"வடாஅது, பனிபடு நெடுவரை வடக்கும்
தெனாஅது, உருகெழு குமரியின் தெற்கும்,
குணா அது, கரைபொரு தொடுகடல் குணக்கும்,
குடா அது, தொன்றுமுதிர் பௌவத்தின் குடக்கும்” [7]

“தென்குமரி வடபெருங்கல்
குணகுட கடலா எல்லை" [8]

"கல்தோன்றி மண்தோன்றாக் காலத்தே - வாளொடு
முன்தோன்றி மூத்த குடி"

” வழங்குவது உள் வீழ்ந்தக் கண்ணும் பழங்குடி
பண்பின் தலைப்பிரிதல் இன்று " [10]

” .................................... உறுபகை
வேந்திடை தெரிதல் வேண்டி ஏந்துபுகழ்
போந்தை வேம்பே ஆர்என வரூஉம்
மாபெருந் தானையர் மலைந்த பூவும்" [11]

"நளியிரு முந்நீர் நாவாய் ஓட்டி
வளிதொழில் ஆண்ட வுரவோன் மருக" [15]

" வழங்குவது உள்வீழ்ந்தக் கண்ணும் பழங்குடி
பண்பின் தலைப்பிரிதல் இன்று " [2]

"போந்தை வேம்பே ஆரென வருடம்
மாபெருந் தானையர் மலைந்த பூவும்" [3]

"நாடென்ப நாடா வளத்தன நாடல்ல
நாட வளந்தரு நாடு." [4]

"நெல்லும் உயிரன்றே நீரும் உயிரன்றே
மள்ளன் உயிர்த்தே மலர்தலை உலகம்" [5]

"குடிதழீஇக் கோலோச்சும் மாநில மன்னன்
அடிதழீஇ நிற்கும் உலகு" [6]

"காடுகொன்று நாடாக்கிக்
குளந்தொட்டு வளம்பெருக்கி " [9]

"திறைசுமந்து நிற்கும் தெவ்வர் போல"[14]

"கயிறுபிணிக் குழிசி ஓலை கொண்மார்
பொறிகண்டு அழிக்கும் ஆவண மாக்களின்" [16]

"அன்பும் அறனும் உடைத்தாயின் இல்வாழ்க்கை
பண்பும் பயனும் அது"[17]

"தான் துழந் தட்ட தீம்புளிப் பாகர்
இனிதெனக் கணவன் உண்டலின்
நுண்ணிதின் மகிழ்ந்தன்று ஒண்ணுதல் முகனே."[18]

"முறை செய்து காப்பாற்றும் மன்னவன் மக்கட்கு
இறையென்று வைக்கப்படும்" [6]

"நடுவுநின்ற நன்னெஞ்சினோர்
வடுவஞ்சி வாய்மொழிந்து
தமவும் பிறவும் ஒப்ப நாடி
கொள்வதூஉம் மிகை கொளாது
கொடுப்பதூஉம் குறைகொடாது
பல்பண்டம் பகர்ந்து வீசும்." [10]

"பிறப்பொக்கும் எல்லா வுயிர்க்கும் சிறப்பொவ்வா
செய்தொழில் வேற்றுமை யான்" [14]

".............................................. உறுபகை
வேந்திடை தெரிதல் வேண்டி ஏந்துபுகழ்ப்
போந்தை வேம்பே ஆரென வரூஉம்
மாபெருந் தானையர் மலைந்த பூவும்" [3]

"நெல்லும் உயிரன்றே நீரும் உயிரன்றே
மன்னன் உயிர்த்தே மலர்தலை யுலகம் "[6]

'மண்ணில் வாழ்தரு மன்னுயிர் கட்கெலாம்
கண்ணும் ஆவியும் ஆம்பெருங் காவலன் "[8]

"செயிரிலா உலகினில் சென்று நின்றுவாழ்
உயிரெலாம் உறைவதோர் உடம்பும் ஆயினான் "[9]

"சிறந்த நாளினிற் செற்றம் நீக்கிப்
பிறந்த நாள்வயின் பெருமங் கலமும் "[11]

'அறந்தரு செங்கோ லருள்வெய்யோன்
பிறந்த நாட் சிறப்புரைத் தன்று "[19]

"கரும்பகடுஞ் செம்பொன்னும் வெள்ளணிநாட் பெற்றார்
விரும்பி மகிழ்தல் வியப்போ - சுரும்பிமிர்தார்
வெம்முரண் வேந்தரும் வெள்வளையார் தோள்விழைந்து
தம்மதில் தாம்திறப்பார் தாள்."

" கண்ணார் கதவந் திறமின் களிறொடுதேர்
பண்ணார் நடைப்புரவி பண்விடுமின் - நண்ணாதீர்
தேர்வேந்தன் தென்னன் திருவுத் திராடநாள்
போர்வேந்தன் பூசல் இலன்.[22]

"................................. சேரிதோறும்
உரையும் பாட்டும் ஆட்டும் விரைஇ
வேறுவேறு கம்பலை வெறிகொள்பு மயங்கிப்
பேரிசை மன்னன் பெறும்பெயர் நன்னாள்
சேரி விழவின் ஆர்ப்பெழுந் தாங்கு" [25]

"வடதிசை மன்னர் மன்னெயின் முருக்கிக்
கவடி வித்திய கழுதையே ருழவன்
குடவர் கோமான் வந்தான் நாளைப்
படுநுகம் பூணாய் பகடே மன்னர்
அடித்தளை நீக்கும் வெள்ளணி யாமெனும்
தொடுப்பேர் உழவ ரோதைப் பாணியும்."[26]

"இறைதவிர்ந் திடுகபார் யாண்டொர் ஏழொடுஏழ்
முறைநிதிச் சாலை தாழ்நீக்கி யாவையும்
முறைகெட வறியவர் முகந்து கொள்கஎன
அறைபறை என்றனன் அரசர் கோமகன்."

"படையொழிந் திடுகதம் பதிக ளேயினி
விடைபெறு குகமுடி வேந்தர் வேதியர்
நடையுறு நியமமு நவையின் றாகுக
புடைகெழு விழாவொடு பொலிக வெங்கணும்."[30]

"ஆலையம் புதுக்குக வந்த ணாளர்தம்
சாலையுஞ் சதுக்கமுஞ் சமைக்க சந்தியுங்
காலையு மாலையுங் கடவு ளர்க்கணி
மாலையுந் தூபமும் வழங்கு கென்றனர்."[31]

"எற்றைப் பகலிலும் வெள்ளணிநாள்
இருநிலப் பாவை நிழலுற்ற
கொற்றக் குடையினைப் பாடீரே
குலோத்துங்க சோழனைப் பாடீரே." [43]

"வழங்குவது உள்வீழ்ந்தக் கண்ணும் பழங்குடி
பண்பின் தலைப்பிரிதல் இன்று" [1]

"அஞ்சாமை ஈகை அறிவூக்கம் இந்நான்கும்
எஞ்சாமை வேந்தற் கியல்பு "[4]

"கொடைஅளி செங்கோல் குடியோம்பல் நான்கும்
உடையானாம் வேந்தர்க் கொளி." [5]

"உறுபொருளும் உல்கு பொருளும்தன் ஒன்னார்த்
தெறுபொருளும் வேந்தன் பொருள் " [6]

"இருமூந்நீர்த் துருத்தியுள்
முரணியோர்த் தலைச்சென்று
கடம்பு முதல் தடிந்த கடுஞ்சின முன் பின் சேரன் "

”....................................... நீர்புக்குக்
கடலொடு உழந்த பனித்துறைப் பரதவன்"

"வடதிசை எல்லை இமயம் ஆகத்
தென்னங் குமரியொடு ஆயிடை அரசர்
முரசுடைப் பெருஞ்சமம் ததைய ஆர்ப்பெழச்
சொல்பல நாட்டைத் தொல்கவின் அழித்த
போரடு தானைப் பொலந்தார்க் குட்டுவன்" [9]

'வேந்தரும் வேளிரும் பின்வந்து பணியக்
கொற்றம் எய்திய பெரியோர் மருக" [10]

'எஃகுபோழ்ந்து அறுத்த வால்நிணக் கொழுங்குறை
மையூன் பெய்த வெண்ணெல் வெஞ்சோறு
நனையமை கள்ளின் தேறலொடு மாந்தி.' [11]

"நீர்ப்படு பருந்தின் இருஞ்சிற கன்ன
நிலந்தின் சிதாஅர் களைந்த பின்றை
நூலாக் கலிங்கம் வாலரைக் கொளீஇ
வணரிருங் கதுப்பின் வாங்கமை மென்றோள்
வசையின் மகளிர் வயங்கிழை யணிய
அமர்புமெய் யார்த்த சுற்றமொடு
நுகர்தற் கினிதுநின் பெருங்கலி மகிழ்வே." [12]

"மண்ணுடை ஞாலத்து மன்னுயிர்க்கு எஞ்சாது
ஈத்துக் கைதண்டாக் கைகடுந் துப்பில்
புரைவயிற் புரைவயிற் பெரிய நல்கி." [14]
'வருநர்க்கு வரையாது பொலங்கலந் தெளிர்ப்ப'

"புலவர் ஏத்த ஓங்கு புகழ் நிறீஇ
விரியுளை மாவும் களிறும், தேரும்
வயிரியர் கண்ணுளர்க்கு ஓம்பாது வீசி." [15]

"மாரி பொய்க்குவ தாயினும்
சேர லாதன் பொய்யலன் நசையே.' [16]

"உண்மருந் தின்மரும் வரைகோள் அறியாது
குரைத்தொடி மழுகிய வுலக்கை வயின்றோ
றடைச்சேம் பெழுந்த வாடுறு மடாவின்
எஃகுறச் சிவந்த வூனத் தியாவரும்
கண்டுமதி மருளும் வாடாச் சொன்றி
....................................
பேரா யாணர்த்தால் வாழ்கநின் வளனே," [17]

”அலந்தலை யுன்னத் தங்கவடு பொருந்திச்
சிதடி கரையப் பெருவறங் கூர்ந்து
நிலம்பை தற்ற புலங்கெடு காலையும்
வாங்குபு தகைத்த கலப்பைய ராங்கண்
மன்றம் போந்து மறுகுசிறை பாடும்
வயிரிய மாக்கள் கடும்பசி நீங்கப்
பொன்செய் புனையிழை பொலியப் பெரிதுவந்து
நெஞ்சுமலி வுவகையர் உண்டு மகிழ்ந் தாடச்
சிறுமகி ழானும் பெருங்கலம் வீசும்
போரடு தானைப் பொலந்தார்க் குட்டுவ."[18]

”வெண்டிரை முந்நீர் வளைஇய வுலகத்து
வண்புகழ் நிறுத்த வகைசால் செல்வத்து
வண்டன் அனையைமன் நீயே." [19]

"இனியவை பெறினே தனித்தனி நுகர்கேம்
தருகென விழையாத் தாவில்நெஞ் சத்துப்
பகுத்தூண் தொகுத்த வாண்மைப்
பிறர்க்கென வாழ்திநீ யாகன் மாறே." [20]

”செல்லா யோதில் சில்வளை விறவி
…. ……….. ………. ……
காடுதலைக் கொண்ட நாடுகாண் அவிர்சுடர்
அழல்விடுபு மரீஇய மைந்திற்
றொழில்புகல் யானை நல்குவன் பலவே. "[21]

”உறுவர் ஆர ஓம்பாது உண்டு
நகைவர் ஆர நன்கலஞ் சிதறி
……. ………… ……….
பாடு விறலியர் பல்பிடி பெறுக
……. ……….. ………
கொண்டி மள்ளர் கொல்களிறு பெறுக
……. ……….. ………
அகவலன் பெறுக மாவே.
…….. ……. …………
நிறைந்து நெடிதிராத் தசும்பின் வயிரியர்
உண்டெனத் தவாஅக் கள்ளின்
வண்கை வேந்தேநின் கலிமகி ழானே. ' [22]

"பெரிய வாயினு மமர்கடந்து பெற்ற
அரிய வென்னாது ஓம்பாது வீசி
கலஞ்செலச் சுரத்தல் அல்லது கனவினும்
களைகென வறியாக் கசடில் நெஞ்சம்” [23]

”வெல்புகழ் குட்டுவன் கண்டோர்
செல்குவம் என்னார் பாடுபு பெயர்ந்தே". [24]

"அட்டா னானே குட்டுவன் அடுதொறும்
பெற்றா னாரே பரிசிலர் களிறே
……… ……….. ……
பாண்டில் விளக்குப் பரூஉச்சுடர் அழல
நன்னுதல் விறலியர் ஆடும்
தொன்னகர் வரைப்பின் அவன் உரையா னாவே!” [25]

"பைம்பொற் றாமரை பாணர்ச் சுட்டி
ஒண்ணுதல் விறலியர்க்கு ஆரம் பூட்டி. " [26]

"ஆண்டுநீர்ப் பெற்ற தாரம் ஈண்டிவர்
கொள்ளாப் பாடற்கு எளிதின்நீ ஈயும்." [27]

"பாமுஞ் சேறுகம் நீயிரும் வம்மின்
துயலுங் கோதைத் துளங்கியர் விறலியர்
கொளைவல் வாழ்க்கை நுங் கிளையினிது உணீஇயர்." [28]

"நல்லமர்க் கடந்த நின் செல்லுறழ் தடக்கை
இரப்போர்க்குக் கவிதல் அல்லதை இரைஇய
மலர்பறி யா." [30]

"வள்ளியை என்றலின் காண்குவந் திசினே
……….. ………….. …….
இரவலர் புன்கண் தீர நாடொறும்
உரைசால் நன்கலம் வரைவில வீசி
அனையை ஆகல் மாறே." [31]

"வாரார் ஆயினும் இரவலர் வேண்டித்
தேரில் தந்தவர்க்கு ஆர்பதன் நல்கும்
நகைசால் வாய்மொழி இசைசால் தோன்றல்."[32]

”இளந் துணைப் புதல்வர் நல்வளம் பயந்த
வளங்கெழு குடைச்சூல் அடங்கிய கொள்கை
ஆன்ற அறிவில் தோன்றிய நல்லிசை
ஒண்ணுதல் மகளிர் துனித்த கண்ணிணும்
இரவலர் புன்கண் அஞ்சும்
புரவெதிர் கொள்வனைக் கண்டனம் வரற்கே." [33]

”இரவன் மாக்கள் சிறுகுடி பெருக
உலகந் தாங்கிய மேற்படி கற்பின்
........................................................
பல்வேறு வகைய நனந்தலை யீண்டிய
மலையவும் கடலவும் பண்ணியம் பகுக்கும்." [34]

”கொல்வினை மேவேற்றுத் தானை தானே
இகல்வினை மேவலன் தண்டாது வீசும்
செல்லா மோதில் பாண்மகள் காணியர்." [35]

"புலர்ந்த சாந்திற் புலரா ஈகை
மலர்ந்த மார்பின் மாவண் பாரி
முழவுமண் புலர இரவலர் இனைய
வாராச் சேட்புலம் படர்ந்தோன்!
........................................... அளிக்கென
இரக்கு வாரேன்! எஞசிக் கூறேன்
ஈத்தது இரங்கான், ஈத்தொறும் மகிழான்,
ஈத்தொறும் மாவள் ளியன்." [36]

"தொன்று திறை தந்த களிற்றொடு நெல்லிற்
அம்பண வளவை விரிந்துறை போகிய
ஆர்பதம் நல்கும் என்ப." [37]

"கொடுமணம் பட்ட நெடுமொழி ஒக்கலொடு
பந்தர்ப் பெயரிய பேரிசை மூதூர்க்
கடனறி மரபிற் கைவல் பாண!
தெண்கடல் முத்தமொடு நன்கலம் பெறுகுவை!
……. …………. ………
பறைபண் ணழியும் பாடுசால் நெடுவரைக்
கல்லுயர் நேரிப் பொருநன்
செல்வக் கோமாற் பாடினை செலினே." [38]

"அரசவை பணிய அறம்புரிந்து வயங்கிய
மறம்புரி கொள்கை வயங்குசெந் நாவின்
உவலை கூராக் கவலையில் நெஞ்சின்
கனவிற் பாடிய நல்லிசைக்
கபிலன் பெற்ற ஊரினும் பலவே." [39]

”இரந்தோர் வாழ நல்கி இரப்போர்க்கு
ஈதல் தண்டா மாசிதறு இருக்கை
கண்டனென் செல்கு வந்தனென்."[41]

"கொடை போற்றலையே இரவலர் நடுவண்" [42]

"நல்லிசை நிலைஇய நனந்தலை யுலகத்து
இல்லோர் புன்கண் தீர நல்கும்
நாடல் சான்ற நயனுடை நெஞ்சின்
பாடுநர் புரவலன் ஆடுநடை அண்ண ல்." [43]

”சென்மோ பாடினி நன்கலம் பெறுகுவை
சந்தம் பூழிலொடு பொங்குநுரை சுமந்து
தெண்கடன் முன்னிய வெண்டலைச் செம்புனல்
ஒய்யு நீர்வழிக் கரும்பினும்
பல்வேற் பொறையன் வல்லனால் அளியே." [44]

"மாட மதுரையும்
பீடார் உறந்தையும்
கலிகெழு வஞ்சியும்
ஒலிபுனற் புகாரும்.[1]

"நாடன் என்கோ
ஊரன் என்கோ
பாடிமிழ் பனிக்கடல்
சேர்ப்பன் என்கோ
யாங்கன மொழிகோ
வோங்குவாட் கோதையை" [2]

"திரைசெய் கடலின் பெருவளனுந்
திருந்து நிலனின் செழுவளனும்
வரையின் வளனு முடன்பெருகி
மல்கு நாடு மலை நாடு" [3]

"குலையிறைஞ்சிய கோட்டாழை
அகன் வயன் மலைவேலி
நிலவுமணல் வியன்கானல்
தெண்கழிமிசைச் சுடர்ப்பூவில்
தண்தொண்டி" [4]

"கண்போல் நெய்தல்
போர்வில் பூக்கும்
திண்டேர்ப் பொறையன்
தொண்டி." [8]
"திண்டேர்ப் பொறையன்
தொண்டி முன்றுறை” [9]
"செங்கோற் குட்டுவன் தொண்டி." [10]
"வெண்கோட்டு யானை
விறற்போர்க் குட்டுவன்
தெண்திரைப் பரப்பில்
தொண்டி முன்றுறை. "[11]

"திரையிமிழ் இன்னிசை
யளைஇ யயலது
முழவிமி ழின்னிசை
மறுகுதொ றிசைக்கும்
தொண்டி. "[12]
"வண்டிமிர் பனித்துறைத்
தொண்டி. "[13]

"அலவன் தாக்கத்
துறையிறாப் பிறழும்
இன்னொலித் தொண்டி."[14]
"பெருநீர், வலைஞர் தந்த
கொழுமீன் வல்சிப்
பறைதபு முதுகுரு கிருக்கும்
துறைகெழு தொண்டி. "[15]
"வளை கடல் முழவின் தொண்டி.” [16]

"குணகடல் திரையது பறைதபு நாரை
திண்டேர்ப் பொறையன் தொண்டி முன்றுறை
அயிரை யாரிரைக்கு அணவந் தாங்குச்
சேயள் அரியோட் படர்தி
நோயை நெஞ்சே நோய்ப்பா லோயே." [17]

"பெருங்கடற் பரப்பில் சேயிறால் நடுங்க
கொடுந்தொழில் முகந்த செங்கோல் அவ்வலை
நெடுந்திமில் தொழிலொடு வைகிய தந்தைக்கு
உப்புநொடை நெல்லின் மூரல் வெண்சோறு
அயிலை துழந்த அம்புளிச் சொரிந்து
கொழுமீன் தடியொடி குறுமகள் கொடுக்கும்
திண்டேர்ப் பொறையன் தொண்டி. "[18]

"பழந்திமில் கொன்ற புதுவலைப் பரதவர்
நோட்டு மணல் அடைகரைக் கோட்டுமீன் கெண்டி
மணங்கமழ் பாக்கத்துப் பகுக்கும் வளங்கெழு தொண்டி : "[19]

”திண்டேர் நள்ளி கானத் தண்டர்
பல்லா பயந்த நெய்யிற் றொண்டி
முழுதுடன் விளைந்த வெண்ணெல் வெஞ்சோறு
எழுகலத் தேந்தினுஞ் சிறிதென் தோழி
பெருந்தோள் நெகிழ்த்த செல்லற்கு
விருந்துவரக் கரைந்த காக்கையது பலியே." [20]

"பாசவல் இடித்த
கருங்காழ் உலக்கை
ஆய்கதிர் நெல்லின்
வரம்பணைத் துயிற்றி
ஒண்டொடி மகளிர்
வண்டல் அயரும் தொண்டி .” [21]

"தொண்டி யன்னவென்
நலம் தந்து
கொண்டனை சென்மோ
மகிழ்நநின் சூளே."[22]
“வளங்கெழு தொண்டி
யன்னவிவள் நலனே." [23]
”திண்டேர்ப் பொறையன்
தொண்டி யன்னவெம்
ஒண்டொடி."[24]

"மூவன்...................
முழுவலி முள்ளெயிறு
அழுத்திய கதவின்
கானலந் தொண்டிப் ,
பொருநன் வென்வேல்
தெறலருந் தானைப் பொறையன்." [25]

"பூவொடு புரையுங் கண்ணும் வேயென
விறல்வனப் பெய்திய தோளும் பிறையென
மதிமயக் குறூஉ நுதலும் " [1]

"அச்சமும் நாணும் மடனும்முந் துறுதல்
நிச்சமும் பெண்பாற்கு உரிய என்ப" [2]

"செறிவும் நிறைவும் செம்மையும் செப்பும்
அறிவும் அருமையும் பெண்பா லான " [3]

"தங்கடன் நிறீஇய ரெண்ணி யிடந்தொறும்,
காமர் பொருட்பிணிப் போகிய
நாம்வெங் காதல்" [4]

"அரிதாய அறனெய்தி அருளியோர்க் களித்தலும்
பெரிதாய பகைவென்று பேணாரைத் தெறுதலும்
புரிவமர் காதலிற் புணர்ச்சியுந் தருமெனப்
பிரிவெண்ணிப் பொருள்வயிற் சென்றநங் காதலர்"[5]

"கேள்கே டூன்றவுங் கிளைஞ ராரவும்
கேளல் கேளிர் கெழீயின ரொழுகவும்,
ஆள்வினைக் கெதிரிய வூக்கமொடு" [6]

"வேனில் நின்ற வெம்பத வழிநாள்
காலைஞாயிற்றுக் கதிர்கடா வுறுப்பப்
பாலை நின்ற பாலை" [7]

"அற்றம் பார்த் தல்குங் கடுங்கண் மறவர்தாங்
கொள்ளும் பொருளில ராயினும் வம்பலர்
துள்ளுநர்க் காண்மார் தொடர்ந்துயிர் வௌவலிற்
புள்ளும் வழங்காப் புலம்கொள் ஆரிடை"[9]

"நெடுங்கழை முளிய வேனில் நீடிக்
கடுங்கதிர் ஞாயிறு கல்பகத் தெறுதலிற்
வெய்ய வாயின முன்னே யினியே
ஒண்ணுத லரிவையை யுள்ளுதொறும்
தண்ணிய வாயின சுரத்திடை யாறே."[10]

"வேட்டச் செந்நாய் கிளைத்தூண் மிச்சிற்
குளவி மொய்த்த வழுகற் சின்னீர்
வளையுடைக் கைய ளெம்மொ டுணீஇயர்
வருகதில் லம்ம தானே
அளியளோ வளியளெந் நெஞ்சமர்ந் தோளே"[11]

"அன்னாய் வாழிவேண் டன்னைநம் படப்பைத்
தேன் மயங்கு பாலினும் இனிய அவர்நாட்டு
உவலைக் கூவற் கீழ
மானுண் டெஞ்சிய கலுழி நீரே," [13]

"பிரசங் கலந்த வெண்சுவைத் தீம்பால்
விரிகதிர்ப் பொற்கலத் தொருகை ஏந்திப்
புடைப்பிற் சுற்றும் பூந்தலைச் சிறுகோல்
உண்ணென் றோக்குபு புடைப்பத் தெண்ணீர்
முத்தரிப் பொற்சிலம் பொலிப்பத் தந்துற்று
அரிநரைக் கூந்தற் செம்முது செவிலியர்
பரிமெலிந் தொழியப் பந்தர் ஓடி
ஏவல் மறுக்கும் சிறுவிளை யாட்டி
அறிவும் ஒழுக்கமும் யாண்டுணர்ந் தனள் கொல்
கொண்ட கொழுநன் குடிவறன் உற்றெனக்
கொடுத்த தந்தை கொழுஞ்சோ றுள்ளாள்
ஒமுகுநீர் நுணங்கறல் போலப்
பொழுதுமறுத் துண்ணும் சிறுமது கையளே." [14]

"கற்பும் காமமும் நற்பால் ஒழுக்கமும்
மெல்லியல் பொறையும் நிறையும் வல்லிதின்
விருந்துபுறந் தருதலும் சுற்றம் ஓம்பலும்
பிறவும் அன்ன கிழவோள் மாண்புகள்" [15]

"ஒன்றன்கூ றாடை யுடுப்பவரே யாயினும்
ஒன்றினார் வாழ்க்கையே வாழ்க்கை" [16]

"தாழார் மார்பினான் தாமரைக்கண் சேந்தனவால்
பாழாய்ப் பரிய விளிவதுகொல் - யாழாய்ப்
புடைத்தேன் இருங்கண்ணிப் பூங்கட் புதல்வர்
நடைத்தே ரொலிகறங்கு நாடு"[1]

"பார்ப்பா ரறவோர் பசுப்பத் தினிப்பெண்டிர்
மூத்தோர் குழவி யெனுமிவரைக் கைவிட்டுத்
தீத்திறந்தார் பக்கமே சேர்கென்று." [2]

"ஆவு மானியற் பார்ப்பன மாக்களும்
பெண்டிரும் பிணியுடை யீரும் பேணித்
தென்புல வாழ்நர்க் கருங்கட னிறுக்கும்
பொன்போற் புதல்வர்ப் பெறாஅ தீரும்
எம்மம்பு கடிவிடுது நும்மரண் சேர்மினென
அறத்தாறு நுவலும் பூட்கை மறம்." [3]

" படைப்புப பல படைத்துப் பலரோ டுண்ணும்
உடைப்பெருஞ் செல்வ ராயினு மிடைப்படக்
குறுகுறு நடந்து சிறுகை நீட்டி
இட்டுந் தொட்டுங் கவ்வியும் துழந்தும்,
நெய்யுடை அடிசில் மெய்பட விதிர்த்தும்
மயக்குறு மக்களை இல்லோர்க்குப்
பயக்குறை யில்லைத் தாம்வாழு நாளே.[4]

அருளு மன்பு நீக்கி நீங்கா
நிரயங் கொள்பவரொ டொன்றாது காவல்
குழவி கொள்பவரி னோம்புமதி"[5]

'இம்மை யுலகத் திசையொடும் விளங்க
மறுமை யுலகமும் மறுவின் றெய்துப
செருகரும் விழையும் செயிதீர் காட்சிச்
சிறுவர்ப் பயந்த செம்ம லோரெனப்
பல்லோர் கூறிய பழமொழி யெல்லாம்
வாயே யாகுதல் வாய்த்தனம் "[6]

"குழலினிது யாழினி தென்பதம் மக்கள்
மழலைச்சொல் கேளா தவர்"[7]

"யாழொடுங் கொள்ளா பொழுதொடும் புணரா
பொருளறி வாரா வாயினுந் தந்தையர்க்கு
அருள்வந் தனவாற் புதல்வர் தம்மழலை." [8]

"எழுத்தி னுறழாது வழுத்து பொரு ளின்றிக்
குறிப்பொடு படாஅது வெறித்தபுன் சொல்லே
ஆயினும் பயந்ததஞ் சேயவர் சொலுமொழி
குழலினு யாழினு மழகிதாம்" [9]

"பெறுமவற்றுள் யாமறிவ தில்லை அறிவறிந்த
மக்கட்பே றல்ல பிற" [10]

"பொறையிலா வறிவு போகப்
        புணர்விலா விளமை மேவத்
துறையிலா வனச வாவித்
        துகிலிலாக் கோலத் தூய்மை
நறையிலா மாலை கல்வி
        நலமிலாப் புலமை நன்னர்ச்
சிறையிலா நகரம் போலும்
        சேயிலாச் செல்வ மன்றே."

"முகிழ்நிலாத் திகழ்தரும் மூவாத் திங்கள்
பொன்னுடைத் தாலி என் மக னொற்றி
வருகுவை யாயின் தருகுவன் பாலென
விலங்கமர்க் கண்ணள் விரல்விளி பயிற்றி
திதலை யல்குலெம் காதலி
புதல்வற் பெயர்க்கும் பூங்கொடி நிலையே," [11]

" நாயுடை முதுநீர்க் கலித்த தாமரைத்
தாதின் அல்லி அவிரிதழ் புரையும்
மாசில் அங்கை மணிமருள் அவ்வாய்
நாவொடு நவிலா நகைபடு தீஞ்சொல்
யாவரும் விழையும் பொலந்தொடிப் புதல்வனை," [12]

"புணர்ந்த காதலியிற் புதல்வன் தலையும்
அமர்ந்த வுள்ளம் பெரிதா கின்றே
அகன்பெருஞ் சிறப்பின் தந்தை பெயரன்
முறுவலின் இன்னகை பயிற்றி
சிறுதேர் உருட்டும் தளர்நடை கண்டே." [13]

"தச்சன் செய்த சிறுமா வையம்
ஊர்ந்தின் புறாஅ ராயினும் கையின்
ஈர்த்தின் புறூஉம் இளையோர்." [14]

....................................... தண்நடைக
கலிமா கடைஇ வந்தெம் சேரித்
தாரும் கண்ணியுங் காட்டி ஒருமைய
நெஞ்சம் கொண்டமை விடுமோ" [15]

"தாயுடன் றலைக்கும் காலையும் வாய்விட்டு
அன்னாய் என்னும் குழவி" [16]

"அரிசினத்தா லீன்றதாய்
அகற்றிடினும், மற்றவள்தன்
அருள்நினைந்தே யழும்குழவி
அதுவேபோன் றிருந்தேனே" [17]

"மகாஅர் அன்ன மந்தி மடவோர்
நகாஅர் அன்ன நளிநீர் முத்தம்
வாள்வாய் எருந்தின் வயிற்றகத் தடக்கி
தோள்புறம் மறைக்கும் நல்கூர் நுசுப்பின்
உளரியல் ஐம்பால் உமட்டியர் ஈன்ற
கிளர்பூன் புதல்வரொடு கிலுகிலி யாடும்" [18]

"கரணத்தின் அமைந்து முடிந்த காலை
நெஞ்சுதளை யவிழ்ந்த புணர்ச்சி " [1]

" அறனீனும் இன்பமும் ஈனும் திறனறிந்து
தீதின்றி வந்த பொருள் " [2]

" அருளிலார்க் கவ்வுலகம் இல்லை பொருளிலார்க்
கிவ்வுலகம் இல்லாகி யாங்கு" [3]

"ஒண்பொருள் காழ்ப்ப இயற்றியார்க் கெண்பொருள்
ஏனை யிரண்டும் ஒருங்கு" [5]

'வடுவிலா வையத்து மன்னிய மூன்றில்
நடுவண் தெய்த விருத லையு மெய்தும் " [6]

"ஆராயிற் றானே யறம்பொரு ளின்பமென்
றாரா ரிவற்றி னிடையதனை யெய்துவர்
சீரா ரிருதலையு மெய்துவர் " [7]

"ஓதல் பகையே தூது இவை பிரிவே"[9]

"பொருள்வயின் பிரிதலும் அவர்வயின் உரித்தே
உயர்ந்தோர் பொருள் வயின் ஒழுக்கத்தான்" [10]

"வேந்துறு தொழிலே யாண்டின் தகமே". [11]

"நாளது சின்மையும் இளமையது அருமையும்
தாளாண் பக்கமும் தகுதியது அமைதியும்
இன்மையது இளிவும் உடைமையது உயர்ச்சியும்
அன்பினது அகலமும் அகற்சியது அருமையும்
ஒன்றாப் பொருள்வயின் ஊக்கிய பாலினும்." [13]

" மூத்தோர் மூத்தோர்க் கூற்ற முய்த்தெனப்
பாறர வந்த பழவிறற் றாயம்
எய்தின மாயி னெய்தினஞ் சிறப்பெனக்
குடிபுர விரக்குங் கூரி லாண்மைச்
சிறியோன் பெறினது சிறந்தன்று மன்னே" [14]

" உள்ளது சிதைப்போர் உளரெனப் படாஅர்"[17]

"இருள்படு நெஞ்சத் திடும்பை தீர்க்கும்
அருள்நன் குடைய ராயினும் ஈதல்
பொருளில் லோர்க்கஃ தியையா தாகுதல்
யானு மறிவன் மன்னே." [19]

"ஈதலுந் துய்த்தலு மில்லோர்க் கில்லென" [21]

"இசையு மின்பமு மீதலு மூன்றும்
அசையுடன் இருந்தோர்க் கரும்புணர் வின்மென" [22]

"தம்மில் இருந்து தமதுபாத் துண்டற்றால்
அம்மா அரிவை முயக்கு"[23]

"அறன்கடைப் படாஅ வாழ்க்கையும் என்றும்
பிறன் கடைச் செலாஅச் செல்வமும் இரண்டும்
பொருளி னாகும்" [24]

"அரிதாய வறனெய்தி யருளியோர்க் களித்தலும்
பெரிதாய பகைவென்று பேணாரைத் தெறுதலும்
புரிவமர் காதலில் புணர்ச்சியுந் தருமெனப்
பிரிவெண்ணிப் பொருள்வயிற் பிரிந்தநங் காதலர்." [25]

"பெருமையும் உரனும் ஆடூஉ மேன" [33]

"கேள்கே டூன்றவும் கிலைஞர் ஆரவும்
கேளல் கேளிர் கெழீஇயினர் ஒழுகவும்
ஆள்வினைக் கெதிரிய வூக்கமொடு புகல் சிறந்து[34]

"அச்சமும் நாணும் மடனும்முந் துறுத்தல்
நிச்சமும் பெண்பாற் குரிய என்ப"[35]

"அத்த மரிய வென்னார் நத்துறந்து
பொருள் வயிற் பிரிவா ராயினிவ் வுலகத்துப்
பொருளே மன்ற பொருளே
அருளே மன்ற வாருமில் லதுவே!"[36]

" பொருளே காதலர் காதல்
அருளே மற்று என்றி நீயே" [37]

" அருளும் அன்பும் நீங்கித் துணைதுறந்து
பொருள்வயிற் பிரிவோர் உரவோ ராயின்
உரவோர் உரவோர் ஆக
மடவம் ஆக மடந்தை நாமே" [38]

"நறுநுதல் நீத்தல் பொருள்வயிற் செல்வோய்
உரனுடை உள்ளத்தை" [40]

"பொருள்வயிற் பிரிதல் வேண்டு மென்னும்
அருளில் சொல்லு நீசொல் லினையே" [41]

"நெஞ்சே நிறையொல் லாதே யவரே
அன்பின் மையி னருள்பொரு ளென்னார்
வன்கண் கொண்டு வலித்துவல் லுநரே" [42]

".......................... அருஞ்சுரம்
இறந்து நீர் செய்யும் பொருளினும் யாமுமக்குச்
சிறந்தன மாத லறிந்தனி ராயின் " [43]

"முட்டாச் சிறப்பின் பட்டினம் பெறினும்
வாரிருங் கூந்தல் வயங்கிழை யொழிய
வாரேன் வாழிய நெஞ்சே " [47]

"அறன்கடைப் படாஅ வாழ்க்கையும் என்றும்
பிறன்கடைச் செலாஅச் செல்வமும் இரண்டும்
பொருளி னாகும் புனையிழை' என்று நம்
இருளோர் ஐம்பால் நீவி யோரே,
நோய்நாம் உழக்குவ மாயினும் தாம்தம்
செய்வினை முடிக்க; தோழி."[50]

"இன்பமும் இடும்பையும் புணர்வும் பிரிவும்
நன்பகல் அமையமும் இரவும் போல
வேறு வேறு இயல ஆகி மாறெதிர்ந்து
உளஎன உணர்ந்தனை ஆயின்,"[1]

"அருளில்லார்க்கு அவ்வுலகம் இல்லை பொருளில்லார்க்கு
இவ்வுலகம் இல்லாகி யாங்கு" [2]
என்று பொருத்தமுறப் புகன்றுள்ளார்.

"அறன் கடைப் படாஅ வாழ்க்கையும் என்றும்
பிறன்கடைச் செலாஅச் செல்வமும் இரண்டும்
பொருளின் ஆகும்."[3]

"உள்ளது சிதைப்போர் உளர்எனப் படாஅர்
இல்லோர் வாழ்க்கை இரவினும் இளிவு."[4]

"நட்டோர் இன்மையும் கேளிர் துன்பமும்
ஒட்டாது உறையுநர் பெருக்கமும் காணூஉ
ஒரு பதி வாழ்தல் ஆற்றுப தில்ல
பொன்னவிர் சுணங்கொடு செறிய வீங்கிய
மென்முலை முற்றம் கடவா தோர்என
நள்ளென் கங்குலும் பகலும் இயைந்தியைந்து
உள்ளம் பொத்திய உரம் சுடுகூர்எரி." [5]

'அறந்தலைப் பிரியாது ஒழுகலும் சிறந்த
கேளிர் கேடுபல ஊன்றலும் நாளும்
வருந்தா உள்ளமொடு இருந்தோர்க்கு இல்லெனச்
செய்வினை புரிந்த நெஞ்சினர் நறுநுதல்
மையீர் ஓதி அரும்படர் உழத்தல்
சின்னாள் தாங்கள் வேண்டும் என்றுநின்
நன்மாண் எல்வளை திருத்தினர்."[6]

"ஏதலும் துய்த்தலும் இல்லோர்க்கு இல்லெனச்
செய்வினை கைம்மிக எண்ணுதி."[7]

"கானுயர் மருங்கில் கவலை அல்லது
வானம் வேண்டா வில்லேர் உழவர்
நெடுநாள் வேட்டம் கிளைஎழ வாய்த்த
பொருகளத்து ஒழிந்த குருதிச் செவ்வாய்ப்
பொறுத்த போலும் வானிற எருத்தின்
அணிந்த போலும் செஞ்செவி எருவை
குறும்பொறை எழுந்த நெடுந்தாள் யாஅத்து
அருங்கவட்டு உயர்சினைப் பிள்ளை ஊட்ட
விரைந்துவாய் வழுக்கிய கொழுங்கண் ஊன்தடி
தொல்பசி முதுநரி வல்சி ஆகும்
சுரன்நமக்கு எளிய மன்னே; நன்மனைப்
பன்மாண் தங்கிய சாயல் இன்மொழி
முருந்தேர் முறுவல் இளையோள்
பெருந்தோள் இன்துயில் கைவிடு கலனே." [8]

"செயல்படு மனத்தர் செய்பொருட்கு
அகல்வர் ஆடவர் அதுஅதன் பண்பே."[9]

"அருவி ஆன்ற பெருவரை மருங்கில்
சூர்ச்சுனை துழைஇ நீர்ப்பயம் காணாது
பாசி தின்ற பைங்கண் யானை
ஒய்பசிப் பிடியொடு ஒருதிறன் ஒடுங்க
வேய்கண் உடைந்த வெயிலவிர் நனத்தலை." [10]

"பிடிபசி களைஇய பெருங்கை வேழம்
மென்சினை யாஅம் பொளிக்கும்
அன்பின தோழி அவர் சென்ற ஆறே." [11]

"வேங்கை வெறித்தழை வேறுவகுத் தன்ன
ஊன்பொதி அவிழாக் கோட்டுகிர்க் குருளை
மூன்றுடன் ஈன்ற முடங்கர் நிழத்த
துறுகல் விடரளைப் பிணவுப்பசி கூர்ந்தெனப்
பொரிகிளர் உழுவைப் பேழ்வாய் ஏற்றை
அறுகோட்டு உழைமான் ஆண்குரல் ஓர்க்கும்." [12]

"....................................................
ஊழுறு தீங்கனி உதிர்ப்பக் கீழிருந்து
ஏற்பன ஏற்பன உண்ணும்
பார்ப்புடை மந்திய மலையிறந் தோரே."[13]

"கொடுமரம் பிடித்த கோடா வன்கண்
வடிநவில் அம்பின் ஏவல் ஆடவர்
ஆளழித்து உயர்த்த அஞ்சுவரு பதுக்கைக்
கூர்நுதிச் செவ்வாய் எருவைச் சேவல்
படுபிணப் பைந்தலை தொடுவன குழீஇ
மல்லல் மொசிவிரல் ஒற்றி மணிகொண்டு
வல்வாய்ப் பேடைக்குச் சொரியும்." [14]

"பொன்புனை பகழி செப்பம் கொண்மார்
உகிர்நுதி புரட்டும் ஓசை போலச்
செங்காற் பல்லி தன்துணை பயிரும்
அங்காற் கள்ளியங் காடு"[15]

"வன்புறப் புறவின் செங்கால் சேவல்
களரி ஓங்கிய கவைமுட் கள்ளி
முளரியங் குடம்பை ஈன்று இளைப் பட்ட
வயவுநடைப் பேடை உணீஇய மன்னர்
முனைகவர் முதுபாழ் உகுநெல் பெறூஉம். " [16]

"கவைத்தலை முதுகலை காலின் ஒற்றிப்
பசிப்பிணிக்கு இறைஞ்சிய பரூஉப் பெருந் ததரல்
ஒழியின் உண்டு வழுவில் நெஞ்சில்
தெறித்துநடை மரபின்தன் மறிக்குநிழ லாகி
நின்றுவெயிற் கழிக்கும் என்பநம்
இன்துயில் முனிநர் சென்ற ஆறே." [17]

"அரிதாய அறனெய்தி அருளியோர்க்கு அளித்தலும்
பெரிதாய பகைவென்று பேணாரைத் தெறுதலும்
புரிவமர் காதலின் புணர்ச்சியும் தரும்என
பிரிவுஎண்ணிப் பொருள்வயிற் சென்றநம் காதலர்" [19]

"துடியடிக் கயந்தலை கலக்கிய சின்னீரைப்
பிடியூட்டிப் பின்னுண்ணும் களிறெனவும் உரைத்தனரே"[19]

"அன்புகொள் மடப்பெடை அசைஇய வருத்தத்தை
மென்சிறக ரால்ஆற்றும் புறவெனவும் உரைத்தனரே" [20]
என்று இணைப் புறாக்களின் இனிய காதல் நெஞ்சத்தினையும்,

"அன்பின் வழியது உயிர்நிலை." [22]

"எறிய மடற்றிற மிளமை தீர்திறந்
தேறுத லொழிந்த காமத்து மிகுதிறம்
மிக்க காமத்து மடலொடு தொகைஇச்
செப்பிய நான்கும் பெருந்திணைக் குறிப்பே" [1]

"மால்வரை யிழிதருந் தூவெள் ளருவி
கன்முகைத் ததும்பும் பன்மலர்ச் சாரற்
சிறுகுடிக் குறவன் பெருந்தோட் குறுமகள்
நீரோ ரன்ன சாயல்
தீயோ ரன்னவென் னுரனவித் தன்றே" [2]

"அளிதோ தானே நாணே நம்மொடு
நனிநீ டுழந்தன்று மன்னே யினியே
.........................................................
தாங்கு மளவைத் தாங்கிக்
காம நெரிதரக் கைந்நில் லாதே" [3]

"கௌவை யஞ்சிற் காம மெய்க்கும்
எள்ளற விடினே யுள்ளது நாணே." [4]

"மிகுபெயல், உப்புச்சிறை நில்லா வெள்ளம் போல
நாணுவரை நில்லாக் காம நண்ணி" [5]
"காமங் கைம்மிகச் சிறத்தலின் நாணிழந்து" [6]

"மடல்மா ஊர்ந்து, மாலை சூடிக்
கண்ணகன் வைப்பின் நாடும் ஊரும்
ஒள்நுதல் அரிவை நலம் பாராட்டி
பண்ணல் மேவல மாகி, அரிதுற்று,
அதுபிணி ஆக விளியலம் கொல்லோ."

"விழுத்தலைப் பெண்ணை விளையன் மாமடல்
மணியணி பெருந்தார் மரபிற் பூட்டி
வெள்ளென் பணிந்துபிற ரெள்ளத் தோன்றி
ஒருகாண் மருங்கிற் பெருநா ணீக்கித்
தெருவி னியலவுந் தருவது கொல்லோ
கலிழ்த்தவி ரசைநடைப் பேதை
மெலிந்தில ணாம்விடற் கமைந்த தூதே." [8]

"............................................. அரிவையைப்
பெறுகதில் லம்ம யானே பெற்றாங்
கறிகதில் லம்ம விவ்வூரே மறுகில்
நல்லோள் கணவ னிவனெனப்
பல்லோர் கூறயா நாணுகஞ் சிறிதே" [9]

"ஒறுப்பின்யான் ஒறுப்பது நுமரையான் மற்றிந்நோய்
பொறுக்கலாம் வரைத்தன்றிப் பெரிதாயிற் பொலங்குழாய்
மறுத்திவ்வூர் மன்றத்து மடலேறி
நிறுக்குவென் போல்வல்யான் நீபடு பழியே." [10]

"மாவென மடலு மூர்ப பூவெனக்
குவிமுகி ழெருக்கங் கண்ணியுஞ் சூடுப
மறுகி னார்க்கவும் படுப
பிறிது மாகுப காமங்காழ்க் கொளினே" [11]

" பொன்னே ராவிரைப் புதுமலர் மிடைந்த
பன்னூன் மாலைப் பனைபடு கலிமாப்
பூண்மணி கறங்க வேறி நாணட்
டழிபட ருண்ணோய் வழிவழி சிறப்ப
இன்னல் செய்த திதுவென முன்னின்
றவள்பழி நுவலு மிவ்வூர்
ஆங்குணர்ந் தமையினீங் கேகுமா ருளெனே" [12]

"மணிப்பீலி சூட்டிய நூலொடு மற்றை
அணிப்பூளை ஆவிரை எருக்கொடு பிணித்தியாத்து
மல்லலூர் மறுகின்கண் இவட்பாடும் இஃதொத்தன்
எல்லீருங் கேட்டீமின் என்று" [13]
"அணியலங் காவிரைப் பூவோ டெருக்கின்
பிணையலங் கண்ணி மிலைந்து மணியார்ப்ப
ஓங்கிருங் பெண்ணை மடலூர்ந்தென் எவ்வநோய்
தாங்குதல் தேற்றா இடும்பைக் குயிர்ப்பாக
வீங்கிழை மாதர் திறத்தொன்று நீங்காது
பாடுவேன் பாய்மா நிறுத்து" [14]

"புனவரை யிட்ட வயங்குதார்ப் பீலி
பிடியமை நூலொடு பெய்ம்மணி கட்டி
அடர்பொன் அவிரேய்க்கும் ஆவிரங் கண்ணி
நெடியோன் மகன் நயந்து தந்தாங் கனைய
வடிய வடிந்த வனப்பினென் நெஞ்சம்" [15]

"அடன்மாமேல் ஆற்றுவேன் என்னை மடன்மாமேல்
மன்றம் படர்வித் தவள்; வாழி சான்றீர்"
"புரவூக்கும் உள்ளத்தேன் என்னை இரவூக்கும்
இன்னா இடும்பை செய் தாள்; அம்ம சான்றீர்"
"வல்லார்முற் சொல்வல்லேன் என்னைப் பிறர்முன்னர்க்
கல்லாமை காட்டியவள்; வாழி சான்றீர்.' [16]

"வருத்தமா ஊர்ந்து மறுகின்கண் பாடத்
திருந்திழைக் கொத்த கிளவிகேட் டாங்கே
பெருந்தாதார் போர்வல் வழுதிக் கருந்திறை
போலக் கொடுத்தார் தமர்."[17]

"காமம் உழந்து வருந்தினார்க்கு ஏமம்
மடலல்லது இல்லை வலி" [18]
"நோனா உடம்பும் உயிரும் மடலேறும்
நாணினை நீக்கி நிறுத்து" [19]
"நாணொடு நல்லாண்மை பண்டுடையேன் இன்றுடையேன்
காமுற்றார் ஏறும் மடல்" [20]
"தொடலைக் குறுந்தொடி தந்தாள் மடலொடு
மாலை உழக்குந் துயர்" [21]
" மடலூர்தல் யாமத்தும் உள்ளுவேன் மன்ற
படல்ஒல்லா பேதைக்கென் கண்" [22]
"கடலன்ன காமம் உழந்தும் மடலேறாப்
பெண்ணின் பெருந்தக்கது இல்" [23]

"எத்திணை மருங்கினும் மகடூஉ மடற்மேற்
பொற்புடை நெறிமை இன்மையான." [24]

"கடலன்ன காமம் உழந்தும் மடலேறாப்
பெண்ணின் பெருந்தக்கது இல்" [25]

"சீரானை, செங்க ணெடியானைத் தேன் துழாய்த்
தாரானை, தாமரைபோல் கண்ணானை எண்ணருஞ்சீர்
பேரா யிரமும் பிதற்றி, பெருந்தெருவே
ஊரார் இகழினும் ஊரா தொழியேன்நான்
வாரார்பூம் பெண்ணை மடல்" [26]


என்று சிறிய திருமடலிலும்.


..................................... மற்றிவைதான்
உன்னி யுலவா வுலகறிய வூர்வன்நான்
முன்னி முளைத்தெழுந் தோங்கி யொளிபரந்த
மன்னியபூம் பெண்ணை மடல்" [27]

"நாணும் நிறையும் கவர்ந்தென்னை நன்னெஞ்சம் கூவிக் கொண்டு
சேணுயர் வானத் திருக்கும் தேவபி ரான்றன்னை
ஆணையென் தோழி! உலகு தோறலர் தூற்றி; ஆம்
கோணைகள் செய்து குதிரி யாம்மட லூர்துமே" [28]

"வள்ளுவன் தன்னை உலகினுக்கே தந்து
வான்புகழ் கொண்ட தமிழ் நாடு"

"தொட்டனைத் தூறும் மணற்கேணி மாந்தர்க்குக்
கற்றனைத் தூறும் அறிவு" [1]

"கற்க கசடறக் கற்பவை கற்றபின்
நிற்க அதற்குத் தக" [2]

"சொல்லுதல் யார்க்கும் எளிய அரியவாம்
சொல்லிய வண்ணம் செயல்" [3]

"நுண்ணிய நூல்பல கற்பினும் மற்றுந்தன்
உண்மை அறிவே மிகும்" [4]

"அரம்போலும் கூர்மைய ரேனும் மரம்போல்வர்
மக்கட்பண்பு இல்லா தவர் " [5]

"சான்றவர் சான்றாண்மைகுன்றின் இருநிலந்தான்
தாங்காது மன்னோ பொறை" [6]

"கற்றதனா லாய பயனென்கொல் வாலறிவன்
நற்றாள் தொழா அர் எனின் " [7]

"பண்புடையார்ப் பட்டுண்டு உலகம் அதுஇன்றேல்
மண்புக்கு மாய்வது மன்" [8]

"மறப்பினும் ஒத்துக் கொளலாகும் பார்ப்பான்
பிறப்பொழுக்கங் குன்றக் கெடும்" [9]

"உலகத்தோடு ஒட்ட ஒழுகல் பலகற்றும்
கல்லார் அறிவிலா தார்" [10]

"பரிந்தோம்பிக் காக்க ஒழுக்கம் தெரிந்தோம்பித்
தேரினும் அஃதே துணை" [11]

"கணைகொடிது யாழ் கோடு செவ்விது ஆங் கன்ன
வினைபடு பாலால் கொளல்" [12]

"ஓதி உணர்ந்தும் பிறர்க்குரைத்தும் தானடங்காப்
பேதையின் பேதையார் இல்." [13]

"புகழெனின் உயிரும் கொடுக்குவர் பழியெனின்
உலகுடன் பெறினும் கொள்ளலர்" [1]

"அறனெனப் பட்டதே இல்வாழ்க்கை அஃதும்
பிறன்பழிப்பது இல்லாயின் நன்று" [2]

"பழியஞ்சிப் பாத்தூண் உடைத்தாயின் வாழ்க்கை
வழியெஞ்சல் எஞ்ஞான்றும் இல்." [3]

"அன்போடு இயைந்த வழக்கென்ப ஆருயிர்க்கு
என்போடு இயைந்த தொடர்பு" [4]

"அன்புற்று அமர்ந்த வழக்கென்ப வையகத்து
இன்புற்றார் எய்துஞ் சிறப்பு" [5]

"புறத்துறுப் பெல்லாம் எவன்செய்யும் யாக்கை
அகத்துறுப்பு அன்பி லவர்க்கு." [6]

"என்பி லதனை வெயில் போலக் காயுமே
அன்பி லதனை அறம்" [7]

"இல்லதென் இல்லவள் மாண்பானால் உள்ளதென்
இல்லவள் மாணாக் கடை." [9]

"மனைமாட்சி இல்லாள்கண் இல்லாயின் வாழ்க்கை
எனைமாட்சித் தாயினும் இல்." [10]

"மனைத்தக்க மாண்புடையள் ஆகித்தற் கொண்டான்
வளத்தக்காள் வாழ்க்கைத் துணை." [11]

"தற்காத்துத் தற்கொண்டாற் பேணித் தகைசான்ற
சொற்காத்துச் சோர்விலாள் பெண்" [12]

"மங்கலம் என்ப மனைமாட்சி" [13]

"பெறுமவற்றுள் யாமறிவது இல்லை அறிவறிந்த
மக்கட்பேறு அல்ல பிற." [14]

"இருந்தோம்பி இல்வாழ்வ தெல்லாம் விருந்தோம்பி
வேளாண்மை செய்தற் பொருட்டு." [15]

"பணிவுடையன் இன்சொலன் ஆதல் ஒருவற்கு
அணியல்ல மற்றுப் பிற." [16]

"அல்லவை தேய அறம்பெருகும் நல்லவை
நாடி இனிய சொலின்." [17]

"எந்நன்றி கொன்றார்க்கும் உய்வுண்டாம் உய்வில்லை
செய்ந்நன்றி கொன்ற மகற்கு." [18]

"கெடுவாக வையாது உலகம் நடுவாக
நன்றிக்கண் தங்கியான் தாழ்வு." [19]

"காக்க பொருளா அடக்கத்தை ஆக்கம்
அதனினூங் கில்லை உயிர்க்கு." [20]

"ஒழுக்கத்தின் எய்துவர் மேன்மை இழுக்கத்தின்
எய்துவர் எய்தாப் பழி." [21]

"பிறன்மனை நோக்காத பேராண்மை சான்றோர்க்கு
அறனொன்றோ ஆன்ற ஒழுக்கு." [22]

"திறனல்ல தற்பிறர் செய்யினும் நோநொந்து
அறனல்ல செய்யாமை நன்று." [28]

"பொருளற்றார் பூப்பர் ஒருகால் அருளற்றார்
அற்றார்மற் றாதல் அரிது." [25]

"உயிருடன் சென்ற ஒருமகள் தன்னினும்
செயிருடன் வந்தவிச் சேயிழை தன்னினும்
நன்னுதல் வியக்கும் நலத்தோர் யாரெனக்" [1]

"நும்போல் வேந்தர் நும்மோ டிகலிக்
கொங்கர்செங் களத்துக் கொடிவரிக் கயற்கொடி
பகைப்புறத்துத் தந்தன ராயினும் ஆங்கவை
திசைமுக வேழத்தின் செவியகம் புக்கன
கொங்கணர் கலிங்கர் கொடுங்கரு நாடர்
பங்களர் கங்கர் பல்வேற் கட்டியர்
வடவா ரியரொடு வண்டமிழ் மயக்கத்துன்
கழறலை வேட்டமென் கட்புலம் பிரியாது
கங்கைப் பேரியாற்றுக் கடும்புனல் நீத்தம்
எங்கோ மகளை யாட்டிய அந்நாள்
ஆரிய மன்னர் ஈரைஞ் நூற்றுவர்க்
கொருநீ யாகிய செருவெங் கோலம்
கண்விழித்துக் கண்டது கடுங்கட் கூற்றம்." [2]

"பால குமரன் மக்கள் மற்றவர்
காவா நாவிற் கனகனும் விசயனும்
விருந்தின் மன்னர் தம்மொடுங் கூடி
அருந்தமிழ் ஆற்றல் அறிந்தில ராங்கெனச்
கூற்றங் கொண்டிச் சேனை செல்வது
நூற்றுவர் கன்னர்க்குச் சாற்றி யாங்குக்
கங்கைப் பேர்யாறு கடத்தற் காவன
வங்கப் பெருநிறை செய்க தாமென." [3]

"வெயிற்கதிர் விழுங்கிய துகிற்கொடிப் பந்தர்
வடித்தோற் கொடும்பறை வால்வளை நெடுவயிர்
இடிக்குரல் முரசம் இழுமென் பாண்டில்
உயிர்ப்புலி யுண்ணும் உருமுக்குரல் முழக்கத்து
மயிர்க்கண் முரசமொடு மாதிர மதிரச்
சிலைத்தோ ளாடவர் செருவேற் றடக்கையர்
கறைத்தோன் மறவர் கடுந்தேர் ஊருநர்
வெண்கோட் டியானையர் விரைபரிக் குதிரையர்
மண்கண் கெடுத்தவிம் மாநிலப் பெருந்துகள்
களம்கொள் யானைக் கவிழ்மணி நாவும்
விளங்குகொடி நந்தின் வீங்கிசை நாவும்
நடுங்குதொழில் ஒழிந்தாங் கொடுங்கியுள் செறிய
...... ........................................................
எருமை கடும்பரி ஊர்வோன் உயிர்த்தொகை
ஒருபகல் எல்லையின் உண்ணு மென்பது
ஆரிய வரசர் அமர்க்களத் தறிய
நூழி லாட்டிய சூழ்கழல் வேந்தன்." [4]

"சடையினர் உடையினர் சாம்பற் பூச்சினர்
பீடிகைப் பீலிப் பெருநோன் பாளர்
பாடு பாணியர் பல்லியத் தோளினர்
ஆடு கூத்தர் ஆகி எங்கணும்
ஏந்துவாள் ஒழியத் தாந்துறை போகிய
விச்சைக் கோலத்து வேண்டுவயிற் படர்தர." [5]

கச்சை யானைக் காவலர் நடுங்கக்
கோட்டுமாப் பூட்டி வாட்கோ லாக
ஆளழி வாங்கி அதரி திரித்த
வாளே ருழவன் மறக்களம் வாழ்த்தித்
தொடியுடை நெடுங்கை தூங்கத் தூக்கி
முடியுடைக் கருந்தலை முந்துற ஏந்திக்
கடல்வயிறு கலக்கிய ஞாட்புங் கடலகழ்
இலங்கையி லெழுந்த சமரமும் கடல்வணன்
தேரூர் செருவும் பாடிப் பேரிசை
முன்றேர்க் குரவை முதல்வனை வாழ்த்தி." [6]

" பின்றேர்க் குரவைப் பேயாடு பறந்தலை
முடித்தலை யடுப்பிற் பிடர்த்தலைத் தாழித்
தொடித்தோட் டுடுப்பிற் றுழைஇய ஊன்சோறு
மறப்பேய் வாலுவன் வயினறிந் தூட்டச்
சிறப்பூண் கடியினம் செங்கோற் கொற்றத்து
அறக்களஞ் செய்தோன் ஊழி வாழ்கென." [7]

"செறிகழல் வேந்தன் தென்றமி ழாற்றல்
அறியாது மலைந்த ஆரிய மன்னரைச்
செயிர்த்தொழில் முதியோன் செய்தொழில் பெருக
உயிர்த் தொகை யுண்ட ஒன்பதிற் றிரட்டியென்
றியாண்டு மதியும் நாளுங் கடிகையும்
ஈண்டுநீர் ஞாலங் கூட்டி எண்கொள
வருபெருந் தானை மறக்கள மருங்கின்
ஒருபகல் எல்லை உயிர்த்தொகை யுண்ட
செங்குட்டுவன் ............." [8]

".................................... மாதவி மடந்தை
கானற் பாணி கனக விசயர்தம்
முடித்தலை நெரித்தது " [9]

"நும்போல் வேந்தர் நம்மோடு இகலிக்
கொங்கர் செங்களத்துக் கொடுவரிக் கயற்கொடி
பகைப்புறத்துத் தந்தன ராயினும் ஆங்கவை
திசைமுக வேழத்தின் செவியகம் புக்கன" [11]

"கொடுந்தேர்த் தானையொடு இடும்பில் புறத்திறுத்து" [12]

"மாறா வல்வில் இடும்பில் புறத்திறுத்து" [13]

"கறிவளர் சிலம்பில் துஞ்சும் யானையின்
சிறுகுரல் நெய்தல் வியலூர் எறிந்தபின்" [14]

"உறுபுலி யன்ன வயவர் வீழச்
சிறுகுரல் நெய்தல் வியலூர் நூறி" [15]

"ஆர்புனை தெரியல் ஒன்பது மன்னரை
நேரி வாயில் நிலைச்செரு வென்று" [16]

"வெந்திறல்
ஆராச் செருவில் சோழர்குடிக் குரியோர்
ஒன்பதின்மர் வீழ வாயிற்புறத் திறுத்து
நிலைச்செருவின் ஆற்றலை அறுத்து" [17]

"நின், மைத்துன வளவன் கிள்ளியொடு பொருந்தா
ஒத்த பண்பினர் ஒன்பது மன்னர்
இளவரசு பொறாஅர் ஏவல் கேளார்
வளநா டழிக்கும் மாண்பின ராதலின்
ஒன்பது குடையும் ஒருபகல் ஓழித்தவன்
பொன்புனை திகிரி ஒருவழிப் படுத்தோய்." [18]

"கடவுள் நிலைஇய கல்லோங்கு நெடுவரை
வடதிசை எல்லை இமய மாகத்
முரசுடைப் பெருஞ்சமம் ததைய ஆர்ப்பெழச்
தென்னங் குமரியொடு ஆயிடை அரசர்
சொல் பல நாட்டைத் தொல்கவி னழித்த
போரடு தானைப் பொலந்தார்க் குட்டுவ."[19]

"ஆரியர் அலறத் தாக்கிப் பேரிசைத்
தொன்றுமுதிர் வடவரை வணங்குவிற்
பொறித்து வெஞ்சின வேந்தரைப் பிணித்தோன் வஞ்சி" [20]

"கானற் கயலாம் வயலிற் கமலமாம்
ஏனற் கருவிளையா மின்புறவில் - மானாம்
கடத்துமேல் வேடர் கடுஞ்சரமா நீங்கிக்
கடத்துமென் மெல்லியலாள் கண்." [6]

"ஆடப்போம் புனலிலெலாம் அவளே, காற்றில்
அசையப்போம் பொழிலிலெலாம் அவளே, கண்ணால்
தேடப்போம் பொருளிலெலாம் அவளே! நேரில்
தின்னப்போம் சுவையிலெலாம் அவளே, வண்டு
பாடப்போம் மலரிலெலாம் அவளே! மேற்கில்
படுகதிரில் அவள்வடிவே காண்பேன் என்று
வாடக்கண் துயிலாமல் இருந்தான் வேலன்
மலர்ந்திட்ட காலையிலும் அவளைக் கண்டான்." [7]

" உனைக் காணும் போதினிலே என் உள்ளத்தில்
ஊறி வரும் உணர்ச்சியினை எழுதுதற்கு
நினைத்தாலும் வார்த்தைகிடைத் திடுவதில்லை
நித்திய தரித்திரராய் உழைத்துழைத்துத்
தினைத்துணையும் பயனின்றிப் பசித்த மக்கள்
சிறிது கூழ் தேடுங்கால் பானை ஆரக்
கனத்திருந்த வெண்சோறு காணும் இன்பம்
கவின் நிலவே உனைக்காணும் இன்பம் தானோ!" [8]

"அண்ணல்பா கத்தையா ளுடைய நாயகி
உண்ணெகிழ் கருணையின் ஒழுக்கம் போன்றது" [10]

"அரந்தை தீர்க்கும் அடியவர் மேனிமேல்
நிரந்த நீற்றொளி யால்நிறை தூய்மையால்
பரந்த அஞ்செழுத் தோசை பொலிதலால்
பரந்த ஆயிரம் பாற்கடல் போல்வது."[12]

"சேணு லாவிய நாளெ லாமுயி ரொன்று போல்வன செய்து பின்
ஏணு லாவிய தோளினானிட ரெய்த வொன்று மிரங்கிலா
வாணி லாநகை மாத ராள்செயல் கண்டு மைந்தர் முன் னிற்கவும்
நாணி னாளென வேகி னாணளிர் கங்கு லாகிய நங்கையே." [13]

"பரன், அஞ்செழுத்தும் உணரா அறிவிலோர்
நெஞ்சும் அன்ன இருண்டது நீண்டவான்."[14]

"நறுமலர்க் கங்குல் கங்கைமுன் கொண்டபுன்
முறுவ லென்ன முகிழ்த்தது வெண்நிலா." [15]

"ஆற்ற அண்டெம லாம் பரந் தண்ணல் வெண்
நீற்றின் பேரொளி போன்றது நீள் நிலா." [16]

"கேடும் ஆக்கமும் கெட்ட திருவினார்
ஓடும் செம்பொனும் ஒக்கவே நோக்குவார்
கூடும் அன்பினில் கும்பிடலே அன்றி
வீடும் வேண்டா விறலின் விளங்கினார்." [20]

"துறந்தார்க்கும் துவ்வா தார்க்கும் இறந்தார்க்கும்
இல்வாழ்வான் என்பான் துணை." [21]

"ஆர மென்பு புனைந்த வையர்த மன்ப ரென்பதொர் தன்மையால்
நேர வந்தவர் யாவ ராயினு நித்த மாகிய பத்திமுன்
கூர வந்தெதிர் கொண்டு கைகள் குவித்துநின்று செவிப்புலத்
தீர மென்பது ரப்ப தம்பரி வெய்த முன்னுரை செய்தபின்"

"கொண்டு வந்து மனைப்பு குந்து குலாவு பாதம் விளக்கியே
மண்டு காதலி னாத னத்திடை வைத்தருச்சனை செய்தபின்
உண்டி நாலு விதத்தி லாறு சுவைத்தி றத்தன வொப்பிலா
அண்டர் நாயகர் தொண்ட ரிச்சையி னமுது செய்ய வளித்துள்ளார்" [22]

"வேதியர் குலத்துள் தோன்றி மேம்படு சடையனார்க்கு
ஏதமில் கற்பின் வாழ்க்கை மனைஇசை ஞானியார்" [23]

"வேதகா ரணரடியார் வேண்டியமெய்ப் பணிசெய்யத்
தீதில்குடிப் பிறந்ததிரு வெண்காட்டு நங்கையெனும்
காதல்மனைக் கிழத்தியார் கருத்தொன்ற வரும்பெருமை
நீதிமனை யறம்புரியும் நீர்மையின் நிலைநிற்பார்." [27]

"மண்ணில் வாழ்தரு மன்னுயிர்கட் கெலாம்
கண்ணும் ஆவியுமாம் பெருங்கா வலான்" [31]

"மாநிலங்கா வலனாவான் மன்னுயிர்காக் குங்காலைத்
தானதனுக் கிடையூறுத ன்னாற்றன் பரிசனத்தால்
ஊனமிகு பகைத்திறத்தாற் கள்வரா லுயிர்தம்மால்
ஆனபய மைந்துந்தீர்த் தறங்காப்பா னல்லனோ?" [32]

"சங்கங்கள் வயலெங்குஞ் சாலிகழைக் கரும்பெங்கும்
கொருகெங்கு நிறைகமலக் குளிர்வாசத் தடமெங்கும்
அங்கங்கே யுழவர்குழா மார்க்கின்ற வொலியெங்கும்
எங்கெங்கு மலர்ப்படுக ரிவைகழிய வெழுந்தருளி." [34]

"வங்கினைப் பற்றிப் போதா வல்லுடும் பென்ன நிங்கான்"[35]

"மொய்யளி சூழ்நிரை நீல முழுவலயங்களின் அலையச்
செய்யதளிர் நறுவிரலின் செழுமுகையின் நகஞ்சிறப்ப
மெய்யொளியின் நிழற்காணும் ஆடியென வெண்மதியை
வையமகள் கையணைத்தாற் போலுயர்வ மலர்ச்சோலை" [37]

"சைவநெறி ஏழுலகும் பாலிக்குந் தன்மையினால்
தெய்வநெறிச் சிவம்பெருக்குந் திருவாமூர் திருவாமூர்" [38]

"கருங்கடலைக் கைநீத்துக் கொளவெளிது; முந்நீர்க்
கடற்கரையி னொய்ம்மணலை யெண்ணியௗ விடலாம்;
பெருங்கடன்மேல் வருந்திரையை யொன்றிரண்டென் றெண்ணி
பிரித்தெழுதிக் கடையிலக்கம் பிரித்துவிட லாகும்; "

"கருங்கடலின் மீனையள விடலாகும்; வானத்
தாரகையை யளவிடலாஞ்; சங்கரன்தா டமது
சிரங்கொடிருந் தொண்டர்புரா ணத்தையள விடநஞ்
சேக்கிழார்க் கெளிதலது தேவர்க்கும் அரிதே."

"மண்ணி னிற்பிறந் தார்பெறும் பயன்மதி சூடும்
அண்ண லாரடி யார்தமை யமுதுசெய் வித்தல்
கண்ணி னாலவர் நல்விழாப் பொலிவுகண் டார்தல்
உண்மை யாமெனி னுலகர்முன் வருகென வுரைப்பார்." [39]

"சிந்தைசெய்வது சிவன்கழ லல்லதொன் றில்லார்
அந்தி வண்ணர்தம் மடியவர்க் கமுதுசெய் வித்துக்
கந்தை கீளுடை கோவணங் கருத்தறிந் துதவி
வந்த செல்வத்தின் வளத்தினால் வரும்பயன் கொள்வார்" [40]

"அரசுகொள் கடன்களாற்றி மிகுதிகொண் டறங்கள் பேணிப்
பரவருங் கடவுட் போற்றிக் குரவரும் விருந்தும் பண்பின்
விரவிய கிளையுந் தாங்கி விளங்கிய குடிகள்" [41]

"ஆறுகொள் சடிலத் தானும் அயனுமென் றிவர்க ளாதி
வேறுள குழுவை யெல்லாம் மானுடம் வென்ற தன்றே" [1]

"அறந்தலை நிறுத்தி வேதம் அருள்சுரந் தறைந்த நீதித்
திறந்தெரிந்து உலகம் பூணச் செந்நெறி செலுத்தித் தீயோர்
இறந்துக நூறித் தக்கோர் இடர்துடைத் தேக வீண்டு
பிறந்தனன் தன்பொற் பாதம் ஏத்துவார் பிறப்பு அறுப்பான்" [2]

"தம்பியர் அல்லது தனக்கு வேறுயிர்
இம்பரின் இலதென எண்ணி யேய்ந்தவன்
எம்பியும் யானும் உற்றெதிர்ந்த போரினில்
அம்பிடை தொடுக்குமோ, அருளின் ஆழியான்?" [3]

"இளையவன் இறந்தபின் எவரும் என்? எனக்கு
அளவறு சீர்த்தியென்? அறிவென்? ஆண்மை என்!
கிளையுறு சுற்றமென்? அரசென்? கேண்மையென்?
விளைவுதான் என்? மறை விதியென்? மெய்ம்மை என்?" [4]

"உன்னுபே ரன்புமிக் கொழுகியொத் தொண்கணீர்
பன்னுதா ரைகள்தரத் தொழுதெழும் பரதனைப்
பொன்னின்மார் புறவணைத் துயிருறப் புல்லினான்
தன்னையைத் தாதைமுன் தழுவினான் என்னவே." [5]

"சேணுயர் தருமத்தின் தேவைச் செம்மையின்
ஆணியை அன்னது நினைக்க லாகுமோ" [6]

"அன்னவன் உரைகேளா அமலனும் உரைநேர்வான்
என்னுயிர் அணையாய்நீ இளவலுன் இனையானிந்
நன்னுதல் அவள் நின்கேள் நளிர்கடல் நிலமெல்லாம்
உன்னுடை யதுநானுன் தொழிலுரி மையினுள்ளேன்." [7]

"துன்புளது எனினன்றோ சுகமுளது அதுவன்றிப்
பின்புளது இடைமன்னும் பிரிவுளது எனஉன்னேல்
முன்புளோம் ஒருநால்வேம் முடிவுளது எனஉன்னா
அன்புள இனிநாமோர் ஐவர்கள் உளரானோம்." [8]

"என்றவக் குரங்கு வேந்தை இராமனும் இரங்கி நோக்கி
உன்றனக் குரிய இன்ப துன்பங்கள் உள்ள முன்னாள்
சென்றன போக்கி மேல்வந் துறுவன தீர்ப்பல் அன்ன
நின்றன எனக்கும் நிற்கும் நேரென மொழியும் நேரா."

"மற்றினி உரைப்ப தென்னே வானிடை மண்ணில் நின்னைச்
செற்றவர் என்னைச் செற்றார் தீயரே எனினும் உன்னோ
டுற்றவர் எனக்கு முற்றார் உன்கிளை எனதென் காதற்
சுற்றம்உன் சுற்றம், நீயே இன்னுயிர்த் துணைவ வென்றார்."[9]

" காரிய மாக யன்றே யாகுக கருணை யோர்க்குச்
சீரிய தன்மை நோக்கின் இதனின்மேல் சிறந்த துண்டோ
பூரிய ரேனும் தம்மைப் புகல்புகுந் தோர்க்குப் பொன்றா
ஆருயிர் கொடுத்துக் காத்தார் எண்ணிலா அரசர் அம்மா." [10]

"குகனொடும் ஐவ ரானேம் முன்புபின் குன்று சூழ்வான்
மகனொடும் அறுவ ரானேம் எம்முழை அன்பின் வந்த
அகனமர் காதல் ஐய நின்னொடும் எழுவ ரானேம்
புகலருங் கானம் தந்து புதல்வரால் பொலிந்தான் உந்தை." [11]

"ஆவுக் காயினும் அந்தணர்க் காயினும்
யாவர்க் காயினும் எளியவர்க் காயினும்
சாவப் பெற்றவ ரேதகை வானுறை
தேவர்க் குந்தொழும் தேவர்க ளாகுவார்." [12]

"காவியும் ஒளிர்தரு கமலமும் எனவே
ஓவிய எழிலுடை ஒருவனை அலது ஓர்
ஆவியும் உடலமும் இலது என அருளின்
மேவினன் உலகுடை வேந்தர்தம் வேந்தன்" [1]

"மண்ணினும் நல்லள் மலர்மகள் கலைமகள் கலைஊர்
பெண்ணினும் நல்லள்பெரும்புகழ்ச் சனகி ஆம்நல்லள்
கண்ணினும் நல்லன் கற்றவர் கற்றிலா தவரும்
உண்ணும் நீரினும் உயிரினும் அவனையே உவப்பார்" [2]

"பருகிய நோக்கெனும் பாசத்தால் பிணித்து
ஒருவரை ஒருவர்தம் உள்ளம் ஈர்த்தலால்
வரிசிலை அண்ணலும் வாட்கண் நங்கையும்
இருவரும் மாறிப்புக்கு இதயம் எய்தினார்" [3]

"கருங்கடல் பள்ளியில் கலவி நீங்கிப்போய்ப்
பிரிந்தவர் கூடினால் பேசல் வேண்டுமோ" [4]

"பொருவில் எம்பி புவிபுரப் பான்புகழ்
இருவர் ஆணையும் ஏந்தினென்; இன்றுபோய்
கருவி மாமழைக் கால்தடம் கண்டு நான்
வருவென் ஈண்டு வருந்தலை நீ என்றான்." [5]

"வல்ல ரக்கரின் மால்வரை யூட்டெழும்
அல்ல ரக்கின் உருக்கழல் காட்டதர்க்
கல்ல ரக்குங் கடுமைய வல்ல நின்
சில்ல ரக்குண்ட சேவடிப் போதென்றான்." [6]

"பரிவி கந்த மனத்தொடு பற்றிலாது
ஒருவு கின்றனை யூழி யருக்கனும்
எரியு மென்பது யாண்டையது ஈண்டுநின்
பிரிவி னுஞ்சுடு மோபெருங் காடென்றாள்." [7]

"........ ஓமையப் பெருங்காடு,
இன்னா என்றீ ராயின்
இனியவோ பெரும தமியோர்க்கு மனையே" [8]

"என்னுயிர் அனையாய்நீ இளவல்உன் இளையான் இந்
நன்னுத லவள் நின்கேள்; நளிர்கடல் நிலம் எல்லாம்
உன்னுடை யது; நான்உன் தொழில் உரிமையின் உள்ளேன்" [9]

"மேவு கானம் மிதிலையர்கோன் மகள்
பூவின் மெல்லிய பாதமும் போந்தன" [10]

"மந்திரத்து இளையோன் சொன்ன
      வாய்மொழி மனத்துக் கொள்ளான்
சந்திரற்கு உவமை சான்ற
      வதனத்தாள் சலத்தை நோக்கி
சிந்துரப் பவளச் செவ்வாய்
      முறுவலன், சிகரச் செவ்விச்
சுந்தரத் தோளி னான்அம்
      மானினைத் தொடர லுற்றான்" [11]

"பொழிலை நோக்கும் பொழில் உறையும்
      புள்ளை நோக்கும்; பூங்கொம்பின்
எழிலை நோக்கும் இளமயலின்
      இயலை நோக்கும்; இயல்பானாள்
குழலை நோக்கிக் கொங்கை இணைக்
      குவட்டை நோக்கி, அக்குவட்டின்
தொழிலை நோக்கி, தன்னுடைய
      தோளை நோக்கி, நாள் கழிப்பான்" [12]

"வெள்ளம் சிலம்பு பாற்கடலின்
      விரும்பும் துயிலை வெறுத்தளியும்
கள்ளும் சிலம்பும் பூங்கோலக்
      கற்பின் கடலில் படிவாற்குப்
புள்ளும் சிலம்பும் பொழில் சிலம்பும்
      புனலும் சிலம்பும் புனைகோல
முள்ளும் சிலம்பும் சிலம்பாவேல்
      உயிருண் டாகும் வகையுண்டோ ' [13]

"விரிந்த குவளை சேதாம்பல்
      விரைமென் கமலம் கொடிவள்ளை
தரங்கம் நெருங்கு வரால் ஆமை
      என்று இத்தகையதமை நோக்கி
மருந்தின் அனையாள் அவயவங்கள்
      அவை நிற்கண்டேன் வல்லரக்கன்
அருந்தி அகல்வான் சிந்தினவோ
      ஆவி உரைத்தி ஆம்அன்றே" [14]

"பொருந்துநன் மனைக்கு உரிய பூவையைப்
பிரிந்துளாய் கொலோ நீயும் பின்" [15]

மறைந்திருந்து இராமன் வாலியைக் கொல்ல, வாலி
"கோவியல் தருமம் உங்கள்
      குலத்துதித் தோர்கட் கெல்லாம்
ஓவியத்து எழுத வொண்ணா
      உருவத்தாய் உடைமை யன்றோ!
ஆவியைச் சனகன் பெற்ற
      அன்னத்தை அமிழ்தின் வந்த
தேவியைப் பிரிந்த பின்னர்
      திகைத்தினை போலும் செய்கை" [16]

"................................. எம்கோன், ஆகம்
பண்டமெய் உயிரே போகப் பொய்யுயிர் போல நின்ற
ஆண்டிகை நெருஞ்சி னின்றும் அகன்றிலை அழிவுண் டாமோ
ஈண்டுநீ இருந்தாய்; ஆண்டுஅங்கு எவ்வுயிர் விடுமிராமன்" [17]

"அருந்தும் மெல்லடகு யாரிட அருந்துமென் றழுங்கும்
விருந்து கண்டபோது என்னுறு மோவென்று விம்மும்
மருந்தும் உண்டுகொல் யான் கொண்ட நோய்க்கென்று மயங்கும்
இருந்த மாநிலம் செல்லரித்தெழவும் ஆண்டு எழாதாள்." [18]

"வந்து எனைக்கரம் பற்றிய வைகல்வாய்
இந்த இப்பிற விக்குஇரு மாதரைச்
சிந்தை யாலும்தொ டேன்என்ற செவ்வரம்
தந்த வாறு திருச்செவி சாற்றுவாய்" [19]

"ஈண்டு நானிருந்து இன்னுயிர் மாயினும்
மீண்டு வந்து பிறந்துதன் மேனியைத்
தீண்ட லாவதொர் தீவினை தீர்வரம்
வேண்டி னாள்தொழுது என்று விளம்புவாய்" [20]

"இம்மை மாறி மறுமை யாயினும்
நீயா கியரென் கணவர்
யானா கியரென் நெஞ்சுநேர் பவளே" [21]

"கண்ணினும் உளைநீ தையல்
      கருத்தினும் உளைநீ; வாயின்
எண்ணினும் உளைநீ, கொங்கை
      இணைக் குவைதன்னின் ஓவாது
அண்ணல்வெங் காமன் எய்த
      மலரம்பு தொளைத்த ஆறாப்
புண்ணினும் உளைநீ, நின்னைப்
      பிரிந்தமை பொருந்திற்று ஆமோ?" [22]

"ஊனிலா யாக்கை பேணி
      உயர்புகழ் சூடாது உன்முன்
நாணிலாது இருந்தேன் அல்லேன்
      நவையறு குணங்கள் என்னும்
பூணெலாம் பொறுத்த மேனிப்
      புண்ணிய மூர்த்தி தன்னைக்
காணலாம் இன்னும் என்னும்
      காதலால் இருந்தேன் கண்டாய்" [24]

"அல்லன் மாக்கள் இலங்கையை தாகுமோ
எல்லை நீத்த வுலகங்கள் யாவுமென்
சொல்லி னாற்சுடு வேனது தூயவன்
வில்லி னாற்றற்கு மாசென்று வீசினேன்" [25]

"துடித்திலன் உயிர்ப்பும் இல்லன் இமைத்திலன் துள்ளிக் கண்ணீர்
பொடித்திலன் யாதும் ஒன்றும் புகன்றிலன் பொருமி உள்ளம்
வெடித்திலன்; விம்மிப் பாரின் வீழ்ந்திலன் வியர்த்தான் அல்லன்
அடுத்துள் துன்பம் யாவும் அறிந்திலர் அமர ரேயும்" [27]

"சித்திரத் தன்மை உற்ற சேவகன் உணர்வு தீர்ந்தான்
மித்திரர் வதனம் நோக்கான்; இளையவன் வினவப் பேசான்
பித்தரும் இறைபொ றாதபேரபி மானம் என்னும்,
சத்திரம் மார்பில் தைக்க உயிர் இலன் என்னச்சாய்ந்தான்" [28]

"நங்கை மற்றுநின் கற்பினை உலகுக்கு நாட்ட
அங்கி புக்கிடு என்று ணர்த்திய அது மனத்து அடையேல்
சங்கை உற்றவர் பெறுவது உண்டு அதுசரதம்
கங்கை நாடுடைக் கணவனை முனிவுறக் கருதேல்"

பொன்னைத் தீயிடைப் பெய்தல் அப்பொன்னுடைத் தூய்மை
தன்னைக் காட்டுதற்கு என்பது மனக்கொளல் தகுதி
பண்னைக் காட்டினன் 'கற்பினுக்கு அரசி' என்று, 'உலகில்
பின்னைக் காட்டுவது அரியது' என்று எண்ணி இப்பெரியான்"

பெண்பி றந்தவர் அருந்ததி யேமுதற் பெருமைப்
பண்பி றந்தவர்க் கருங்கல மாகிய பாவாய்
மண்பி றந்தக முனக்கு நீ வானின்றும் வந்தாய்
எண்பி றந்தநின் குணங்களுக் கினியிழுக் கிலையால்."[29]

"அலையெ றிந்திரு கரைவழி ஒழுகுகம் பலையும்
கலையும் வெள்ளனம் சிறைவிரித் தசைத்த கம்பலையும்
மலைதி றந்தன்ன மதகின்வாய் வழிந்த கம்பலையும்
சிலைத ரித்தபேரொலி பெரும் படை ஒலி சிறக்கும்."[2]

"செந்நெலின் கனைகுரற் சகடந்
      திசைதொறும் மலிந்தன செருக்கும்
கன்னலங் கழனிபுகுந் தறுத்தடைந்த
      களமர்கள் ஒலிகுரல் செருக்கும்
துன்னுபூங் கமுகு சிதறுசெம் பழுக்காய்ச்
      சுமப்பவர் கம்பலைச் செருக்கும்
மன்னவன் வகுதைத் துரை அபுல் காசீம்
      வளமனைச் செருக்கும் ஒத்திருக்கும்"[3]

"பானுவின் கதிரா லுடருறுங் காலம்
      படர்தரு தருநிழல் எனலாய்
ஈனமும் கொலையும் விளைத்திடும் பவநோய்
      இடர்தவிர்த் திடும்அரு மருந்தாய்
தீனெனும் பயிர்க்கோர் செழுமழை எனலாய்க்
      குறை ஷியர் திலதமே எனலாய்
மானிலந் தனக்கோர் மணிவிளக் கெனலாய்
      முகம்மது நபிபிறந் தனரே."[4]

"தொண்டையங் கனிகள் தோன்றியிற் சிறப்பத்
      தோன்றிய தரியமா ணிக்கம்,
விண்டலர் விரித்துக் காய்த்தன போலும்
      விளங்கிடக் குருந்தொடு காயா
வண்டுறை பிடவும் கொன்றையும் செறிய
      வளைதருங் குடியிடை பொதுவர்
வெண்தயிர் உடைக்கும் ஒலி மா றாமுல்லை
      வேலியுங் கடந்தால் போனார்." [5]

"பேரழகு ஒழுகும் பெண்ணிலங் கனியை
      பிரசம் ஊறிய மொழிக் கரும்பை
ஆரமாக் கடலுக் கமுதநா யகியை
      அரிவையர் முறை முறை வாழ்த்திப்
பாரினிற் செறித்த மலர்மிசை நடத்திப்
      பல்லியம் முரசொடு கறங்க
வார்பொரு முலையார், மகம்மது மருங்கின்
      மணித்தவி சிடத்திருத் தினரே." [9]

"அருமறை மணத்த வாயும் அருள்அடை கிடந்த கண்ணும்
திருமதி முகமும் நீண்ட திரள்மணி வயிரத் தோளும்
தருவெனச் சிவந்த கையும் தாமரைத் தாளும் வாய்ப்பப்
பெருகிய அழகை எல்லாம் ஒருத்தியோ பெறுவ(ள்) என்பார்." [7]

"வண்டுகள் உண்டு பாட
      மணிச்சிறை மயில்க ளாடக்
கொண்டல் கண் தூங்குஞ் செந்தேன்
      கொழுங்கனி குழைபைங் காவு
முண்டகத் தடமும் செவ்வி
      முருகவிழ் கழனிக் காடுந்
தெண்டிரை பரந்த தென்னத்
      திரட்படை படர்ந்த தன்றே." [8]

"பாலையென் றுலர்ந்த செந்நிலக் கானல்
      பரப்பினைப் புனலென ஓடிச்
சாலவும் இளைத்துத் தவித்துழை இனங்கள்
      தனித்தனி மறுகிய மறுக்கம்
மாலுளர்ந் திருண்ட புனம்அனச் சிறியோர்
      மருங்கினில் இரந்திரந் திடைந்து
காலறத் தேய்ந்த பலகலை மேலோர்
      கருத்தினில் வருத்தம் ஒத்தனவே."[9]

"உகளும் வாளைகண் டனப்பெடை ஒதுங்கும் வா விகளும்
முகில டைந்துகண் படுத்தபைம் பொழில்களும் முன்னிப்
புகைத வழ்ந்தவெண் மாளிகை புறம்பல செறிந்து
திகழும் பொன்னகர் மதீனமும் தெரிதரச் சென்றார்." [10]

"தாவிடின் மனத்தை ஒக்கும் தாக்கிடின் இடியே றொக்கும்
மேவிடில் திகிரி ஒக்கும் எதிர்ந்தவர்க் கெரியை ஒக்கும்
பூவிடத்து அடலின் வங்கூழ் போன்றிடும் சக்புஎன் றோதும்
மாவினைக் கொணர்மி னென்ன முகம்மது சரணம் வைத்தார்." [11]

"விண்ணினைப் பிளக்கும்; நீண்ட
      மேருவைப் பிளக்கும்; தாழ்ந்த
மண்ணினைப் பிளக்கும்; வானத்
      திடியைப் பிளக்கும்; நோக்குங்
கண்ணினைப் பிளக்கும்; நாளுங்
      கருத்தினிற் பொருவோ மென்னும்
எண்ணினைப் பிளக்கும் என்றால்
      யாவரே எதிர வல்லார்." [12]

"அருவோ நீ அருளோ நீ அறமோ நீ
      அழகோ நீ அடங்கி லாத
மருவோ நீ ஒளிவோ நீ மனமோ நீ
      ஊழோ நீ மறை மா னீன்ற
உருவோ நீ உயிரோ நீ உண்டோ நீ
      யின்றோ நீ உரைத்த வேதத்
திருவோ நீ செயலோ நீ உன்வடிவம்
      என்கொல்? எனத் தெருள்வன் யானே." [13]

"ஏடங்கை நங்கை இறையெங்கள் முக்கண்ணி
வேடம் படிகம் விரும்பும் வெண் டாமரை
பாடும் திருமுறை பார்ப்பதி பாதங்கள்
சூடுமின் சென்னிவாய்த் தோத்திரஞ் சொல்லுமே" [3]

"இறைநிலம் எழுதுமுன் இளைய பாலகன்
முறைவரை வேனென முயல்வ தொக்குமால்
அறுமுக முடையவோர் அமலன் மாக்கதை
சிறியதோ ரறிவினேன் செப்ப நின்றதே"[4]

"வாய்மை வைத்த சீர்திருத் தேவாரமும் திருவாசகமும்
உய்வைத் தரச்செய்த நால்வர் பொற்றாள் எம் உயிர்த் துணையே"

"தோடுடைய செவி யன் விடையேறியோர் தூவெண்மதிசூடி
காடுடையசுட லைப் பொடிபூசியென் உள்ளங்கவர்கள்வன்
ஏடுடையமல ரான்முனை நாட்பணிந் தேத்தவருள்செய்த
பீடுடையபிர மாபுர மேவிய பெம்மானிவனன்றே."[5]

"பொறியரவ மதுசுற்றிப் பொருப்பேமத்
      தாகப்புத் தேளிர்கூடி
மறிகடலைக் கடைந்திட்ட விடமுண்ட
      கண்டத்தோன் மன்னுங்கோயில்
செறியிதழ்த்தா மரைத்தவிசிற் றிகழ்ந் தோங்கு
      மிலைக்குடைக்கீழ்ச் செய்யார் செந்நெல்
வெறி கதிர்ச்சா மரையிரட்ட விளவன்னம
      வீற்றிருக்கு மிழலையாமே." [7]

"அகத்தே கருத்துப் புறத்துவெளுத்
      திருந்த உலகர் அனைவரையும்
சகத்தே திருத்திச் சன்மார்க்க
      சங்கத் தடைவித் திடஅவரும்
இகத்தே பரத்தைப் பெற்றுமகிழ்ந்
      திடுதற் கென்றே எனைஇந்த
உகத்தே இறைவன் வருவிக்க
      உற்றேன் அருளைப் பெற்றேனே" [1]

"தேட்டிலே மிகுந்த சென்னையி லிருந்தால்
      சிறுகுறும் என்றுளம் பயந்தே
நாட்டிலே சிறிய வூர்ப்புறங் களிலே
      நண்ணினேன் ஊர்ப்புற மடுத்த
காட்டிலே பருக்கைக் கல்லிலே புன்செய்க்
      களத்திலே திரிந்துற்ற இளைப்பை
ஏட்டிலே எழுத முடியுமோ இவைகள்
      எந்தைநீ அறிந்தது தானே."[2]

"துண்ணெனக் கொடியோர் பிறவுயிர் கொல்லத்
      தொடங்கிய போதெலாம் பயந்தேன்
கண்ணினா லையோ பிறவுயிர் பதைக்கக்
      கண்டகாலத்திலும் பதைத்தேன்
மண்ணினில் வலையுந் தூண்டிலுங் கண்ணி
      வகைகளுங் கண்டபோ தெல்லாம்
எண்ணியென் னுள்ளம் நடுங்கிய நடுக்கம்
      எந்தைநின் திருவுள மறியும்." [3]

"......... எனக்குப், பேசிய தந்தையும் தாயும்
பொடித்திரு மேனி யம்பலத் தாடும்
புனித நீ ஆதலால்" [4]

”இன்சுவை உணவு பலபல எனக்கிங்கு
      எந்தைநீ கொடுப்பிக்கச் சிறியேன்
நின்சுவை உணவென் றுண்கின்றேன் இன்னும்
      தேரு வித்திடில் அதுநின்
தற்சுதந் தரமிங் கெனக்கதில் இறையும்
      சம்மதம் இல்லை நான் தானே
என்சுதந் தரத்தில் தேடுவே னல்லேன்
      தேடிய தும்மிலை யீண்டே.” [5]

"கிளைத்தவிவ் வுடம்பில் ஆசையெள் ளவும்
      கிளைத்திலேன் பசியற உணவு
நிளைத்திடுந் தோறும் வெறுப்போடும் உண்டேன்
      இன்றுமே வெறுப்பிலுண் கின்றேன்
தளைத்திடு முடையூன் உடம்பொரு சிறிதும்
      தடித்திட நினைத்திலேன் இன்றும்
இளைத்திட விழைகின் றேனிது நான்தான்
      இயம்பலென் நீயறிந் ததுவே." [6]

"கேடும் ஆக்கமும் கெட்ட திருவினார்
ஓடும் செம்பொனும் ஒக்கவே நோக்குவார்
கூடும் அன்பினில் கும்பிடலே யன்றி
வீடும் வேண்டா விறலின் விளங்கினார்" [7]

”செம்பொன்னும் நவமணியும் சேண்விளங்க ஆங்கவையும்
உம்பர்பிரான் திருமுன்றில் உருள்பருக்கை யுடன்ஒக்க
எம்பெருமான் வாகீசர் உழவாரத் தினிலேந்தி
வம்பலர்மென் பூங்கமல வாவியினிற் புகஎறிந்தார்." [8]

"பணத்திலே சிறிதும் ஆசையொன் றிலைநான்
      படைத்த அப் பணங்களைப் பலகால்
கிணற்றிலே யெறிந்தேன் குளத்திலும் எறிந்தேன்
      கேணியி லெறிந்தனன் எந்தாய்
குணத்திலே நீதான் கொடுக்கின்ற பொருளை
      யெறிகலேன் கொடுக்கின்றேன் பிறர்க்கே
கணத்திலே யெல்லாங் காட்டுநின் னருளை
      கண்டன னினிச்சொல்வ தென்னே." [9]

"........ முத்திபெற் றிடவும்
உரியதோர் இச்சை எனக்கிலை என்றன்
உள்ளம் நீ அறிந்ததே எந்தாய்" [10]

"ஈயென்று நானொருவ ரிடம்நின்று கேளாத
      இயல்புமென் னிடமொருவர் ஈ
திடுவென்ற போதவர்க் கிலையென்று சொல்லாமல்
      இடுகின்ற திறமும் இறையாம்

நீ யென்றும் எனைவிடா நிலையுநா னென்றும்முன்
      நினைவிடா நெறியும் அயலார்
நிதியொன்றும் நயவாத மனமுமெம்ந் நிலைநின்று
      நெகிழாத திடமும் உலகிற்

சீ யென்று பேயென்று நாயென்று பிறர்தமைத்
      தீங்குசொல் லாததெளிவும்
திரமொன்று வாய்மையுந் தூய்மையுந் தந்துநின்
      திருவடிக் காளாக்குவாய்

தாயொன்று சென்னையிற் கந்தகோட் டத்துள்வளர்
      தலமோங்கு கந்தவேளே
தண்முகத் துய்யமணி உண்முகச் சைவமணி
      சண்முகத் தெய்வமணியே." [11]

"அகத்தே கறுத்துப் புறத்துவெளுத்
      திருந்த உலகர் அனைவரையும்
சகத்தே திருத்திச் சன்மார்க்க
      சங்கத் தடைவித் திடஅவரும்
இகத்தே பரத்தைப் பெற்று மகிழ்ந்
      திடுதற் கென்றே எனைஇந்த
உகத்தே இறைவன் வருவிக்க
      உற்றேன் அருளைப் பெற்றேனே." [1]

"எங்கே கருணை இயற்கையின் உள்ளன
அங்கே விளங்கிய அருட்பெருஞ் சிவமே" [2]

”நடமாடுங்கோயில் நம்பர்க் கொன்றீயில்
படமாடுங் கோயில் பகவற் கங்காகும்" [3]

”எத்துணையும் பேதமுறாது எவ்வுயிரும்
      தம்முயிர்போல் எண்ணி உள்ளே
ஒத்துரிமை உடையவராய் உவக்கின்றார்
      யாவரவர் உளந்தான் சுத்த
சித்துருவாய் எம்பெருமான் நடம்புரியும்
      இடமென நான் தெளிந்தேன் அந்த
வித்தகர் தம் அடிக்கேவல் புரிந்திடஎன்
      சிந்தைமிக விழைந்த தாலோ"[4]

"துண்ணெனக் கொடியோர் பிறவுயிர் கொல்லத்
      தொடங்கிய போதெல்லாம் பயந்தேன்
கண்ணினால் ஐயோ பிறஉயிர் பதைக்கக்
      கண்டகா லத்திலும் பதைத்தேன்
மண்ணினில் வலையும் தூண்டிலும் கண்ணி
      வகைகளும் கண்டபோ தெல்லாம்
எண்ணிஎன் உள்ளம் நடுங்கிய நடுக்கம்
      எந்தைநின் திருவுளம் அறியும்" [5]

"சாதிசம யங்களிலே விதிபல வகுத்த
      சாத்திரக்குப் பைகள் எல்லாம் பாத்திரம் அன் றெனவே
ஆதியில் என் உள்ளத்திலிருந்தே அறிவித்த படியே
      அன்பால்இன் றுண்மைநிலை அறிவிக்க அறிந்தேன்
ஓதிஉணர்ந் தோர் புகழும் சமரசசன் மார்க்கம்
      உற்றேன்சிற் சபைகாணப் பெற்றேன்மெய்ப் பொருளாம்
சோதிநடத் தரசைஎன்றன் உயிர்க்குயிராம் பதியைச்
      சத்தசிவ நிறைவைஉள்ளே பெற்றுமகிழ்ந் தேனே." [6]

"மதம் பிடித் தவர் எல்லாம் வாய்பிடிப் புண்டு
      வந்துநிற் கின்றனர் வாய்திறப் பிப்பான்
கதம் பிடித் தவர்எல்லாம் கடும்பிணி யாலே
      கலங்கினர் சூழ்ந்தனர் உலம்புறு கின்றார்
பதம்பிடித் தவர்எல்லாம் அம்பலப் பாட்டே
      பாடினர் ஆடினர் பரவிநிற் கின்றார்" [7]

"ஊடல்செய் மதமும் சமயமும் இவற்றில்
உள்ளகற் பனைகளும் தவிர்ந்தேன்" [8]

"நால்வருணம் ஆசிரமம் ஆசாரம் முதலா
நவின்றகலைச் சரிதமெலாம் பிள்ளைவிளை யாட்டே
மேல் வருணம் தோல் வருணம் கண்டறிவா ரிலை நீ
விழித்திது பார்" [9]

”வரையில்உயர் குலமென்றும் தாழ்ந்தகுலம் என்றும்
வகுக்கின்றீர் இருகுலமும் மாண்டிடக்காண் கின்றீர்" [10]

"பன்மார்க்க மெல்லாம் பசையற் றொழிந்தனவே
சன்மார்க்க மொன்றே தழைத்ததுவே"[11]

”சத்தெல்லாம் ஒன்றென் றுணர்ந்த சன்மார்க்க
சங்கம் என்றோங் குமோ?" [12]

"மலம்கழிந்து உலகவர் வானவர் ஆயினர்
வலம்பெறு சுத்த சன்மார்க்கம் சிறந்தது"[13]

”நலிதரு சிறிய தெய்வ மென்றையோ
      நாட்டிலே பலபெயர் நாட்டிப்
பலிதர ஆடு பன்றிகுக் குடங்கள்
      பலிக்கடா முதலிய உயிரைப்
பொலிவுறக் கொண்டே போகவும் கண்டே
      புத்திநொந் துளநடுக் குற்றேன்
கலியுறு சிறிய தெய்வவெங் கோயில்
      கண்டகா லத்திலும் பயந்தேன்" [14]

"அவிசொரிந்து ஆயிரம் வேட்டலின் ஒன்றன்
உயிர்செகுத்து உண்ணாமை நன்று"[15]

”கொல்லா விரத மொன்று கொண்டவரே நல்லோர் மற்று
அல்லாதார் யாரோ அறியேன் பராபரமே" [16]

"கொலை புரிவார் தவிர மற்றை எல்லோரும்
நினது குலத்தவரே" [17]

"பட்டினி யுற்றோர் பசித்தனர் களையால்
பரதவிக் கின்றனர் என்றே
ஒட்டிய பிறரால் கேட்டபோ தெல்லாம்
உளம்பகீ ரெனநடுக் குற்றேன்" [18]

"......................... பசியினால் இளைத்தே
வீடுதோ றிரந்தும் பசியறாது அயர்ந்த
வெற்றரைக் கண்டுளம் பதைத்தேன்'! [19]

"மண்ணுல கத்திலே உயிர்கள் தாம் வருந்தும்
வருத்தத்தை ஒருசிறி தெனினும்
கண்ணுறப் பார்த்தும் செவிவுறக் கேட்டும்
கணமும்நான் சகித்திட மாட்டேன்" [20]

"கருணையிலா ஆட்சி கடுகி யொழிக
அருள் நயந்த நன்மார்க்கர் ஆள்க - தெருள்நயந்த
நல்லோர் நினைத்த நலம்பெறுக நன்று நினைத்து
எல்லோரும் வாழ்க இசைந்து" [22]

”ஒத்தாரும் உயர்ந்தாரும் தாழ்ந்தாரும் எவரும்
ஒருமையுள ராகிஉல கியல் நடத்த வேண்டும்" [23]

"சிறந்திடு சன்மார்க்க மொன்றே பிணி மூப்பு மரணம்
சேராமற் தவிர்ந்திடுங் காண் தெரிந்துவம்மி னிங்கே
பிறந்த பிறப் பதிற்றான் நித்தியமெய் வாழ்வு
பெற்றிடலாம் பேரின்ப முற்றிடலாம் விரைந்தே" [24]

"ஆடமைக் குயின்ற அவிர்துளை மருங்கில்
கோடை யவ்வளி குழலிசை யாகப்
பாடின் அருவிப் பனிநீர் இன்னிசைத்
தோடமை முழவின் துதைகுர லாகக்
கணக்குலை இகுக்கும் கடுங்குரல் தூம்பொடு
மலைப்பூஞ் சாரல் வண்டியா ழாக
இன்பல் இமிழிசை கேட்டுக் கலிசிறந்து
மந்தி நல்லவை மருள்வன நோக்கக்
கழைவளர் அடுக்கத் தியலியா டும்மயில்
நனவுப்புகு விறலியில் தோன்றும்." [1]

"விரிகதிர் பரப்பி யுலகமுழு தாண்ட
ஒருதனித் திகிரி யுரவோற் காணேன்
அங்கண் வானத் தணிநிலா விரிக்கும்
திங்களஞ் செல்வன் யாண்டுளன் கொல்லெனத்
திசைமுகம் பசந்து செம்மலர்க் கண்கள்
முழுநீர் வார முழுமெயும் பனித்துத்
…… ………… ……….
திரைநீ ராடை யிருநில மடந்தை
குழல்வளர் முல்லையிற் கோவலர் தம்மொடு
மழலைத் தும்பி வாய்வைத் தூத
அறுகாற் குறும்பெறிந் தரும்புபொதி வாசம்
சிறுகாற் செல்வன் மறுகிற் றூற்ற
எல்வளை மகளிர் மணிவிளக் கெடுப்ப
அந்தி வானத்து வெண்பிறை தோன்றிப்
புன்கண் மாலைக் குறும்பெறிந் தோட்டிப்
பான்மையிற் றிரியாது பாற்கதிர் பரப்பி
மீனர சாணட வெள்ளி விளக்கம்'.[2]

”பரிதியஞ் செல்வன் விரிகதிர்த் தானைக்
கிருள்வளைப் புண்ட மருள்படு பூம்பொழிற்
குழலிசை தும்பி கொளுத்திக் காட்ட
மழலை வண்டினம் நல்லியாழ் செய்ய
வெயினுழை பறியாக் குயினுழை பொதும்பர்
மயிலா டரங்கின் மந்திகாண் பனகாண்
மாசறத் தெளிந்த மணிநீ ரிலஞ்சிப்
பாசடைப் பரப்பிற் பன்மல ரிடைநின்
னொருதனி யோங்கிய விரைமலர்த் தாமரை
அரச வன்ன மாங்கினி திருப்பக்
கரைநின் றாலு மொருமயி றனக்குக்
கம்புட் சேவற் கனைகுரன் முழவாக்
கொம்ப ரிருங்குயில் விளிப்பது காணாய்" [3]

"மாசில் வீணையும் மாலை மதியமும்
வீசு தென்றலும் வீங்கிள வேனிலும்
மூசு வண்டறை பொய்கையும் போன்றதே
ஈசன் எந்தை யிணையடி நீழலே." [4]

"தண்டலை மயில்க ளாடத் தாமரை விளக்கந் தாங்கக்
கொண்டல்கள் முழவி னேங்கக் குவளைகண் விழித்து நோக்கத்
தெண்டிரை யெழினி காட்டத் தேம்பிழி மகர யாழின்
வண்டுகள் இனிது பாட மருதம் வீற்றிருக்கு மாதோ." [5]

சி. பா.