kanjcip purANam, canto 2, patalam 7 of kacciyappa munivar (in tamil script, unicode format)

கச்சியப்ப முனிவர் அருளிய
காஞ்சிப் புராணம் - இரண்டாவது காண்டம்
8. இருபத்தெண்டளிப் படலம் (செய்யுள் 1681-2113)

kAnjcip purANam - canto 2, paTalam 8
of kacciyappa munivar
In tamil script, unicode/utf-8 format

Acknowledgements:

http://www.projectmadurai.org/

திருவாவடுதுறைக் கச்சியப்ப முனிவர்
அருளிய காஞ்சிப்புராணம் - இரண்டாவது காண்டம்
7. இருபத்தெண்டளிப் படலம்- திரு. முத்துக்குமாரசாமி அவர்கள் உரையுடன்

Source:

காஞ்சிப்புராணம் - இரண்டாவது காண்டம்

படலம்	செய்யுள்
1. பாயிரம் (4)	1-4
2. திருக்கண்புதைத்தபடலம் (281)	5-285
3. கழுவாய்ப்படலம் (423)	286-708
4 அந்தருவேதிப்படலம் (80)	709-788
5. நகரேற்றுப்படலம் (279)	789 -1067
6. தீர்த்தவிசேடப்படலம் (158)	1068-1225
7. பன்னிருநாமப்படலம் (455)	1226 -1680
8. இருபத்தெண்டளிப்படலம் (433)	1681 -2113

8. இருபத்தெண்டளிப் படலம் ( 1681 - 2113)

ஆங்கவன் எனக்கு முன்னிங் கரசு செய்தவர் நாளுள்ள
தீங்கின ரிவரை யென்னாற் செப்புதற் கொண்ணா தென்ன
ஓங்கிய முனிவன் காலன் உடன்வர அயனை யண்மி. 373
[இத்துன்பம் உறும் இவர் யாரென எமனை வினவலும், அங்கு அவன், எனக்கு முன் இங்கு அரசு செய்தவர். தொலையாத பாவம் செய்த தீங்கினர். இவர்கள் செய்த பாவத்தைக் கூறுவதற்கு எனக்கு இயலாது என்று கூறக் காலனுடன் முனிவன் பிரமனை அடைந்து]

கடவியன் னவனும் அவ்வா றுரைத்துடன் கலந்து போத
அடலவிர் திகிரி மாலை யடுத்தனன் வினாவி மாலும்
படர்தர வவர்போற் கூறிப் பாயொளி விரிக்குங் கோட்டுத்
தடவரைக் கயிலை யோங்கல் சார்ந்தனன் தொழுது புக்கு. 374
[ அவனும் தன்னால் உரைக்க இயலாது என அவர்களுடன் கலந்து சக்ராயுதம் தாங்கிய திருமாலினை அடைந்து வினவினர். மாலும் தன்னாற்கூற இயலாது என அவர்களுடன் சேர்ந்து கயிலை மலை அடைந்தனர். ]

மங்கையோர் பாக மாக வாலுளைப் பிறழ்பற் பேழ்வாய்ச்
சிங்கவேற் றணையின் மேலாற் சிவணிய துணர்ப்பூங் கொன்றைத்
தொங்கலார்ப் பாதப் போது சுருதிகள் புகன்று போற்றிப்
பொங்கிய காத னீடக் கடாவலும் புனிதர் நோக்கி. 375
[உமையொரு பாகராகச் சிம்மாசனத்தில் வீற்றிருந்த இறைவரை வினவலும்]

அருந்தவத் தலைவ கேண்மோ அன்னவெந் நரகத் தாழ்வார்
திருந்திய அறங்கணீடுந் தெய்வதக் காஞ்சி வைப்பின்
இருந்துமுன் பாவ மீட்டி யிறந்தவர் அவர்கள் செய்த
கருந்துயர்ப் பாவ பேதங் கரைதுமென் றருளிச் செய்வார். 376
[அரிய தவத்திற்குத் தலைவனே1 கேட்பாயாக. அந்த கொடிய நரகத்தில் மீளாத்துன்பம் உறுவோர், நல்லறங்கள் நிலைபெற்ற தெய்வீகக் காஞ்சியில் இருந்து முன் பாவம் செய்து இறந்தவர். அவர்கள் செய்த பாவங்களின் வகையைக் கூறுவோம் என அருளிச் செய்வார்]

உருகவெந் தொளிறுஞ் செப்புப் பாவையை உறுப்புத் தீய
இருகையிற் றழுவி யங்க ணிடும்பையு ளழுந்து கின்றோர்
பெருகிய வனப்பு நோக்கிப் பிறர்மனை பெட்டு ளோரும்
மருவிய கணவர்த் தப்பி மனவழி யொழுகி னோரும். 377
[வெந்து உருகச்சுடரும் செம்பாலான பாவையின் உறுப்புக்களைத் தம் தீய கைகளால்தழுவி த் துன்பத்துள் அழுந்துவோர் பெருகிய உடல் வனப்பினை நோக்கிப் பிறர் மனையாளை விரும்பினோரும், மணந்த கணவரைப் பிழைத்துத் தம் மனம் போனபோக்கில் ஒழுகினோரும்]

குருதிகொப் புளித்துப் பாயக் கூரிருப் பாணிகாய்த்தி
யிருவிழி செய்ய வாயின் அழுத்தவங் கினைந்து நிற்பார்
மருள்வளர் விழைவா லேதின் மனையவர்ப் பார்த்து ளோரும்
பருவரப் பிறர்பா லுள்ள பழியெடுத் தியம்பி னோரும். 378
[இரத்தம் கொப்புளித்துப் பாயக் கூரிய இருப்பாணியை நெருப்பிற் காய்ச்சி, இருவிழி, சிவந்த வாய்களில் அழுத்தத் துன்பப்படுவோர், பிறனுடைய மனைவியரைக் காம உண்ர்வாலே பார்த்தவர்களும் பிறர்பழியை எடுத்துத் தூற்ரியோருமாவர்.]

இருப்புநெட் டூசி தன்னா லிணைக்கரம் பொதிர்த்துச் செம்பு
நெருப்பிடை யுருக்கி வாக்க நெடுந்துய ருழக்குந் தீயோர்
கருப்புவிற் கணையே றுண்ட காதலான் முத்த மூரல்
அருப்பிளங் குவவுக் கொங்கை அயன்மனை பரிசித் தோர்கள். 379
[இரும்பாலான நெட்டூசிகளால் துளைக்கப்பட்டு செம்பினை உருக்கி வார்க்க நெடுந்துயர் உழக்கும் அத்தீயோர் மன்மதன் கணைபட்டுத் தவறான காதலால் அயலான் மன்வியின் குவவுக் கொங்கையைத் தீண்டினோர்கள்]

காலசூத் திரப்பேர் வாய்ந்த கடுநர குழக்கின் றார்கள்
மாலினால் குரவ னில்லாள் வனமுலை திளைத்து ளோர்கள்
கோலவார் கரத்தை வாளாற் குறைத்தட வுயங்கு கின்றார்
ஏலவார் குழலா ளில்லத் திருப்பவேற் றவரைத் தோய்ந்தோர் . 380
[காலசூத்திரம் எனப் பெயரிய கடுநரகில் துயருறுவோர் காம மயக்கத்தில் குருபத்தினியின் வனமுலை திளைத்தவர்.அழகிய கரம் வாளால் வெட்டப்பட்டுத் துன்பப்படுவோர் அழகிய மனைவி இல்லத்தில் இருக்க வேற்றுப் பெண்டிரைத் தோய்ந்தோர்]

கறைமடுத் துலக்கை யோச்சிச் துவைப்ப வுள்கலங்கி நைவார்
அறிவுமுற் றிரிக்குந் தேறல் நொடித் தறம்திறம்பி னோர்கள்
உறுதுயர்க் குருதிச் சேற்றின் முழுகிநெஞ் சுளைத லுற்றார்.
நெறிபிழைத் தரியன் மாந்தி நெடுங்களி திளைத்து ளோர்கள். 381
[தழும்பு உண்டாக உலக்கையால் ஓங்கி அடிக்கக் கலங்கி நைபவர் அறிவினை முழுதிம் திரிக்கும் மதுவினை விற்ர்று அறநெறி வழுவினாராவர். துயரத்தை உறுவிக்கும் இரத்தச் சேற்றில் மூழ்கி நெஞ்சு உளைதல் உற்றவர், அறநெறி பிழைத்துக் கள்ளுண்டு நெடுங்களி திளைத்துள்ளோர்கள்]

விடுப்பருங் காள கூட வெந்நர கொறுக்குந் தீயோர்
நடுப்பிறழ்ந் துரைத்து ளோரு நஞ்சமிட் டுயிர்மாய்த் தோருங்
கடப்பரு வஞ்ச நாளுங் கையிகந் திழைத்து ளோருங்
கெடுப்பருத் தீய கோள்கள் கிளந்திரு நிதிபெற் றோரும். 382
[தப்பிக்க இயலாத காளகூடம் என்னும் நரகம் தண்டிக்கும் தீயோர் நடுநிலைமை பிறழ்ந்து உரைத்தவர்களும், விஷம் ஊட்டிப் பிற உயிரை மாய்த்தோர், அளக்க முடியாத வஞ்சனை செய்தவர்களும் கெடுக்க முடையாத தீய கோள்கள் வருத்தும் எனக் கூறி பரிகாரம் என பெருநிதி பெற்றோரும்]

கூடசன் மலிப்பேர் வாய்ந்த கொடுநர குய்த்துத் தூதர்
நீடுமத் திகைக ளோச்சி நெரிதரப் புடைக்க நோவார்
ஆடமைத் தோளி னாரை யருந்துணை வரைநல் லானைப்
பீடறு மனத்த ராகிப் பேதுற லுறுத்தி னார்கள். 383
[கூடசன்மலி எனப் பெயருடைய நரகத்தில் யமதூதர்கள் சாட்டையால் செம்மையாக அடிக்க நொந்து அழுவார் யாரெனில் மனைவியரை, அருந்துணைவரை, அன்புடையவரை அச்சுறுத்தித் துன்புறுத்தியோர்.]

சுடர்ந்தெரி வடந்தைத் தீயுந் துண்ணென வலறிச் சாம்பி
யிடைந்திடுங் கொடுமை சான்ற விரவுர வத்துத் தோய்ந்தோர்
அடைந்வர்க் குறுக ணாற்றும் அரட்டருங் குதலைத் தீஞ்சொல்
நடந்துழல் சதங்கை மென்றாள் நன்மகக் கொலைசெய் தோரும். 384
[சுடர் விட்டுஎரிகின்ற வடவை அனலினை உந்தி இதனை உண் என எமதூதர் வருத்த வாய்விட்டு அலறி வெந்துவாடி இந்தகொடுமை நிறைந்த நிரயத்தில் தோய்ந்தோர் யாரெனில், புகல் அடைந்தவருக்குத் துன்பம் விளைக்கும் அரட்டரும்(கீழ்மக்கள்) குதலைத் தீஞ்சில் மழலை நன்மகவைக் கொலைசெய்தோருமாவர்]

செறியிருள் நரகி னாழ்ந்த சிதடர்கள் தறுகண் வாய்ந்து
மறையவர்ச் செகுத்து ளோர்கண் மாற்றருங் கோணைச் செல்லல்
நிறையசி பத்தி ரப்பேர் நிகழ்நர கழுந்து மூர்க்கர்
இறுதிநால் வருணத் தோர்க்கு மிழைத்தபுன் புலைமை யாளர். 385
[இருள் செறிந்த நரகில் ஆழ்ந்த இந்தக் குருடர்கள் முரட்டுத் தன்மை வாய்ந்து மறையவர்களைக் கொன்றவர்கள். அசிபத்திரப் பேர் எனும் நரகத்தில் அழுந்தும் மூர்க்கர்கள் மறையவர் அல்லாத பிற நான்கு வருணத்தோர்க்கும் கொடுமை இழைத்த புன்மையர்கள். சங்கரம் அல்லது கலப்பு வருணத்தவர்களையும் உடன் கூறிற்று.]

வாளினா லுடலம் போழ்ந்து வடுவறப் பொருத்தி மீட்டு
நீளறை யம்மி யிட்டு நெறுநெறு நெறுவென் றென்பு
தூளுறக் குருதி பொங்கிச் சோர்தர அரைக்கப் பட்டோர்
பீளினை மறமீக் கொண்டு பேது செய்திட்ட நீரார். 386
[வாளினால் உடலைப் பிளந்து, அவற்றைச் சேர்த்து நீண்ட கல் அம்மியில் நெறு நெறு என்று எலும்பு பொடிபடக் குருதி பொங்கிச் சோர்தர அரைக்கப்பட்டோர் , வன்மை மேற்கொண்டு கருவினைக் கலைத்தவர். அறை- பாறை. தூளுற- பொடிபட. பீள்- கரு. பேது- கலக்கம், மயக்கம்.]

நெருப்பென வுடற்று மிச்சில் நெடுநர குழந்து நின்றோர்
மருப்புனற் கிணற்றின் ஆற்றின் வாவியின் உமிழ்ந்து ளோர்கள்
கருப்பு நெட்டாலை வாயிற் கரைந்து ட லொழுக நின்றோர்
விருப்பொடு சுவைக ளாறும் விற்றுழன் மறைவ லாளர். 387
[மிச்சில்- எச்சில். வாயில் எச்சில் நெருப்பெனத் தகிக்க நரகில் உழந்து நிற்பவர்கள், நல்லநீருடைய கிணற்றில், ஆற்றில், குளத்தில் எச்சில் உமிழ்ந்துளோர்கள். கருபு அரைக்கும் இயந்திரத்தில் அரைபட்டுத் துயருறுவோர் விருப்பத்துடம் அறுசுவை உணவை விற்ற மறையவர்கள்]

காற்றலைப் பிணித்து நாற்றிக் கடுங்கனன் மடுப்பப் பொங்கி
யூற்றிருந் தூனீர் பாய வுருகி மெய்வெதும்பு கின்றோர்
ஏற்றமார் சுருதி வாய்மை யிகந்திரும் பொருள்வேட் டெண்ணெய்
கூற்றுறழ் நஞ்சு பஞ்சி விலையினாற் கொடுத்த பார்ப்பார். 388
[கால் தலையுடன் கட்டித் தொங்கவிட்டு கடுங்கனலில் வாட்ட, இரத்தம் பொங்கி உற்ரு நீர்போலப் பாய உருகி உடல் வெம்புகின்றவர் யாவரெனில், ஏறும் மிகும் வேதமார்க்கத்தை விட்டுநீங்கி, பொருளை விரும்பிக் காசுக்கு எண்ணெய், கூற்றுப் போல உயிர் போக்கும் நஞ்சு, பஞ்சு போன்றவற்றை விற்ற பார்ப்பனர்.]

வெருவருங் கும்பி பாக வெந்நர குழந்து மாய்வோர்
ஒருவருந் தேவ ரொக்கல் விருந்தினை யூட்டா துண்டோர்
பருவரும் வறிய கூவன் மறிந்து நூக்கப் பட்டோ
இருநிலங் கொடுங்கோ லோச்சி யிறைமைபூண் டாண்ட வேந்தர். 389
[அச்சமூட்டும் கும்பிபாகம் எனும் கொடு நரகில் உழந்து துன்பப்படுவோர் யாவரெனில், நீக்கமுடியாத தெய்வம், அதிதி, உறவினர், ஆகியோரை உட்டாது, அவர்கள் பசித்திருப்பதாம் மட்டும் தனித்திருந்துண்டோர். வற்றாத கிணறு முதலிய நீர்நிலகளை வற்றச் செய்தோர். கொடுங்கோலாட்சி செய்த அரசராதியோர்.]

வேதனை யுழப்ப வாளால் வெகுண்டுவா ரகடு கீண்டு
சோதிவெந் தழலிற் காய்த்திச் சுடசுட இருப்பு முள்ளும்
பேதுறக் கிளைக்கும் வல்வாய்ப் புழுக்களும் பெய்யப் பட்டோர்
ஏதிலார் பொருள்கள் வெளவி யின்புறுங் கொடிய நீரார். 390.
[கோபத்துடன் வாளால் வயிற்றைக் கீறி ஒளிவீசும் வெந்தழலில் வாட்டிக் காய்ச்சிச்சிச் சுடச் சுட இரும்பு முள்களும்ளையும் கலக்கம் கொள்ளும்படையாகக் குடையும் வலிய வாயுடைய புழுக்களும் பெய்யப்பட்டு
வேதனையுடன் வருந்துவோர், யாவரெனின், திக்கற்றாரின் பொருள்களைக் கவர்ந்து இன்பமடையும் கொடிய
இயல்புடையவர்கள்.]

மாசையங் கமல மென்ன வயங்கிவார் குடங்கை தன்னைத்
தூசினாற் பொதிந்து நெய்யிற் றோய்த்தெரி கொளுத்தப் பட்டோர்
காசறு நிதிய மெல்லாங் கல்லிமண் புதைத்துப் பேணி
யாசையி னமையா ராகி யைய மேற்றுழிதந் தோர்கள். 391
[மாச- பொன். பொற்கமலம் என அழகிய கைகளைத் துணியாற் பொதிந்து எண்ணெயில் தோய்த்து எரிகொளுத்தப்பட்டு வருந்துவோர் யாவரெனில், தாம் பெற்ற செல்வங்களையெல்லாம் மண்ணில் புதைத்து வைத்துப் பேய்போற் பாதுகாத்து, பேராசையினோடு யாசகம் செய்து அலைந்தவர்களாவர்]

ஓதரும் பனிப்புச் சான்ற அதோமுக நரகி னுற்றார்
வேதியர் தவத்தின் மூத்தோர் விழுத்தகு தேவர் சூழல்
போதலர் பனிப்பூந் தீர்த்தம் பொருப்பிவை தமக்கு நேரே
நீதியி னிகழ்ந்து தாள்கள் நீட்டிய தறுக ணாளர். 392
[சொல்லுதற்கரிய நடுக்கத்தைச் செய்யும் அதோமுகம் எனும் நரகில் உற்றவர்கள் யாவரெனின், மறையவர், தவத்திற்பெரியோர், வயதில் மூத்தோர், தெய்வம் குடியிருக்கும் சூழல் (திருக்கோவில் ,திருமடம் முதலியன)
தீர்த்தம், தெய்வமலை இவற்றுக்கு நேரே மரியாதையின்றிக் கால்களை நீட்டியோர்.]

சீற்றமிக் கரும்ப வாங்கிச் செய்ய நாவரியப் பட்டோர்
ஏற்றவர்க் கொருவன் அன்பின் ஈவது விலக்கி னோர்கள்
ஆற்றருஞ் செல்லற் செந்தீ யளற்றின் வீழ்ந்தழுங் கினோர்கள்
போற்றுறு மனைக டோறும் பொங்கெரி கொளுத்தி னோர்கள். 393
[சினம் பொங்க, நாவினை வாயைவிட்டு வெளியே இழுத்து வாங்கி அரியப்பட்டோர் தானம் ஏற்றவற்கு ஈயவேண்டா வெனக் கூறி விலக்கியவர்களாம்.. தாங்கமுடியாத எந்தியாகிய சேற்றில் விழுந்து அழுங்கியோர் யாவரெனில், மக்கள் குடியிருக்கும் மனைகளில் நெருப்பிட்டுக் கொளுத்திய கொடியவர்.]

அணரியிற் றொடரிற் பூண்டு முடக்கினை யழுத்தித் தூக்கி
யிணரெரி மடுப்பக் கீழா லிரங்கி மெய்பதையா நின்றோர்
நிணமலி தொழுதிப் புள்ளும் நீரில்வாழ் உயிருங் கொன்று
தணவருங் காதல் கூர நுகர்ந்தருட் டன்மை நீத்தோர். 394
[கழுத்தினைக் கயிற்றில் பிணைத்துத் தொங்கவிட்டு எரியும் நெருப்பில் மடுப்ப, இரங்கிப் உடல் பதைபதைப்ப வருந்திநிற்போர் யாவரெனின், சதை மிகுதியாக உள்ள பறைவகள், நீரில்வாழ் மீன் முதலிய உயிரினங்கள் ஆகியவற்றைக் கொன்று விருப்பத்துடன் தின்று, உயிரிரக்கம் அற்றோ ராவர்.]

இலங்கொளிக் கொடுவாள் பற்றி யீர்ந்து தந்தசைகள் வாங்கி
யலங்குசெந் தீயிற் காயும் அகலிடை வறுத்து வாரிப்
புலிங்கமும் புகையு நாசி யுயிர்ப்ப வாய்ப்புகுத்தப் பட்டோர்
விலங்குகள் கொன்று தின்று வீணுடல் வீக்கி னோர்கள். 395
[அவரவர் தசையைக் கொடுவாளால் வெட்டி அவற்றைச் செந்தீயில் வாட்டி மாமிச நாற்றமும் நெருப்புப் புகயும் நாசி முகர வாயில் திணிக்கபட்டோர் யாவரெனில் , விலங்குகளைக் கொன்று தின்று வீணாக உடலைக் கொழுக்கச் செய்தோர். புலிங்கம்- நெருப்பு]

அருந்துயர் உழப்ப நாவும் அங்கையுந் துளைத்துக் கோத்த
இருந்தொடர் இருப்புக் கட்டி இமிழ்கொளீஇ நாற்றப் பட்டோர்
சுரந்தசெல் வத்த ராகி வாழுநாள் துன்னி யல்லாந்
திரந்தவர்க் கிலையென் றோரும் இன்பொரு ளுதவா தோரும். 396
[தாங்கற்கரிய துயர் வருத்தநாவும் அங்கையும் துளையிடப்பட்டுக் கோத்த சங்கிலியில் கோத்த இரும்புக் கட்டி தொங்க விடப்பட்டோர் யாவரெனின், பெருகும் செல்வர்களாக இருந்தும் தாம் வாழும் நாளில் தம்மை அணுகி இரந்தவர்க்கு இல்லையென மறுத்தவர்களும் இனிய பொருளை உதவாதவர்களும் ஆவர்.]

நெடியதம் முடலங் கீழ்ந்திட் டேந்து நெய்த்தோருஞ் செந்தீச்
சுடர்தவழ்ந் தெரியு நெய்யுந் துரிசற வுருகுஞ் செம்புங்
குடியென வூட்டி யோச்சக் குழைகின்றா ரிரந்து ளோர்க்குக்
கடியநீர் நசைய மாற்றக் கமழ்புன லுதவ கில்லார். 397
[ தம்முடைய நெடிய உடலைக் கீறி ஒழுகும் இரத்தத்தை ஏந்தி, நெருப்புச் சுடர்விடத் தவழ்ந்தெரியும் எண்ணெய், உருகும் செம்பு ஆகியவற்றைக்குடிகுடியென்று தண்டித்துக் குடிக்க வைக்கக் குடித்து வருந்துவோர் யாவரெனில், நீர் வேட்கையைத் தணிக்கத் தண்ணீர் உதவாதவர்.]

மருமலர்க் கமலம் போலும் வாண்முகங் குடைந்து செப்பின்
உருகிய இழுதை வாக்கி யொறுக்கும்வன் கிருமி யட்டிப்
பருவர லுறுத்தப் பட்டுப் பதைபதைத் தழுங்கா நின்றோர்
இருமுது குரவர் தம்மை வெகுண்டிடு மிழுதை யோர்கள். 398
[மணமிக்க தாமரை மலர் போன்ற முகத்தைக் குடைந்து, எம்பு போல உருகிய நெய்யை ஊற்றி, துன்புறுத்தும் கிருமிகளைப் பெய்து கொடுமை செய்யப்பட்டுத் துயரப்படுவோர் யாவரெனில் தம் பெற்றோரிடம் சினந்து வெகுண்டிடும் பண்பிலாராவர்.]

அரவிய விருப்பு முள்ளிட் டழுத்திவெந் தழலிற் காயும்
மரவடி யிவர்வித் தொல்லை வழங்குதி ரெனமுட் கோலால்
வெரிந்எலும் பொடிய வொற்ற மெலிகின்றார் பெரியோர் முன்னர்ப்
புரமர வடிகளாதி மேல்கொடு புகுந்த நீரார். 399
[அரத்தினால் அராவிய இருப்பு முள்கள் பதித்திட்டு வெந்தழலிற் காய்ச்சிய மிதியடிகளின் மேல் ஏற்ரி இனி நடமின் என்று முட்கோலால் முதுகெலும்பு ஒடிய அடிக்க மெலிபவர் யாவரெனின், பெரியவர்களின் முன்னர் காலணிகளுடன் புகுந்தவராவர்.]

எரிதவழ்ந் தெரியும் எண்ணெய் இடைமடுத் தெடுத்துப் பின்னர்
அரில்படு சிறகர் வல்வா யடல்கெழு பறவைக் கூட்டம்
நரிமுதல் பிடுங்குங் கோர நரகின்வாய்ப் படுப்பப் பட்டோர்
தெரிவிலா வெறிய ராகிப் பாதக மைந்துஞ் செய்தோர். 400
[ மேலே நெருப்புத் தவழ்ந்து எரியும் எண்ணெயை இடையிலே போட்டுப் பின்னர் எடுத்துப் பின்னிய சிறகினையும் வலிய அலகினையும் போரிடுவனவுமாகிய கழுகு போன்ற பறவைக் கூட்டம், நரி முதலிய விலங்குகள் வீழ்ந்து பிடுங்குங் கோர நரகின் தள்ளப்பட்டோர் யாவரெனின், தெளிவில்ல மயக்க முடையராகிப் பாதகம் ஐந்தையும் செய்தோர். பாதகம் ஐந்தாவன: களவு,கள்ளுண்ணல், குருநிந்தை, கொலை, பொய் அரில். Interlacing, as of bamboo stalks growing together; பிணக்கம்.]

வெள்ளெயி ரழுந்தப் பற்றிப் பாந்தளின் விழுங்கப் பட்டோர்
தொள்ளைநெஞ் சுடைய ராகி யெளியரைத் துளக்கங் கண்டோர்
ஒள்ளிய வுருவ மெல்லாம் ஈக்கணம் ஒறுக்கப் பட்டோர்
தெள்ளுநோன் பிடையே விட்ட தீக்குணச் சிதட ரம்மா. 401
[வெண்ணிறக் கூரிய பற்களால் அழுந்தப்பற்றிப் பாம்புகளால் விழுங்கப்பட்டோர் இரக்கமற்ற குற்றமுள்ள நெஞ்சராய் எளியவரை வாட்டியவராவர். அழகிய உடலம் ஈக்களால் மொய்க்கப்பட்டு அரிக்கப்பட்டோர் நல்ல விரதங்களை ஒழுக்கங்களை இடையே கைவிட்ட குணக் குருடர். தொள்ளை- குற்றம். தெள்ளு- ஆராயப்பட்ட.]

வேறு
அண்ட நீண்முக டுரிஞ்ச வெய்தெழுங் கொடுந்தழல் நடுப்பதைக் கின்றோர்
கொண்டல் சூழுநம் பொதும்பரின் மரங்களைக் குறைத்துவேள் வியினுய்த்தோர்
மண்டு சீர்நம தாலயத் திட்டிகை மாய னாலயத் திட்டோர்
வண்டு பாடுநம் படப்பையின் மலர்பறித் தணிந்துமா தரைத்தோய்ந்தோர். 402
[ அண்டத்தின் உச்சியை உராயுமாறு எழுந்த கொடுந்தழலின் நடுவில் சிக்கிப் பதைக்கின்றவர் யாரெனில், மேகம் சூழும் நம் சோலியின் மரங்களை வெட்டித் தீயில் இட்டவர்கள். நம்து ஆலயத்துச் செங்கலை எடுத்துச் சென்று திருமாலாலயத்து இட்டோர் யாவரெனின், வண்டு பாடும் நம் சோலையின் மலரைப் பறித்து மாதரை அலங்கரித்து அவர்களுடன் களித்தோராவர்.]

துறுகன் மீதிலிட் டாண்குறி குணில்கொடு துவைத்துறுத் தெறுழூசி
நிறைமுள் தீத்தறி சிரம்பொதிர்த் தெழக்குதத் தறையநெஞ் சழிகின்றோர்
பிறையு ரிஞ்செயில் புடையுடுத் தோங்குநம் பீடுடைத் திருக்கோயில்
இறைகொண் டூதளி நந்தன வனத்தினு மிரண்டியக் கமுநீத்தோர். 403
[துறுகல்- கற்பாறை. குணில்- குறுந்தடி. குதம் – மலவாயில். கற்பாறை மீது கிடத்தி, சிறு தடிகொண்டு ஆண்குறி மீது தாக்கப் பெற்று, வலிய ஊசி, கூரிய முள், கொள்ளி இவைகள் கொண்டு குதத்தில் அறைய நெஞ்சழிகின்றோர் யாரெனில், நம்பெருமையுடைய திருக்கோயில் நந்தனவனத்தில் மலசலம் இரண்டு இயக்கமும் கழித்தோராவர்.]

செக்கின் வாயிலிட் டரைத்தழற் கும்பியிற் றெறக்கவன் றழுவோர்கள்
தக்க வாலயந் தீர்த்த நந்தன வனந்தனி மடமென வோதும்
மிக்கசீர் வளரர் இடங்களின் அடிசில்கள் மிசைதலுங் கருங்கூந்தன்
மைக்கண் வாணுதல் மடந்தைய ரிளமுலை மணத்தலும் புரிந்தோர்கள். 404
[செக்கிலிட்டு அரைத்து அழல் நடுவில் வேகவைக் கவன்று அழுவோர் யாவரெனின், ஆலயம், தீர்த்தம்,நந்தவனம், சிறந்த திருமடம் எனவோதும் பெருமையுடைய இடங்களில் உணவுண்ணுதலும் பெண்களுடன் இன்பந்துய்த்தோரும் ஆவர்]

வார்த்த காரிருப் பாணிகள் நாசியின் மடுத்து வன்னியிற் றோய்த்த
கூர்த்த வான்றறி சிரம்புடைத் தெரியுநெய் யொழுக்கலுங் குறைகிற்பார்
சீர்த்த நந்தன வனத்தலர் தேமலர்த் திரள்பறித் தனர்மோந்து
கார்த்த குஞ்சியின் மிலைச்சிய வறிவிலாக் காழக மனத்தோரே. 405
[வார்த்தெடுத்த இருப்பாணிகளை நாசியிலே செருகி, நெருப்பிலே காய்ச்சிய கூர்மையான மழுவாயுத்தத்தாலெ தலையைச் சிதைத்து எரியும் நெய்யினைச் சொரியக் உறைந்து அழுப்வோர் யாவரெனின்,பெருமையுடைய நன்ந்தவனத்தில் அலர்ந்த தேமலர்த்திரள் பறித்து மோந்து கரிய சிகையிற் சூடிக் களித்த அழுக்கு மனத்தப்வராவர். n. < தறி-. 1. A kind of axe; கோடரி. மழு]

பிரிவ ருங்கொடுந் தூதர்கைக் கயிற்றினாற் பிண்டமாப் பிணிப்புண்டு
முரலும் வண்சிறைத் தும்பிகள் குடையநோய் முதிர்ந்துமூர்ச் சனையுற்றோர்
குரவன் மெய்ப்பணியெ மதருட்பணி யடியவர் குலப்பணி யாதி
புரிய வன்னவை கண்டழுக் கற்றுளம் புகர்படு சிறியோரே. 406
[தப்பிக்கவியலாதவாறு இயமதூதர்களால் கால்கைகள் ஒருசேரப் பிண்டமாகக் கட்டப்பட்டு மொய்க்கின்ற வண்டு ஈக்கள் குடைய நோய் முதிர்ந்து மூர்சையுற்றவர் யாரெனின், குருசேவை, அடியவர் பணி முத்லியவற்றக்
கண்டு அழுக்காறு கொண்டு உள்ளம் மாசுபடுவோர்.]

ஒழுகி நாவொரு காவத நீளமற் றுதனைவெங் கொலைத்தூதர்
கொழுவ ணிந்ததிண் கலப்பையால் உழுதுழு துழக்கிய குரூஉப் புண்ணிற்
புழுவுஞ் சோரியுஞ் சீயு மீத்தொகுதியும் பொங்க நொந்தயர் கின்றோர்
விழும நல்கும்வே தாகமந் தமையிழித் துரைத்தவல் வினையோரே. 407
[நாவினை நீட்டி அதனைக் கொடுங்காலதுதர், கொழுபூட்டிய கலப்பையால் உழுது உழக்கிய குருதிசோரும் புண்ணில் புழுவும் ஈக்கூட்டமும் பொங்க நொந்தயர்கின்றோர் யாரெனில், மேன்மை நல்கும் வேதாகமங்களை

இழித்துரைத்த வல்வினயுடையோராவர்.]
வைத்த வச்சிர வூசிநாமுழுவதும் நிறுத்துவா ருடல்வேவத்
தொத்த ழற்சிகை யுருக்கிய வுலோகநீர் தோய்த்தெடுத் தடப்பட்டோர்
பத்தி வாய்ந்தநம் பாதபூ சனைத்தொழில் பரித்தல்செந் தழலோம்பன்
மெய்த்த காதலின் அதிதியர் பூசனை விளைத்தலின் றுணவுண்டோர். 408
[வச்சிரவூசி நா முழுதும் ஊன்றப்பட்டோர், உலோகத்தை நீராகக் காய்ச்சி அதில் தோய்த்தெடுக்கப்பட்டோர் யாரெனின், அன்பொடு நம் பாத பூசனை செயல், அழலோம்பல், அதிதியர் பூசனை செயல் ஆகியவற்றைச் செய்யாமல் உண்வு உண்டோராவர்.]

ஓடு நீரென வுருக்கிய வங்கம்உச் சியிலிடப் பருவந்தோர்
பீடு சான்றநங் கோயிலிற் றுயின்றுதம் பித்தையொன் றனையுக்கோர்
நீடு பூந்தழற் சலாகைகள் நாசியின் ஏற்றநெஞ் சலமந்தோர்
பாடு சார்ந்தநந் தீர்த்தத்தின் அழுக்குநீ ரொழுக்கினைப் படவீழ்த்தோர். 409
[வங்கம்- ஈயம். சலாகை¹ calākai Needle-like tool of steel; சிறு நாராசம் ஓடும் நீரென உருக்கிய ஈயத்தைத்தலையில் வார்க்க வருந்தியோர் யாரெனின், பெருமை சான்ற நம்திருக்கோயிலில், தலைவாரித் தம் மயிரினை இட்டவர்கள். தீயிற்காய்ச்சிய சலாகைகள் நாசியில் ஈர்ரக் கலங்கியோர் யாவரெனின் பெருமைசார்ந்த நம் தீர்ஹ்தத்தில் அழுக்கு நீரைக் கலக்கவிட்டவர்.]

சுரிகை கொண்டுசெந் நாவினைத் துணித்திடத் துன்பவா ரிதியாழ்ந்தோர்
வரிய ளிக்கணம் முரன்றெழு நந்தன வனத்துவாய்ப் புனல்தாழ்த்தோர்
எரிம டுத்தசெம் புருக்குவாய் பகுந்தெடுத் தெடுத்துவார்த் தடப்பட்டோர்
குரவன் இல்வயிற் கண்படை கொண்டுதம் பலமுமிழ் கொடியோர்கள். 410
[குறுவாள் கொண்டு நாவினைத் துணித்திடத் துன்பக்கடலில் அழுந்தியவர் யாரெனில் வண்டினம் முரண்றெழும் நம் நந்தவனத்தில் எச்சில் உமிழ்ந்தோர். செம்புருக்கினை வாயில் வார்க்கப்பட்டு தண்டிக்கப்பட்டோர் யாரெனின் குருவின் இல்லத்தில் தூங்கித் தாம்பூலவெச்சில் உமிழ்ந்திட்டோர்]

சென்னி கீழுறநட் டொ றுத் தலுந்தெருமந் துடற்று ளைதோறும்
மன்னி நீள்புழுக் கிளைப்பமென் றசைகொடி பருந்துண மறுகுற்றோர்
துன்னு தீவினைப் புறமதத் திருந்தெமைத் துகளிலெம் மடியாரை
நன்னர் நீறுகண் மணிகளை நமையுணர் குரவனைப் பழித்தோர்கள். 411
[தலைகீழாகக் கட்டித்தொங்கவிட்டுத் துவைத்தலும் கலங்கி உட்லில் உள்ள துளைகள்தோறும் நீண்ட புழுக்கள் கிளைக்க , மெல்லிய தசைகளைக் காகம் பருந்து முதலிய பற்று உண்ண வருந்தியோர் யாவரெனின், தீவினை பொருந்திய புறமதத்தி லிருந்து எம்மையும் எம்முடைய குற்றமற்ற அடியாரையும் நன்மையளிக்கும் திருநீறு கண்மணிகளையும் நம்மை உணர்ந்து உணர்விக்கும் குருவினையும் பழித்தோர்களாவர்]

வெடித்த மூளைகள் தெறித்தெழ வுருகிய வெண்ணிணம் வழிந்தோடத்
துடித்து மெய்யெலா நீறவெந் தழற்கொடுந் தொன்னர கிடைத்தோய்ந்தோர்
கெடுத்த வைம்பொறிக் குரவனிட் டிகைசில கெடுத்தவ ரடியாரில்
அடுத்து மென்றுகில் கண்மணி கவர்ந்தவ ரென்னுமப் பழியோரே. 412
[தலை வெடித்து மூளை தெரிது விழ, உருகிய வெண்ணிறக் கொழுப்பு வழிந்தோட, துடித்து, உடலெலாம் கருக வெந்தழல் எரிய பழைய நரகிடைக் கிடப்போர் யாவரெனின், ஐம்பொறிகளையும் வென்ற குரு இல்லத்தினை அழித்தர்கள். நம்முடைய அடியார்களின் இல்லங்களிலிருந்து ஆடை, கண்மணி முதலியவற்றைத் திருடியவர்கள்]

வேறு வேறுறுப் பனைத்தும்வெள் வாளினால் வெருக்கொள அரிந்தந்தக்
கூறு மீளவும் உருவுசெய் தங்கியிற் குழைக்கமிக் கினைகின்றார்
மாறு காஞ்சனம் வலிதினுய்த் தளித்துநம் படப்பையின் வளர்வாழைத்
தாறு பாய்கனி கவர்ந்துயர் வேதியர் தங்களை நுகர்வித்தோர். 413
[வேறு வேறு உறுப்புக்கள் அனைதையும் கூரிய வாளினால் அச்சங்கொள் அரிந்து அந்தக் கூறுகளை ஒன்று திரட்டி நெருப்ப்னில் வாட்டிக் குழைக்க வருந்துகின்றவர் நம்முடைய படப்பையைப் பொன் கொடுத்து விலைக்கு வாங்கி அதில் வணிகப் பொருள்களை விளைவித்து அவற்றைக் கொண்டு வேதியர்களை நுகர்வித்தவர்கள்.]

கறைம டுத்திடித் தெடுத்துநெய்த் தோருகக் கையினாற் பிண்டித்து
நிறையின் வங்கமோ டடைத்துவாய் மூடிவெந் நெருப்பிடக் கொதிக்கின்றார்
முறைதெ ரிந்ததங் கடும்பெமக் களித்தநீர் முதிர்செழும் பழனத்தைப்
பெறவிழைந்துபல் கான்முயன் றரசரால் உம்மையும் பேதுற்றோர் 414
[கறை- பெரிய உரல். அதம்- . adab. Fear, regard; மரியாதை. 1. Lowness, inferiority; தாழ்வு. கடும்பு- சுற்றம். பெரிய உரலில் இட்டு இடுத்து, இரத்தம் சொட்ட்க் கையினால் பிண்டித்து ஈயச்சொம்பில் அடைத்து வாய் மூடி வெந்நெருப்பிலிடக் கொதிக்கின்றார் யாரெனில், சுற்றத்தார் எமக்களித்த பழனத்தைக் கவர்ந்து கொள்ளப் பலகாலும் முயன்று முன்பு அரசராலும் தண்டிக்கப்பட்டோர்.]

வார்ந்த வாளரம் பிறழ்பலின் தடிகுடர் மருங்குநைந் துகப்பூட்டி
ஈர்ந்து செங்கனற் கொதிக்குநெய் யிடக்குளித் தெழுந்தெழுந் தழிகின்றோர்
சார்ந்த வேதியர்க் கன்பினாற் பசுத்திரள் தானமுய்த் திடுமேல்வை
ஆர்ந்த தம்பசு நிரைவயிற் சேர்ந்தநம் ஆனையும் உடங்கீந்தோர். 415
[வாள் அரம்பிறழ்ந்த பற்களைப்போன்ற பற்களையுடைய தடி ஆகியவற்றால் குடர் பக்கத்தில் நைந்து விழத் தாக்கி, ஈந்து கொதிக்கும் எண்ணெயில் இடக் கொதிக்கும் எண்ணெயில் குளித்து எழுந்து வருந்துகின்றவர், தம்மை அடுத்த வேதியருக்கு அன்பினால் பசுக்களைத் தானம் செய்திடும் வேளையில், அந்நிரையினிடத்தே
நின்ற நம்முடைய பசுவினையும் உடன் சேர்த்துத் தானம் ஈந்தோர்]

நெடிய வச்சிர மதலையைப் பற்றிநீள் கனற்கொழுந் தடமாய்வோர்
கொடிய ணிந்தெயின் மருங்குடுத் தோங்குநங் கோயிலின் நடஞ்செய்யுந்
துடியி டைப்பணைத் தோளியர் தமைநலந் துய்ப்பவிற் செறித்திட்டு
விடுதல் செய்கலா தரசரால் உம்மையும் வேதனைக் கடலாழ்ந்தோர். 416
[வச்சிரப் பதுமையைத் த்ழுவி, தீக்கொழுந்து அட மாய்ந்து அழுவோர் யாரெனின் நம் கோயிலில் நடனமாடும் பணிசெயும் மகளிரைத் துய்ப்பதற்கு இற்செறித்திட்டு அவர்களி விடுவிக்காதவர்கள். அவர் முன்பு அரசராலும் தண்டிக்கப்பட்டோர்.]

வாயில் ஒன்பதும் உருக்கிய தமனியம் வாக்கிவன் னியினிட்டுக்
காயும் வைநுதிக் கருவிகள் தசைநிறுத் திருத்துறக் கரைகின்றார்
தூய மாழையின் அரில்தபப் புரிந்தநந் தூமலர்த் தொடைத்தோளின்
ஏயும் முப்புரி நூல்கவர்ந் தீத்தவர் புனைந்தவர் இவர்மாதோ. 417
[உடலின் நவ துவாரங்களிலும் உருக்கிய பொன்னை வாக்கி, நெருப்பிலிட்டுக் காயும் கூரிய நுதிக் கருவிகளைத் தசியில் குத்தி வருத்த அழுகின்றவர், நல்ல பொன்னினால் செய்யப்பட்ட நம் மாலையையும் பூணூலையும் திருடி வற்றவரும் அதனை வாங்கியவருமாவர்.]

ஒறுக்கும் வெவ்வழல் நெய்யின்வீழ்த் தழுந்தவாப் புறுப்பனைத் தினுங் கோத்திட்
டிறுக்கி நாசிகண் காதினிற் சலாகைக ளேற்றநொந் துயிர்ப்பில்லார்
இறப்ப மெய்வருந் தியபொழு தெம்முடைச் சினகரத் தெலுமிச்ச
நிறப்ப ழஞ்சுடர் விளக்குநெய் கவர்ந்துதோய்த் தொத்திநன் னெறிநீத்தோர். 418

காதம் நான்குறக் கண்கணா வளர்ந்து போய்க்கழுகு நாய்நரி வெளவ
ஆத காதென வுயங்கிய சீத்தையார் ஆலயத் தெமைப்போற்றப்
போதும் ஏல்வைமெய் வளியெழீஇ யொருசுடர் பொன்றவன் னதுகாணார்
ஓதும் அவ்விளக் கவிந்தமை கண்டுரை யாதவ ரிவர்மன்னோ. 419

என்று பின்னுமங் கினைபவர் தமையெலாம் இவரிவ ரெனக்கூறி
மன்ற இங்கிவ ரளற்றின்நின் றேறவும் மதிக்கினீ யிர்கள்வல்லே
சென்று மற்றிவர் தமைக்குறித் தத்திருக்காஞ்சிமா நகர்வைப்பின்
ஒன்றும் அன்பின்நம் பூசனை யுஞற்றுமி னென்றனர் உமைபாகர். 420
[இவ்வாறு எடுத்துக் கூறிய பின்னும், அங்கு வருந்திக் கிடப்போர் தமையெல்லாம் இவரிவர் இன்னின்ன் காரணங்களல் துன்புறுகின்றனர் எனவும் இவர்கள் இந்த துன்பச் சேற்றினின்று ஏறவும் கருதினீர்களாயின் நீங்கள் விரைந்து சென்று இவர்களைக் குறித்து திருக்காஞ்சிநகரத் திருத்தலத்தில் ஒன்றும் அன்பினுடன்நம்மைப் பூசனை செய்க என்றார், உமைபாகர்.]

அருளும் வாய்மொழி கேட்டலு முவகையி னருந்தவன் முதலானோர்
கருணை நாயகன் றிருவடி பணிந்தனர் விடைகொடு கடிதெய்தி
முருகு நாறிய காஞ்சியி னேகம்ப முதல்வனை வழிபட்டுப்
பெருகு தீர்த்தமா யொழுகிய கம்பையின் பெருமணிக் கரைப்பாங்கர். 421
[இறைவன் அருளிய மொழியைக் கேட்ட அருந்தவமுனிவன்முதலானோர் கருணை நாயகனைப் பணிந்து,விடைகொண்டு கம்பையாற்றின் கரையருகில்]

தேவ நாதனென் றோங்கிய பெயரினாற் சிவக்குறி நிறீஇப்போற்றப்
பாவ காரிய ரனைவரும் பருவரு கும்பியின் படர்நோய்தீர்ந்
தோவில் காஞ்சியி னுற்பவித் தேகம்பத் தும்பனையுறப் போற்றி
நாவ லோர்புகழ் கயிலையிற் சிவகண நாதராய்ப் பயில்வுற்றார். 422
[தேவநாதன் எனும் நாமத்துடன் ஒரு சிவக்குறி நிறுவி அழிபட, பாவிகள் அனைவரும் நரகத்துன்பத்தினின்றும் விடுபட்டுக் காஞ்சியில் பிறந்து, ஏகாபரேசுவரனைப் போற்ரி வழிபட்டு, கயிலையில் சிவகண நாதர்களாக வதிந்தனர்.]

மற்றொர் காலையின் அத்தகு கெளதம மாதவன் கயிலாயம்
உற்று நாதரைத் தொழுபவன் மற்றிஃ துரைக்கு வான் நகைகாட்டிப்
பற்ற லார்புரம் பொடித்தவ காஞ்சியிற் பயிற்றுதீ வினையாறு
முற்றும் ஓதினை புண்ணியப் பயனையும் மொழிகென வருள்செய்வார். 423
[ பின்னர் ஒருநாள், அக்கவுதமமாமுனிவன் கயிலை சென்று வழிபட்டுக் காஞ்சியில் செய்த தீவினைப்பயனின் இயல்பு முற்றும் கூறினாய், இனிப் புண்ணியப் பயனையும் மொழிக என அருல்செய்வார்]

தடுத்த வைம்பொறி யுறுவனே கேண்மதி சார்ந்துநீ ரெமக்கன்பிற்
றொடுத்த பூசனைப் பேற்றினாற் கும்பியிற் றுயருழந் தவர்யாரும்
அடுத்து நம்வயின் இதோகண நாதராய் அமன்றனர்கா ணென்னா
மடுத்த காதலின் மொழிந்துமற் றெத்திறப் பயன்களும் வகுத் திட்டார். 424
{ஐம்பொறிகளை வென்றவனே! கேட்பாயாக. நீர் எமக்கு அன்பினொடு செய்த பூசனைப் பேற்றினால் கும்பி நரகத்திலுழன்றவர்கள் யாவரும் நம்மை அடுத்த கணநாதர்களாய்த் தங்கினர் காண் என மொழிந்து காஞ்சியில் செய்த புண்ணியப்பயனின் இயல்புகளைக் கூறினர்]

வேறு
இன்னபல் பெருமை சான்ற வெழில்குலாங் காஞ்சி தன்னை
முன்னொரு கற்பத் தும்ப ருலகில்வாழ் முறைதேர் தச்சன்
கன்னியோர் பாகத் தண்ணல் கருணையி னேவப் பெற்றுத்
தன்னுறு தொழின்மை முற்றத் தனிநக ராக்கப் புக்கு. 425

வேறு
கிழக்கு வாய்தல் தனின்மாயா புரங்கேழ் கிளரும் பொன்னகரை
இழிக்கும் தெனாது வாய்தலிடை யிராச ராசபுர மேல்பாற்
செழிக்கும் வாய்தல் தனில்வளங்கள் செறிமார்த் தாண்ட புரம்பவநோய்
அழிக்கும் வடாது வாய்தலரி கண்ட புரமும் வகுத்தமைத்து. 426
[கிழக்குவாசலில் மாயாபுரம், தெற்கு வாசலில் இராசராசபுரம், மேற்கு வாசலில் மார்த்தாண்ட புரம், வடக்கு வாசலில் அரிகண்ட புரமும்வகுத்து அமைத்து]

நாலா யிரத்தைத் தலைப்பெயுநாற் பதினா யிரவாய் தல்களியக்கி
நூலால் ஒழுக்கிக் கவின்கொழிக்கும் நூறா யிரவீதிகள் போக்கி
மேலாய் விளங்கு நாற்சாதி முதலாங் குடிவெவ் வேறிருவிச்
சாலா வினைதீர் சிவபுரப்பேர் தழங்க நடுவண் நகர்செய்தான். 427

அங்கண் அரியேற் றணையின்மலை யணங்கோ டினிதுவீற் றிருந்து
செங்கண் அரிநாண் மலர்க்கடவுள் தேவர் முதலோர் பணிகேட்பத்
திங்கண் மிலைத்த பொலஞ்சடிலத் தேவ நாதர் தனிவேந்தாய்ப்
பொங்கு கருணை யூற்றெடுப்பப் புவனம் முழுதும் புரந்திருந்தார். 428

உலக முழுதுந் தலையளிசெய் தோம்பும் பதத்தின் அயன்செழுந்தாள்
மலர்கள் பணிந்து வேண்டுதலும் மல்லல் மிகும்பங் குனிச்சாறு
குலவ நடவி யுத்திரத்திற் குன்றத் துயிர்த்த பெண்ணமுதை
யலகி லுயிருங் களிதூங்க மன்றல்வினையாற் றினர்வாழ்ந்தார். 429
[பங்குனிச் சாறு- பங்குனி மாதத்தில் நிகழும் திருவிழா. அயன் வேண்ட நடைபெறுகிறது.பங்குனி உத்திரத்தில் தேவநாதன் உயிர்கள் எல்லாம் இன்பமுற்றோங்க மலைஉயிர்த்த கனி பார்வதியை மணம் புரிந்தார்.]

கலிநிலைத்துறை
பின்னர் ஒவ்வொரு காலத்துப் பிஞ்ஞகன் அருளால்
அன்னம் ஊர்பவன் அரிமக வானிவர் தாமும்
இன்னல் ஓப்புமக் காஞ்சியை யிறைமைபூண் டளித்தார்
மன்ன ரெண்ணிலர் முறைப்படி யாண்டவர் மாதோ. 430

அறுசீர்க்கழிநெடிலாசிரிய விருத்தம்
முருகவேள் ஐங்கைப் புத்தேண் மொய்கதிர் இமயம் ஈன்ற
திருநுதல் இவர்கள் அல்லால் தேங்கமழ் தனிமா மூலத்
தொருவனார் மகிழ்ந்து வைகும் உலப்பருங் காஞ்சி மூதூர்ப்
பெருமையை முழுதும் யாரே யுரைத்திடும் பெற்றி வல்லார். 431

கலிவிருத்தம்
வாழி நான்மறை வாழிய சைவநூல்
வாழி மன்னவர் செங்கோன் மனுநெறி
வாழி நீண்முகில் வையகம் யாவையும்
வாழி வாழி வளநகர்க் காஞ்சியே. 432

அறுசீர்க்கழிநெடிலாசிரியவிருத்தம்.
அஃறிணையும் முயர்திணையும் எனப்பகுத்த வுயிர்கள்தொறும் அவையே யாகிச்
சிஃறொழிலுஞ் செய்யாது செய்துவினைத் திறனருத்திச் சிறியேன் நெஞ்சக்
கஃறனையும் கரைத்துருக்கித் தடுத்தாண்ட கச்சியே கம்ப மேய
பஃறலைய பாப்பரசின் அங்கதத்தான் குஞ்சிதத்தாள் பரசி வாழ்வாம். 433
[அஃறிணை உயர்திணை எனப் பகுத்த எல்லா உயிர்களுடனும் உயிருக்குயிராய் நிற்கும் கலப்பினால் அவையேயாகி, சிறிதும் கருவிகளால் தொழில் செய்யாது சங்கற்பத்தினால் ஐந்தொழில் செய்து, உயிர்களுக்கு வினைப் பயனை ஊட்டி, உய்வித்து, சிறியேனுடைய நெஞ்சக் கல்லினையும் கசிவித்து உருக்கித் தடுத்தாண்ட, கச்சியேகம்பமேயவனின் தூக்கிய திருவடியைப் போற்றி வாழ்வாம். பஃறலைய பாஅப்பரசின் அங்கதத்தான் – பலதலைகளையுடைய பாம்பரசனை அணையாகக் கொண்ட திருமேனியான். ]

இருபத் தெண்டளிப் படலம் முற்றிற்று
ஆகத்திருவிருத்தம் 2113
காஞ்சிப் புராணம் இரண்டாங் காண்டம் முற்றிற்று.
கச்சியப்ப முனிவரர் கழலிணை வாழ்க

This file was last updated on 20 feb. 2016.
Feel free to send corrections to the webmaster.

கச்சியப்ப முனிவர் அருளிய காஞ்சிப் புராணம் - இரண்டாவது காண்டம் 8. இருபத்தெண்டளிப் படலம் (செய்யுள் 1681-2113)

kAnjcip purANam - canto 2, paTalam 8 of kacciyappa munivar In tamil script, unicode/utf-8 format

8. இருபத்தெண்டளிப் படலம் ( 1681 - 2113)

கச்சியப்ப முனிவர் அருளிய
காஞ்சிப் புராணம் - இரண்டாவது காண்டம்
8. இருபத்தெண்டளிப் படலம் (செய்யுள் 1681-2113)

kAnjcip purANam - canto 2, paTalam 8
of kacciyappa munivar
In tamil script, unicode/utf-8 format