபோல். | 36 |
| 1750 |
மற்றது காலை தன்னில் வாம்பரி நிரையுந் தேருங் கொற்றவெங் களிறும் வீரர் குழாங்களுங் குணிப்பில் வௌ¢ளஞ் சுற்றின இயங்கள் முற்றுந் துவைத்தன துவச கோடி செற்றின இரவி செல்லுந் தேயம தடைத்த அன்றே. | 37 |
| 1751 |
தேரிடைப் புகுந்து நின்றோன் இப்பெருஞ் சேனை வௌ¢ளம் பாரிடைக் கொண்டு நின்ற புணரியிற் பாங்கர் சூழச் சூரிடைக் கொண்ட அன்புந் துயரமும் உளத்தை யுண்ணப் போருடைத் திசையை நோக்கிப் பொள்ளெனப் போதல் உற்றான். | 38 |
| 1752 |
வேறு மாவாழ் தெருவு பலகோடிகள் வல்லை நீங்கி மேவார் பொருத களத்தெல்லை விரைந்து நண்ணி மூவா யிரரும் பிறரும்முடி வான நோக்கி யாவா வெனவே இரங்கிக்கலுழ்ந் தல்லல் செய்வான். | 39 |
| 1753 |
தாளாண்மை மிக்க அசுரன்மகன் தாங்கல் செல்லா நீளா குலத்தின் அழிகின்றதன் நெஞ்சு தேற்றிக் கேளா£ தொகைமேற் பெருஞ்சீற்றங் கிளர்ந்து செல்லச் சூளால் இனைய தொருவாசகஞ் சொல்லல் உற்றான். | 40 |
| 1754 |
மாசாத்தர் அன்ன வயப்பூதரை மாய வாட்டித் தேசார்க்கும் வேலோற் கிளையோனைச் செகுத்தி டேனேல் காசாற் பொலியும் அகல்அல்குலின் காமம் வெ·கி வேசாக்கள் பின்செல் வறியானில் விளங்க யானே. | 41 |
| 1755 |
என்னா ஒருசூள் இசையா அவனேக லோடும் அன்னான வரவு தனைநோக்கி அவுணர் தங்கள் மன்னாகும் நின்ற மகனாகும் மலைவ தற்குப் பின்னார் வருவார் எனப்பூதர்கள் பேச லுற்றார். | 42 |
| 1756 |
பேசுற்ற காலை அவுணப்படை பேர்ந்து சென்றாங் காசற்ற பூதப் படைதம்மெதிர் ஆர்த்து நேரப் பூசற் பறைகள் இயம்புற்றன பூமி பொங்கி மாசற்ற வானைத் திசையோடு மறைந்த தன்றே. | 43 |
| 1757 |
ஆர்த்ததர் கிடைத்தார் அடற்பூதர் அடுக்கல் மாரி தூர்த்தார் படைகள் சொரிந்தார் மரந்தூவ லுற்றார் பார்த்தார் அவுணர் எழுநாஞ்சில் பரசு தண்டஞ் சீர்த்தா கியவில் லுமிழ்வாளி செலுத்தி விட்டார். | 44 |
| 1758 |
வேறு பொங்கு வன்மைகொள் பூதரும், வெங்கொ டுந்தொழல் வினையரும் இங்கிவ் வாறெதிர் ஏற்றிடா, அங்கண் வெஞ்சமர் ஆற்றினார். | 45 |
| 1759 |
அரிய ஒண்பகல் அல்லொடே,
பொருது பா£¢மிசை புக்கபோல் இருதி றத்தரும் இகலியே, விரவு பூசல் விளைத்தனர். | 46 |
| 1760 |
உரங்கொள் பாரிடர் உய்த்திடு,
மரங்கள் குன்றுகள் மாண்டிட நெருங்கி நேர்ந்த நிசாசரர், சரங்கள் கொண்டு தடிந்தனர். | 47 |
| 1761 |
விற்கொள் அம்பினை வேலினை,
எற்கொள் நாஞ்சில் எழுக்கதை வர்க்க மானதை வன்கணர், கற்க ளாற்றுகள் கண்டனர். | 48 |
| 1762 |
சிவந்த பங்கிகொள் சென்னிகள்,
நிவந்த மொய்ம்பு நிலத்துகக் கவிழ்ந்து ருண்டு களத்திடை, அவிந்த பூதம் அனந்தமே. | 49 |
| 1763 |
நெஞ்சம் மொய்ம்பும் நெடும்பதஞ்,
செஞ்செ வித்தலை சிந்தியே எஞ்சு தானவர் எண்ணிலா£¢, துஞ்சி னார்பழி துஞ்சவே. | 50 |
| 1764 |
பாய்ந்த வாசிகள் பாரிடங்,
காய்ந்த யானைகள் காசினி ஏய்ந்த தேர்களி யாவையும், மாய்ந்து பாரின் மறிந்தவே. | 51 |
| 1765 |
சோரி தூங்கிய தொல்பிணம்,
மேரு விண்ணை விழுங்கின காரி யூர்தி கருங்கொடி, ஓரி கங்கம் உலாயவே. | 52 |
| 1766 |
இந்த வாறிரு பாலரும்,
வந்து நேர்ந்து மலைந்திடப் புந்தி நோவறு பூதர்தம், முந்து தூசி முரிந்ததே. | 53 |
| 1767 |
தாழும் ஒன்னலர் தாக்கலால்,
நீள்கொ டிப்படை நெக்கிடக் கூழை நின்றிடு கூளிகள், ஆழி யென்ன அடுத்தவே. | 54 |
| 1768 |
புடைநி ரம்பிய பூதர்வந்,
திரைவி டாதெதிர் ஏற்றிடா அடலின் மேதகும் அவுணமாக், கடலை நின்று கலக்கினார். | 55 |
| 1769 |
ஒடிந்த தேர்கள் உலந்துபார்,
கிடந்த யானை கிளர்ந்தமா மடிந்த தானவர் மாப்படை, தடிந்து லாயினா¢ சாரதர். | 56 |
| 1770 |
வேறு அதிரும் கழல்சேர் அவுணப் படைகள் முதிரும் குறளெற் றமுடிந் திடலும் எதிருஞ சமரத் திடையெய் தியதோர் கதிரின் பகையங் கதுகண் டனனே. | 57 |
| 1771 |
சிந்தாய் வருமிச் சிலசா ரதரே நந்தா னையெலாம் நலிகின் றனரோ அந்தா இனிதென் றடுதேர் கடவா வந்தான் விரைவால் இமையோர் மறுக. | 58 |
| 1772 |
கடிதாய் வருகா லொடுகா ரெழிலி படிமே லுறவே படர்கின் றதுபோல் கொடிதா கியவிற் குனியா முனியா வடிவா ளிகள்தூய் அவுணன் வரலும். | 59 |
| 1773 |
வண்டார் தெரியல் வலியோன் வரவைத் தண்டா தமர்செய் திடுசா ரதர்கள் கண்டார் எதிரே கடிதே நடவா அண்டார் தொகைஅச் சுறஆர்த் தனரே. | 60 |
| 1774 |
தருவுங் கதையுந் தருசூ லமுமால் வரையுங் கொழுவும் மழுவும் எழுவுஞ் சொரிகின் றனர்பல் வளனுந் தொலையா எரியின் மிசையே இடுமந் தணர்போல். | 61 |
| 1775 |
தொடுகின் றகழல் தொருசா ரதர்கள் விடுவின் றவெலாம மிசைவந் திடலும் அடுகின் றசினத் தவுணன் தழலில் படுகின் றசரம் பலதூண் டினனே. | 61 |
| 1776 |
பணிபட டகனற் படைதூண் டுதலும் திணிபட் டகணத் திறலோர் வரைகள் அணிபட் டதருக் குலமா தியெலாம் துணிபட் டனவே துகள்பட் டனவே. | 63 |
| 1777 |
கல்லும் தருவும் கதையும் பிறவும் சொல்லும் திறலும் துகன்பட் டிடலும் வெல்லும் தகுவன் மிகுசா ரதர்மேல் செல்லும் படிவெங் கணைசிந் தினனே. | 64 |
| 1778 |
சிந்துற் றிடுசெங் கனல்வெங் கணைகள் பொந்துற் றிடுகின் றபுயங் கமென வந்துற் றுடன்முற் றும்வருத் துதலால் நொந்துற் றனர்அற் றனர்நோன் மையெலாம் | 65 |
| 1779 |
விடுகின் றகனற் கணைவெந் திறலோர் உடலம் புழைசெய் திடவுற் றனரால் படரும் குறியோன் கதைப· றுளையா அடுதொல் கிரவுஞ் சமதா மெனவே. | 66 |
| 1780 |
தெரிகுற் றகனற் கணைசென் றுபுகப் பொருகொற் றமகற் றியபூ தர்மிசைப் பெருகுற் றதுசோ ரிபெருங் கருவிண் டுருகுற் றிடுசெம் பொழுகும் படிபோல். | 67 |
| 1781 |
கதிரும் கனல்வெங் கணைசா ரதர்மெய் புதைகின் றுழிசெம் புனல்வந் தெழுவ உதிரம் பிறவுற் றிடுதீ யுறவால் எதிர்வந் தவைதன் னிடனுய்ப் பதுபோல். | 68 |
| 1782 |
விடமெய்க் கணைமா ரிகள்தம் மிசையே படவெய்த் தனர்சிந் தைபதைத் திடுவார் கடவுட் கதிரைக் கனலும் கொடியோற் குடைவுற் றனரால் உறுபூ தரெலாம். | 69 |
| 1783 |
வேறு நிலைய ழிந்து நெடுங்கடல் பாரிடம் தொலைய முன்னம் தொலைந்திடு தானவர் வலிதெ ரிந்து வயம்புனை தானவர் தலைவன் முன்வந்து சார்ந்தனர் என்பவே. | 70 |
| 1784 |
ஆய காலை அழிந்துவெம் பூதர்கள் போய வாறும் புரையறு சூர்தரு சேய வன்திறல் செய்கையும் நோக்கினான் காயும் வெவ்வெரி கான்றிடு கண்ணினான். | 71 |
| 1785 |
மலைக்கு லக்கொடி வாமத்தன் மைந்தராம் இலக்க வீரருள் ஏனைய மைந்தருள் தலைக்கண் நின்ற சயங்கெழு மொய்ம்பினான் விலக்கில் தேரொடும் வெய்தென ஏகினான். | 72 |
| 1786 |
ஆதி தந்த அறுமுகத் தெம்பிரான் பாத முன்னிப் பரவிக் கடிதுபோய் மேத குங்கதிர் வெம்பகை தானையாம் ஓத முட்கக் குனித்தனன் ஓர்சிலை. | 73 |
| 1787 |
காமர் மொய்ம்பினன் கைத்தனுக் கோட்டலும் தாமு னிந்து தகுவர்தந் தானைகள் தோம ரங்கதை சூலம்வை வாளிவேல் நேமி யாதி நெருக்குற வீசினார். | 74 |
| 1788 |
வீசு கின்ற வியன்படை மாய்ந்துகத் தேசு லாவு திறலுடை மொய்ம்பினான் ஓசை கொண்டதன் சாபம் உமிழ்ந்தென ஆசு கங்கள் அளப்பில தூண்டினான். | 75 |
| 1789 |
தூண்டும் வாளி துணிபடச் செய்தலும் மாண்டு போயின மற்றவர் வெம்படை ஈண்டு தானவர் யாரும் மறைந்திட மீண்டும் வார்கணை வீசினன் வீரனே. | 76 |
| 1790 |
கற்றை வார்சடைக் கண்ணுத லோன்சுதன் கொற்ற வில்லுமிழ் கூர்ங்கணை விட்டன பற்ற லார்மெய் படுதலும் அன்னவர்க் கிற்ற தாள்முடி தோள்புயம் யாவுமே. | 77 |
| 1791 |
ஆர ழிந்தன ஆழி அழிந்தன தேர ழிந்தன திண்பரி கைமுகக் கார ழிந்த கடுந்தொழில் தானவர் போர ழிந்த புகுந்த சோரியே. | 78 |
| 1792 |
மற்ற வெல்லை வலியநந் தானைகள் இற்ற வேகொல் இவன்சிலை யாலெனாச் செற்ற நீரொடு செங்கதிர் மாற்றலன் ஒற்று தேர்வல வற்கிவை ஓதுவான். | 79 |
| 1793 |
அடுத்து நம்படை அட்டவன் முன்னுற விடுத்தி தேரை வலவனை வெய்தென வடித்த விஞ்சையன் வன்மையின் அன்னதேர் நடத்தி யார்த்தனன் நாகர் நடுங்கவே. | 80 |
| 1794 |
மாண்ட கொள்கை அவுணன் வலவன்முன் தூண்டு தேர்மிசைத் துண்ணென நண்ணியே பூண்ட தன்சிலை கோட்டிப் பொருஞசினம் மூண்டு மேலவன் முன்னிது கூறுவான். | 81 |
| 1795 |
எஞ்ச லின்றிய என்பெருந் தானைகள் துஞ்சும் வண்ணந் தொலைத்தனை நீயினி உஞ்சு போகரி துன்றனை அட்டிட வஞ்சி னங்கொடு வந்தனன் யானென்றான். | 82 |
| 1796 |
என்ற லோடும் இருந்திறன் மொய்ம்பினான் பொன்று வோரையும் போர்த்தொழில் செய்துபின் வென்று ளோரையும் விண்ணவர் காண்குவர் நின்று தாழ்க்கலை நேருதி போர்க்கென்றான். | 83 |
| 1797 |
விளைத்த சீற்றத்து வெந்திறற் சூர்மகன் வளைத்த வில்லிடை வார்கணை ஆயிரந் தளைத்த பூந்தொடை வாகையன் தன்னுரந் துளைத்தி டும்படி பூட்டுபு தூண்டினான். | 84 |
| 1798 |
ஆக மூழ்கி அடற்கணை போழ்ந்துபின் ஏக வென்றும் இளையவன் பின்னவன் சோக மோடுதன் தொல்சிலை வாங்கியே நாகர் போற்றிட நாணொலிக் கொண்டனன். | 85 |
| 1799 |
நாணொ லிக்கொடு நஞ்சழல் கான்றெனத் தூணி யுற்ற சுடுசரம் ஆயிரம் வேணு யுய்த்து விரைவினில் தூண்டினான் ஏணு டைக்கொடி யோன்புயத் தெய்தவே. | 86 |
| 1800 |
ஆயி ரங்கணை அம்புயம் மூழ்கலும் நோயு ழந்துள நொந்து நொடிப்பினில் தீய வன்மகன் செஞ்சரம் நூற்றினால் தூய வன்வில் துணிபடுத் தானரோ. | 87 |
| 1801 |
திண்டி றற்புயன் செஞ்சிலை இற்றிட அண்டர் அஞ்சினர் அன்னவன் ஓரயில் கொண்டு ருத்துக் கொடுந்தொழிற் சூர்மகன் முண்ட நெற்றியின் மொய்ம்புடன் வீசினான். | 88 |
| 1802 |
வீசு வெம்படை வெய்யவற் சீறிய நீசன் மாண்டகு நெற்றியுட் சேறலும் மாசில் வான்மிசை வந்தெழு செக்கர்போல் ஆசில் செம்புனல் ஆறெனச் சென்றதே. | 89 |
| 1803 |
சென்ற காலையில் தீயவன் ஓரிறை நின்று தேரின் நினைவில னாகியே பின்றை முன்னுணர் வெய்தப் பெருந்தகை ஒன்றொர் வெஞ்சிலை ஒல்லையில் வாங்கினான். | 90 |
| 1804 |
வாங்கி வாயுவின் மாப்படை தூண்டலும் ஆங்கவ் வெய்யனும் அப்படை யேவியே தாங்கி வன்மை தணித்தலுந் தாவிலோன் தீங்க னற்படை உய்த்தனன் சீறியே. | 91 |
| 1805 |
மாரி யன்னகை மன்னவர் கோமகன் ஆர ழற்படை அவ்வழி தூண்டலும் வீர வாகு விடுத்திடு தீப்படை போரி யற்றிப் பொருக்கென மீண்டதே. | 92 |
| 1806 |
சுடுக னற்பஆஆ போந்திடச் சூர்மகன் கடிது பின்னுங் கதிர்ப்படை தானெடா அடுதி அன்னவன் ஆவியை நீயெனா விடுத லோடும் விரைந்தது சென்றதே. | 93 |
| 1807 |
விரைந்து சென்றதை வீரமொய்ம் புள்ளவன் தெரிந்து சேணிடைச் செங்கதி ரோன்படை துரந்து நீக்கலுஞ் சூர்மகன் பங்கயத் திருந்த வன்படை ஏவினன் என்பவே. | 94 |
| 1808 |
தேன்மு கத்துத் திருமல ரோன்படை வான்மு கத்து வருதலும் ஆங்கவன் ஊன்மு கப்படை ஒய்யெனத் தூண்டினான் நான்மு கத்தன் அடற்கண நாயகன். | 95 |
| 1809 |
தூண்டு வேதன் படைக்கலஞ் சூர்மகன் ஆண்டு தொட்ட படையை அகற்றியே மீண்டு வந்திட வெய்யவன் வீரன்மேல் நீண்ட மாயன் நெடும்படை வீசினான். | 96 |
| 1810 |
வீசும் அப்படை தன்னை விலக்கினான் கேச வன்படை யால்கிளர் மொய்ம்புடை மாசில் கேள்வியன் மற்றது நோக்கியே நீசன் மாகன் உள்ளம் நினைகுவான். | 97 |
| 1811 |
தொட்ட தொட்ட படைகள் தொலைவுற விட்ட னன்படை மேலினி யாவையும் அட்டு நல்கும் அரன்படை தூண்டுதறின் ஒட்ட லன்கரத் துண்டது கண்டதே. | 98 |
| 1812 |
ஆத லாரியான் அப்படை தூண்டிடல் ஊதி யத்தை யுடைத்தன்று மாயையால் ஏதி லானை இனியடல் செய்வதே நீதி யென்று நினைந்தனன் நேரலன். | 99 |
| 1813 |
விஞ்சை மமய வியன்முது மந்திரம் நெஞ்ச மீது நெறிப்பட எண்ணியே செஞ்சு டர்க்கதி ரைச்சிறை செய்திடு வஞ்ச மைந்தன் மறைந்தனன் தேரொடும். | 100 |
| 1814 |
பாங்கு முன்னரும் பின்னரும் பாய்கதிர் தூங்கு தேரொடு துன்னலன் ஏகுறா வீங்கும் ஆற்றல் விறலுஆ மொய்ம்பன்மேல் வாங்கு விற்கணை மாரி வழங்கினான். | 101 |
| 1815 |
சூறை யென்னத் திரிபவன் தூண்டிய மாறில் வாளிப டப்பட வள்ளல்மெய் ஊற தாகி உலப்பறு செம்புனல் ஆற தென்ன வழிக்கொண்ட தாலரோ. | 102 |
| 1816 |
அண்டர் நோக்கி அழிந்தனர் பாரிடா¢ தண்ட மோடு தளர்ந்தனர் சார்பினோர் விண்டு விண்டு வெருவினர் அச்செயல் கண்டு வீரன் கனலெனச் சீறினான். | 103 |
| 1817 |
வேறு ஒன்றொரு மாயை தன்னால் உய்ந்துமுன் வென்று போனான் இன்றும துன்னி னானோ இனியது முடிக்க அற்றோ நன்றிது நன்றி தம்மா நானிவன் தன்னை இன்னே கொன்றிடு கிறபேன் என்னாக் குறித்தனன் குமரன் பின்னோன். | 104 |
| 1818 |
ஈதுதன் புந்தி தேற்றி ஈங்கிவன் சூழ்ச்சி மாய்ந்து போதரு கின்ற வாறு புரிகுவன் விரைவின் என்னாச் சேதனங் கொண்ட துப்பின் தெய்வதப் படையைப் போற்றி மேதகு வழிபா டாற்றி யவுணனைக் குறித்து விட்டான். | 105 |
| 1819 |
பொருவருந் திறலோன் விட்ட போதகப் படையே பானாள் இருளினை இரியல் செய்யும் இரவிபோற் சேற லோடும் விரைவொடு விஞ்சை மாயம் விளிந்தது வேந்தன் மைந்தன் ஒருபெருந் தேருந் தானு மாகியே உம்பர் நின்றான். | 106 |
| 1820 |
தோன்றியே விண்ணின் நின்ற சூ£¢மகன் தொலைவில் ஆற்றல் சான்றதன் மாயம் போன தன்மையுந் தடந்தோள் வீரன் ஆன்றநல் வலியும் நோக்கி அயர்ந்தனன் அயர்ந்து முன்னம் மான்றிடும் அமரர் யாரும் மனமகிழ் சிறந்து நின்றார். | 107 |
| 1821 |
அவ்வழி வீர மொய்ம்பன் அந்தர வழிக்கண் நின்ற மைவழி சிந்தை மைந்தன் மாண்பினை நோக்கி வஞ்ச வெவ்வழி இனிநீ போதி யானிவண் அடுவன் என்னாக் கைவழி வரிவில் வாங்கித் தேரொடுங் ககனஞ் சென்றான். | 108 |
| 1822 |
விண்ணிடைப் புகுந்த வீரன் வெலற்கருஞ் சூரன் மைந்தன் கண்ணுற முன்பு நேர்ந்து கணைபல கோடி தூர்த்தான் நண்ணலன் அவனுஞ் சீறி நவின்றதோர் சாபம் வாங்கித் துண்ணென விசிக மா£¤ சொரிந்தனன் சுரர்கள் அஞ்ச. | 109 |
| 1823 |
நீரொடு கனலும் மாறாய் நெடுஞ்சினந் திருகி நின்று போரினை இழைப்ப தென்ன இருவரும் பொருது நின்றார் ஓரிரை அளவை தன்னில் ஒராயிர நூறு கோடி சாரிகை திரிந்த அம்மா அனையவர் தடம்பொற் றேர்கள். | 110 |
| 1824 |
ஏற்றிகல் புரியும் வீரா¢ எதிரெதிர் துரக்கும் வாளி நாற்றிசை கொண்ட அண்டப் பித்திகை காறும் நண்ணி மேற்றிகழ் பரிதிப் புத்தேள் வியன்கதிர் வரவு தன்னை மாற்றியெவ் வுலகு ளோர்க்கு மலிதுயர் விளைத்த அன்றே. | 111 |
| 1825 |
செற்றமொ டிவர்கள் வீசுந் திருநெடுங் கணைகள் யாண்டும் முற்றிடு கின்ற காலத் துகுவன கவன மான்தேர் அற்றன புரவி மாலை அவிந்தன களிற்றின் ஈட்டம் இற்றன அவுணர் சென்னி இறுவன பூதர் யாக்கை. | 112 |
| 1826 |
கிட்டுவ சேணிற் செல்வ கிளருவ கிடைத்துப் பின்னும் முட்டுவ ஒன்றை யொன்றை இடம்வலம் முறையிற் சூழ்ந்து வட்டணை புரிவ வானோர் மதிக்கவும் அரிய வல்லே எட்டுள திசையும் விண்ணுந் திரிவன இருவர் தேரும். | 113 |
| 1827 |
இகழுவர் முனிவர் வெஞ்சூள் இயம்புவர் வன்மை நோக்கிப் புகழுவர் உரப்பி வீரம் புகன்றெடுத் தழைப்பர் பூசல் மகிழுவர் நகைப்பர் வெற்றி வால்வளை முழக்கஞ் செய்து திகழுவர் கணையின் மாரி சிந்துவர் தெழித்துச் செல்வர். | 114 |
| 1828 |
புரந்தனை அட்ட செல்வன் புதல்வனும் அவுணன் சேயும் விரைந்தெதிர் மலைந்த முறைமுறை வெகுண்டு விட்ட வரந்தெறு பகழி மாரி அகிலமும் விரவிச் செல்லக் கரந்தனன் இரவி திங்கள் கலைகளுங் குறைந்த தன்றே. | 115 |
| 1829 |
வேறு காலொப்பன கூற்றொப்பன கனலொப்பன கடுவின் பாலொப்பன உருமொப்பன பணியார்புரம் பொடித்த கோலொப்பன கதிரொப்பன குன்றந்தனைக் கொன்ற வேலொப்பன இருவீரரும் விடலுற்றிடு விசிகம். | 116 |
| 1830 |
வரைபுக்கக புயல்புக்கன வான்புக்கன மறிதெண் டிரைபுக்கன கடல்பக்கன திசைபுக்கன திசைசூழ் தரைபுக்கன அண்டத்துழை தனிற்புக்கன பிலத்தின் நிரைபுக்கன இளையோனுடன் அவுணன்விடு நெடுங்கோல். | 117 |
| 1831 |
திரிகின்றன இருவோர்விடு தீவாளியும் அவைபட் டெரிகின்றன புயலின்குலம் இருநாற்றிசைக் கரியுங் கரிகின்றன புவிவிண்டன கடல்வற்றிறின உடுமீன் பொரிகின்றன உலகெங்கணும் புகைவிம்மிய தன்றே. | 118 |
| 1832 |
பொடியோங்கியே திறன்மொய்ம்புடைப் புலவன்விடு சரத்தை வடியோங்கிய கணைமாரியின் அருக்கன்பகை மாற்றம் கொடியோன்மகன் விடுவாளியைக் குதைவெங்கணை மழையால் நெடியோன்தனித் துணையானவன் அறுத்தேயுடன் நீக்கும். | 119 |
| 1833 |
போரிவ்வகை இருவீரரும் பொரலுற்றிடு பொழுதில் பாரின்றலை நின்றோர்களும் இமையோர்களும் பார்த்தார் ஆரிங்குளர் இவரேயென அமர்செய்தவர் அடுபோர் வீரந்தனில் எவரேயிவர்க் கிணையென்று வியந்தார். | 120 |
| 1834 |
அவ்வேலையின் நூறாயிரம் அடுவெங்கணை அதனால் மைவேலையில் வருபானுவைத் தளைபூட்டிய மைந்தன் செவ்வேலவன் திருத்தூதுவன் தேரைப்பொடி படுத்தி எவ்வேலையும் வெருக்கொண்டிட இடியேறென ஆர்த்தான். | 121 |
| 1835 |
ஆ£¢க்கின்றுழ விறல்மொய்ம்புடை அறிவன்சினந் திருகிச் சீர்க்கின்றவிண் மிசைமின்றுதன் சிலைகாலுற வாங்கிக் கூர்க்குங்கணை ஓராயிரங் கொளுவித்துரந் திட்டுக் கார்க்கின்றமெய் அவுணர்க்கிறை கடுந்தேர்துகள் கண்டான். | 122 |
| 1836 |
வையந்துக ளாய்இற்றிட வானத்திடை நின்ற வெய்யன்பெருஞ் சினஞ்செய்துவில் வீரன்தன துரத்தின் ஐயஞ்சுநஞ் சயில்வாளிபுக் கழுந்தும்படி தூண்டிச சையந்தனைக் கடந்தேவளர் தடந்தோள்புடைத் தா£¢த்தான். | 123 |
| 1837 |
உரத்திற்புகு நெடுவாளியின் உளநொந்திடும் உரவோன் கரத்திற்சிலை தனிலேழிரு கணைபூட்டினன் செலுத்தி வரத்திற்றனக் கிணையில்லதொர் மன்னன்மகன் தனது சிரத்திற்பொலி மகுடந்தனைச் சிந்தித்துகள் செய்தான். | 124 |
| 1838 |
மாண்கொண்டிடு முடிசிந்திட வறியானெனத் திகழும் ஏண்கொண்டிடு சூரன்மகன் ஏழேழ்கணை தூண்டித் தூண்கொண்டிடு திறல்மொய்ம்புடைத தொல்லோன்உரம் பிணித்த நாண்கொண்டிடு கவசந்தனை நடுவேதுணித் திட்டான். | 125 |
| 1839 |
ஆகம்படு நெடுஞ்சாலிகை அழிவெய்தலும் அழல்கால் நாகம்படு சடையோன்சுதன் நன்றீதென நகையாப் பாகம்படு பிறைபோலெழு பகுவாய்க்கணை செலுத்தி மேகம்படு மணிமேனியன் வில்லைத்துணி படுத்தான். | 126 |
| 1840 |
வில்லொன்றிரு துணியாதலும் வெங்கூற்றினும் வெகுளா அல்லொன்றிய மனத்தீயவன் அயன்முன்கொடுத் துள்ள எல்லொன்றிய தனிவேலினை எடுத்தீங்கிவன் தன்னைக் கொல்லென்றுரைத் துரவோன்மிசை குறித்துச்செல விடுத்தான். | 127 |
| 1841 |
வேறு விடுத்த காலையின் இத்திறந் தெரிந்திடும் விறலோன் அடற்பெ ருங்கணை ஆயிர கோடிகள் அதனைத் தடுத்தி டும்படி செலுத்தினன் அவையெலாந் தடிந்து வடித்த வேற்படை வான்வழிக் கொண்டுவந் ததுவே. | 128 |
| 1842 |
வந்த காலையில் அதன்வலி நோக்கியே வள்ளல் இந்து சேகரன் உதவிய நாந்தகம் எடுத்துக் கந்த வேளடி வழுத்தியே கருதலன் விடுத்த குந்த வெம்படை இருதுணி பட்டிடக் குறைத்தான். | 129 |
| 1843 |
குறைத்த காலையில் அமரர்கள் ஆடினர் கொடியோன் திறத்த ராகிய அவுணர்கள் ஏங்கியே திகைத்தார் அறத்தை யாற்றிடும் இளையவன் அங்கது நோக்கி எறித்த ருஞ்சுடர் வாளினை உறையகத் திட்டான். | 130 |
| 1844 |
அள்ளி லைத்தனி வேற்படை இறுதலும் அதனைக் கள்ள விஞ்சைகள் பயின்னறிடு சூர்மகன் காணாத் தௌ¢ளி தம்மவோ என்படை வலியெனச் செப்பிப் பொள்ளெ னக்கர வாளமொன் றெடுத்தனன் பொருவான். | 131 |
| 1845 |
கருமு கிற்புரை மேனியன் கரத்தில்வாள் பற்றி விரவு மின்னுவின் கொடியென விதிர்த்துமுன் வீசி உருமி டிக்குலத் தாவலங் கொட்டியார்த் துருத்துச் செருமு யற்சியாற் சீரிளங் கோவின்முன் சென்றான். | 132 |
| 1846 |
சென்ற காலையில் இளையவன் தன்பெருஞ் சிலைகால் ஒன்ற வாங்கியே பகழிபல் லாயிரம் உய்த்து வென்றி வாட்படை யானுரங் கிழித்திட விடர்செய் குன்றில் வீழ்தரும் அருவிபோல் வீழ்ந்த குருதி. | 133 |
| 1847 |
பரிதி மமற்றலன் மிசைவரு பகழியும் பாரான் குருதி வீழ்வதும் உரம்பகிர் வுற்றதுங் குறியான் ஒருதன் மானமுந் தானுமா யோடினன் குறுகிச் சுருதி யன்னவன் சிலையினை வாளினால் துணித்தான். | 134 |
| 1848 |
வில்லி றுத்திடு விறலினோன் மிசைபடக் கிளர்ந்து செல்லெ னத்தெழித் தொருதன்வாள் வீசினன் திரிய அல்ல லுற்றிடும் இமையவர் அங்கது நோக்கி இல்லை மற்றிவன் இறந்தபின் அமரென்ப தென்றார். | 135 |
| 1849 |
அங்க வெல்லையில் வீரவா குப்பெயர் அறிஞன் திங்கள் சூடிய உலகடுந் தாதையிற் சீறித் துங்க மிக்கதன் வாளுரீஇக் கறங்கெனச் சுற்றி எங்கண் ஏகுதி என்றுபோய் அவுணனை எதிர்த்தான். | 136 |
| 1850 |
ஏற்றெ திர்ந்திடும் எல்லையின் இரவியம் பகைஞன் காற்றெ னச்சென்று நேர்ந்தனன் இருவருங் கலந்து சீற்ற நீர்மையால் வாளமர் உழந்தனர் செங்கட் கூற்றும் அங்கியுஞ் சமர்புரி கின்றகோட் பென்ன. | 137 |
| 1851 |
மாறு மாறுசென் றடிமுதல் உறுப்பினை வாளால் வேறு செய்திட எறிகுவர் அன்னது விலக்கி ஊறு செய்திற நாடுவர் இடைதெரிந் துறாமல் சூறை யாமெனச் சுற்றுவர் வட்டணை சூழ்வார். | 138 |
| 1852 |
இன்ன தன்மையில இருவரும் வாளமர் இயற்றி மன்னு காலையில் சூர்மகன் விஞ்சையின் வலியால் தன்னை நேரிலா இளையவன் தடக்கைவாள் அகற்றி அன்ன வன்திருத் தோள்மிசை எறிந்தனன் அன்றே. | 139 |
| 1853 |
மாற்ற லன்கர வாளினால் எறிதலும் வள்ளல் ஆற்றல் மொய்ம்பிடைக் குருதியா றிழிதர அதுகண் டேற்றம் எய்தினன் சூ£¢மகன் இவன்றனக் கிளையோன் தோற்றி டுங்கொலென் றிரங்கினர் வானவர் துளங்கி. | 140 |
| 1854 |
அன்ன காலையில் இளையவன் அறுமுகத் தமலன் பொன்னின் சேவடி புந்தியில் உன்னியே புகழ்ந்து மின்னு வானதன் வாட்படை வீசியே விரைந்து துன்ன லன்வலத் தோளினை வலியொடு துணித்தான். | 141 |
| 1855 |
துணித்த காலையில் வலதுகை தன்னொடு தொடர்ந்த பணித்த னிச்சுடர் வாளினை இடக்கையால் பறித்து மணித்த சும்புகொள் மொய்ம்புடை அவுணர்கோன் மற்றும் தணிப்ப ருஞ்சினந் தன்னொடு முயன்றனன் சமரே. | 142 |
| 1856 |
தீய வன்றனி முயற்சியை நோக்கியே திறலோன் தூய வள்கொடே அன்னவன் இடக்கையைத் துணிப்ப மாயை தொல்படை விடுத்தி வேனென மதித்தான் ஆய காலையில் அறிஞனும் அவன்தலை அறுத்தான். | 143 |
| 1857 |
வாளில் அங்கவன் அடுதலுஞ் சென்னியும் வரைநேர் தோளும் யாக்கையும் வீழ்ந்தன சூரியன் பகைஞன் நாளு லந்தனன் அவனுயிர் வௌவியே நடுவன் ஆளி மொய்ம்பனை வழுத்தியே தென்புலத் தடைந்தான். | 144 |
| 1858 |
சூரன் மாமகன் முடிந்தது முனிவருஞ சுரரும் ஆரும் நோக்கியே ஆடினா¢ பாடினர் ஆர்த்தார் வீர வீரன்நீ யாமென இளவலை வியந்து மாரி யாமென அவன்மிசை பொழிந்தனர் மலர்கள். | 145 |
| 1859 |
நுவல ருந்திறல் சூர்மகன் பட்டது நோக்கி அவலம் எய்தியே அழிந்திடு பூதர்கள் ஆத்துத் தவல ருந்திறல் வீரனை வழுத்தினர் தனது கவலை நீங்கியே களித்தனன் செங்கதிர்க் கடவுள். | 146 |
| 1860 |
அன்ன காலையில் வீரவா குப்பெயா¢ அறிஞன் தன்னு ளஞ்சிறந் தகலிரு விசும்பினைத் தணவா இந்நி லத்திடை வந்துதன் துணைவர்தம் மினத்தைத் துன்னி யாங்கவர் புகழ்ந்திட இனையன சொல்வான். | 147 |
| 1861 |
ஆன தொல்பெரு மாயையால் நம்மைமுன் அலைத்த பானு கோபனை அட்டனம் பகர்ந்தசூ ளுறவு தானு முற்றிய தால்இனி எம்பிரான் தன்முன் சேனை தன்னொடு மேவுதுஞ் செல்லுதி ரென்றான். | 148 |
| 1862 |
மிக்க வீரனித் தன்மையை உரைத்தலும் வினவி முக்கண் நாயகன் குமரவேள் இணையடி முன்னம் புக்கு நென்னலுந் தொழுதில நன்றுநீ புகன்றாய் தக்க தேயிது என்றனர் துணைவராந் தலைவர். | 149 |
| 1863 |
ஆங்கவ் வெல்லையின் நம்பிதன் இளைஞரும் அடுபோர் தாங்கு பூதருந் தானையந் தலைவரும் தழுவிப் பாங்கர் வந்திடப் பொருகளம் ஒருவியே படாந்து பூங்கி டங்குசூழ் பாசறை இருக்கையுட் புகுந்தான். | 150 |
| 1864 |
சோதி நீடிய பாசறை புகுந்திடு தூயோன் பூதர் தம்மொடுந் துணைவர்கள் தம்மொடும் போந்து காத லாகியே அறுமுகத் தையனைக் கண்டு பாத பங்கயந் தன்னிடைப் பனமுறை பணிந்தான். | 151 |
| 1865 |
பரிந்து பன்முறை வணங்கியே எழுதலும் பகவன் தெரிந்து நோக்கிநீ சூர்மக னோடுபோர் செய்து வருந்தி ஆங்கவற் செற்றனை ஆதலின் மகிழ்ந்தாம் விரைந்து கேண்மதி நல்குதும் வேண்டுவ தென்றான். | 152 |
| 1866 |
என்று மூவிரு முகமுடைப் பண்ணவன் இயம்ப நின்று போற்றிடும் இளையவன் எம்பிரான் நின்னை அன்றி யான்செய்த செயலிலை ஆயினும் அடியேற் கொன்று மற்றிவண் அருளிய வேண்டுமென் றுரைப்பான். | 153 |
| 1867 |
கோல நீடிய நிதிபதி வாழ்க்கையுங் குறியேன் மேலை இந்திரன் அரசினைக் கனவினும் வெ·கேன் மால யன்பெறு பதத்தையும் பொருளென மதியேன் சால நின்பதத் தன்பையே வேண்டுவன் தமியேன். | 154 |
| 1868 |
அந்த நல்வரம் முத்தியின் அரியதொன் றதனைச் சிந்தை செய்திடு தவத்தரும் பெறுகிலர் சிறியேன் உய்ந்தி டும்வகை அருள்செய வேண்டுமென் றுரைப்ப எந்தை கந்தவேள் உனக்கது புரிந்தனம் என்றான். | 155 |
| 1869 |
உடைய தொல்விறல் வாகுவுக் கிவ்வரம் உதவிப் புடையி னில்தொழு துணைவர்க்கு நல்லருள் புரியா அடைய மற்றவர் இருக்கைகள் வைகுவான் அருளி விடைபு ரிந்தனன் யாவர்க்கு மேலதாம் விமலன். | 156 |
| 1870 |
செங்க திர்ப்பகை அட்டவன் முதலிய திறலோர் புங்க வன்றனைத் தொழுதுதம் இருக்கையிற் போனார் இங்கு மற்றிது நின்றிட அவுணர்தம் இறைவற் கங்கண் உற்றிடு செய்கையை மேலினி அறைவாம். | 157 |
| 1871 |
வேறு ஈதிவர் புரிந்ததேல் இறைவன் தன்னையுங் காதுவர் என்பது கருத்துட் கொண்டெழா வாதுவர் கவனமா வழிக்கொண் டாலெனத் தூதுவர் ஓடினர் துளங்கு நெஞ்சினார். | 158 |
| 1872 |
மதிதொடு கடிமதில் மகேந்தி ரப்புரத் ததிர்தரு முரசொலி யவிந்து துன்பினான் முதிர்வுறும் அழுகுரல் முழங்கும் வீதிபோய்க் கதுமென அரசவைக் களத்துள் ஏகினார். | 159 |
| 1873 |
துன்னிய பெரும்புனல் தூண்டு கண்ணினர் உன்னருந் துயரினர் உயிர்க்கு நாசியர் மன்னவன் இணையடி வணங்கி உன்மகன் முன்னுறு தூதனால் முடிவுற் றானென்றார். | 160 |
| 1874 |
தாழ்ந்தவர் மொழிந்திடு தன்மை கேட்டலுஞ் சூழ்ந்திடு திருவுடைச் சூரன் என்பவன் ஆழ்ந்திடு துயர்க்கடல் அழுந்தி ஓவெனா வீழ்ந்தனன் புரண்டனன் உயிர்ப்பு வீங்கினான். | 161 |
| 1875 |
நக்குறு சுடரென நடுககம் உள்ளுற மிக்கெழு குருதிநீர் விழிகள் கான்றிடத் தொக்குடல் வியர்ப்பொடு துளக்கங் கொண்டிட அக்கணம் மயங்கினன் அறிவு சோர்ந்துளான். | 162 |
| 1876 |
தளர்ந்துடல் வெதும்புறத் தன்கண் சோர்வுற உளந்திரி வுறஉயிர் ஊசல் ஆடிட விளிந்தவ ராமென வீழ்ந்து மான்றவன் தௌ¤ந்தனன் இரங்கினன் இனைய செப்பினான். | 163 |
| 1877 |
வேறு மைந்தவோ என்றன் மதகளிறோ வல்வினையேன் சிந்தையோ சிந்தை தெவிட்டாத தௌ¢ளமுதோ தந்தையோ தந்தைக்குத் தந்தையிலான் கொன்றனனோ எந்தையோ சின்னை இதற்கோ வளர்த்தனனே. | 164 |
| 1878 |
வன்னச் சிறுவர்பலர் மாய்ந்தார் அவர்மாய்ந்து முன்னைத் துணையென் றுளங்கொண் டிருந்தனனால் என்னைத் தனியேவைத் தெந்தையுமே குற்றனையேல் பின்னைத் தமியேன் பிழைக்கும் படிஉண்டோ. | 165 |
| 1879 |
ஒன்னார் சிறையைவிடின் உய்வுண்டாம் என்றுமுனஞ் சொன்னாய் அதுவும் இகழந் துன்னைத் தோற்றனனால் என்னாம் இனியதனை எண்ணுவதி யாவருக்குந் தன்னால் வராத வினையுளதோ தக்கோனே. | 166 |
| 1880 |
நன்றீ தலசமர்க்கு நண்ணுவது நண்ணலர்மேல் என்றீர மாகஇசைத் தாயான் ஏகாமல் சென்றீ எனவே செலுத்தியுனைப் போக்கினனால் ஒன்றீங் குளதோ பிழையுன் மிசைஐயா. | 167 |
| 1881 |
கைப்பேபப கொண்டு கடவுளர்க ளெல்லோரும் முப்போதும் வந்து முறையால் வழிபடுவார் ஒப்போதல் இல்லா உனதுமே லுள்ளபகை இப்போ துடன்நீங்கி யேமுற் றிருந்தாரோ. | 168 |
| 1882 |
உன்னா ணைக்கஞ்சி உறங்கா துழன்றிடுமால் இந்நாள் தனிலநீ இறந்தா யெனமகிழ்ந்து பன்னாகப் பாயல் படுத்திருவர் கால்வருடத் தொன்னாள் எனவே கவலையின்றித் துஞ்சானோ. | 169 |
| 1883 |
நந்தா னவர்குலத்து நாயகமே நண்ணினர்க்கோர் சிந்தா மணியே திருவேயென் தௌ¢ளமுதே எந்தாய் தனியேபோய் எங்கிருந்தாய் அங்கேயான் வந்தாலும் உன்றன் மதுரமொழ கேட்பேனோ. | 170 |
| 1884 |
சோராத சூழச்சித் துணைவர்சிறார் எல்லாருஞ் சேரார் பொருதலைப்பச் சென்றொழிந்து போயினரால் ஆராய்ந் தெனதுதுயர் ஆற்றுவதற் காருமிலை வாராய் புதல்வா கடிதோடி வாராயே. | 171 |
| 1885 |
நீடித் திகழ்கதிரால் தீண்டி நினதுசிறை வீடிச் சதுர்முகத்தோன் வேண்டிடநீ விட்டபின்னர் வாடித் தளர்ந்து வசைபடைத்த வெய்யவனார் ஓடிக் ககனத் துளமகிழ்ந்து செல்லாரோ. | 172 |
| 1886 |
பற்றார் அடித்தொண்டு பேணிப் பரந்துழலும் ஒற்றா னவனோ உனைத்தான் அடவல்லான் அற்றார் தமதுடலுக் காவியாயச் சென்றிடவே கற்றா யேல்என்னை மறந்திடவுங் கற்றாயோ. | 173 |
| 1887 |
மாகொற்ற மைந்தன் மடிந்தான் எனக்கேட்டும் ஏகிற் றிலையால் இருக்கின்ற தின்னும்உயிர் வேகுற்ற துள்ளம் மிகுதுயரம் வந்தவழிச் சாகுற்ற தோர்வரமுஞ் சங்கரன்பாற் பெற்றிலனே. | 174 |
| 1888 |
வெற்றி யுளமதலை வீந்தால் விளியாமல் மற்றும் எனதுயிரும் வைகும் வலிதாகச் செற்றி டலும்ஆகா தென்செய்கேன் அழியாமல் பெற்ற வரமும் பிழையாய் முடிந்ததுவே. | 175 |
| 1889 |
ஆவியே கண்ணே அரசே உனைச்சமருக் கேவியே இவ்வா றிரங்குதற்கோ இங்கிருந்தேன் கூவியே கொண்டுசெலுங் கூற்றுவன்ஒற் றோஅறியேன் பாவியேன் இந்தப் பதிபுகுந்த தூதுவனே. | 176 |
| 1890 |
கூற்றோன் நகரில் குறுகினையோ அன்னதன்றேல் வேற்றோர் இடந்தன்னில் மேவினையோ யானொன்றுந் தேற்றேன் தனியே தியங்குகின்றேன் இத்துயரம் ஆற்றேன் அரசேயென் னாருயிரரே வாராயோ. | 177 |
| 1891 |
என்னா இரங்கி இறைவன் வருந்துதலும் அன்னான் உழையில் அவுணர் சிலரோடித் துன்னார் களத்தில் துணிவுற்ற சீர்மதலை பொன்னார் உடலங் கொடுபுலம்பிப் போந்தனரால். | 178 |
| 1892 |
வேறு சேந்த குஞ்சிச் சிலதர்செஞ் ஞாயிறு பாய்ந்த அண்ணல் படிவ மிசைக்கொளா வேந்தன் முன்னுற உய்த்து விரைந்தவன் பூந்தண் சேவடி பூண்டு புலம்பினார். | 179 |
| 1893 |
அண்டர் தம்மை அருஞ்சிறை வீட்டியே தண்ட கஞ்செய் தனிக்குடை மன்னவன் துண்ட மாகிய தோன்றல்தன் யாக்கையைக் கண்ட ரற்றிக் கலுழ்ந்து கலங்கினான். | 180 |
| 1894 |
அற்ற மைந்தன் சிரத்தினை யாங்கையால் பற்று நெல்லெழில் பார்த்திடுங் கண்களில் ஒற்றும் முத்தம் உதவும் உரனிலாப் புற்ற ராவில் உயிர்க்கும் புரளுமால். | 181 |
| 1895 |
துஞ்ச லாகித் துணிவுற்றுந் தெவ்வர்மேல் நெஞ்சு கொண்ட நெடுஞ்சினந் தீர்கிலை விஞ்சு மானமும் வீரமும் வன்மையும் எஞ்சு மேகொல் இனிஉன்னொ டென்னுமால். | 182 |
| 1896 |
கையி ªª£ன்றைக் கதுமெனப் பற்றிடாச் செய்ய கட்படு செம்புனல் ஆட்டியே வெய்ய வற்கொடு விண்ணினுந் தந்தகை ஐய ஈதுகொ லோவென் றரற்றுமே. | 183 |
| 1897 |
வாள ரம்படு வாளிகள் மூழ்கலில் சார ரங்க ளெனப்பழை தங்கிய தோளை மார்பினை நோக்கும் தொலைவிலா ஆளை நீயல தாருள ரேயெனும். | 184 |
| 1898 |
பாறு லாய பறந்தலை தன்னிடை வேறு வேறது வாகநின் மெய்யினைக் கூறு செய்தவன் ஆவி குடித்தலால் ஆறு மோவென் னகததுயர் என்றிடும். | 185 |
| 1899 |
மூண்ட போ£¢த்தொழில் முற்றிய என்மகன் ஈண்டு வந்ததொர் தூதுவன் எற்றிட மாண்டு ளானென் துரைத்திடின் மற்றியான் ஆண்ட பேரர சாற்றல்நன் றேயெனும். | 186 |
| 1900 |
சிரத்தை மார்பினைச் செங்கையைத் தொன்மைபோல் பொருத்தி நோக்கிப் புரளுமென் புந்தியை வருத்தும் ஆகுலம் மற்றது கண்டுநீ இருத்தி யோவுயி ரேயின்னும் என்றிடும். | 187/tr> |
| 1901 |
மருளும் அங்கை மறிக்கும் மதலையை அருளின் நோக்கி அழும்விழுஞ் சோர்வுறும் புரளும் வாயிற் புடைக்கும் புவியிடை உருளும் நீட வுயிர்க்கும் வியர்க்குமே. | 188 |
| 1902 |
மன்னர் மன்னவன் மற்றிது பான்மையால் இன்னல் எய்தி இரங்கலும் அச்செயல் கன்னி மாநகர்க் காப்பினுள் வைகிய அனனை கேட்டனள் ஆகுலம் எய்தினாள். | 189 |
| 1903 |
நிலத்தில் வீழ்ந்து சா¤ந்து நெடுமயிர் குலைத்த கையள் குருதிபெய் கண்ணினள் அலைத்த வுந்தியள் ஆற்றருந் துன்பினள் வலைத்த லைப்படு மஞ்ஞையின் ஏங்கினாள். | 190 |
| 1904 |
அல்லல் கூர்ந்த அவுணன்றன் காதலி தொல்லை வைகிய சூழலை நீங்கியே இல்லை யாகிய என்மகற் காண்பனென் றொல்லை ஆவலித் தோடினள் ஏகினாள். | 191 |
| 1905 |
மாவ லிக்கு மடங்கெலொப் பான்தனிக் காவ லிக்குத் துயர்வந்த கன்னிமீர் நாவ லிக்ண நண்ணுதிர் என்றுகூய் ஆவ லித்தனர் ஆயிழை மாரெலாம். | 192 |
| 1906 |
வாங்கு பூநுதல் மன்னவன் தேவிதன் பாங்கர் மங்கையர் பற்பல ருங்குழீஇக் கோங்க மன்ன முலைமுகங் கொட்டியே ஏங்கி யேதுயர் எய்தி இரங்கினார். | 193 |
| 1907 |
இந்தி ரைக்கு நிகர்வரும் ஏந்திழை அந்த மில்லதொ ராயிழை மாரொடு முந்தி யேகி முடிந்து துணிந்திடு மைந்தன் மீமிசை வீழ்ந்து மயங்கினாள். | 194 |
| 1908 |
மயங்கி னாள்பின் மனந்தௌ¤ வெய்தினாள் உயங்கி னாள்மிக ஓவென் றரற்றினாள் தியங்கி னாள்உரும் ஏறு திளைத்திடு புயங்க மென்னப் புரண்டு புலம்பினாள். | 195 |
| 1909 |
வேறு வெய்யோன் என்றூழ் தீண்டுத லோடும் விண்ணிற்போய்க் கையோ டன்னாற் பற்றினை வந்தென் கண்முன்னம் மொய்யோ டன்று வெஞ்சிறை செய்த முருகாவோ ஐயோ கூற்றுக் கின்றிரை யாவ தறியேனே. | 196 |
| 1910 |
பண்டே வானஞ் செந்தழல் மூட்டிப் பகைமுற்றுங் கொண்டே சென்றாய் அப்பகல் உன்றல் கோலத்தைக் கண்டேன்இன்றே இக்கிடை தானுங் காண்பேனோ விண்டேன் அல்லேன் இவ்வுயிர் தன்னை வினையேனே. | 197 |
| 1911 |
செந்தேன் மல்கும் பூமகள் செங்கைக் கிளியொன்று முந்தே நின்னை வேண்டிட மொய்ம்பால் அதுவாங்கித் தந்தாய் நொந்தேற் கின்றொரு மாற்றந் தருகில்லாய் அந்தோ அந்தோ செய்வகை ஒன்றும் அறியேனே. | 198 |
| 1912 |
பாபத் தாலோ விண்ணவ ரானோர் பலர்கூறுஞ் சாபத் தாலோ யாரினும் மேலாந் தனிமூவர் கோபத் தாலோ எவ்வகை யாலோ குறியேன்யான் சோபத் தீயால் வாடினன் நின்னைத் தோற்றேனே. | 199 |
| 1913 |
பொன்போல மேனிக் கந்தனை இவ்வூர் புகுவித்துக் கொன்போ£¢ மூட்டி மைந்தரை எல்லாங் கொல்வித்துத் துன்போ டிந்நாள் நீயும் இறப்பச் சூழ்ந்தாரே என்போ லாக வானவர் மாதர் எல்லோரும். | 200 |
| 1914 |
வான்றா வுற்ற வச்சிர மொய்ம்பன் வடவைத்தீக் கான்றா லிக்கும் வன்னி முகத்துக் கழல்வீரன் மூன்றா நூற்றுப் பத்தினர் யார்க்கும் முதல்வந்த தோன்றா லென்றே நின்னை இறைஞ்சிச் சூழ்ந்தாரோ. | 201 |
| 1915 |
துன்றேர் பெற்ற மெய்யொடு புந்தி துணிவாகச் சென்றே வானிற் புக்கனை நின்பாற் செலும்வண்ணம் ஒன்றே உள்ளந் தான்துணி யாதால் உலைவெய்து நன்றே நன்றே சிந்தையும் யானும் நண்பம்மா. | 202 |
| 1916 |
கருந்தேன் மொய்த்த வண்டென மின்னார் கட்கெல்லாம் விருந்தே யாகும் நின்னடை காணும் விதியற்றேன் மருந்தே அன்னாய் நின்னை இழந்தேன் மற்றிங்ஙன் இருந்தேன் அல்லேன் துஞ்சினன் அன்றோ இனியானே. | 203 |
| 1917 |
நையா நிற்குந் தேவர் தமக்கு நனிதுன்பஞ் செய்யா நிற்றல் நன்றல என்றேன் அதுதேரா தையா நின்னைத் தோற்றனன் மன்னன் அவனுந்தான் உய்வான் கொல்லோ தன்னுயிர் தானும் ஒழியாதே. | 204 |
| 1918 |
வேறு என்றிவை பன்னித் தேவி இரங்கினள் இரங்க லொடு நின்றிடு துணைவி மாரும் நீடுதொல் கிளைஞர் யாரும் கண்றொழி புனிற்கு என்னக் கதறினர் காமர் மூதூர் வென்றியை நீங்கி அந்நாள் விழுமநோய் மிக்க தன்றே. | 205 |
| 1919 |
அன்னது காலை தன்னில் அவுணர்கோன் இரக்கம் நீங்கிப் பன்னருஞ் சிறப்பின் மிக்க பதுமையே முதலோர் தம்மைத் தொன்னிலை இருக்கை உய்த்துத் துண்ணெனச் சீற்றங் கொண்டு தன்னுழைத் தொழுது நின்ற தானவர்க் கிதனைச் சொல்வான். | 206 |
| 1920 |
மாற்றலர் தொகையை யெல்லாம் வல்லையில் இன்றே செற்றுச் சீற்றமாய்க் குருதி வீட்டித் தீமகம் ஒன்றை ஆற்றி ஈற்றுறு மைந்தன் தன்னை எழுப்புவன் இந்த மெய்யை வீற்றொரு சாரியின் இட்டு விடாதுபோற் றிடுதி ரென்றான். | 207 |
| 1921 |
அன்னது பலருங் கேளா அழகிதென் றெடுத்து மைந்தன் பொன்னுடல் ஒருசார் உய்த்துப் பொற்றினர் போற்ற லோடும் மன்னவன் வெகுண்டு நந்தம் மாற்றலர் தொகையை யெல்லாம் என்னிளை யோனுக் கூணா அளிப்பனென் றெண்ணங்கொண்டான். | 208 |
| 1922 |
தும்பையஞ் சுழியல் வேய்ந்த சூர்முதல் இவ்வா றுன்னிச் செம்புன லொழுகு பைங்கண் தூதரில் சிலரை நோக்கி அம்புதி வடாது பாங்கர் ஆசுரத் தரசு செய்யும் எம்பியை வல்லை ஓடிக் கொணருதிர் ண்டை என்றான். | 209 |