பதிப்புரை
முகவுரை
நூன்முகம்
1. உலா
2. திருவானைக்கா உலா
3. இவ்வுலாவின் பொருட்சுருக்கம்
4. திருஆனைக்காத் தல வரலாறு
5. ஆசிரியர் வரலாறு
6. நூலாராய்ச்சி
(திருஆனைக்கா உலா, விநாயகர் வணக்கம், தலச்சிறப்பு, திருவீதியில் எழுந்தருளல்
பேதை, பெதும்பை, மங்கை, மடந்தை, அரிவை, தெரிவை, பேரிளம்பெண் )
சில குறிப்புக்கள்
அரும்பொருள் அகராதி
-----------

நூன்முகம்

ஊனோ டுண்டல் நன்றென ஊனொ டுண்டல் தீதென
ஆன தொண்டர் அன்பினாற் பேச நின்ற தன்மையான்
வானொ டொன்று சூடினான் வாய்மை யாக மன்னிநின்று
ஆனொ டஞ்சும் ஆடினான் ஆனைக் காவு சேர்மினே.

குழமக னைக்கலி வெண்பாக் கொண்டு
விழை தொல் குடிமுதல் விளங்க உரைத்தாங்கு
இழைபுனை நல்லார் இவர்மணி மறுகின்
மற்றவன் பவனி வர, ஏழ் பருவம்
உற்றமா னார்தொழப் போந்தது உலாவாம் (486)

ஏழு நிலையும் இயம்புங் காலை
பேதை பெதும்பை மங்கை மடந்தை
அரிவை தெரிவை பேரிளம் பெண்ணெனப்
பாற்படு மகளிர் பருவத் தாதல்
நோக்கி யுரைப்பது நுண்ணியோர் கடனே. (218)

பேதைக் கியாண்டே ஐந்து முதல் எட்டே. (216)

பெதும்பைக் கியாண்டே ஒன்பதும் பத்தும். (220)

மங்கைக் கியாண்டே பதினொன்று முதலாத்
திரண்ட பதினா லளவுஞ் சாற்றும். - (221)

மடந்தைக் கியாண்டே பதினைந்து முதலாத்
திடம்படும் ஒன்பதிற் றிரட்டி செப்பும். - (222)

அரிவைக் கியாண்டே அறுநான் கென்ப. (223)

தெரிவைக் கியாண்டே இருபத் தொன்பது. (224)

ஈரைந் திருநான் கிரட்டி கொண்டது
பேரிளம் பெண்டுக் கியல்பென மொழிப. (225)

    காதல்கூர்ஏழ்
எழிற்பேதை பதினொன்று பெதும்பை பன்மூன்று
இயன்மங்கை பத்தொன்பான் மடந்தை ஐயைந்து
அழகரிவை முப்பஃதோர் தெரிவை நாற்பது
ஆம்வயது பேரிளம் பெண் முதலா யுள்ளோர்
தொழவுலாப் போந்த துலா (37)

ஐந்து முதலே ழாண்டும் பேதை. (487)
எட்டு முதல் நான் காண்டும் பெதும்பை. (488)
ஆறிரண் டொன்றே யாகும் மங்கை. (489)
பதினான் காதிபத் தொன்பான் காறும்
எதிர்தரும் மடந்தை; மே லாறும் அரிவை. (490)
ஆறு தலையிட்ட இருபதின் மேலோர்
ஆறுந் தெரிவை ; எண் ணைந்துபேரிளம் பெண்என்று
ஒரும் பருவத் தோர்க்குரைத் தனரே. (491)

பேதை தனக்குப் பிராயமு மேழு பெதும்பைக்கொன்ப
தோதிய மங்கைக்குப் பன்னிரண் டாகும் ஒளிர்மடந்தை
மாதருக் கீரேழ் அரிவை பதினெண் மகிழ்தெரிவைச்
சாதிமூ வேழெனும் பேரிளம் நாலெட்டுத் தையலர்க்கே

இன்னமு தனைய செவ்வாய் இளங்கிளி மழலை யஞ்சொற்
பொன்னவிர் சுணங்கு பூத்த பொங்கிள முலையினார்தம்
மின்னிவர் நுசுப்பு நோவ விடலையைக் காண ஓடி
அன்னமும் மயிலும் போல அணிநகர் வீதி கொண்டார்

உதயண குமரன் வதுவைக் கணிந்த
கோலங் கொண்ட கோல்வளை மகளிருள்
ஞாலந் திரியா நன்னிறைத் திண்கோள்
உத்தம மகளிர் ஒழிய மற்றைக்
கன்னியர் எல்லாம் காமன் கரந்த
கணையுளங் கழியக் கவினழி வெய்தி
இறைவளை நில்லார் நிறைவளை நெகிழ
நாண்மீ தூர்ந்து... வருந்தினர். (2: 7: 51 – 8)

முதனிலை பின்னெழு நிலைஉலா வெண்கலி. (213)
குடிநெறி மரபு கொளல் கொடை விடியல்
நன்னீ ராடல் நல்லணி யணிதல்
தொன்னகர் எதிர்கொளல் நன்னெடு வீதியின்
மதகளி நூர்தல் முதனிலை யாகும். (216)
ஆதி நிலையே குழாங்கொளல் என்றெடுத்து
ஓதிய புலவரும் உளரென மொழிப. (217)

பேதை முதல் ஏழ்பருவப் பெண்கள் மயக்கமுற
ஓதுமறு குற்றானொள் வேலோனென் - றேதம்
அறக்கலி வெண்பாவின் ஆக்கல் உலாவாம்
புறத்தசாங் கந்தாங்கிப் போற்று

சிற்றில் பாவை கழங்கம் மனையே
பொற்புறும் ஊசல் பைங்கிளி யாழே
பைம்புன லாட்டே பொழில்விளை யாட்டே
நன்மது நுகர்தல் இன்ன பிறவும்
அவரவர்க் குரிய ஆகும் என்ப. (பன். உஙச)

நீடிய நாற்பத் தெட்டி னளவும்
ஆடவர்க்கு உலாப்புறம் உரித்தென மொழிப. (பன். 233)

வேந்தர் கடவுளர் விதி நூல் வழியுணர்
மாந்தர் கலிவெண் பாவிற் குரியர். (235)

நாலு வருணமும் ஏவுதல் உரிய
உலாப்புறச் செய்யுளென் றுரைத்தனர் புலவர். (236)

வீதி யணுகுதலும் வெள்வளையார் உள் மகிழ்ந்து
காதல் பெருகிக் கலந்தெங்கும் - சோதிசேர்
ஆடரங்கின் மேலும் அணிமாளிகைகளிலும்
சேடரங்கு நீள் மறுகுந் தெற்றியிலும் - பீடுடைய
பேரிளம் பெண் ஈறாகப் பேதை முதலாக
வாரிளங் கொங்கை மடநல்லார் - சீர்விளங்கப்
பேணுஞ் சிலம்பும் பிறங்கொளிசேர் ஆரமும்
பூணும் புலம்பப் புறப்பட்டு (117 - 120)

சீரங்கத் தாரும் திருவானைக் காவாரும்
போரங்க மாகப் பொருவதேன் – ஓரங்கள்
வேண்டாம் இதென்ன விவரந் தெரியாதோ
ஆண்டானுந் தாதனும் ஆனால்.

கல்லால் அடித்ததற்கோ காலால் உதைத்ததற்கோ
வில்லால் அடித்ததற்கோ வெட்கினீர் - சொல்வீரால்
மஞ்சுதனைச் சூழும் மதிலானைக் காவாரே
நஞ்சுதனைத் தின்றதென்முன் னாள்.

விநாயகர் வணக்கம்
நேரிசை வெண்பா
ஏரானைக் காவிலுறை என்னானைக் கன்றளித்த
போரானைக் கன்றதனைப் போற்றினால் - வாராத
புத்திவரும் பத்திவரும் புத்திரசம் பத்துவரும்
சத்திவரும் சித்திவரும் தான்.

கலி வெண்பா
1. தலச்சிறப்பு

சீர்பெற்ற தற்பரமாய்ச் சிற்பரமாய்ச் சிற்பரத்து
வேர்பெற்ற நாதமாய் விந்துவாய்ப் - பேர்பெற்ற

சோதியாய் மும்மைச் சொரூபமாய் ஐம்பூதத்(து)
ஆதியாய் எவ்வுயிரும் ஆயினோன் - வேதத்து

மட்டுப் படாது வளர்ந்தண்ட வான்கனிந்த(து)
எட்டுப் பணைகொண் டெழுந்ததரு - கிட்டுபொருள்       3

ஈவானும் ஈகென்(று) இரப்பானும் ஈஎனவே
ஆவானும் தானாகும் ஆடலான் - ஓவாது

தானே சகமாகித் தானே படைத்தளித்துத்
தானே அழித்தருளுந் தம்பிரான் - ஞான

விசித வடிவாய் விளங்குஞ் சிகர
ரசித கிரியில் இருந்தோன் - வசனநெறி

சம்புதலத் தோன்பால் தடங்கண்டு சங்கரஎன்(று)
அம்புயன் மாதவஞ்செய் தர்ச்சிக்க - நம்பும்

பெருஞான பூமிப் பெயர்தலத்துக் கெய்த
அருஞான தீக்கை அளித்தோன் - இருடி       8

ஒருவனடி சேர்வான் பொன் னோங்கல் சூழ் சம்பு
தருவின் அடியிற் றவமே - புரியக்

கரத்தில் தவளக் கனியொன்று வீழ
மரத்திற் கனிகருது மற்றக் - கரிக்கொத்த       10

மேனி யுளதிந்த வெண்கனிதெய் வீகத்தால்
ஆன(து) அரற்கமுதம் ஆம்என்னத் - தான்எழுந்து

கைக்கொண் டடக்கும் கனியைக் கயிலையிற்போய்
நக்கன் தனக்களிப்ப நன்றென்று - முக்கணான்

வாங்கி அருந்திவிதை மாமுனிக்கு நல்கமுனி
தாங்கி அருந்தத் தரிக்குமோ - பூங்கொன்றைத்

தாரான் பவளஇதட் டங்கியதன் றோஉடலில்
வேராய் முடியில் வெளிதுரந்து - தேராளி

மேக பதங்கரப்ப வெண்ணாவ லாய்எழுந்து
சாகை யொடுதழைப்பத் தானோங்கி - ஓகையுடன்

நின்று பரவ நிருத்தன் கருத்துடனே
இன்றுமுதற் சம்புமுனி இப்படிப்போய் - மன்ற       16

நளினமுனி பூசித்த ஞானபூ மிக்கண்
தெளிபிரம புட்கரணி தீரத்(து) - ஒளிர

இருப்பாய் உன் நீழலிலே யாமுறைவோம் என்ன
விருப்பால் அவன்வந்து விட்டான் - உருத்திரனார்

கற்பித்த அந்நெறியே கஞ்ச முனித்தடப்பால்
பொற்புப் புறமுறையப் புக்கதற்பின் - வெற்பிடித்து

அம்மை பூசித்த வரலாறு

நவ்வி அகிலாண்ட நாயகிஞா னக்கேள்வி
எவ்வழிநான் எய்தும் இயல்பென்னச்-செவ்வியாய்       20

நீயும்போய் ஞான நிலத்திலெமை அர்ச்சிஎனத்
தாயும்போய் அந்தத் தலத்தெய்தித் - தூய

அயன்தனை நோக்கிநாம் அர்ச்சிக்க வேதான்
இயன்றசிவ லிங்கம்ஏ தென்னப் - பயின்றரனார்

அங்கம் பிரியா அகிலாண்ட நாயகியே
எங்கும் சிவரூப மேஅன்றோ - செங்கையினால்

ஆத்திமுடி யோனைநீ ஆமென்ற பூதலத்தில்
மூர்த்திகரித் தேத்த முறைமைஎனப் - பூத்தடத்துத்

தண்துறையில் நின்றுமையாள் தன்கோவைக் கங்கையுடன்
கண்டுபிடிப் பாள்போற் கரபற்பங் - கொண்டு

திரட்டத் திரண்ட செழுநீர்த் திரளால்
அருட்டிக்க வெண்ணாவல் ஆனோன் - திருக்கோயில்       26

சேர்ந்தருளி வீற்றிருக்குஞ் சிற்சம்பு நாதரெனக்
கூர்ந்த திருநாமங் கொண்டபிரான் - சார்ந்தஉமை

பேருவகை தோன்றப் பிரியா தனேகநாள்
சீருள மாபூசை செய்ததற்பின் - ஊரின்

திருநாமந் தானும்அமு தீச்சுரமே யாகப்
பெருஞானம் போதித்த பெம்மான் - நிருதி       29
-------------

இந்திரன் பூசித்த வரலாறு
திசைதழைக்கப் பின்னிரக்கஞ் செய்யும் பெருமான்
இசைதவத்தால் எவ்விடையீண் டென்று – தசையுடலம்
------------

வீங்கவரம் பெற்ற விருத்தா சுரனுயிரை
வாங்கிய வீரகத்தால் வானவர்கோன் - ஏங்கித்தன்

நாமத் தடங்கண்டு நாளுந் தொழப்பழைய
வாமத் துறக்கம் வழங்கினோன் - காமச்

அக்கினி, சூரியன், சந்திரன், அகத்தியன் பூசித்தது

சமிர மதனால் தணலிதவஞ் செய்ய
நிமிரும் ஒளிகாட்டி நின்றோன் - கமலபதி

புட்கரணி கண்டுதவம் பூணப் பொலஞ்சோதி
மட்கலில் லாத வரந்தந்தோன் - உட்கும்       34

மதிதனது பொய்கை மருங்குதவஞ் செய்ய
அதிகவினை தீர்த்த அம்மான் - உததி

பருகி உமிழ்முனிவன் பாரொக்க நிற்க
வருபொழுது பூசிக்க வாழ்ந்தோன் - பிரமகிரி

நின்று குறுமுனிகை நீங்கிநெடுங் காவேரி
அன்று தொடங்கி அலைக்கரத்தால் - மன்றல்       37